7,756 matches
-
care a scăpat totuși pentru că a început să i se recunoască un alt autor, Nicolae Kirițescu. Este și momentul în care Jean Moscopol începe să fie mai îndrăgit de publicul larg cu a sa piesă Tot ce e românesc nu piere, Cristi refuzând în continuare să se alăture unei mișcări extremiste în care, de altfel, n-a crezut niciodată. Dincolo de luptele interne, Europa într-adevăr va exploda în scurt timp, învăluind continentul într-o vărsare de sânge cum lumii nu i-
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
a reprezen- tat un risc, căci mult timp a trecut până când s-a impus acest gen, dacă vă amintiți de sfârșitul anilor ’20. Nicidecum nu era la modă și foarte mulți au considerat-o o muzică ieftină, ce urma să piară a doua zi, dar iată, a cucerit un deceniu întreg ! Vă asigur deci că nu pentru a obține un câștig rapid și puțină faimă m-am dedicat acestui gen, concluzionează Cristi, după care își aprinde o țigară. Știți de ce am
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
desfășurării acestuia este cuprinsă între 25 dec 6 ian (Boboteaza). Există o diversitate de obiceiuri și tradiții legate de sărbătoarea Crăciunului ,unice prin spectaculozitatea lor și diferite de la zona la zona. În satul bunicilor mei, din păcate majoritatea obiceiurilor au pierit ,dar bătrânii își aduc aminte cu nostalgie și rememorează superstițiile în care credeau pentru al întâmpină pe "pruncul Iisus". Primul lucru de care se îngrijeau oamenii era acela de a posti timp de 6 săptămâni (14nov - 25dec), excepție făcând bătrânii
Filosofia şi istoria cunoaşterii by Alexandru Ana-Maria () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2054]
-
sociale, dar și prin viața sa intelectuală, câștigă, tot mai mult, spiritele acestor vremuri de exemplară însuflețire patriotică.Acele staturi și popoare, scria îndrăznețul cugetător ardelean, G. Barițiu, care” nu cutează a ieși la lumină cu trebile publice trebuie să piară”.Legitim este exercițiul criticii și pentru Al. Russo.In Transilvania, G. Barițiu simte și el, cum am și arătat, trebuința de introducere a unei critici sănătoase, iar A.Mureșanu este convins cum, iarăși am amintit, că momentul criticii a sosit
REVISTE LITERARE DIN PRIMA JUMĂTATE A SECOLULUI AL XIX-LEA by Brinduşa – Georgiana Popa [Corola-publishinghouse/Science/91761_a_92854]
-
București, sala A3 Durata: 55 de minute. Cadrul general: Drepturile omului și Europa Problematică: Cum asigură Europa protecția minorităților naționale? Cronologie folosită: Secolul al XIV-lea: apariția rromilor/țiganilor în Europa. 1942-1946: mai mult de 200.000 de rromi au pierit în lagărele de concentrare și exterminare naziste. 1971: primul congres politic internațional, permițând crearea Uniunii Internaționale Romani, adoptarea unui imn și a unui drapel. 1995: crearea unui grup de specialiști ai chestiunii rromilor în cadrul Consiliului Europei, acel grup consiliind statele
[Corola-publishinghouse/Science/2316_a_3641]
-
-o în primul paragraf al acestor notații.) Cu puțin înainte, privisem cu intensitate la o băltoacă prinsă între pietroaie și urmărisem un vierme de mare, foarte lung, roșiatic, cu peri zbârliți, care se încolăcise în niște ciudate volute, înainte de a pieri într-o gaură. M-am ridicat în picioare, și m-am întors cu fața spre mare, clipind în soarele orbitor. Și atunci, nu pe dată, ci după vreo două minute, pe măsură ce ochii mi s-au obișnuit cu strălucirea, am văzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
da. Soțul meu trăiește... e cu mine, da... locuim... locuim acolo. Am rămas tăcut, în timp ce un întreg univers de posibilități se restrângea treptat, ca într-un trucaj de scenografie, prăbușindu-se fără zgomot, împăturindu-se, scufundându-se, devenind foarte mic, pierind. Deci... asta era... orice-ar fi fost. Și va trebui să reflectez, să inventez, ca să pot exista într-un fel nou în această situație despre care îmi dădeam seama, indiferent de ce-ar fi simțit Hartley, că era unica și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
curioasă în locuința mea, o lumină care se mișca. M-am oprit și am pândit. O clipă s-a deslușit îndărătul uneia dintre ferestrele din față un licăr clar, care pe dată a scăzut, s-a încețoșat și apoi a pierit. Cineva se plimba prin casă cu o lumânare. Primul meu gând a tresărit, evocând-o pe Hartley. Pe urmă mi-am spus că e mai probabil să fie Rosina. Am luat-o înapoi pe drum și, așa cum m-am așteptat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
un capăt la celălalt, un arc perfect, și știam că nu e departe, un satelit prietenos care-și vedea de treaba lui, rotindu-se cu încetineală de jur-împrejurul globului. Și apoi, mult, mult mai departe, stelele țâșneau și se rostogoleau și piereau, prăvălindu-se tăcut și stingându-se, stele mute, căzătoare, pierite, căzând de nicăieri către nicăieri, într-o inimaginabilă extincție. Și cât de multe erau, de parcă în sfârșit cerul se sfărâma și se desfăcea în bucăți. Iar eu voiam să-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
împotriva acestor probleme. Înota în fiecare zi, uneori de două sau chiar trei ori pe zi, plonjând întotdeauna de pe „muntele“ meu. Se ungea cu o soluție împotriva insolației și zăcea gol la soare, întins pe stânci. Păruse să-i fi pierit orice scrupul cu privire la „cerșetorie“, îmi accepta ospitalitatea ca pe ceva ce i se cuvenea de drept, și nu-mi dădea nimic în schimb, nici cel mai vag ajutor, nici un strop de căldură. Desigur, e o judecată subiectivă. Nu-l pot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
m-ai recunoscut și că te faci că nu mă vezi, fiindcă mă urăști. — Dar nu te-am urât niciodată, iubita mea, nici măcar pentru o secundă. — Eu aveam nevoie să gândesc astfel. Dar de ce? — Ca să pot fi sigură că ai pierit cu adevărat, că totul s-a isprăvit. Ca să moară totul în mintea mea. — Oh, Hartley! Pentru mine nu s-a isprăvit niciodată, în mintea mea n-a murit nimic. Deci mă voiai, îți lipseam, și-ți era teamă să te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
afla cu mine, Hartley își va redobândi în bună măsură vechea ei frumusețe: ca o prizonieră eliberată dintr-un lagăr de muncă, arătând la început îmbătrânită, și reîntinerind sub vraja libertății, a odihnei, a hranei sănătoase. Suferința [i anxietatea vor pieri de pe chipul ei, și va redeveni relaxată și frumoasă; vedeam aievea chipul ei reîntinerit, strălucind ca o torță din cețurile viitorului. Când părăsisem teatrul, căutasem solitudinea: acum era întrupată în însăși forma acestei Beatrice a mea. Doar aci putea lua
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Titus; plângea și acum, destul de des, dar parcă mai discret, cu o notă de autocompătimire și cu acea economie de suferință specifică femeilor; îi simțeam tentaculele gata să mă înșface. Atâta timp cât se putea păstra, Lizzie n-avea de gând să piară, pentru nimeni pe lume. Dacă eu aș fi picat mort, Lizzie ar fi plâns în curând în brațele altui bărbat. Acestea sunt gânduri răutăcioase; dar în acele momente îi purtam pică, o amărăciune bine localizată, pentru că știam cât de trecătoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mă îndemnă Hartley. Un cornuleț, o felie de tort? Am înghițit restul de ceai și i-am întins ceașca. Am mâncat bucata de sandviș strivit pe care fusesem gata s-o vâr în buzunar. Eram atât de zăpăcit, atât de pierit, ca un om aflat într-o țară străină care se pomenește a fi victima unei indescifrabile probleme. Nu puteam înțelege. — Văd că și dumneata te pregătești s-o iei din loc, spuse Ben, arătând spre valiza mea. — O, doar pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de care ar fi trebuit să mă agăț, și nu himerele. Mi-am adus aminte de cuvintele profetice ale Rosinei în ce-l privea pe Titus; și el se va dovedi un copil de vis, avea să se volatilizeze, să piară. De ce nu l-am luat în mâini și nu am creat o realitate între noi doi, de ce nu i-am dăruit întreaga mea atenție și nu l-am smuls mării necruțătoare, nepurtătoare de rod? Desigur, Gilbert și ceilalți ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
adevăr, am și pierdut-o. {i ce-a devenit acum acea lumină? Se mistuise, devenise, în cel mai fericit caz, o firavă flăcăruie licăritoare, întrezărită într-o câmpie mocirloasă, iar marea mea „iluminare“ nu era decât un nonsens. Hartley a pierit, acum e una cu nimicul, pentru mine nu mai există și, până la urmă, n-am făcut decât să lupt pentru o Elenă-fantomă. On n’aime qu’une fois, la première. Câte nebunii am săvârșit în slujba acestui stupid galicism! Dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de conștiință să conțină sau să genereze dragoste? Ne-am pierdut unul pe celălalt din pricina lipsei de încredere, de curaj, de generozitate, din pricina unei demnități prost înțelese și a taciturnicității englezești. Acum am impresia că, o dată cu moartea lui James, a pierit și ceva din mine, ca o bucată dintr-un pod smulsă de puhoiul inundației. Mi-a încolțit în minte o viziune cu totul nouă asupra celei de-a doua trădări săvârșite de Hartley și, de fapt, și asupra celei dintâi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
-i reiasă organizația, că și asta era o muncă. Tovarășii trebuia să muncească să facă după un tipic treaba asta. Și după aceea când au terminat ancheta, la sfârșit, a venit tovarășul maior și zice: Oricum anticomunismul n-o să-ți piară. E bine înfipt. Ești tânăr și nu uiți. Un singur lucru îți spun: dacă ai să fii sănătos și ai să știi să te păzești ai să scapi, dar nu numai’ atâta. Ai să fii format anticomunist, cum nici nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
spun. Ca să vezi cum sunt colegii... Și a zis că eu am asistat la discuțiile lor, și că nu i-am denunțat, și că asta înseamnă că am fost de acord cu ei... Pentru mine fiecare pasăre pe limba ei piere... Eu mi-am văzut de treburile mele, eu sunt un tip serios, m-am ținut de studiu, de sport și nu m-a interesat trăncăneala lor... Da’ mi-au zis: Ei, să știi că tot o să iei minimul pedeapsă, fără
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Aschenbach, eroul lui Th. Mann din Moartea la Veneția. Convențională metaforă a vieții, marea este și marele vehicol al rătăcirii fără hotare. În Peisagiu atlantid, lumea „profunzimilor” nu are habar de cea de deasupra, de „cerul” pe care alunecă și pier corăbii; metropola, în perspectivă răsturnată, e o mare deasupra căreia gândul se avântă ca o luntre. O Barcarolă îngână o litanie amară, cu dor de neîntoarcere: „ barca somnului înceată/ Pe tăria depărtată/ Luneca-va printre nori.” (Somnul). Corespondentul terestru devine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286047_a_287376]
-
2009. Markus Maria, "Overt and Covert Modes of Legitimation", în T.H. Rigby, Ferenc Fehér (eds.), Political Legitimation in Communist States, St. Martin's Press, New York, 1982. Meurs Wilhelmus Petrus Van, Chestiunea Basarabiei în istoriografia comunistă, Editura ARC, Chișinău, 1996. Mounier Piere, Pierre Bourdieu, une introduction, La Découverte, Paris, 2001. Negrici Eugen, Literatura română sub comunism. Proza, Editura Fundației PRO, 2002. Negrici Eugen, Iluziile literaturii române, Editura Cartea Românească, București, 2008. Negru Elena, Negru Gheorghe, " Cursul deosebit" al României și supărarea Moscovei
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
fugit de neplăceri toată viața, oricât l-ar fi costat asta. La înmormântarea mamei mele am fugit la bordel, cum citisem, mi se pare, în Maupassant. Nu fi proastă, Eva, trăim numai în prezent. O dată cu smulgerea filelor de calendar totul piere, și din memorie, și din viața noastră. Trebuie să guști ora. (...) Vezi, numai cine n-a învățat cum se trăiește poate să uite ceva din bucuriile vieții. Aș vrea să te învăț să trăiești. Nu-mi place să muncesc. N-
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
s-a dus la Păltiniș ca să scape de frică, ca să se căiască de anii de lașitate și trădare: s-a dus ca să transforme în stil acest mod de a ignora esențialul. Arde țara, arde Europa, Noica se desparte de Goethe: piere limba română, el pledează pentru deschiderea care se închide, limita care nu se limitează, unicul care se divide fără să se împartă. Și în jurul lui (Noica se lasă Dalai-Lamizat!), acești foarte talentați tineri, care în loc să scrie filosofie, literaturizează..." 27. Judecăți
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
romanului Cel mai iubit dintre pământeni, vezi ANIC, Fond CC al PCR, Secția Administrativ-Politică, dosar 3/1980, ff. 37-38. "Nota privind rezultatul verificărilor efectuate în legătură cu decesul scriitorului Marin Preda". 25 Pentru definiția sociologică a habitus-ului potrivit lui Pierre Bourdieu, vezi Piere Mounier, Pierre Bourdieu, une introduction, La Découverte, Paris, 2001, pp. 39-53. Vezi și Pierre Bourdieu, Rațiuni practice. O teorie a acțiunii, Editura Meridiane, București, 1999, pp. 102-103. 26 Vezi Marin Ioniță, Kiseleff 10. Fabrica de scriitori, Editura Paralela 45, București
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
sau mai știu eu ce, și că într-o bună zi va dispare, rămânând doar prin muzee, lucrări ce vor atrage interesul rarilor amatori care au mai rămas să studieze istoria artei naive. Am convingerea că arta naivă nu va pieri niciodată, deoarece întotdeauna se vor naște noi pictori naivi, dintre care unii care vor trăi la început poate mai izolați de mediile culturale, dar cu timpul, cel puțin o parte dintre aceștia vor ieși la rampă și vor expune lucrările
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]