44,748 matches
-
Schoenberg și muzica serială, John Cage și Karlheinz Stockhausen cu muzica aleatorie În anii ‘50-‘80. Bucolic În primul caz, apocatastazatic sau mistic În ultimele, minimalismul muzical este reluat formal și tematic de cel literar. John Cage și Samuel Beckett compuneau În aceeași perioadă (ei mor de altfel la trei ani distanță, primul În 1992, ultimul În 1989). Monotonia, repetitivitatea, "fordismul" unei arte militante În felul ei Împotriva alienării omului de către tehnică acompaniază metafizica hermenutică evazionistă a unui Heidegger și, În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
din punct de vedere material, cu atît au mai puține credințe și acționează În virtutea impulsului. Că au, prin urmare, Întotdeauna ceva de ascuns pentru că se simt vinovați. și cum unde-i vinovăție e rost de profit, Fio se apucă să compună, din litere decupate din ziar, scrisori de șantaj și să le expedieze oarecum la Întîmplare, studiind totuși, În prealabil, cartea de telefoane și subordonînd aleatoriul unei judicioase determinări socio-topografice : ierarhia străină de orice matematică a celor 20 de arondismente pariziene
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
care susțin cultura noastră occidentală și care rezistă la orice încercare de analiză și de distrugere. 2. Al doilea principiu Analiza secvențială și structurală a acțiunii. Întreaga operație de comunicare este analizată în momente diferite, ca și elementele care o compun. Un subiect A, un canal cu un mesaj, un subiect B. Unități izolate, distincte, reperate în momente diferite ale acțiunii. Mișcarea de transmitere, ca și la bila de biliard, este animată continuu. Își păstrează "cantitatea" pînă la întîlnirea unui obstacol
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
se oprească de la sine 18. 3. Al treilea principiu În sfîrșit, al treilea principiu, exterioritatea și atomizarea elementelor: ele nu se întrepătrund. Mesajul este distinct de emițător și de receptor. Cei doi subiecți sînt distincți unul de altul. Unitățile care compun mesajul sînt discrete. În caz contrar, avem de-a face nu cu o comunicare, ci cu un vacarm neîntrerupt. La fel, putem analiza poziția bilei în fiecare moment al drumului parcurs. Analiza izolează părțile pe care experiența ni le dezvăluie
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
lucru important. Putem spune că, pur și simplu, reportăm structura neuronilor plasați în rețele, în relația între elementele componente ale mașinilor? Nu. Experiențele în acest sens nu fac impresie 92. Este vorba mai curînd de a extinde studiul "nodurilor" care compun centrele de trecere a informațiilor între neuroni, și de a cerceta ceea ce se întîmplă la nivelul structurii proceselor. Or, această trecere este gîndită în termeni de activare globală a rețelei, determinînd proprietățile sale este acolo o noțiune a cauzalității "expresive
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
tautologie orice propoziție identică, al cărei subiect și predicat sînt unul și același concept 114, sau încă, după părerea lui Wittgenstein, orice propoziție complexă, care rămîne adevărată în virtutea formei sale, oricare ar fi valoarea de adevăr a propozițiilor care o compun. Tautismul este un autism tautologic. Tautismul evocă și totalitatea. Un mare întreg care ne înglobează și în care noi sîntem diluați. Ghinion. Tautismul sau autismul tautologic al marelui întreg, care nu suferă nici un fragment în sînul său, să fie supus
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
cheie universală pentru compoziție Compoziția se dezvăluie singură atunci când, în mod inevitabil, privim o pictură, o sculptură sau o clădire ca pe un aranjament de forme determinate, organizate într-o structură coerentă. De ce formele unei asemenea opere necesită să fie compuse mai degrabă decât să fie reunite în mod aleatoriu? Motivul invocat de obicei este acela că artiștilor le place să pună lucrurile laolaltă într-un fel ordonat și echilibrat, pentru că armonia astfel obținută încântă propriile priviri, precum și pe cele ale
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
turn sau ai unei vaze, la urma urmelor, constituie și ei îngrădiri - sunt centri de energie în deplinătatea cuvântului. Marginea unei rame este lineară, desigur, dar centrii de energie pot lua orice formă. Fiecare dintre limitele care determină îngrădirea se compune, în termenii noștri, dintr-o combinație de extensii centrice și excentrice. Sunt generate câmpuri tensionale care se ating prin învecinare externă și internă, iar aceste câmpuri se diminuează ca putere odată cu creșterea distanței. Laolaltă marginile creează, prin inducție, un centru
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
imaginii este totuși o invenție târzie, denotând o dezvoltare sofisticată. Originar, imaginile erau pur și simplu adăugate lumii ca o înfrumusețare sau drept comentariu, așa cum sunt graffitiurile de pe ziduri. Despre astfel de adaosuri nu putem însă spune că ar fi compuse; ele nu se supun decât centricității proprii. Un animal pictat pe peretele unei peșteri preistorice nu se află în nici un fel de raportare față de ceea ce ocupă spațiul înconjurător, deși, într-un sens pur vizual, artistul paleolitic poate arăta o oarecare
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
proporțiile ei. Când Palladio a proiectat camerele sale conform unor proporții elementare caracteristice armoniilor muzicale de bază, el și-a bazat raționamentul pe forme geometrice abstracte. O atare formulă nu putea include efectul schimbător pe care îl induc modelele ce compun tavanele, pereții și pardoseala, ca și aranjamentul mobilei. Poziția surselor de lumină, distribuția luminozității și valorilor coloristice, amplasarea ușilor și ferestrelor vor afecta și ele aparența perceptibilă a proporțiilor de bază ale unei camere. Figura 33 Ambiguitatea îngrădirilor dreptunghiulare a
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
există nici un raport spațial între cele două sisteme și centrul picturii, susținut de forma tondoului, concentrează ca din întâmplare privirea asupra unui grup de femei din asistență, ceea ce distrage atenția de la tema principală a picturii. În mod similar, când Perugino compune un tondo în care Madona și copilul sunt înconjurați de sfinți și îngeri, avem în față un aranjament de figuri în picioare care trebuie să-și aplece capetele într-o parte pentru a evita curbura marginală. , scrie Jacob Burckhardt într-
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
forme curbe, poziția verticală a scaunului face ca pictura să nu scape de sub control. De fapt, acea poziție explicită nu semnifică deloc singura referință posibilă la coordonatele vieții pământești. Geniul lui Rafael își ia măsura de siguranță ca formele care compun și învăluie figurile să nu-și piardă propriul caracter datorită cerințelor curburii rotative. Fiecare element păstrează vizibil norma prin care a fost constrâns la înfățișarea actuală. Gâtul înclinat își menține verticalitatea potențială și brațele rețin puterea mușchilor membrelor în rotire
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
în afara zonei de mijloc au putut fi văzute ca unite și stabilizate atunci când s au grupat în jurul centrului de echilibru. Compoziția bipolară Lupta pentru unitate este însă doar una dintre tendințele care ajută compoziția să se organizeze. Obiectele vizuale care compun structurile compoziționale au și ele nevoie de independență, de o suveranitate proprie. Când această autonomie a părților este puternic pronunțată, compoziția se prezintă ca o întâlnire a agenților separați, care își răspund unii altora în diferite feluri. Forma cea mai
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
care acțiunea încetează, încleștarea vectorilor diferit orientați produce o oprire mutuală intensiv dinamică. În acest sens, încrucișările sunt versiuni elementare ale nodurilor. (4) Nodurile provoacă o mai mare întrerupere decât simplele încrucișări, pentru că ele îndoaie și răsucesc vectorii ce le compun și, prin urmare, sunt mai compacte și autonome. Ele diferă de simpla suprapunere. În Sfânta Magdalena a lui Caravaggio | 141Volume și puncte nodale (vezi figura 67), zona centrului de echilibru este marcată de două puncte nodale, și anume mâinile ușor
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
oare arhitectul să determine centrul de echilibru al proiectului său pentru volumul tridimensional ca atare sau raportat la perspectiva utilizatorului clădirii? Sau trebuie să ia în considerare ambele puncte de vedere și să le dea egală importanță? Puține clădiri se compun atât de simplu, dintr-o singură piesă, asemenea Panteonului roman. În cele mai multe clădiri așadar, centrul de echilibru al ansamblului, deși indispensabil unei verificări a ordinii finale a proiectului, este mai puțin evident decât centrii unităților subordonate pe care le conține
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
nestructurată atunci când are sens doar prin referire la structura care o precedă și la cea care o urmează, asemenea unui „ton de trecere” în muzică. Compoziția alcătuită din secvențe temporale nu poate fi totuși descrisă doar ca desfășurare de acute compuse static, legate prin elemente tranzitorii. O astfel de abordare ar omite adevărata natură a compoziției temporale, interesate mai degrabă de evenimente decât de imagini imobile. Am putea compara experiența arhitectonică cu cea a unui rulou oriental. Și acolo, ca și
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
ochilor noștri. Sarcina vitală a compensării acestor deplasări și deformări necesită trei tipuri de transformări, și anume: translație laterală, dilatare și contracție, precum și rotație. Conform celor afirmate de Hoffman și Dodwell, modelele de bază care fac vizibile aceste mecanisme se compun din seturi 198 | Forța centrului vizual de paralele orizontale și verticale și forme concentrice (figura 138). Experimentele realizate de Dodwell cu sugari și pui de pisică au sugerat o sensibilitate nativă evidentă față de acele modele. Remarcabila asemănare dintre structurile la
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
Tineretului, 1968; "Ochiul neantului", E. P. L., 1969; "Sunetul originar", Editura Tineretului, 1969; "Fum", Editura Eminescu, 1971. Poet ardelean, în descendență expresionistă în ceea ce privește tehnica imaginii, viguros, se confesează întrupat într-o viziune alambicată sau într-un comentariu deschis. Atmosfera rămâne stranie, compusă din ritmuri discontinue; când faustic și elegiac, răvășit de iluzii, când tumultuos și echilibrat cum se vrea însăși poezia lui. Un dublu îl urmărește pe poet, din nevoia de echilibru "îl trage de inimă în sus: "Mamă, acum la un
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
comune, triste prin opacitatea lor. Infuzia sensibilității feminine și substanțializarea lirismului Suntem de părerea unor critici care afirmă că poezia feminină, din peisajul liricii actuale, ar fi săracă în idei, în ciuda faptului că Nina Cassian ne vorbește festiv și detașat, compune cu luciditate și abordează ideile veacului. Ea ajunge la poezie atunci când își lasă în voie afectivitatea și trăirile senzoriale, necenzurându-le deliberat. Trăirea erotică este o vibrație permanentă și mereu nouă în versurile poetelor. De-obicei, erotizarea cuprinde întreaga sferă
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și beți ca oamenii ce vin la nuntă. Florica Mitroi "Rugăciune către Efemera", Editura Tineretului, 1969; "Diapazon", Editura Cartea Românească, 1973. Ca și Ileana Mălăncioiu, încearcă îmbinarea tradiționalului cu modernul; paparudele, priculicii, șerpii, florile de câmp, combinate cu motive livrești, compun climatul satului și al copilăriei. Imaginile sunt neobișnuite și stridente: "Începe toamna, dantură de cal, crizantemă cețoasă/ Un cort de duh torid alienat/ Îmi place miezul dulce al pământului de strugur putrezit./ Un cal și țipetele de păsări care trec
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ar spune Philippide, "tentației misterului". Dezrădăcinatul, care amintește de această dată de Goga, reapare în poemul "Schiorul": "Tot mai rar vei da pe acasă/ stâlpii de la pridvor se vor scurge în pământ/ și mama cu lacrimile spre miazănoapte". Ioan Alexandru compune tablouri în secvențe care ne trimit la Chagall, la felul cum acesta așează imaginile pe pânză, precum și un anumit ton de culoare și mai ales cum reușește să întoarcă lucrurile spre prototipuri, felul cum le purifică, dându-le posibilitatea de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
păzită de bătrânețe și boală, "Cariatida", "Vine iarba", "Cavalerul Trac", venit să aducă lumina marii amiezi. Ion Gheorghe explică într-un grai simplificat icoanele pe sticlă, într-un stil narativ încadrat într-un decor naiv atingând viziunea. Scenele icoanelor sunt compuse cu fantezie, localizarea se face după metoda iconografică specifică perioadei 1830-1900 din Transilvania, dar și cu universul lui specific lui Anton Pann și al lui Miron Radu Paraschivescu cu verbul voluptos a cărui stridență nu supără: "Mult melancoli că-i
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Eu sunt un mare Dom care dorm/ Tu ești o stea care A/ Degeaba curgeți voi, le-am spus/ celor care erau" ("Măreția frigului"). Iconoclast și contradictoriu, înfometat de perfecțiunea unei lumi de vis, iată-l divin, arghezian ca atitudine, compunând o muzică rafaelită: " Deci în visul, visul visului/ doarme lupul Cristului/ creieru-ametistului,/ și ninsoarea tristului/ El mănâncă/ numai stâncă" ("Lupul singuratic"). Izolat, cu un anume sentiment de singurătate, plângându-și propria absență într-o lume mereu schimbată, apare și în
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
seninătate" pe care o descoperim în lirica blagiană. "De la Dionisos la Ieronim" (tema iubirii) Există, în creația lui Nichita Stănescu, atitudini de viață guvernate la început de un elan adolescentin, o vibrație frenetică în contact cu universul, care crește, se compune într-o fascinație de paradis, desprins din privirea iubitei, din gestul, din gândurile ei. Este perioada viziunii sentimentelor, când iubirea se naște ca o stare de iluminare, de incantație: "Părul tău e mai decolorat de soare,/ regina mea de negru
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
ce făcea din asemănare punctul ei tare, contemplația nu mai este posibilă deoarece nu mai avem ce să vedem, tema oricărei contemplații fiind dizolvată de raționalitatea ce-și caută peste tot obiectul, individualul. Din acel moment se trece la totalități compuse din obiecte cărora li se caută legea care ar putea să le armonizeze. Nu mai este posibilă decât unitatea unui punct de vedere. * Ordinea introdusă de raționalitatea modernă este cea a cantității și utilității, ea dând noul chip al lumii
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]