45,986 matches
-
Povestea cu fluturele lui Ciuang-Tse? - V-am spus-o de atâtea ori, îl întrerupse, dintr-o dată foarte bine dispus. Atunci auzi o voce din fund: - Trimiteți pe cineva s-o anunțe pe Veta! Și strigă: - Lăsați-o pe Veta în pace! Vă cred și fără Veta. Îmi dau foarte bine seama că visez, și într-un minut, două, am să mă trezesc... - Nu te obosi, cucoane Dominic, interveni doctorul, apropiindu-se și punîndu-i mâna pe umăr. Ai trecut prin multe. Nu
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
am uns cu ulei și după aia mi l-am prins de centură. — Ce se-ntîmplă? mă-ntreabă Eddy. — Nimic. Ce dracu-ți trebuie toate armele astea? — Le am mereu cu mine. Trag În păsĂrile care nu-mi lasă momeala-n pace și-n rechinii care umblă pe lîngă coastă. — Pe dracu’, zi-mi ce se-ntîmplă. Care-i problema? Nimic, i-am spus. Stăteam acolo, cu pistolul lovindu-mi-se din cînd În cînd de coapsă, și-l priveam. MĂ gîndeam că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Te-ai speriat, atîta tot. — Nu, domnule. M-au Împușcat. Și mă doare rău. Toată noaptea mi-a pulsat. Negrul continua să bombăne și nu se putea abține să-și scoată bandajul ca să se uite la rană. — Lasă aia În pace, Îi spuse bărbatul care stătea la cîrmă. Negrul stătea Întins pe podeaua din carlingă, printre sacii cu băutură, ca niște jamboane, ÎngrămĂdiți peste tot. Își făcuse un locșor printre ei ca să se-ntindă. De cîte ori se mișca, auzea zgomotul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ați venit pîn-aicea ca să intrați În belea. Ați venit să vă odihniți. Spuneți că nu mîncați pește-cu-velă, da’ n-o să prindeți așa ceva În canalu’ Ăsta. Dacă prindeți vreun crap sînteți norocoși. — Ce zici? Întrebă doctorul. — Mai bine-l lăsĂm În pace, spuse secretarul, cu ochii pe țeavă. — Și ați mai greșit cu ceva. Peștele-cu-velă e la fel de bun ca un corb de mare. CÎnd Îi vindeam la Rios pentru piața din Havana, luam zece cenți pe suta de grame, exact ca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ea privea indignată la locul unde zăcea regele pistoalelor. Avea brațele desfăcute larg și un picior Îi era Întins. — MĂ duc să-l ajut pe bietul om. E rănit. De ce nu l-a ajutat nimeni? — Eu l-aș lăsa-n pace, i-am spus.E mai bine să nu te bagi. — Dar e pur și simplu inuman. SÎnt asistentă și o să-i acord primul ajutor. — Eu n-aș face asta. Nu te apropia de el. — De ce nu? Era foarte nervoasă, aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
albaștri-verzui, era brunet și avea mustață; avea mereu aerul că ar fi intrat din greșeală Într-un magazin universal. Fusese plecat din Michigan timp de optișpe ani cînd era mai tînĂr și acum arăta mai mult ca un negociator de pace sau parior cinstit decît ca proprietarul unui magazin. Fusese proprietarul unor restaurante foarte bune de-a lungul timpului și le condusese bine. Însă cînd ținutul Începuse să fie despădurit el rămĂsese aici și cumpărase teren. În cele din urmă, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
n-aveți dovezi. — N-am zis asta, spuse Evans. Da’ pentru cerb avem. — Și data era 12? — Exact, spuse Evans. — De ce nu pui ceva Întrebări În loc să dai răspunsuri? Îi spuse delegatul partenerului său. John izbucni În rîs: — Lasă-l În pace, Platfusică. Aș vrea să-i văd minunea aia de creier la lucru. CÎt de bine-l știi pe băiat? Întrebă delegatul. — Destul de bine. — Ai făcut vreodată afaceri cu el? — Mai cumpărĂ cîte ceva de pe-aici. Plătește cu bani gheață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
după fata aia, spuse George. De-i atingi un fir de păr... — Vedeți-vă de drum acum. Altfel băieții Ăia mai gălbejiți o să pună mîna pe voi. A fost o plăcere, domnule, cu adevărat o plăcere. — Și acum mergeți În pace. — SĂ ne mai Îndreptăm o singură dată asupra atenției. Bucătarul Își linse buzele: — Dumnezeu să-l aibă-n grabă pe musafirul care ne părĂsește. — O să vin să-mi servesc micul dejun. — Uite, ia-ți Înapoi acest cîștig nemuncit, spuse bucătarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și Ștefan ungurul fără aprobarea mănăstirii. Așa că boierii din divan scriu la 3 iulie 1768 lui vodă: „Ce noi, preînălțate doamne, după cercetare ce am făcut,... am socotit că este cu dreptate mănăstire Dancul să aibă a stăpîni viile cu pace”. Ei motivează că mănăstirea i-ar fi înapoiat cei 167 de lei, prețul plătit de Căsiiana călugărița celor doi vânzători. Ea însă spune „că cu sila au făcut-o de au luat banii și ea zapis de vînzari pe vii
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
spune - a sfârșit ieșeanul vorba, izbucnind într-un râs sănătos. Nici eu nu m-am putut abține și i-am ținut isonul. Când ne-am săturat de râs, am pornit la drum. Nu se putea ca întrebările să ne dea pace. Ca și altădată, ieșeanul a slobozit prima întrebare: Cine a fost ctitorul mănăstirii din poiana „de la marginea Codrilor Iașilor”? Păi care-i voievodul care, la împotrivirea boierilor de a le fi el domn, a răspuns: „Dacă voi nu mă vreți
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
egumenul mănăstirii Hlincea, care la 18 mai 1627 (7135) scrie: „Mărturisescu, cu a mea scrisoare, cum am fost înaintea Divanului,... de ne-am tocmit de bunăvoie cu fratele cu egumenul Gavriil de la Svetîi Nicolae den Țarina Iașilor ca să hie întru pace de acum pînă în veci, nice să mai pîrîm noi pre dînșii nici ei pre noi, ce ne-au dat noaă parte den bucatele sfintei mănăstiri să hie dat în veci, iar ce e pre mîna lor să le hie
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
bucatele sfintei mănăstiri să hie dat în veci, iar ce e pre mîna lor să le hie în veci”. De unde se deduce că niciodată nu-i prea târziu să-ți mărturisești păcatele... Avea dreptate Theodosie egumenul Hlincei să dea la pace, fiindcă pe lângă cele 60 de fălci de vie au primit și sate, și moșii, și pădure și poslușnici... Acum, înainte de a muri prin inaniție, spune-mi de ce conducta din olane descoperită de tine se oprea sus pe creasta dealului, deasupra
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
aveam acte doveditoare, nu mă aruncam cu laudele asupra ta. Ascultă ce spune Gașpar Grațiani voievod la 23 iulie 1619 (7127): “Dacă veți vedea această carte a domnii mele, pe câți oameni sînt la Copou voi să-i lăsați în pace... de... angherii,... fiindcă i-am lăsat... să îngrijească... sfînta biserică de acolo și să fie și pentru alte trebuințe ale sfintii biserici”. Asta se întâmpla cu 19 ani înainte de a veni Vasile Lupu voievod să zidească biserica din piatră. Acum
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
Doi oameni cu gânduri bune, Vasile, fiul lui Ion Dulban, și cu Gligoraș, fiul lui Istrate, s-au apucat și au sădit vie pe acel loc. Dar... Uite la el cum mă ucide cu acel “dar”. Dacă este, este și pace. Să-i auzim dedesubtul, vere. Ca la orice faptă neașteptată, și de această dată s-au găsit destui care să întrebe: de unde până unde au aceștia vie acolo? Lucrurile nu s-au liniștit până nu s-au găsit oameni de
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
mănăstiri de la Bărboi”, ba că “iar și mai multe am dat pentru părintele Nohit egumenul... și să aibă a-și face părintele Nohit egumenul și dres domnesc”. Păi părintele Nohit egumenul n-are decât să-și facă dres domnesc și pace. Nu-ți amintești de un mitropolit despre care am mai vorbit noi, care s-a făcut stăpân pe niște danii către Mitropolie și chiar mai mult, le-a lăsat moștenire nepoților sfinției sale? Iată acum o danie limpede făcută de “Savin
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
întreba mama, copleșită de treburile gospodăriei. - Aprindem lumânări și ne rugăm - răspundeau fetele. - Cui și pentru ce vă rugați? - Ne rugăm la Dumnezeu și la Sfânta Fecioară cu Pruncul, să ne apere de năvălitori, să putem și noi trăi în pace. Pe Jeanne o impresionau din cale-afară glasul clopotelor bisericii. Se retrăgea într-un loc mai singuratic și le asculta cu evlavie, ca și cum ar fi ascultat o muzică divină. - Vai, Catherine, dar clopotele noastre parcă ar avea voci de îngeri, așa
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92336]
-
care le ținea în mână și pe care le-a întins lui Pâcu și lui moș Dumitru. Ia pftim și beți de sufletul părinților mei și al babei mele - i-a îndemnat moș Petrache. Apoi să-i hodinească Dumnezeu în pace și dumneavoastră să trăiți să-i pomeniți. Spunând acestea, au lăsat să cadă în colbul drumului câte o picătură de vin „pentru morți”. Au băut pe așezate, gândind că și boulenii își vor trage sufletul în acest timp. După ce s-
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
frunte, să nu-i vadă Pâcu unda de râs din colțul ochilor. Il știa pe Pâcu arțăgos când venea vorba de luleaua lui și de aceea îl lua peste picior ori de câte ori îi venea la îndemână. Lasă tu luleaua mea în pace și spune ce ai de spus, că așa m-o pălit o foame de nu-mi pot trage sufletul de sete. Stiu, Pâcule, că ție îți este mai mult sete decât foame. Așa ești tu făcut: din fum amestecat cu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
o știa crâșmărița... de la bărbatul ei, care a făcut armata la cavalerie cu moș Dumitru. Costache, băiete! Stii tu ce am vrea să mâncăm noi în astă seară? Dacă ai să-mi spui, am să știu. Dacă nu... Nu și pace. O tochitură făcută la mama ei. Suntem rupți de foame! Nu avea grijă, Dumitre. Dacă-i ordin...nu se discută. Numai să aveți puțintică răbdare, ca să iasă tochitura cum trebuie. Dacă n-om avea răbdare, o cumpărăm și gata. Până
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
întrebat nedumerit Mitruță Ogaș. Eu îs din satul de pe Măgură. Atunci cum de ai ajuns în sat la noi? Eu credeam că ești din satul nostru. Cum să ajung? Iaca m-am măritat și eu în sat la voi și pace. Adică cum te-ai măritat? Așa se spune în sat la mine despre cei ce se însoară și se mută în satul fimeii, în loc s-o aducă acasă la el. Acum ai priceput, Mitruță? Am priceput, moș Pâcule. Apoi eu
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
din nou Vasile Hliboceanu. Stai să vezi...S-o dus ea mătușa Rarița la popă și l-o rugat să-i citească pentru dezlegarea de vraja rusoaicei...Da’ ce credeți voi că popa o vrut? Nuuu! N-o vrut și pace. Atunci o rămas așa sub farmecele rusoaicei? l-a întrebat omul negricios. Asta nu-i nimic pe lângă ce s-o întâmplat mai târziu. In loc să se limpezească, treaba s-o încurcat și mai rău... De ce? a întrebat Ion Cotman
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
mă-i crede, eu ți-o spun pe cea dreaptă...Nenea Jănel n-o scos o vorbă. Nici că-i laie, nici că-i bălaie. Stătea cu capul plecat ca oaia în cârd, când îi nădușală...Iaca așa ședea și pace! Baba Zoița lui Cocostârc, însă, nu ședea degeaba. Ea lega și dezlega ploile... Si până la urmă ce s-o ales din toată tărășenia asta, Pâcule? a întrebat moș Dumitru. Iar nu ai răbdare, Dumitre. Te grăbești ca fata mare la
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
cui rămâne gospodăria...” După un timp, însă, nenea Jănel o ridicat ochii către maică-sa și o grăit, ca din altă lume. „Dacă matale, mamă, și cu tata spuneți așa, eu nu mai am ce zice. Fie cum spuneți, și pace.” Din ziua aceea, mătușa Rarița parcă era alta...Toată ziua o vedeai cu Zoița lui Cocostârc. Sușoteau mereu și așa, cam pe la vremea asta, au hotărât să meargă în pețit...Era într-o sâmbătă, spre seară...Pe cer, soarele strălucea
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
ce vrei să te gândești așa de important de nu poți decât cu lamba aprinsă?” „Tată, pe mine mă roade o întrebare.” „Ce te roade, Ițic? Că o întrebare nu poate să te roadă.” „Iaca, pe mine mă roade și pace.” „Bine, Ițic. Spune, să aud și eu întrebarea care te roade pe tine, să nu mor de curiozitate.” „Tată, eu vreau să știu...” „Ce vrei să ști, Ițic băiete?” „Vreau să știu dacă calu’ nostru iap-o fost?” „O fost cal
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
pe gardul dinspre grădină plouă sigur!” „El cântă pe gardul ista pentru că îi mai puțin înalt ca celelalte și se urcă ușor, că s-o cam îngrășat, bătu-l-ar norocul” - i-am spus eu babei. „Eu așa știu și pace” - o răspuns baba cu țâfnă. „Bine, Catincă. Am să am grijă. Luăm fiecare câte un țol, ca să acoperim sacii dacă plouă, și gata.” De asta ai spus tu aseară să luăm țolul? Eu, să fi fost în locul tău, de mult
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]