43,812 matches
-
între două paradigme critice: una metafizică (mizând pe unitatea organică a textului) și alta deconstrucționistă (interesată mai curând de construirea textului și de contradicțiile semiozei). Studiul lui C.-P. sugerează căi de depășire a acestei fracturi reducționiste și frustrante, prin integrarea interpretării de text într-un context socio-cultural și ideologic cuprinzător, angajând strategii auctoriale și de lectură diverse. Astfel redefinită, hermeneutica devine echivalentul unei experiențe complexe de rescriere. În topografia critică actuală, C.-P. identifică patru dintre direcțiile sale fertile: critica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286426_a_287755]
-
elaborat în școală Diferențierea prin: a) conținut; b) proces; c) mediu; d) produs. a) Adaptarea conținuturilor pentru toate categoriile de elevi. Pentru categoriile speciale de elevi dotați (dezavantajați economic, cultural, cu handicapuri senzoriale sau motrice, cu dificultăți emoționale sau de integrare socială), vom avea în vedere atât aspectul cantitativ, cât și calitativ. b) Principalele procese psihice vizate de curriculum elaborat în școală „Medierea conflictelor” sunt: procesele comunicării interși intrapersonale; procese afective, cu accent pe emoțiile superioare; învățare independentă și în grupuri
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
a contribui la transformarea unității de învățământ în comunitate școlară, capabilă să asigure o educație civică de calitate în cadrul unui parteneriat cu comunitatea locală. 40 Această misiune a impus - în concepția acestui proiect - respectarea unor direcții care răspund atât cerințelor integrării europene, cât și particularităților societății și educației românești: • Creșterea capacității școlii de a desfășura activități de medierea conflictelor între elevi (pregătirea unor categorii-cheie din comunitatea școlară; încurajarea cooperării între elevi-elevi, elevi-cadre didactice, identificarea și diseminarea unor exemple de bune practici
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
egalității de șanse ale acestora, și prevede activitatea pe grupuri/ clase de elevi, în scopul diferențierii parcursului școlar în funcție de interesele, nevoile și aptitudinile specifice ale elevilor. Principiile de generare a planului-cadru: 42 • Principiul selecției și al ierarhizării culturale oferă avantajele integrării demersului într-un cadru interdisciplinar, continuitatea și integralitatea demersului didactic pe întreg parcursul școlar al fiecărui elev; • Principiul funcționalității vizează racordarea disciplinei/ opționalului și a ariilor curriculare la vârsta școlarilor și la amplificarea și diversificarea cunoașterii; • Principiul coerenței vizează caracterul
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
Curriculum general sau care curriculum oferă o bază de cunoștințe, abilități și comportamente obligatorii pentru toți cursanții, pe parcursul primelor stadii ale școlarității. Durata educației generale variază în funcție de sistemul național de învățământ. Conținuturile educației generale cunosc un proces de extensiune, prin integrarea, pe lângă ariile curriculare tradiționale, circumscrise unor discipline consacrate în planurile de învățământ, a unor tematici interdisciplinare, în special din sfera de studiu a „noilor educații”. Curriculum general reprezintă fundamentul pe care aptitudinile speciale pot fi dezvoltate”. (Carmen Crețu, Curriculum diferențiat
Medierea conflictelor by Lorena Bujor () [Corola-publishinghouse/Science/1597_a_3035]
-
puțin strânse ori mai mult sau mai puțin nestatornică. Nu de puține ori se întâmplă ca «promiscuitatea» dintre laici și consacrați să fie un mod de a încuraja și de a susține calea unora sau a altora. Această nevoie de integrare se datorează nevoii de a scăpa de sensul de sufocare ce unii îl trăiesc înlăuntrul anumitor structuri de viața consacrată, dar și necesității de a scăpa de sentimentul de neîmplinire spirituală ce poate fi perceput în viața laicală. Tovărășia și
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
Politice și Administrative (București). În prezent, este doctorand În cadrul Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University (Canberra, Australia). A coordonat cursuri și seminarii la Graduate School of International Affairs (Canberra) și la Catedra de Relații Internaționale și Integrare Europeană a SNSPA. A publicat studii privind securitatea internațională, cauzele războiului și teoria relațiilor internaționale, printre care, recent, mai multe capitole În cadrul unui Manual de Relații Internaționale (Polirom, 2006) și monografia The (Un)bearable Lightness of Violence: Warlords as an
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
și pentru teoreticienii și strategii de pretutindeni. În România, lipsa unor instrumente și dezbateri teoretice adecvate se resimte și pe fondul schimbării regimului politic, care a atras după sine scoaterea din uz a doctrinei „războiului Întregului popor” și care, odată cu integrarea În Alianța Nord-Atlantică, a impus necesitatea unui alt tip de concepte și politici de securitate. De altfel, din punct de vedere practic, dezbaterea publică a strategiei de securitate națională, ce a avut loc În cursul anului 2005 și În primăvara
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
atitudinile adoptate În varii momente istorice (crize și perioade normale) În favoarea unei poziții ofensive sau defensive În conflicte, la principiile care sunt susținute pe scena internațională etc. (Johnston, 1995, pp. 44-45). Abordarea din punctul de vedere al culturii strategice permite integrarea metodelor de analiză a securității, detaliate mai sus, cu avantajul de a introduce o perspectivă istorică vitală pentru o Înțelegere adecvată a proceselor de constituire ale securității. Urmărind evoluția acesteia, putem Înțelege care sunt elementele sale identitare, ceea ce permite și
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
politice, de securitate, economice etc.) și alianțe regionale până la comunități regionale de securitate (Adler și Barnett, 1998) și mișcări sociale sau revoluționare regionale (Agor și Suarez, 1972). De asemenea, conceptul de subsistem regional se mai poate referi la procese de integrare regională (Deutsch et al., 1957; Haas, 1970; Nye, 1971), dar și la fluxuri economice și/sau societale (motivate economic), recurente și non-instituționalizate (Kaiser, 1968; Haas, 1975). Dată fiind această varietate de actori și procese ce pot fi asociați subsistemelor regionale
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
economic sau În chestiuni de securitate a mediului (Buzan, 1983; 1984; 1991b; 2003; Ullman, 1983; Buzan et al., 1998; Buzan și Wæver, 2003). Procesul de creștere a interdependenței regionale, În special la nivel societal, a fost numit uneori regionalism sau integrare informală (Hettne, 1999; Hurrell, 1995). De regulă Însă, În studiile de securitate, termenul de regionalism descrie fie apariția unui număr semnificativ de noi organizații regionale Într-o anumită perioadă (Fawcett și Hurrell, 1995; Mansfield și Milner, 1999), fie favorizarea acordurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
pe plan internațional (Hettne și Söderbaum, 2000; Farrell et al., 2005). Complexul de securitate poate fi privit deci drept rezultat al regionalismului, dar și doar ca element corelat acestuia. Această viziune nu era Însă neapărat o noutate. Pentru studiile cu privire la integrarea regională și, mai târziu, pentru cele dedicate relațiilor transnaționale, chestiunea interdependenței era evidentă. Politic, regiunea fusese deja definită ca fiind caracterizată de „un număr limitat de state legate geografic și de un anumit grad de interdependență” (Nye, 1968, p. vii
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
Acesta ar fi, pe de-o parte, un rezultat al procesului de decolonizare (Buzan și Wæver, 2003), pe de alta, efect secundar al interacțiunii la nivel global (Cha, 2000). Dezavantajul major este că, la fel ca și În cazul teoriilor integrării regionale și al transnaționalismului, delimitarea regiunilor și definirea criteriilor de interdependență sunt lăsate nerezolvate. Problema devine cu atât mai relevantă cu cât nivelul interacțiunilor la nivel global crește, deoarece acestea conectează multidimensional tot mai multe sectoare, indiferent de zonă, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
rând importanța sectoarelor economic, respectiv societal În evoluția dinamicii securității În regiune (Agor și Suarez, 1972; Sunkel, 2000). De asemenea, În special datorită exemplelor din America Latină, s-a pus Întrebarea dacă nu cumva consolidarea proceselor de democratizare sau liberalizarea și integrarea economică ar putea genera un grad mai mare de stabilitate pe plan regional. Hurrell (1998) demonstrează că aceste demersuri nu pot produce În mod automat stabilitate, dat fiind că ele nu contribuie În mod semnificativ și la diminuarea altor elemente
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
a gândirii iluministe și a mecanicii newtoniene. Cu riscul unei supra simplificări, se poate spune că aspectul științific al strategiei este legat de tentativa de a identifica reguli, legi și principii universale În conducerea războiului. În același timp, strategia presupune integrarea și Înțelegerea unor factori imateriali, inclusiv a neprevăzutului. 7.2.1. Elemente de istorie a strategiei ca disciplină academică Ca multe discipline academice, și studiile de strategie se revendică drept moștenitoare ale unei tradiții nu doar bogate, ci și de
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
războiului, dimensiunile strategiei vor varia În funcție de caracterul limitat sau total al războiului, de caracterul convențional sau ne-convențional (gherilă, terorism, etc)1. În ciuda includerii dimensiunii sociale, aceste tipologii rămân oarecum limitate de orientarea strictă asupra elementului militar. Principala alternativă este integrarea domeniului militar În cadrul mai larg al societății (Jablonsky, 2006; Yarger, 2006). Probabil cea mai exhaustivă tipologie de acest tip rămâne cea a lui Gray (1999)2. Concluzii Desigur, universul vocabularului strategic nu se oprește aici. Capitolul de față a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
prin prisma dilemei securității, securitatea militară rămâne cel mai important obiect de studiu al domeniului. Pe de altă parte, există adesea tendința de a uita că noile sectoare ale securității au relevanță doar În lumea postcolonialistă, În care procesul de integrare economică și politică a planetei este aproape definitivat, cu alte cuvinte doar pentru descrierea, explicarea și Înțelegerea lumii ultimelor trei decenii. Dacă ne vom opri asupra lumii moderne, paradigma clasică, realistă, a relațiilor internaționale și implicațiile ei teoretice În domeniul
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
român”, construită pe Strategia de Securitate Națională din 1999, prevede faptul că „misiunea principală a armatei este de a garanta cetățenilor României respectarea strictă a drepturilor omului Într-un stat suveran, independent, unitar și indivizibil, angajat activ În procesul de integrare europeană și euroatlantică, În condițiile unui regim politic bazat pe democrația constituțională, sub un strict control democratic civil asupra forțelor armate” (Strategia Militară a României, 2000, p. 4.). Spre deosebire de predecesoarea sa din 1997, Strategia de Securitate Națională din 2001, identifică
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
atât individul, comunitățile, statul, cât și instituțiile și organizațiile internaționale din care statul român face parte. Altfel spus, premiselor realiste ale strategiei din 2006 le sunt adăugate presupoziții constructiviste vizînd referențialul securitizării. Principalele interese de securitate sunt identificate ca fiind: „integrarea deplină În Uniunea Europeană și asumarea responsabilă a calității de membru al Alianței Nord-Atlantice; menținerea integrității, unității, suveranității, independenței și indivizibilității statului român; dezvoltarea unei economii de piață competitive, dinamice și performante; modernizarea radicală a sistemului de educație și valorificarea eficientă
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
oară de la căderea regimurilor comuniste, se stabilește ca paramentru important de politică externă și de securitate o relație privilegiată (diferită Însă de un parteneriat strategic) cu Republica Moldova, În asistarea și sprijinirea acesteia În drumul spre democratizare și spre o viitoare integrare În structurile europene și nord-atlantice. Principalele amenințări la adresa securității naționale sunt identificate ca fiind de natură non-convențională: terorismul internațional, proliferarea armelor de distrugere În masă, conflictele regionale, criminalitatea transnațională organizată, obstacolele În calea bunei guvernări și dezastrele naturale și amenințările
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
armonizarea cu cerințele NATO a planurilor și politicilor naționale În domeniul apărării. În acest fel, se realizează o concordanță necesară Între planificarea apărării la nivel național și planificarea NATO. Principalul obiectiv urmărit prin implementarea acestui sistem de planificare este de integrare a eforturilor structurilor Ministerului Apărării (MAp) pentru utilizarea resurselor disponibile Într-un mod cât mai eficient cu putință, În vederea realizării capabilităților militare planificate. Sistemul cuprinde un set de măsuri și acțiuni care determină, stabilește, monitorizează și evaluează activități În scopul
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
Hoffman, 1990), iar pentru alții, era mai degrabă expresia unui sistem economic cu trei actori majori - SUA, UE și Japonia (Freedman, 1992). Această dezbatere era strâns legată de observația că societatea internațională contemporană este caracterizată de două tendințe contrare simultane - integrarea și fragmentarea (Barbé, 1995). Prima tendință opune procesul de globalizare (a valorilor, culturii, tehnologiei, economiei etc.) celui de individualizare (apărare a propriilor valori). Cea de-a doua opune regionalizarea (crearea de blocuri economice regionale) procesului de globalizare economică. Una dintre
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
pe termen scurt al acesteia a fost asigurarea unei tranziții fără probleme Între cele două forțe. Operațiunea Althea a avut Însă și două obiective politice. Pe termen mediu, ea trebuia să sprijine progresele Bosniei și Herțegovinei În eforturile lor de integrare În structurile europene 1, favorizând Încheierea unui Acord de Asociere și Stabilizare. Acesta urma să contribuie la obiectivul pe termen lung, și anume pacea și stabilitatea În regiune și o eventuală aderare la UE a Bosniei și Herțegovinei. Bugetul inițial
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
viziunea noastră, experiența Uniunii din Balcanii de Vest nu poate fi generalizată ușor. Avantajul pe care UE Îl are În această regiune este faptul că strategia condiționalității poate fi mai eficientă. Promisiunea unei asocieri mai strânse și a unei posibile integrări În UE este credibilă pentru elitele politice, cât și pentru populație care sunt gata să facă compromisuri pentru a obține ceea ce mulți consideră un panaceu universal. Cu alte cuvinte, succesul UE În gestionarea crizei din Balcanii de Vest trebuie privit
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
moduri de producție/consum/comercializare durabile presupune însă o mulțime de reorientări care pot fi formulate în felul următor: 1) ecomisirea energiei, creșterea eficacității utilizării energiei, decarbonizarea economiei, utilizarea energiei nepoluante (solară, eoliană), investiții în surse de energii renuvelabile; 2) integrarea costurilor sanitare, sociale și de mediu în evaluarea și fixarea prețurilor; 3) descreșterea producției de obiecte materiale inutile, repararea în locul aruncării; 4) creșterea bunurilor imateriale: cultură, servicii sociale, bunuri relaționale (realizate în cadrul unor activități asociative și care pot fi folosite
Introducere în măsurarea diversității Teorie și aplicații by Ion PURCARU () [Corola-publishinghouse/Science/231_a_213]