4,431 matches
-
ruptura” țesutului social, provocată prin săvârșirea infracțiunii: pe de o parte, masa indivizilor ce respectă convențiile pe baza cărora funcționează societatea, de cealaltă parte, categoria celor care neagă aceste convenții, dând prioritate propriilor reguli. Ideea responsabilității societății față de membrii săi onești a constituit dintotdeauna un element fundamental al organizării societății umane: criminalul nu neagă doar drepturile victimei, ci, mai important, lezează și pune în pericol însăși societatea. Aceasta este obligată să reacționeze, iar exemplaritatea pedepsei reflectă tocmai responsabilitatea ei față de siguranța
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
trebuie să presteze un anumit număr de ore de muncă). Mai important, acest mod de restrângere a libertății condamnatului nu presupune existența unor obstacole materiale între individ și societate (zidurile închisorii); delimitarea simbolică a celor două statute (condamnatul și omul onest) este realizată prin obligația de a presta o muncă pentru care, în mod obișnuit, ceilalți membri ai societății sunt remunerați. Deși liber (restrângerea libertății este minimă), individul rămâne în ochii societății o persoană potențial periculoasă; pe toată perioada executării pedepsei
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
afară de stabilimente publice de toleranță, are particularele, cocottes-le, păsări de pradă, grisettes-le, fete care, contrar «cocottes»-lor, se ocupă, au profesiune: sînt modiste, croitorese, la fabrici, la teatre; seara, petrec. Se zice că al treilea ordin ar fi femeile măritate «oneste», care vînează în pădurea lui Cupidon fără a avea permisiunea de vînat. Moralitatea în Paris, în acest sens, e foarte elastică. Parisul e Paris: dicitur et bene dicitur. «-Femeia mea», se înțelege; fac o închinăciune, îi strîng mîna și exprim
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
noi". Aglaia Drogli și-a dat adresa la Botoșani 304. Și Harieta căuta un avocat. Încă de la 12 sept. 1887, ea îi scrisese D-nei Cornelia Emilian: Singurul apel ce l-aș face și nu știu cui, este un avocat de inimă și onest, să-mi caute acele trei mii patru sute franci, pentru care n-am primit nici un franc procente, de la moartea tatei, care este patru ani, la 8 ianuarie"305. La 28 septembrie 1888, tot ea comunica pe aceeași adresă, că intenționează să
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
al unui astfel de text, emblematic pentru maniera de construcție a lui Acosmei, are de luptat cu toate inerțiile de lectură ale unui cititor obișnuit să ceară de la poezie metaforă, simbolism și expresivitate formală (instanța auctorială îl avertizează de altfel onest chiar de la început, într-o inedită artă poetică ce deschide cartea, Palinodie, să nu ceară "argumente/ nici înveșmântarea ideii în materie sensibilă"). Și totuși, deși poemelor marca Acosmei pare a le lipsi orice intenție lirică, orice proiecție hiperbolică, orice propensiune
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
biografice, reverii culturale, chiar și reflecții internautice. Indiferent dacă este sau nu tratat cu obișnuitele cerneluri suprarealiste ori expresioniste, amestecul se recomandă drept forfotă intimistă autentică: "N-am fost niciodată atât de implicat/ în inima mea", ne anunță cu sfiiciune onestă poetul, după care își înscenează viziunile similionirice complicate, când delectabile, când neliniștitoare, când gracile, când ponderoase. Rezultatul este o poezie stenică, proaspătă și solară, care crede în ritualuri de esență sau expresie creștină, în miracole și epifanii. Prin urmare, chiar
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
maturitate (2010); Meritul Cultural în grad de Comandor (2010); Premiul special al Uniunii Scriitorilor din România (2011). Retractil față de tot ce mai poate însemna, astăzi, referentul prozaic pentru o poezie postmodernă aglutinând peste măsură rezultatele observației "realiste" într-o "dicțiune onestă", "netrucată", Cassian Maria Spiridon este unul dintre scriitorii care preferă convertirea banalității cotidiene într-o hipermaterie impregnată de simboluri mitologice și hierofanii. Aproape niciodată nu ai senzația, citindu-i poemele, că realitatea diurnă ori cea direct biografică este materia lirică
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
mitului, născut dintr-o realitate politică fracturată: "produs al realității sociale", el este și "producător de realități sociale". Și, cu experiența noastră recentă, chiar dacă nu îndeajuns de clarificată asupra evenimentelor anului 1989 (absența unei versiuni plauzibile, datorată istoricilor competenți și onești, despre ceea ce nici acum nu sîntem siguri că putem numi "revoluție", lasă un loc mai mare decît normal pentru imaginarul politic), presupunem că nu doar reinserția socială a individului "indisciplinat" și restructurarea grupului (așa cum propune Raoul Girardet) pot fi urmărite
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
lor, sau pentru triumful unei cauze, visează să supună voinței lor ordinea existentă. "S-au întîlnit în Imperiu, la Paris, treisprezece bărbați, marcați de același sentiment, dotați cu o la fel de mare energie pentru a fi credincioși aceluiași ideal, suficient de onești pentru a nu trăda, avînd suficient simț politic pentru a disimula legăturile sacre care îi uneau, suficient de puternici pentru a fi deasupra tuturor legilor...", astfel începe, exemplar, Istoria celor treisprezece a lui Balzac. Puterea ocultă, "exorbitantă" la care pretind
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
o nouă experiență de tip totalitar. Dacă am înțeles bine ce s-a întâmplat în timpul din urmă, la noi, mi se pare că altă concluzie nu se poate trage și că datoria oricui înțelege astfel sau oricum e să spună, onest, ceea ce crede. O democrație plăpândă, abia înfiripată după un demisecol de dictatură (regală, militară, comunistă), este prea expusă în zile ca acestea pentru a nu stârni legitime îngrijorări. Garantul ei nu poate fi un ins, oricât de bine intenționat, ci
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
o prezenta ca expresie indispensabilă a opiniei publice. Scopul ei ar fi acela de "a forma nu numai educația noastră politică, dar încă de a ne cultiva natura morală, întemeind nobilele credințe, dezvoltând în inimele noastre sentimentul frumosului și al onestului, și fiind în toate apărătorul și sprijinitorul bunelor moravuri". Este latura pe care o viza și G. Barițiu atunci când condiționa adevărata libertate de un bun exercițiu al presei. Asupra acestui punct, mai toți publiciștii din epoca instituționalizării noastre moderne erau
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
ca un viteaz, fără a sacrifica nimic din crezul său, unul din cei mai însemnați oameni ai acestui pământ. În concizia și sobrietatea lui, epitaful ne spune și ce avem de făcut după încheierea parantezei totalitare: muncă și credință! Muncă onestă, răbdătoare, atentă la nevoile aproapelui. Credință fermă în valorile care au modelat, de-a lungul vremii, sufletul acestui neam. Munca ne-ar sălta din mizeria în care ne-a împins cel mai aberant, fiind cel mai inuman, dintre toate sistemele
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
viața e drastic diminuată. Viața creștină nu mai puțin. Autorul observă chiar că civilizația apuseană e strâns legată de creștinism, fără a se identifica însă deplin cu acesta. Istoria le-a strâns laolaltă, luminându-le reciproc. O înțelegere a lor onestă, nu ideologică, ajută la autocunoaștere. Chestiunea conștiinței de sine a istoricului ilustrată prin A.C. Thiselton, O. Handlin, C. Becker, E.C. Carr, Erik Erikson, ș.a., e una din cele dintâi asupra căreia se oprește Wells. World view, adică viziunea asupra lumii
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
contractelor economice, a angajamentelor financiare. Pentru a ne atinge scopul, va trebui să dăm dovadă de o mare istețime în cursul convorbirilor și al negocierilor: dar în ceea ce se cheamă limba oficială vom urma o tactică opusă și vom părea onești și concilianți. Astfel, popoarele și guvernele creștinilor pe care noi i-am obișnuit să nu privească decât fața lucrurilor pe care noi li le înfățișăm ne vor socoti, încă o dată, drept binefăcătorii și salvatorii genului uman. La fiecare opoziție, va
„Protocoalele” Înţelepţilor Sionului by Unknown () [Corola-publishinghouse/Science/852_a_1577]
-
putea fi dus până la capăt, cei care susțin proiectul, dar nu le aparține ideea, cei indiferenți, care pot deveni opozanți sau susținători, cei care tolerează proiectul, dar așteaptă anumite concesii, precum și cei care se opun (Staudt, 1991). Numai prin evaluări oneste se poate înțelege modul în care sunt construite mizele la nivel local, cum se structurează opțiunile pentru anumite tipuri de proiecte, refuzul sau atașamentul față de proiecte participative etc. - în genere, soluțiile pentru dezvoltarea comunităților locale și efectele acestora. Pe de
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
de „credit nerambursabil”: neîncrederea în instituția care finanțează și poate chiar credința că nu se pot obține bani decât prin muncă „productivă”. Rolul facilitatorului a fost de a-i determina pe membrii comunităților locale să creadă în competiție, în alocarea onestă a granturilor (și, implicit, în finanțator), în posibilitatea de a obține bani și altfel decât prin munca „productivă” și/sau în a-și asuma riscul de a investi o sumă de bani într-un studiu de (pre)fezabilitate și a
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
Referindu-se la strategiile de dezvoltare durabilă în spațiul rural, V. Mihăilescu (2001) scria că acestea ar trebui să fie „semnificative” - adică să se fundamenteze pe punctele de vedere ale beneficiarilor, așa cum sunt vehiculate în contexte sociale definite, dar și „oneste” -, însemnând să nu fie orientate doar pe termen scurt, căci, astfel, ar risca să se transforme într-o ruletă, „trăgându-i” sau „împingându-i” pe indivizi în proiecte fără perspective. Oarecum în același interval de timp, D. Sandu (1998) și
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
abstract, mai puține șanse de a-și extinde propria afacere. Ce ar însemna, potrivit celor două viziuni, un proces de facilitare pentru a iniția sau dezvolta o afacere? Scopul și mijloacele ar fi similare? Care ar fi atributele unei strategii „oneste” și „semnificative” de facilitare? Aș ilustra aceste întrebări reproducând cuvintele unui antreprenor dintr-un sat din Vâlcea, care a primit un grant FRDS pentru înființarea unei mori: „La început, mi-a fost frică să mă implic, s-a ocupat doar
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
organizatorice în cadrul proiectului dobândesc abilități de contractare și derulează acțiuni de evaluare și negociere față de agenții economici. Mediul „curat” economic și social în care trebuie să acționeze beneficiarii proiectelor dă încredere celorlalți în capacitatea comunităților de a realiza acte economice oneste: „că se poate și altfel”. Efectele pozitive asupra dimensiunilor încredere și organizare sunt durabile în măsura în care proiectul finanțat devine un model de practici economice oneste pentru comunitate. Un risc asumat de către finanțator atunci când aprobă proceduri de achiziții bazate pe un număr
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
trebuie să acționeze beneficiarii proiectelor dă încredere celorlalți în capacitatea comunităților de a realiza acte economice oneste: „că se poate și altfel”. Efectele pozitive asupra dimensiunilor încredere și organizare sunt durabile în măsura în care proiectul finanțat devine un model de practici economice oneste pentru comunitate. Un risc asumat de către finanțator atunci când aprobă proceduri de achiziții bazate pe un număr mare de principii ale pieței libere este creșterea timpului alocat pentru formalizare (birocratizare) de către beneficiari. Presiunea timpului și a termenelor angajează beneficiarii în procese
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
trebuie să le realizeze beneficiarii poate fi identificat ca factor explicativ în prelungirea duratei de implementare a proiectelor. Dar nu acest factor este responsabil de întârzieri, ci alte variabile latente, cum ar fi: lipsa unei culturi antreprenoriale bazată pe contracte oneste și pe respectarea lor, slabe abilități de organizare în vederea diviziunii muncii în cadrul grupurilor de inițiativă din mediile sărace, inexistența unor practici de „angajare scrisă” a membrilor comunității (din această cauză, lipsesc persoane care se pot ocupa de aceste proceduri), întărirea
[Corola-publishinghouse/Science/2132_a_3457]
-
din jur. Persoanele negative sînt rareori conștiente de atitudinea lor negativă, iar unele se pricep foarte bine să-și acorde permisiunea de a fi negative. De exemplu, ai întîlnit vreodată pe cineva care să-ți spună: „Sînt o persoană foarte onestă și spun ceea ce gîndesc”? Fără îndoială, este vorba despre cineva care spune lucruri negative despre companie și despre alți oameni. Deghizîndu-se în persoană „onestă”, respectivul creează o atmosferă negativă care îi afectează pe toți cei alături de care lucrează. Atitudinea pozitivă
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
negative. De exemplu, ai întîlnit vreodată pe cineva care să-ți spună: „Sînt o persoană foarte onestă și spun ceea ce gîndesc”? Fără îndoială, este vorba despre cineva care spune lucruri negative despre companie și despre alți oameni. Deghizîndu-se în persoană „onestă”, respectivul creează o atmosferă negativă care îi afectează pe toți cei alături de care lucrează. Atitudinea pozitivă presupune căutarea a ceea ce este mai bun în ceea ce privește lucrurile și oamenii; înseamnă a vedea dincolo de probleme și a face față oportunităților și provocărilor și
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
un răspuns nemulțumitor, care îi poate pune cazul în pericol. Să considerăm exemplul unui avocat care încearcă să demonstreze că martorul și-a înșelat soția. El pune întrebarea: „Domnule Smith, ați avut o relație cu secretara dumneavoastră?”. Domnul Smith răspunde onest: „Nu”. Totuși, dacă avocatul ar fi întrebat: „Domnule Smith, cu cine ați avut o relație extraconjugală?”, singurul răspuns posibil ar fi fost „Cu vecina de vizavi”. Iată două întrebări similare, cu răspunsuri extrem de diferite. Pentru a demonstra importanța întrebărilor în
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
în prezent o problemă foarte reală, șefii dificili nu reprezintă decît un mic procent din întreg. Marea majoritate a șefilor sînt persoane civilizate, binevoitoare și amabile în relația cu angajații; le place să-și facă meseria în mod eficient și onest și le pasă de oamenii pe care îi au în subordine. în această carte am discutat despre excepțiile de la regulă. Sper că am reușit să evidențiez faptul că majoritatea șefilor dificili sînt oameni obișnuiți. Pur și simplu nu se pricep
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]