6,372 matches
-
cântat a lui Smiley constă în trecerea rapidă a degetului arătător peste buze, așa cum o fac copiii. Iar când 25 de oameni fac acest lucru în cor, într-un autocar, dirijați de Smiley, efectul nu poate fi decât unul extrem de comic. Binedispus ca întotdeauna, artistul nu a ratat ocazia să autoironizeze și porecla sa, povestind că părinții au vrut să-l boteze Smiley când era mic, dar că preotul s-ar fi opus din cauză că nu știa cum să pronunțe numele.
Smiley predă cântatul la "buget" - Video by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/82225_a_83550]
-
a fost simplificată prin căderea ultimului element (mai). Se folosește, de altfel, ceva mai rar, și formula repetitivă completă: „greu de crezut ca unul de al lor va mai fi cel mai cel mai” (libertatea.ro). Construcția rezultată are efect comic prin surpriza pe care o produce faptul că, în contextul unui superlativ („cel mai bun”), nu apare un adjectiv calificativ oarecare, ci simplul (și tautologicul) cel. Formula superlativă (cu funcție hiperbolică, pentru că e un superlativ al superlativului!) este echivalentul gramatical
„Cel mai cel“ by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5829_a_7154]
-
puțin și va medita mai mult la agresivitatea analfabetă unor astfel de texte. Există un anumit tragism care amenință volumul lui Istodor. Interviul care descrie starea incredibilă a unui pensionar nevoit să mănînce pîine cu cartofi în fiecare zi, e comic prin absurdul său. Mult mai amuzante sînt, dacă privim din acest punct de vedere, știrile de pe posturile noastre de televiziune: mai vedem ceva inși bătuți, mai comutăm pe un război din Kosovo și distracția este asigurată. Autorul are mare dreptate
Vieți fără copyright by C. Rogozanu () [Corola-journal/Journalistic/16295_a_17620]
-
sunt ce-i o furnică față de un om, adică... de 250 de milioane mai mici". Și atunci, am simțit și am gândit: categoric, indubitabil, nimeni n-ar fi putut s-o spună mai bine! Sanielevici a fost un mare, mare comic fără voie.
Surprizele arhivelor by Dumitru HîNCU () [Corola-journal/Journalistic/9385_a_10710]
-
Robot (tot cu două articole), N. Costenco, Bogdan Istru și George Meniuc (cu câte un articol); din intervalul 1941-1965 nu selectează absolut nimic; din anii 1966-1989 sunt reținute în 28 de pagini abia patru texte: unul de Vasile Coroban despre comic în Don Quijote (din 1966), un fragment scurt din jurnalul lui George Meniuc (1967), un text al lui Serafim Saka despre teatrul ,Luceafărul" din Chișinău (1986) și un eseu, cu multe locuri comune, de Gheorghe Mazilu, intitulat Singurătatea și creația (din
Ieșirea din provincialism by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/11521_a_12846]
-
carte proastă n-avea nici o șansă să-i treacă scriitorului prin minte. Recenzentul era, el, incapabil să înțeleagă cartea. N-avea gust, instrucție, caracter. Și se mai și lăsa manipulat. Călinescu schița acestui scriitor paranoic un portret de-a binelea comic. Ca să aibă parte de acceptarea lui, criticul trebuia să-i fie scriitorului nevastă iubitoare, fată-n casă sau mamă (nu soacră, Doamne ferește!); să-i caute în coarne, să-l gîdile în talpă, să-i vînture evantaiul, să-i servească micul
Oala de noapte () [Corola-journal/Journalistic/14142_a_15467]
-
ofensa unui model autoritar pentru o populație a cărei creativitate în practica înjurăturii a fost blocată de stereotipul invocării automate a morfologiei sexuale personale, descalificate prin comparație. Pârghiile revoltei canalizate spre imaginea de artă ca defulare națională sunt multiple și comice deseori. Neînțelegerea referințelor implicate de limbajul sculptorului, explicit ca realism simbolic, sublimat prin referința la arhaicitatea etruscă indicată de regimul volumelor, sau condiția de coloană a personajului, ca și raportul dintre verticalitatea purtătorului de ofrandă și orizontala lupoaicei, care indică
Retorica artei și retorica străzii () [Corola-journal/Journalistic/4591_a_5916]
-
Campania pentru alegerile locale din a căpătat nuanțe comice. În disperarea de a face tot ce este posibil pentru a câștiga încredera locuitorilor județului, liderii PDL au trecut la acuzații de-a râsu-plânsu! În speță, un presupus furt al unei biciclete portocalii, dată ca în comuna Produlești. susține, într-
Disperare în PDL Dâmbovița: PSD, acuzat că a furat o bicicletă () [Corola-journal/Journalistic/44609_a_45934]
-
asemănarea decît în mersul presei, care l-a dezamăgit pe unul, l-a amuzat amar pe celălalt. Și azi, ca și atunci, gazetăria nu se face cu ziare și reviste, se face cu rumori (ce dacă scripta manent...), prilej de comică exasperare: , telefoniada e sfîntă, ca și taclaua pe coridoare. Nimic nu se știe exact, nimic nu se citește cu atenție, nimic nu se disociază (totul se asociază întru suspiciune), dar totul se comentează la sînge. Telefonul fără fir face ca
Viceversa by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11048_a_12373]
-
-i minunat de model (și, într-un fel, de justificare pentru propriile ,erezii" doctrinare) lui Dan C. Mihăilescu, o lume (și-o carte...), fir-ar să fie, liberă. La tinerețe, nu ține direcția din exaltare (tragică), la bătrînețe din cîrcoteală (comică). Sau invers. Îndreptări de stînga are destul din amîndouă, și din ,explicația" lui Cocteau cu un amic idiot: ,Cher idiot, je vous remets les clefs de la ville. Dans le tiroir du gauche vous trouverez celles du tiroir de droite et
Viceversa by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11048_a_12373]
-
13-14). O catastrofă à la légère, asupra căreia prelecțiunile lui Ghica au efectul unei predici în lupanar. Greoaie și părtinitoare - autorul lor e, în definitiv, un politician - nu se răscumpără decât prin personaje, pe ici, pe colo, pitorești, printr-un comic de situație neștiutor de doctrină. De pildă, un proaspăt doctor se întoarce în țară, umilit de excesive controale vamale, priviri suspicioase, drumuri care rup diligența și, mai ales, de răsfățul bătrânilor părinți, hrănit din minciuna unor așteptări înșelate. Ei îl
Un trecut prea apropiat by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/6497_a_7822]
-
exemplu, ar fi foarte greu să numim trei montări sensibil egale că performanța, în care cele mai multe componente spectacologice să fie împlinite, rotunde. Fără doar și poate, vîrful stagiunii și unul dintre cele mai bune spectacole ale ultimilor ani este Iluzia comică de Corneille, în regia lui Alexandru Darie, cu o scenografie semnată Maria Miu și pe muzica originală a lui Adrian Enescu, un prilej de bucurie și satisfacție pentru trupa Teatrului de Comedie, locul în care Alexandru Darie s-a simțit
Stagiune în regres by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/17750_a_19075]
-
o realizeze. Chiar dacă, 13 ani mai târziu, Louis Daguerre reușea să facă același lucru în 15 minute, era totuși greu să râzi sau să zâmbești așa mult. Celălalt motiv ține mai degrabă de un aspect social. În acea vreme, un comic era asociat cu prostia, în timp ce o atitudine sobră însemna seriozitate și distincție. Zâmbetul era considerat ridicol și imbecil. În secolul al XVII-lea european, este clar că singurele persoane care râdeau și zâmbeau, în viață și în artă, erau săracii
De ce nu zâmbeau personajele în fotografiile de epocă? by Florin Pupăză () [Corola-journal/Journalistic/63347_a_64672]
-
care par să-ți vorbească pe mai multe voci și din mai multe puncte ale istoriei. Se coboară și literal în român, adică din hanul unde explodează epidemia de ciumă, cum se crede, catre subteranele române. E o scenă foarte comică, unde patru personaje se trezesc subit în... cloaca maximă. Depozitar al "vestigiilor" nu doar antic române, ci și contemporane. MN: Cum de ajung în halul ăsta? VZ: Ajung ghidați de niște planuri amănunțite. Întreg românul este o căutare pe bâjbâite
Un român care a facut vâlvă by Michaela Niculescu () [Corola-journal/Journalistic/12268_a_13593]
-
greu în momentul de față să apere cauza românească. Riscă să fie considerat șovin și primitiv, să se descalifice că intelectual. Elită intelectuală de la noi stă cocoțata pe vârful de munte al unui occidentalism abstract și grijă permanentă - și cam comică - a fiecărui membru al elitei este să nu facă vreun pas în afară. Dacă îl face, cade în prăpastia din care se aud răgetele înfiorătoare ale celor de la România mare. Dan C. Mihăilescu se numără printre extrem de puținii umaniști români
DAN C. MIHĂILESCU - SHOW by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17795_a_19120]
-
fost făcută fără "cosmetizări", acest lucru însemnând că vom afla în paginile cărții o evoluție organică a stilului critic practicat de autor în decursul celor aproape treizeci de ani care s-au scurs de la redactarea primului său studiu, Caragiale - Universul comic. Odată ce marile teme au fost stabilite, iar personajele, clasificate în funcție de tipologie, domnul Ștefan Cazimir revine periodic asupra unor aspecte, nuanțând interpretarea inițială, sporind gradul de subtilitate al analizei (vezi, de pildă, atenția acordată înzestrării narative a lui Caragiale, așa cum se
Caragiale - "Jurnal" exegetic by Irina Marin () [Corola-journal/Journalistic/14593_a_15918]
-
Iulia Alexa Radu Preda, jurnalist pe la Evenimentul zilei, Lifestyle și altele, are o carte de debut la Editura Eminescu. Sunt proze scurte, destul de diverse ca formulă, între un neorealism cvasi-tragic, proză poetică și reportaj comic, ceea ce indică destulă versatilitate creativă, cultivată în mod sigur și de scrisul jurnalistic. Paradoxal, deși înclinația naturală ar fi una pentru epic, cele mai realizate sunt prozele poematice și poemele în proză, cu formulări și metafore intense, deși vag blagiene
Alte proze scurte by Iulia Alexa () [Corola-journal/Journalistic/15190_a_16515]
-
Caragiale, prin celebra replică rostită ,cu volubilitate" de Leanca, în situația solemn-juridică: Onoarea mea, domn' judecător, care m-a-njurat dumnealui, pardon facu-ți și dregu-ți, și mi-a spart clondirul" (Justiție). Pe de altă parte, apar și azi contraste stilistice intenționat comice, de pildă în relatarea textelor științifice și didactice: ,Uneori, se dau probleme de gen Ťun punct P de masa m face și dregeť" (portal.ro).
A face și a drege... by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/10787_a_12112]
-
numele atribuite din rațiuni tradiționale (nume augurale, numele sfîntului protector din zilele apropiate nașterii, numele transmis prin familie - de la părinți sau bunici -, numele nașului), s-au răspîndit tot mai mult numele "estetice" și evocatoare. În literatura română, există cîteva mărturii (comice) ale influenței miturilor istorice în onomastică. Cea mai cunoscută e probabil relatarea ironică din Cronica de Crăciun a lui Caragiale, în care copiii lui Caracudi și ai gentilei sale soții Florica - "eminenta profesoară de istorie" - primesc, pe rînd, în ordinea
Onomastica și moda culturală by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/9611_a_10936]
-
a numelor romane), apoi Mircea și Dan (nume semnificative pentru reînvierea romantică a trecutului medieval); în aceeași linie istorică, fetițele primesc numele necalendaristice Despina și Kiajna (grecesc și slav). Tot la Caragiale, într-o Cronică de joi, e prezentată dezbaterea comică în jurul alegerii numelor a doi nou-născuți gemeni: "Eu iau întâi cuvântul și într-o cuvântare pe atât de elocventă, pe cât e de erudită, propun să se boteze copiii: Castor și Polux. Această propunere e combătută cu multă vervă de lăuză
Onomastica și moda culturală by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/9611_a_10936]
-
un „nas” italian cu state vechi. Personajele memorabile ale filmului sunt interpretate de nume sonore ale cinematografiei și divertismentului românesc: Răzvan Vasilescu, Cătălina Grama (Jojo), Alex Velea, Mihai Bobonete, Florin Busuioc, Lăură Cosoi și mulți alții. Într-o manieră extrem de comică, filmul narează povestea lui Jennifer (Whitney Anderson), o americancă frumoasă stabilită în România, cu o carieră de profesoară de literatură în București. Este căsătorită cu Radu Prodan (Dragoș Bucur), un respectat finanțist român și împreună au un băiat de 10
Smiley s-a facut preot - VIDEO () [Corola-journal/Journalistic/70415_a_71740]
-
conjunctural, atent să nu lezeze, să nu dinamiteze amiciții, să nu condamne la singurătate, la singurătăți. Piesa a avut un impact puternic și imediat. Satisface perfect nevoia de temă consistentă, ușor sofisticată, ambalată inteligent în straturi de umor rafinat, de comic firesc, de poantă vie. A fost tradusă, premiată, pusă în scenă, a circulat iute fascinîndu-i atît pe oamenii de teatru, cît și pe spectatori. În anul 2001, dacă nu mă înșel, regizorul și profesorul Valeriu Moisescu m-a invitat, generos
Fețele mirării by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/6020_a_7345]
-
faudra attendre l'apport novateur et clarificateur d'Isou qui, des 1946/47, proposa de nouvelle voies de réflexion a des créations qui avaient été parfois fragmentaires". Atmosfera celor două simfonii, precum și a celor trei dansuri este îmbâcsită de un comic straniu, ca o negație continuă a naturii lexicale, ceea ce convoacă un contrast al imposturii făcute și totodată demascate. Cum ar spune Friedrich Vischer: "aceeași ființă, omul, al cărui cap ajunge sus, până în afara spiritului, stă, în același timp, cu ambele
Când literele încep să cânte by Liviu Dănceanu () [Corola-journal/Journalistic/7896_a_9221]
-
dintre o scriitoare și un medic, observă și analizează dragostea oarbă a artistului pentru - și în pofida - individului pozitivist. Proza scurtă din Mătușa Matilda, 1931, este marcată de psihologism și naturalism, analiză și observație adâncă, subtilă, în registru alternativ grav și comic. În Nu mă călca pe umbră, 1969, dominant este studiul detașat al moralei și psihologiei angajării nereflectate de conștiință. Critica și istoria literară - dacă trecem peste debutul în roman, remarcat de Ibrăileanu (începutul autoarei se produsese la revista "Viața Românească
Proza Henriettei Yvonne Stahl by Marian Victor Buciu () [Corola-journal/Journalistic/8761_a_10086]
-
a Biografiilor comune e cea a feliilor de limbaj stîlcit. Oamenii lui Monciu-Sudinski vorbesc cînd stricat, cînd șablonard, amestecă stilurile și registrele cu aplombul personajelor lui Caragiale și îmbină stereotipiile și agramatismele cu inconștiența discursurilor lui Nicolae Ceaușescu. Rezultă un comic desăvîrșit al textului, care, printr-o suspect de coerentă expresivitate a absurdului, poate face din nou cititorul și critica literară să pună sub semnul întrebării veridicitatea “reală” a interviurilor și neimixtiunea autorului în presupusa “bandă de magnetofon”. Problema “realității” Biografiilor
Alexandru Monciu-Sudinski: biografii comune ale comunismului by Ion Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/13165_a_14490]