44,748 matches
-
e un poem cu adresă? Sînt în ea cîteva acorduri mandoliniste, care o fac să pară dintr-o perioadă mai veche decît momentul publicării. Cînd îi citești pe contemporanii lui Bacovia (mă refer la poeți), ai impresia că majoritatea lor compun „literatură”. Din cauza afectării, textele par șiraguri de vorbe sonore și nu poeme. Prea multă retorică și prea puțină sinceritate. în opera lui Bacovia, primul poem ocazional se consideră a fi cel dedicat amintirii lui Ștefan Petică. însă și „Amurg” (Trec
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
va autentifica”, „Se va urma” (un program stabilit, o indicație primită de sus), „Se vor lua cuvenitele măsuri”, „Se va mandata/ordonanța plata”, „La Comisiune”, „Spre știință”, „Spre neschimbare”, „Luat cunoștință”, „Ne vom conforma”. Bineînțeles, cu nici una nu se putea compune un vers ca acela din „Note de toamnă”, dar toate la un loc evocă stereotipurile genului de muncă pe care, „pentru pîine”, poetul a îndeplinit-o o vreme. Odinioară, e cam mult de-atunci, mă imaginam un fel de istoric
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
S-a amintit deseori, ca de ceva excepțional, de faptul că Bacovia a fost compozitor și violonist. Nimeni însă nu pare să-și fi pus problema ce fel de muzică putea fi aceea scrisă sau cîntată de el. Bacovia a compus melodii, „adecvate” (credea cineva), pe versurile lui Ștefan Petică și pe versuri proprii; a fost, carevasăzică, lucru pe care nu l-am subliniat în glosa „Muzica sonoriza orice atom”, un folkist avant la lettre. Un băcăuan (Gh. Gheorghiță, „Influențe în
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
transmite încontinuu de cîteva ore muzică de Chopin. E ultima zi a bicentenarului său. Pentru ea s-a alcătuit un program lung de 24 de ore. Acesta-i un fel de paradox, căci Chopin a fost, în tot ce a compus, scurt. Scurtimea e una din caracteristicile sale cele mai frapante. Părăsesc un moment radioul și mă duc la fișe; pare-mi-se că am una referitoare la acest aspect. Ceea ce nu mi se întîmplă des, am găsit-o destul de repede
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
mare. Ștefanelli l-a văzut "vărsînd lacrimi de durere", pentru că în casa lui Pumnul el își găsise adăpost și hrană, sub îngrijirea ocrotitoare a bătrînului profesor. Stînd mereu între cărți, el a citit cu ochii lacomi orice carte și a compus și poezii, din care cîteva le-a văzut, la puțin timp, publicate de Iosif Vulcan, în "Familia" din Pesta, o dată cu schimbarea numelui său, în Eminescu. Dar după moartea lui Pumnul, soția acestuia, Catinca, n-a mai vrut să-și facă
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
și munților. Este ca sigur că poetul le va fi cunoscut, din volumul său, Mythologie für Nichtsiudierende de G. Reinbeck, pe care el îl donase bibliotecii gimnaziștilor din Cernăuți în 1865. Barzii erau poeții vechilor celți. Acompaniați de liră, aceștia compuneau și recitau cîntece de lupta și de slăvire a eroilor și a zeilor. Ondinele sau Undinele, din mitologia germanică și scandinavică, erau duhuri ale apelor prezentate ca fete tinere și seducătoare, care își alegeau bărbații dintre muritorii de rînd104. Poetul
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
anului 1872, această poemă va fi supusă la mari modificări, în primul rînd, ca să nu mai apară pe hîrtie numele Casandrei. Rămîi nedumerit că Eminescu a căutat cu tot dinadinsul să țină ascuns numele Casandrei. Cînd, după moartea ei, a compus poezia Aveam o muză, pe care zice el "am îngropat-o în zare", referindu-se la frumusețea ei, a scris: "O dată-n viață muritorul vede În visul său un chip așa d-ales! Eu fericit c-amant al blondei Lede
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Al meu sîn. Să vezi marea-i de mîhnire Și venin, Ai cunoaște-atuncea bine Traiul meu: Suflet mort, zîmbiri senine, Iată eu."122 Și strofa, pe care Perpessicius a lăsat-o la capitolul Exerciții & Moloz. Fără îndoială că poetul a compus-o cînd s-a dus la mormîntul Casandrei, cu o cununiță, din flori de cîmp, și cu o lumînare: "Mi-ncunun cu flori iubita, Dar de secoli adormit-a. Sub a morții mele faclă, Doarme dragostea în raclă."123 Din acea
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
formă literară. Ca și în cazul vinurilor franțuzești pe care le bea, avea nevoie de câteva decenii de analiză și de maturizare. Operele ei majore: Memoriile lui Hadrian, Piatra filozofală, Obolul visului, Amintiri pioase, Mishima, chiar și Alexis au fost compuse în acest mod lent, prin sedimentare. A câștigat încredere nu din graba de a tipări, ci mai degrabă din felul în care găsea un răgaz de a se retrage și de a comenta pe marginea procesului de creație. Cărțile ei
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
într-o scriere dificilă, împărțită în trei secțiuni (tinerețe, opere, maturitate și bătrânețe), o prezentare cronologică convențională a vieții lui. Pindar nu a fost publicată până în 1932, după ce prietenul și editorul ei André Fraigneau a descoperit-o. De asemenea a compus nuvele și a publicat prima ei lucrare bazată pe lectura scriitorilor orientali. A redactat un "Diagnostic al Europei" susținând că standardele de cultură ale acesteia se deteriorau atât de puternic încât transformau lumea civilizată într-o mlaștină politică 28. În timpul
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
dintre scrierile sale39. Și în final a publicat Moartea conduce atelajul, trei povestiri descrise ca fiind după El Greco, Rembrandt și Dürer, ocupându-se de incest și sexualitate. Dar nu trebuie să credem că anii când un scriitor nu publică sau compune au fost irosiți. Timpul a fost petrecut pentru acumularea experienței pe care o va folosi ulterior; nu este mai puțin irosit decât lungii ani când vinul tânăr pare că doarme în pivnițe necercetate. Yourcenar își îndrepta atenția către Fraigneau. Pasiunea
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
fost doar o chestiune de timp câteva luni înainte ca americanii să intre în război. Singura ei scrisoare care a supraviețuit din acel an, 1940, este un bilet scurt de dragoste adresat de Marguerite lui Lucy Kyriakos în îndepărtata Grecie, compus în Charleston (Carolina de sud), unde ea și Grace plecaseră de Paște. Marguerite nu l-a trimis niciodată. Kyriakos era deja moartă. Fusese ucisă în bombardamentele grecești de la Ioanina (Turcia), în acea primăvară. Yourcenar se afla în exil voluntar, fără
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
în timp ce făcea naveta și în trenul cu care a străbătut America, atunci când ea și Grace s-au dus la Santa Fe pentru prima dată. Scria în primele ore ale dimineții, aproape transformându-se într-o creatură nocturnă. A continuat să compună când au plecat spre Mount Desert în iunie, și după ce s-a întors la Sarah Lawrence în septembrie. Prin ianuarie 1950 făcuse progrese dar mai avea nevoie de timp și a convins-o pe Grace, care era și ea dornică
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
Patientia însemnând Răbdare sau Suferință) a fost încununarea realizării ei, tocmai pentru că această parte încununează cartea. Aici Yourcenar nu a scris numai strălucitor, dar a gândit original ca un filosof al morții: un prestidigitator alături de conducătorul sexagenar al întregului glob compus din pământ și apă. Ea ne arată un Hadrian răbdător, în laboratorul morții, măsurând diferența dintre corp și suflet visând la trecutul lui și îmbrățișând locul de refugiu viitor în casa binecuvântată a morților. Să încercăm, dacă putem să pătrundem
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
spiritual. Ea susține că poeziile negro spirituals funcționează făcând vrăji; sunt un tip de magie de care a fost interesată de-a lungul întregii ei cariere de scriitor. A mers atât de departe încât a declarat că afro-americanii care au compus poeziile au influențat-o în crearea figurii Tatălui divin din Piatra filozofală 94. Gallimard a publicat cartea la un preț mare. Jerry se instalase de mult la Petite Plaisance. Se instalase de fapt la puțin timp după moartea lui Grace
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
45 Continuă să predea și lucrează la Memoriile lui Hadrian An Istorie Cultură 1940 Nemții intră în Paris, guvernul se mută la Vichy, Pétain devine prim ministru Hemingway, Pentru cine bat clopotele; Sartre, L'Imaginaire; Lorca, Un poet la New York Compune Hindemith. Se joacă Mutter Courage de Brecht 1941 Japonezii atacă Pearl Harbor 1942 Aliații debarcă în Africa de sud; Bătălia de la El Alamein Eliot, Cele patru quartete; Camus, Străinul și Mitul lui Sisif; Fromm, Frica de liberatate 1943 Nemții se predau la
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
de secară. Moare Gide 1952 Începe era Mc Carthy din SUA Beckett, Așteptându-l pe Godot; Faulkner, Requiem pentru o călugăriță 1953 Moare Stalin. Se sfârșește războiul din Coreea. William Burroughs, Junkie. 1954 Rebeliunea algeriană împotriva Franței Amis, Norocosul Jim. Compun Șostakovici și Messiaen 1955 Regim de independență în Tunisia Duras, Piața; Robbe Grillet, Voyerul 1956 Intervenția anglo-franceză în Suez Genet, Balconul; Camus, Căderea 1957 Devalorizarea francului francez Camus câștigă Premiul Nobel pentru Literatură. Apare Cvartetul Alexandria de Durrell 1958 De
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
permis lui Eugen Simion să observe, pe lângă idealul definitoriu al scriitoarei cel de a înțelege ordinea universală , și absența oricărei încercări de a o răsturna 16. Pe scurt, cum observa unul dintre cei mai fini cititori, Petru Creția, în cadrul fundalului compus din esențe, greutate au mai puțin elementele arhetipale, mitologice ori transcendente, cât o anume senzualitate amară, echilibrată de o luciditate care se impune prin chiar conștiința limitelor ei17. Transferate în registrul estetic, analizele semnificațiilor de tip dublu ale mesajului yourcenarian
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
omogene din punct de vedere cultural, e evident. Rezultă de aici impulsurile antagoniste care se repercutează în psihismul individual. Prins între aspectul legilor și caracterul parțial al aplicării lor, între simțul justiției și spectacolul nedreptăților, individul este obligat să-si compună o serie de atitudini, după împrejurări: el poate să fie intim sfâșiat de judecata dublă și contradictorie făcută asupra actelor sale, pe de o parte, de consensul social, pe de HYPERLINK "alta.de"alta, de nivelul de aspirație individual. De
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
atentă a „complexelor psihanalitice”, a felului în care a evoluat înțelesul acordat termenului de „complex” și a diverselor întrebuințări care i s-au dat, ne va edifica mai bine asupra faptului dacă „ansamblul structural” al trăirii unei stări de privațiune, compus din evaluarea unui anumit tip de situație, din anumite reacții afective și motorii, i se potrivește sau nu, termenul de „complex al frustrației”. Termenul de „ complex” s-a impus spre sfârșitul secolului al XIX-lea, mai mult sub forma sa
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
edificarea personalității, unii psihologi (ruși îndeosebi) subliniază rolul factorilor și însușirilor de sinteză ale personalității, care sunt puternic influențate de condițiile vieții sociale, cum ar fi: „caracterul”, „atitudinile”, „montajul” („setul”) etc. N.D. Levitov, de exemplu, consideră că structura personalității este compusă din „comportament”, „aptitudini” și „caracter”, acesta din urmă fiind capabil să determine conduita persoanei în societate. Pentru D.H. Uznadze, conceptele de bază care explică esența și mobilurile conduitei persoanei sunt „activitatea” și „montajul”: primul desemnează cadrul real al vieții, care
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
al doilea rând, definiția dată privește un sistem politic (sau de guvernământ): ceea ce se definește este un set de activități legate între ele, întreprinse de un număr mare de agenți. Așa cum am avut deja ocazia să observăm, acest sistem se compune din ele-mente care pot fi în acord sau nu, dar care sunt cel puțin interdependente, căci altfel nu ar face parte dintr-un sistem. Aceste elemente sunt "structurile" sistemului; este vorba de instituții sau grupuri pe care le vom analiza
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
fost dezvoltată mai departe de Almond și Coleman (1960), care sugerează că fazele intrărilor și ieșirilor pot fi la rândul lor segmentate (Almond și Coleman, 1960: 33-58; Almond și Powell, 1966: 27-30). Faza input-urilor a fost descrisă ca fiind compusă din două activități distincte: articularea cererilor (o activitate care constă în idei prezentate în vederea discuției și a eventualelor decizii) și agregarea cererilor (o activitate care constă în adunarea acestor cereri într-un pachet, de exemplu un program de partid, pentru
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
poate pentru că, în unele cazuri, instituțiile creează condițiile în care sunt luate deciziile, dar acest lucru nu poate fi privit ca regulă generală și nu face parte din definiția instituțiilor. Ce se sugerează aici este așadar că sistemul politic se compune din seturi de instituții sau grupuri, dintre care unele sunt înființate prin constituție, iar multe altele nu; aceste structuri formează împreună cadrul în interiorul căruia sunt luate deciziile. Doar cunoscând ce reprezintă aceste instituții putem înțelege cum alocă sistemul politic național
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
se stabilește compoziția unei substanțe chimice care include diverse ponderi ale unor elemente precum oxigenul și carbonul. Dar în timp ce chimiștii pot măsura cu precizie ponderile diverselor elemente ce formează moleculele, politologii nu pot face același lucru privind diversele structuri care "compun" un sistem politic. Asemenea naturaliștilor mai demult, ei pot afirma doar că într-un sistem politic dat grupurile de interese precum sindicatele sunt "mai" influente decât în altul, sau că parlamentul sau congresul este "mai" implicat în procesul de luare
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]