46,969 matches
-
Oamenii din castel știu că e ultima lor noapte și probabil se bucură de un banchet de rămas bun. Ce trist! Atacanții din jurul castelului îi compătimeau pe locuitori. Atât oamenii din castel, cât și cei de-afară fuseseră soldați sub comanda clanului Oda și nu exista nimeni care să nu cunoască trecutul lui Katsuie. Fie și numai din acest motiv, situația era profund emoționantă. În castelul Kitanosho, avea loc un banchet final. Participau peste optzeci de persoane - întregul clan și vasalii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
acestuia, odată pentru totdeauna. Sassa Narimasa, din castelul Toyama, era unul dintre acești războinici. Într-adevăr, sprijinea, cu tărie, clanul Shibata, iar, pentru Hideyoshi, nutrea un dispreț desăvârșit. În privința originii nobile, Sassa era mult deasupra lui Hideyoshi. Fusese secundul la comandă al lui Katsuie în timpul campaniei din miazănoapte, iar, în campania contra lui Hideyoshi, i se ceruse să stea pe loc, nu numai ca să țină în frâu clanul Uesugi, ci și pentru a administra afacerile interne din miazănoapte. „Sassa e aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
schimburi, pentru ca munca să nu înceteze nici un moment. Erau recrutați lucrători din toate clanurile; când un senior neglija să-și trimită cota de oameni, era aspru pedepsit, indiferent de statutul său. La fiecare punct de lucru exista o ierarhie de comandă formată din muncitori calificați, maiștri și muncitori necalificați din toate breslele. Responsabilitățile șefilor de echipă erau clar stabilite. Dacă cineva se lăsa pe tânjeală, era decapitat imediat. Samuraii din fiecare clan care serveau ca inspectori nu așteptau pedeapsa, ci își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
avea nici un fiu; Shonyu, însă, avea trei cu care se putea mândri și toți trei ajunseseră la maturitate. Cel mai mare, Yukisuke, avea douăzeci și cinci de ani și era comandantul Castelului Gifu; al doilea, Terumasa, în vârstă de douăzeci de ani, comanda Castelul Ikejiri; iar cel mai mic împlinea paisprezece în acel an și încă mai stătea cu tatăl său. Relația lui Shonyu cu Hideyoshi data de pe vremea când Hideyoshi încă mai era numit Tokichiro. De-a lungul timpului, însă, între cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
accepta propunerea lui Shonyu, poziția acestuia și cea a lui Nagayoshi ca războinici aveau să devină oneroase. Mai mult, era sigur că, dacă le erau reprimate temperamentele îndărătnice, acestea aveau să răbufnească ulterior. Era o situație primejdioasă în ceea ce privea comanda militară. Mai mult decât atât, Hideyoshi se temea că, dacă Shonyu era nemulțumit, Ieyasu avea să încerce să-l ispitească spre a schimba taberele. Actuala situație se împotmolise și trebuia să ia o măsură pozitivă, pentru a determina o schimbare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
noapte la el un mesager. La primirea urgentei scrisori, Shonyu porni, în galop, spre tabăra lui Hideyoshi. Era schimbul al patrulea și încă nu se lumina de ziuă. — M-am hotărât, Shonyu. — Perfect! Ai să mă onorezi să fiu la comanda unui atac surpriză în Okazaki? Cei doi terminară toate aranjamentele înaintea zorilor. Shonyu luă micul dejun împreună cu Hideyoshi, apoi se înapoie la Inuyama. A doua zi, câmpul de luptă păru, la suprafață, somnolent, dar, pe dedesubt, se simțeau semne tainice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
următorul mesaj: „Omul care ia capul lui Ishikawa Kazumasa va primi răsplată zece mii de banițe.“ Însă chiar și cu acest ordin, furia lui Hideyoshi nu se potoli și, chemându-i pe generalii care, întâmplător, erau prezenți, dădu el însuși o comandă de ieșire. — Deci, așa se poată blestematul ăla de Kazumasa! tuna și fulgera Hideyoshi. Vreau să luați un corp de rezervă și să-i ajutați pe oamenii noștri din fața liniior lui Kazumasa. Atacați-l toată noaptea. Atacați-l mâine dimineață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
să se împartă în două divizii, însumând cincisprezece mii nouă sute de oameni. Cei patru mii de soldați ai lui Mizuno Tadashige aveau să acționze ca avangardă a armatei. În noaptea celei de-a opta zile din lună, divizia principală, sub comanda lui Ieyasu și a lui Nobuo, pleacă de la Muntele Komaki. În sfârșit, traversară Râul Shonai. Unitățile comandate de Nagayoshi și Kyutaro își aveau tabăra la doar două leghe distanță, în satul Kamijo. Lumina alburie, palidă de pe plantațiile de orez acoperite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
experiență și le ordonase să-l supravegheze pe tânărul comandant. Trupele erau încă obosite, pe vremea când soarele anunță pașnic zorii celei de-a noua zile din lună. Știind că oamenilor le era foame, Hidetsugu dădu ordinul de oprire. La comanda de a-și desface merindele, generalii și soldații se așezară să-și ia masa de dimineață. Se aflau în Pădurea Hakusan, numită astfel datorită capelei Hakusan, care se înălța pe culmea unei mici coline din apropiere. Hidetsugu își instală taburetul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
făceau spume la gură, chipurile oamenilor erau încordate cu îndârjire, iar armurile care veneau în valuri, se acoperiseră de sânge și praf. În timp ce forțele clanului Tokugawa presau din ce în ce mai aproape, intrând în bătaia armelor, Kyutaro privea atent, până când, în sfârșit, dădu comanda: — Foc! În clipa aceea, împușcăturile dezlănțuiră un vuiet asurzitor și un zid de fum. Flintele necesitau între tragere și încărcare un răstimp de vreo cinci sau șase respirații, chiar și pentru oamenii cu multă experiență. Din acest motiv, se folosea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
-și trupele, Kyutaro începu rapid retragerea. În acel moment, însă, patru mesageri de la Unitățile Întâi și a Doua sosiră împreună dinspre Nagakute, căutându-l. — Vi s-a trimis ordin să vă înapoiați și să vă uniți forțele cu avangarda. E comanda directă a Seniorului Shonyu. Kyutaro refuză sec: — Nici nu mă gândesc. Ne retragem. Mesagerilor nu le venea să creadă. — Bătălia abia începe! Vă rugăm să vă întoarceți pentru a trece imediat alături de forțele stăpânului nostru! repetară ei, ridicând tonul. Kyutaro
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
a dat arama pe față. Dacă se mai întoarce viu, va fi demn de disprețul nostru. Se întoarseră spre propria lor unitate izolată, condusă de Shonyu, dând pinteni cailor într-un acces de furie. Într-adevăr, cele două batalioane de sub comanda lui Shonyu și a lui Nagayoshi nu erau decât carne de tun pentru Ieyasu. Cei doi oameni erau la fel de diferiți ca și capacitățile lor. Bătălia dintre Hideyoshi și Ieyasu, ajunsese, în acea perioadă, ca un mare meci al campionatului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
ridică brusc în picioare, în momentul când sosi un al doilea mesager de la Nagayoshi. N-avem timp de pierdut, stăpâne. Ariergarda Seniorului Hidetsugu a fost nimicită complet. Pe colină se stârni, dintr-o dată, un freamăt de mișcare, urmat de zarva comenzilor nervoase și de sunetele soldaților care coborau, în fugă, drumul spre poala colinei. Din latura umbrită a Muntelui Fujigane, stindardul de comandant cu evantaiul auriu strălucea puternic deasupra armatei clanului Tokugawa. Simbolul acela iradia o atmosferă aproape magică și stârnea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
prea trupeș și, chiar când îmbrăca armura, avea spatele rotunjit și umerii dolofani; capul său părea aproape înfipt între umeri, sub coiful cu decorațiuni bogate. Își rezema pe genunchi atât mâna stângă, cât și dreapta, în care ținea bastonul de comandă. Așezat pe scăunelul de campanie, cu coapsele depărtate, stătea cocoșat înainte într-o poziție care-i știrbea demnitatea. Și, da, aceea era postura lui obișnuită, chiar și când stătea așezat în fața unui musafir sau când se plimba. Nu era omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
știau că tânărul era foarte respectat de Ieyasu și, până în acea dimineață, se numărase printre vasalii din imediata apropiere a seniorului. Din partea lui, Ieyasu îl considera pe Ii un om ce putea fi folosit cu bune rezultate și îi încredințase comanda a trei mii de oameni, precum și responsabilitatea de a conduce avangarda. Acea poziție oferea atât posibilitatea cuceririi celei mai mari faime, cât și înfruntarea celor mai crâncene greutăți. — Astăzi, să-ți arăți curajul așa cum știi tu, îl sfătui Ieyasu. Ii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
la corp cu Garda Roșie, iar bătălia se întețea treptat. Acum e momentul! răcni el spre cei din spate. Un batalion de vreo două sute de oameni, care erau gata să învingă sau să moară, își pregătiseră dinainte lăncile și așteptau comanda. De cum li se dădu ordinul de înaintare, se repeziră spre Nagakute. Lui Shonyu îi plăcea să aleagă tactici de luptă neobișnuite, chiar și în asemenea situații. Unitatea trupelor de atac primi comanda, ocoli Nagakute și ținti trupele care rămăseseră, după ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
să moară, își pregătiseră dinainte lăncile și așteptau comanda. De cum li se dădu ordinul de înaintare, se repeziră spre Nagakute. Lui Shonyu îi plăcea să aleagă tactici de luptă neobișnuite, chiar și în asemenea situații. Unitatea trupelor de atac primi comanda, ocoli Nagakute și ținti trupele care rămăseseră, după ce aripa stângă a clanului Tokugawa năvălise înainte. Planul consta în a ataca rapid centrul inamicului și, cât timp formațiunea de luptă a acestuia cădea pradă dezordinii, a-l captura pe comandantul suprem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
în fortăreața principală din Obata, relaxându-și trupul și mintea. După ce Shonyu și fiul său plecaseră, în dimineața zilei a noua, Hideyoshi îl chemă pe Hosokawa Tadaoki la tabăra sa din Gakuden și-i dădu, lui și altor câțiva generali, comanda de atac imediat asupra Muntele Komaki. După plecarea la atac, se urcă în turnul de observație și urmări evoluția luptei. Masuda Jinemon aștepta lângă el, privind în depărtare. — Nu credeți că va fi o problemă dacă Seniorul Tadaoki, impulsiv cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
nu pot face altceva decât să merg lângă el. — Așteaptă! Kazumasa părea să creadă că Honda era doar căpos și ridică mâna să-l oprească. — Seniorul nostru ne-a ordonat să apărăm Muntele Komaki în lipsa lui, dar nu am primit comanda să facem ce ne taie capul. Liniștește-te puțin. Tadatsugu încercă și el să-l liniștească: — Honda, crezi că rezolvi ceva dacă pleci chiar acum? Apărarea Muntelui Komaki e mai importantă. Gura lui Honda se arcui într-un zâmbet subțire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Nagakute, la Obata. Își instală cartierul general pe colină, în timp ce cei douăzeci de mii de militari odihniți ai săi se răspândeau sub soarele roșiatic al înserării, cu intenția vădită de a se răzbuna pe Ieyasu. Hideyoshi numi doi oameni la comanda unei grupe de cercetare și-i trimise, în secret, spre Castelul Obata. După aceea, stabili rapid operațiunile militare pentru întreaga armată. Dar, înainte ca ordinele să poată fi transmise, sosi un raport urgent: — Ieyasu nu mai e pe câmpul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
de aceeași părere: — Nu încape nici o îndoială. Am zdrobit voința inamicului de a lupta. — Dacă-i urmărim și atacăm, armata din apus va fi strivită complet și marea victorie ne va aparține cu siguranță! Cu toții susțineau entuziast atacul și cereau comanda, dar Ieyasu nu părea deloc încântat. Refuză cu strictețe să le permită urmărirea. Știa că un om ca Hideyoshi nu-și retrăgea o armată atât de mare fără motiv. Mai știa și că, deși avea forțe suficiente pentru apărare, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
făcut. Fă cum dorești. Ieyasu îi dădu permisiunea, știind prea bine ce dezastru avea să urmeze. Nobuo își adună imediat armata și o luă la goană, pe urmele lui Hideyoshi. După plecarea lui Nobuo, Ieyasu îl puse pe Honda la comanda unei companii de soldați și-l trimise în urma lui. Întocmai așa cum se așteptase Ieyasu, Nobuo luptă cu ariergarda în retragere a lui Hideyoshi și, deși, un moment, păru să se afle în avantaj, fu repede învins. În acest mod, mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
pe malul stâng al râului Kiso, într-o zonă de la nord-vest de Castelul Kiyosu. Doi dintre vasalii lui Nobuo se fortificaseră acolo, pregătiți să intervină ca una dintre aripile lui Nobuo, în caz de urgență. — Luați-l, le dădu Hideyoshi comanda generalilor, ca și cum ar fi arătat un fruct pe o creangă. Armata traversă Râul Kiso și ocupă o poziție la Templul Seitoku. În centrul armatei de rezervă, Hideyoshi deschise atacul în dimineața celei de-a cincea zile din lună. Din timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
dumitale din Nagashima, cât mai repede cu putință. Profitând de această ocazie, Nobuo se grăbi să revină în Ise. Ieyasu mai rămase câtva timp pe Muntele Komaki, dar, în cele din urmă, plecă și el spre Kiyosu, lăsându-l la comandă pe Sakai Tadatsugu. Oamenii din Kiyosu ieșiră să-l primească pe Ieyasu cu urale de victorie, dar nu în număr la fel de mare cum îl întâmpinaseră locuitorii din Osaka pe Hideyoshi. Cetățenii și soldații vedeau Bătălia de la Nagakute o mare victorie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
fie trimise depește după depește, aproape ca și cum un stăvilar s-ar fi spart, pe neașteptate, în mai multe locuri, lăsând să se reverse apele mâloase ale unui râu turbulent. — E armata principală a lui Hideyoshi! — Ăștia nu-s soldați sub comanda unui singur general, cum am văzut până acum. În ziua a douăzeci și treia din lună, armata lui Hideyoshi își instală tabăra la Hanetsu și începu să construiască fortificații la Nawabu. Cu armata lui Hideyoshi împrejmuindu-i treptat castelul, Nobuo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]