42,009 matches
-
tinere, Béné, care a ajuns să se prostitueze pentru a se droga, consumul de heroină fiind, pentru ea, unica rațiune de a exista. A luat o supradoză, efectele au fost paralizante iar sperietura a făcut-o să se hotărască să renunțe la acest mod de viață. Confesiunea ei a fost consemnată de o ziaristă, Catherine Siguret. Béné s-a născut în 1968 și a trăit într-o familie cu vederi politice de stânga, în Angers. Mama ei era sufocant de grijulie
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
Oficialitățile s-au sesizat și lui Béné i s-a intentat proces pentru deținere și consum de droguri, drept urmare, a fost condamnată la patru luni cu suspendare. Atinsese deja un prag limită, ori lua o supradoză pentru a muri, ori renunța la acest viciu. A renunțat la trotuar și s-a hotărât să urmeze un program de dezintoxicare, suportând cu stoicism, etapa dificilă a abstinenței, a sevrajului. A urmat cu rigurozitate regimul de recuperare, s-a refăcut și a reintrat în
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
lui Béné i s-a intentat proces pentru deținere și consum de droguri, drept urmare, a fost condamnată la patru luni cu suspendare. Atinsese deja un prag limită, ori lua o supradoză pentru a muri, ori renunța la acest viciu. A renunțat la trotuar și s-a hotărât să urmeze un program de dezintoxicare, suportând cu stoicism, etapa dificilă a abstinenței, a sevrajului. A urmat cu rigurozitate regimul de recuperare, s-a refăcut și a reintrat în sistemul public de asistență socială
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
declară, fără rezervă, dependentă de pasiunea sexului, comentează experiențele plăcute și neplăcute de care a avut parte. Cu oroare a reamintit aberațiile sado-masochiste la care a participat ori la care a asistat. Cu umor și autoironie spune la ce poate renunța pentru sex: la somn, Tv, muzică, cluburi, bârfe, ziare, ambiții literare, la propria lene. Nu poate renunța pentru sex la: mâncare, manichiură, cumpărături, mașină, farduri, duș, vacanțe. Dezinhibata autoare elaborează tot felul de topuri, cu sau fără conotații sexuale, într-
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
Cu oroare a reamintit aberațiile sado-masochiste la care a participat ori la care a asistat. Cu umor și autoironie spune la ce poate renunța pentru sex: la somn, Tv, muzică, cluburi, bârfe, ziare, ambiții literare, la propria lene. Nu poate renunța pentru sex la: mâncare, manichiură, cumpărături, mașină, farduri, duș, vacanțe. Dezinhibata autoare elaborează tot felul de topuri, cu sau fără conotații sexuale, într-un limbaj libertin, de bărbați și femei, persoane care-i plac și pe care le detestă, ironizează
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
el, îmi duceți trupul cu voi și mă instalați acolo: puteți, totodată, să-mi îndreptați către spectacol inima și privirile? Fiind deci absent, voi fi în același timp învingătorul vostru și învingătorul jocului". Ei îl lasă să vorbească și nu renunță să-l ia în tovărășia lor, curioși tocmai să-l vadă ce va putea face. Ajung, se instalează fiecare cum poate în tribune. Totul este în fierbere, sărbătoarea sălbatică e în toi. El și-a închis perdeaua pleoapelor. Îi este
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
oui pour un non (Pentru un da pentru un nu). Teatrul nu ar putea exista fără relația de alianță. Aristotel analizează și formele pe care le îmbracă acțiunea tragică în funcție de două variabile. Eroul poate înfăptui un act de violență sau renunța la el în cunoștință de cauză sau în necunoașterea cea mai totală a identității victimei. Patru cazuri sunt posibile, pe care Aristotel le clasifică de la cel mai rău la cel mai bun. Nu există alte posibilități decât acestea: obligatoriu se
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
de la cel mai rău la cel mai bun. Nu există alte posibilități decât acestea: obligatoriu se acționează sau nu se acționează, știind sau fără să se știe". (cap. 14) Eroul, care cunoaște identitatea celui pe care vrea să-l lovească, renunță la actul său, după ce hotărâse să-l înfăptuiască. Este cazul lui Hemon, în Antigona lui Sofocle, care îl amenință pe Creon, pentru ca imediat să abandoneze ideea paricidului. Atunci, tragicul nu se poate produce, evenimentul patetic neavând loc. De aceea această
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
O astfel de situație, și mai mult decât cea prcedentă, este sursă de tragic. Cazul cel mai tragic, după părerea lui Aristotel, este acela în care personajul, care nu cunoaște identitatea victimei, o află chiar înaintea înfăptuirii actului său și renunță la el. Eroina lui Euripide, în Ifigenia în Taurida, este pe punctul de a-l sacrifica pe fratele său Oreste, când îl recunoaște. Efectul tragic este obținut printr-o emoție epurată, pentru că actul de violență nu a avut loc, dar
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
un jour, un seul fait accompli Tienne jusqu'à la fin le théâtre rempli 9 Dar el nu teoretizează decât mai târziu. Când apare Arta poetică, în 1674, teatrul clasic și-a produs deja operele principale. Molière murise, Racine va renunța la teatrul profan trei ani mai târziu. Faptul că i s-a atribuit mult timp lui Boileau un rol pe care nu l-a avut se datorează înfăptuirii unei legende de către el însuși, în operele sale. În realitate, el a
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
la reoncilierea generală, datorită clemenței lui Augustus. Prin crearea uni nou tip de deznodământ, Corneille dă întâietate unei configurații tragice pe care Aristotel o exclude categoric, pe cea a eroului care, cunoscând identitatea victimei sale, decide să o omoare, apoi renunță. El introduce o distincție absentă la Aristotel. Dacă nu se produce o schimbare de situație care să-l oblige pe erou să renunțe la actul său, el consideră, ca și Aristotel, că trebuie renunțat la această configurație. Cazul lui Hémon
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
o exclude categoric, pe cea a eroului care, cunoscând identitatea victimei sale, decide să o omoare, apoi renunță. El introduce o distincție absentă la Aristotel. Dacă nu se produce o schimbare de situație care să-l oblige pe erou să renunțe la actul său, el consideră, ca și Aristotel, că trebuie renunțat la această configurație. Cazul lui Hémon "care scoate sabia contra tatălui său în Antigona și nu se folosește de ea decât ca să se omoare" nu este capabil să genereze
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
sale, decide să o omoare, apoi renunță. El introduce o distincție absentă la Aristotel. Dacă nu se produce o schimbare de situație care să-l oblige pe erou să renunțe la actul său, el consideră, ca și Aristotel, că trebuie renunțat la această configurație. Cazul lui Hémon "care scoate sabia contra tatălui său în Antigona și nu se folosește de ea decât ca să se omoare" nu este capabil să genereze pateticul. Dimpotrivă, dacă survine un eveniment care modifică soarta eroului, obligându
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
configurație. Cazul lui Hémon "care scoate sabia contra tatălui său în Antigona și nu se folosește de ea decât ca să se omoare" nu este capabil să genereze pateticul. Dimpotrivă, dacă survine un eveniment care modifică soarta eroului, obligându-l să renunțe la actul său, Corneille consideră această configurație optimă. "Să spunem deci că el (Aristotel) îi condamnă numai pe cei care cunosc persoana pe care trebuie să o sacrifice, și renunță la acest lucru printr-o simplă schimbare de voință, fără ca
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
survine un eveniment care modifică soarta eroului, obligându-l să renunțe la actul său, Corneille consideră această configurație optimă. "Să spunem deci că el (Aristotel) îi condamnă numai pe cei care cunosc persoana pe care trebuie să o sacrifice, și renunță la acest lucru printr-o simplă schimbare de voință, fără ca vreun eveniment notabil să-i oblige la asta, și fără nicio slăbiciune din partea lor. Am considerat deja acest fel de deznodământ ca eronat. Însă atunci când, în ceea ce-i privește, fac
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
că această configurație, respinsă de Aristotel, poate fi infinit de patetică. Moartea planează pe tot parcursul ultimului act în care Titus, Berenice și Antiohus, disperați că nu-și pot salva dragostea, iau fiecare pe rând hotărârea să se sinucidă. Ei renunță la acest lucru în ultima scenă, toți trei, în urma intervenției Berenicei, care pleacă, hotărâtă să trăiască cu durerea, și-i imploră pe cei doi bărbați să o imite. Catastrofa a fost evitată la timp, în momentul în care pateticul era
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
Dorval, a cărui origine este necunoscută, este îndrăgostit în secret de Rosalie, logodnica prietenului său cel mai drag, Clairville. Când tânăra fată îi lasă a înțelege că nu-l mai iubește pe Clairville, ci că s-a îndrăgostit de el, renunță la fericirea ce i se oferă. El face apel la simțul moral al Rosaliei, spunându-i că unirea lor, minată de un sentiment de vinovăție, de trădare față de datoriile sacre ale prieteniei, nu ar putea fi decât nefericită. El îi
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
XVIII-lea, este aproape tot atât de mărginit. Fiind foarte legat de Domnișoara Clairon 32, actrița cea mai celebră a epocii, Marmontel ne aduce la cunoștință, în Memoriile sale (Mémoires, t.2, livre V), că a îndemnat-o în nenumărate rânduri să renunțe la declamația bombastică și la jocul static care domnea pe atunci pe scenele franceze. Reticentă, actrița a ascultat până la urmă sfaturile sale legate de simplitate. Ea își schimbă în același timp tradiționala rochie pusă pe cercuri de sârmă pe care
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
ele însele ale reprezentării unei acțiuni. Ei au crezut că trebuie să le potrivească cu acțiunile lor mai bogate și mai complexe, tot atât de riguros cum ar fi făcut-o dacă ar fi fost cerute de prezența corului, la care totuși renunțaseră complet. Însă au întâlnit numeroase dificultăți, și chiar situații imposibile: atunci au imaginat o ieșire din impas pentru a se sustrage tiraniei acestor reguli, al căror jug nu aveau curajul să-l scuture. În locul unui loc unic, ei au introdus
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
în teatru. "El a uitat că imitarea naturii nu este singurul scop al artelor, ci că frumosul este, înainte de toate, principiul și scopul tuturor creațiilor spiritului. Dacă și-ar fi amintit acest adevăr fundamental, (...) nu ar fi spus că trebuie renunțat la versuri în poezia modernă; căci versul sau ritmul fiind frumosul ideal în exprimare sau în forma exprimării, ar însemna să decădem abandonându-l; trebuie să-l perfecționăm, să-l facem mai suplu, și nu să-l distrugem. Urechea este
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
în cazul în care autorul, îndrăgostit de adevăr, ar reuși să recreeze cu adevărat atmosfera epocii, să redea viață oamenilor din trecut. Cred că am indicat chiar eu că drama istorică ar câștiga interes numai în ziua în care autorii, renunțând la paiațele de fantezie, își vor da seama că trebuie să reînvie personajele reale, cu temperamentele și ideile lor, cu întreaga perioadă care îi înconjoară." Autorul ar trebui atunci, după părerea lui Zola, să se înhame la o muncă de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
după Haita [La Curée]) și Pântecele Parisului (Le Ventre de Paris), în 1887, sunt primite modest. Cât despre Germinal, interzis de cenzură în 1885, demolat de critică în 1888, este un eșec atât de usturător încât de acum înainte Zola renunță la teatru. Edmond de Goncourt, care adaptează Germinie Lacerteux în același an, eșuează și el lamentabil pe lângă public. Cât despre piesele contemporanilor lui Zola, ele nu sunt conforme cu estetica naturalistă 100. Moștenitor al lui Scribe, Victorien Sardou (1831-1908), care
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
să fie oarecum de neînțeles, dar numai cu scopul de a permite apoi o mai bună înțelegere. Pentru a trece de la un lucru cunoscut la cunoașterea clară a acestui lucru, trebuie să-l scoatem afară din normalitatea lui și să renunțăm la a-l considera ca putându-se lipsi de comentarii. Oricât de banal, neimportant, popular ar fi, este marcat cu pecetea a ceva neobișnuit." Întreaga activitate poetică a lui Brecht constă în munca asupra metaforei, procedeu asupra căruia meditează toată
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
rol diferit, nu trebuie să se identifice cu personajul său, ci să-și amintească neîncetat, în timpul reprezentației, că povestește evenimente trecute. Brecht multiplică sfaturile cu privire la el și îi sugerează diferite mijloace pentru a rămâne stăpân pe jocul său. "Comediantul care renunță la metamorfoza integrală, scrie el în Noua tehnică de artă dramatică, dispune de trei procedee care îl vor ajuta să se distanțeze de cuvintele și acțiunile personajului de reprezentat: 1. transpunerea la persoana a treia; 2. transpunerea la trecut; 3
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
în 1847, cu succesul lui Un Capriciu, la Comedia Franceză, unele din operele sale dramatice obțin în fine consacrarea meritată. Dacă Hugo triumfă cu Hernani, a cărei premieră provoacă celebra "bătălie", și cunoaște un oarecare succes cu dramele următoare, el renunță la scenă după eșecul cu Les Burgraves (Burgravii) din 1843. Cât despre Vigny, dacă el triumfă cu Chatterton în 1835, nu obține pentru cele două piese precedente, scrise în 1831, La Maréchale d'Ancre Mareșala d'Ancre) și Quitte pour
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]