6,034 matches
-
muncă. Domnul învățător, Gh. Năstase nu s-a lăsat mai prejos și a făcut câteva fotografii. (O secvență stă la loc de cinste într-unul din albumele mele de familie). Au continuat acțiunea în altă săptămână, plantând diferiți puieți de tei și de arțar în jurul școlii și pe lângă primărie. Copiii au adus cu ei pe lângă unelte și tăblițe scrise cu numele lor, data și le-au atârnat în puietul preferat. Acțiunea s-a numit "Un elev, un pom". Deși eram într-
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
și o puse pe prispă; doar îi spusese maică-sa că atunci cînd văd roșu, curcanii se înfurie, își desfoaie aripile târându-le prin praf și cloncănesc amenințător. Rațele și gâștele își ciuguleau boabele din uluce făcute din coajă de tei, ele având ciocul mai lătăreț puteau să apuce mai bine boabele din uluc decât pe cele împrăștiate pe jos. După ce le-a împrospătat apa din teucă, începu să numere păsările, cum făcea în fiecare dimineață: patruzeci și nouă de găini
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
luat-o în primire pe Marița spunându-i: − Fă, Marițo, ai casă și bărbat, du-te și trăiește cu el și lasă-l pe Neculai al meu în pace. Că vă știe tot satul, cum v-ați tăvălit pe dealul teilor și am aflat de la moașă că fecioru-tău, Ion, e făcut cu el și i-ai dat numele Ion, chipurile, în amintirea lui taică-tu. Marița își amintește că s-a simțit rușinată de pleftureala lui Ileana, mama lui Neculai, dar
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
își rândui în minte ițele unui plan ce-i încolțise mai demult în cap. Aflase de la soră-sa, Ileana, că fratele lor, Costache „didilavale” vânduse cei doi juncani frumoși și că gândește să cumpere un lot de pământ de pe dealul Teilor, de la Dohotaru. A aflat tot de la Ileana, că notarul nu accepta să întocmească actele de vânzarecumpărare, pentru că legile din vremea aceea nu dădea dreptul noilor veniți în sate, nici lor și nici rudelor apropiate, să cumpere pământ. „înseamnă că nici
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
fie și ea părtașă. Atunci s-a hotărât să-i dea curs ea, cu ajutorul mototolului de Ghiță, bărbatu-său, căruia îi spuse: − Auzi tu, măi Ghiță, ăștia „didilavale” au vândut juncanii și vor să cumpere pământul lui Dohotaru, de pe dealul Teilor; da’ tu știi că nu au dreptul, că sunt „venetici”, așa că ce-ar fi să închei actele de vânzare cumpărare pe numele tău și te învoiești cu ei, că ei sunt adevărații stăpâni. Ghiță se gândește că nu-i chiar
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
tânjești să faci și tu gesturi asemănătoare. Evident, fiecare după posibilitățile și mijloacele sale. În orice caz, cine se avântă într-o astfel de „aventură”, va trebui să ia, la întoarcere „pe tălpi puțin colb...un crâmpei de umbră din Teiul lui Eminescu și un cer de lumină din înaltul Iașilor în suflet”, cum ne îndeamnă autorul cărții. Vasile Filip Scrisori către un prieten Iubite prieten, De câte ori nu m-ai rugat ca în scrisorile mele către tine - bun prieten - să-ți
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
au pierdut uricele „când au venit Timuș cu cazacii în țară și au trimis oștile să prade bejeniile în Codrul Iașilor”. Să revenim totuși la Plopii fără soț, în fața cărora este așezat bustul lui Eminescu - o copie a celui din fața Teiului din Copou. Aș îndrăzni să afirm că oriunde s-ar afla adevărații Plopi fără soț ei aduc în sufletele noastre poezia și zbuciumul îndrăgostitului neînțeles. Îl aduce pe Eminescu așa cum l-am perceput poate la primul nostru contact cu poezia
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
drumul spre dealul Copoului, loc ce nu-l poți desprinde de numele Iașilor. Și, Doamne, cât e de frumos și câtă istorie mai poartă pe umerii lui! De la primii pași făcuți pe bulevardul Carol I, ne întâmpină cu brațele deschise teii, al căror parfum te conduce spre regele lor - Teiul lui Eminescu din parcul Copoului. De această dată, însă, nu vom zăbovi prea mult în preajma lui, ci vom ieși prin colțul de nord al grădinii, cam pe acolo pe unde cândva
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
desprinde de numele Iașilor. Și, Doamne, cât e de frumos și câtă istorie mai poartă pe umerii lui! De la primii pași făcuți pe bulevardul Carol I, ne întâmpină cu brațele deschise teii, al căror parfum te conduce spre regele lor - Teiul lui Eminescu din parcul Copoului. De această dată, însă, nu vom zăbovi prea mult în preajma lui, ci vom ieși prin colțul de nord al grădinii, cam pe acolo pe unde cândva se afla Bariera Copou. Drumul spre una din țintele
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
colindam mirificele dealuri albastre din jurul bătrânei cetăți a Iașilor. Aștept cu răbdare ca să reluăm drumețiile noastre, iar de va fi să pleci din nou, va trebui să iei pe tălpi puțin colb de pe potecile colindate, un crâmpei de umbră din Teiul lui Eminescu și un cer de lumină din înaltul Iașilor în suflet. Și atunci, chiar dacă voi fi întristat, îți voi ura din inimă drum bun, iubite prieten! Iași, 28 martie - 31 mai, 2004 Vasile Ilucă De același autor: 1Iași...șoapta
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
bunicii prima lor locuință din Cluj, ne-am mutat noi într-una numai a noastră (tata se fixase în localitate), situată pe strada Kogălniceanu (Farkas utca), una dintre cele mai frumoase artere ale orașului, scăldată primăvara de suavul parfum al teilor copleșiți de flori, ce străjuiau ambele trotuare. La un capăt al ei, se înălța biserica calvină, cu fațada ca o imensă glugă de Ku Klux Klan tăind strada, cu zidurile laterale sprijinite de contraforturi, cu cele interioare decorate, pe toată
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
crezut că orice zace pe jos, pe stradă, ucide dacă duci la gură și înghiți. Dar poate că aceasta a fost, de fapt, prima dintre cele două tentative și s-a petrecut încă la Cluj, în strada Kogălniceanu, străjuită de tei, și deci premiera dunăreană nu mai era premieră, ci recidivă. De fiecare dată însă, mila de părinți m-a împiedicat să mor... De viața socială a părinților mei, la Galați, am prea puține de spus, din sărăcie de amintiri. Țin
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
născut, apoi înflorind, slăbind, suferind, reînflorind ca în niște file de incunabul mirific. Într-o polifonie culturală, Cetatea imprimă tușe unice, în detalii, un limbaj poematic și un ceremonial neîntâlnit în altă parte, prilejuit de cerul ieșean și de primăverile teilor împodobiți cu ciucuri de flori. Aici au conviețuit în deplină libertate boierii veacurilor 18, 19, dintre ei s-au înălțat liderii patruzecioptiști, apoi sclipitorii junimiști. I-au urmat figurile de la "Contemporanul" și "Viața românească", personalități care au impus un psihism
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
într-un spațiu de înaltă determinare umană. Grija pentru conservarea ansamblurilor sculpturale de către contemporani ar da măsura, respectul și configurația recognoscibilă a prezentului. Peste admirabilele statui care veghează străzile și oamenii orașului se abat valurile de miresme ale florilor de tei și fiorurile lirice dintr-o istorie culturală revelatoare. Pelerini ai esteticului vin să redescopere Iașul, bogăția de monumente, într-un plin triumfal al armoniei liniilor, culorilor, mișcărilor, sunetelor, într-un frumos care umple inima de un orgoliu întemeiat. Prin edificiile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Quasi nova Roma..." Eu, azi, aud cum sună, cu vibrațiile lor alchimice, clopotele Bisericii Toma Cozma din apropiere, monument istoric de secol XIX, aud glasuri cu unde divine ce induc blândețe în viața târzie, iar zvonul lor ritos trezește Copoul, teiul și tremură aroma peste vârfuri de copaci. În condeiele elocvente ale Iașului de odinioară se regăsesc impresiile orașului sub lumina zilei sau sub stelele nopții senine, impresii și consemnări care aureolează generatorul de cultură într-un climat care dădea măsura
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
în parte reprezentând o emblemă și o istorie, monumentele de artă și cultură, oamenii înșiși, destine legate prin toate firele vizibile și invizibile. Ochii orașului ne privesc parcă din somnul trecutului îndepărtat, ceva misterios se degajă din piatra, ulița, liliacul, teiul, iasomia sau din construcția pe care o privim. Există totdeauna o distanță între ce a fost și ce este, între istorie și prezent. Viitorul va mări sau va micșora diferențele. Rafinat și subtil, distinct și religios, uneori sărac și superficial
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
spre casă, traversând Copoul, m-am întrebat: cum să separi frumosul de viața în echilibru, de renașterea armoniei interioare? Sentimentul deplin al vieții nu exclude ideea de ceea ce este necesar unei plenitudini existențiale. Și parcă iar aud niște șoapte dinspre Teiul însoțit de Obeliscul cu lei: Eminescianul cerc de aer al teiului cu flori de verbe/ Ascultă vântul strecurat printre frunze copleșite de adverbe/ Extaziat privește puzderia de stele de pe cerul nopții/ Amintindu-ne de timpul ce sporește calea tragică a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
de viața în echilibru, de renașterea armoniei interioare? Sentimentul deplin al vieții nu exclude ideea de ceea ce este necesar unei plenitudini existențiale. Și parcă iar aud niște șoapte dinspre Teiul însoțit de Obeliscul cu lei: Eminescianul cerc de aer al teiului cu flori de verbe/ Ascultă vântul strecurat printre frunze copleșite de adverbe/ Extaziat privește puzderia de stele de pe cerul nopții/ Amintindu-ne de timpul ce sporește calea tragică a sorții... Abia ieșisem din zgomotul orașului. Din zig-zagul drumului care urcă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
nu prea multe la Iași, nici pe absurditatea că ieșeanul nu ar fi evoluat în adaptare, în ritm, în modernizare, în a ține pasul cu vremea, dar unde-i sufletul lui visător și gânditor? În casele înconjurate de nuci mari, tei înfloriți, castani bătrâni, tufe de liliac și iasomie, de amintiri și de sunetul clopotelor ce învăluiau înserarea după vecernii, ieșenii aveau timp de lecturi, de muzică, instruire și taifas. Aveau timp de o plimbare pe Copou până sus la Casa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
bătrâni, tufe de liliac și iasomie, de amintiri și de sunetul clopotelor ce învăluiau înserarea după vecernii, ieșenii aveau timp de lecturi, de muzică, instruire și taifas. Aveau timp de o plimbare pe Copou până sus la Casa Sadoveanu, neocolind teiul lui Eminescu, aveau timp pentru a admira turnul Goliei, fiecare încercând să-l vadă și prin spusele lui Creangă, să viziteze vechile biserici Sf. Sava, Trei Ierarhi, Sf. Nicolae Domnesc, Bărboi, apoi să urce până la Galata sau la Cetățuia înconjurată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
a interbelicului, s-ar fi afișat contemporanilor numai cu mijloacele gazetăriei adevărate de altădată, neavând acum voința de a se adapta la noile condiții ale epocii. Vasluian de baștină, ieșean prin adopție, iubea urbea trecutului cu toate ulițele, liliecii înfloriți, teii cu aromă lirică, crinii și rozele, trăia boema sa, atât cât mai era prin anii '60-'80 ai veacului lăsat în urmă. Sincer și "naiv" ca un joc copilăresc, accepta boema nu în sensul adâncirii în lumea subterană, în cea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
umorului sarcastic, plutea ca o ceață compactă. Lăsăm în urmă vitrinele cu cărți, într-un colț manuscrise și ediții mai vechi, parcă și niște miniaturi medievale, importante achiziții dar și tipărituri proprii pe colecții ale editurii din Dealul Copoului, cu teii încă plini de flori miresmătoare. LUMINA CETĂȚII Atmosfera lirică și boemă de odinioară amplifică nostalgii pentru o istorie trecută, inimitabilă. În spațiile înconjurate de nuci bătrâni, tei înfloriți, castani și tufe de liliac, de amintiri și sunetul clopotelor ce învăluie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
achiziții dar și tipărituri proprii pe colecții ale editurii din Dealul Copoului, cu teii încă plini de flori miresmătoare. LUMINA CETĂȚII Atmosfera lirică și boemă de odinioară amplifică nostalgii pentru o istorie trecută, inimitabilă. În spațiile înconjurate de nuci bătrâni, tei înfloriți, castani și tufe de liliac, de amintiri și sunetul clopotelor ce învăluie amurgul după vecernii, ieșenii încă își fac timp de lecturi, de cunoaștere, de taifas. O plimbare de la Copou până sus la Casa Sadoveanu, neocolind teiul lui Eminescu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
nuci bătrâni, tei înfloriți, castani și tufe de liliac, de amintiri și sunetul clopotelor ce învăluie amurgul după vecernii, ieșenii încă își fac timp de lecturi, de cunoaștere, de taifas. O plimbare de la Copou până sus la Casa Sadoveanu, neocolind teiul lui Eminescu și Obeliscul lui Asachi, este însoțită de sufletul sensibil al cetățeanului iubitor de discuții asupra esenței lucrurilor și spiritului artei sub aripa proteguitoare a naturii. Nu o mai face cu "anacronicul echipaj cu valtrapuri străvezii de mătase pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
mai par nici vulgare, anoste, captive, nici indolente, rătăcite în nimicuri, ci chiar sunt cu rost, cu lacrimi de rouă, cu ochii la pământ, la oameni, la cer, cu trăiri arborescente, sub arome de aburi plutitori și irezistibili din salcâmi, tei, liliac și iasomie, ființe și ele ascultând cântece de greieri, așa ca în primordiile facerii lumii. Și nu-i exclus ca într-un timp dincolo de timp sau poate într-o seară calmă, care nu mai prinde fantomele nopții, marele condor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]