5,380 matches
-
apă, munți, păduri -, locuri recuperate din anii trecuți, de pe o hartă a cocorilor dintr-un cap de cocor. Cu câteva ore înainte să izbucnească vremea rea, fac popas pentru restul zilei, prevăzând furtunile fără vreun indiciu. În mai, își găsesc cuiburile abandonate cu un an în urmă. Primăvara se așterne spre zona arctică în strigătele lor străvechi. O pereche care-și făcuse cuibul lângă șosea în noaptea accidentului, aproape de mașina răsturnată, se îndreaptă spre o fâșie izolată de pământ de pe coasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
să izbucnească vremea rea, fac popas pentru restul zilei, prevăzând furtunile fără vreun indiciu. În mai, își găsesc cuiburile abandonate cu un an în urmă. Primăvara se așterne spre zona arctică în strigătele lor străvechi. O pereche care-și făcuse cuibul lângă șosea în noaptea accidentului, aproape de mașina răsturnată, se îndreaptă spre o fâșie izolată de pământ de pe coasta Alaskăi, pe Kotzebue Sound. Pe măsură ce se apropie de cuibul lor, în creierul lor se activează un întrerupător sezonier. Devin fioros de posesivi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
așterne spre zona arctică în strigătele lor străvechi. O pereche care-și făcuse cuibul lângă șosea în noaptea accidentului, aproape de mașina răsturnată, se îndreaptă spre o fâșie izolată de pământ de pe coasta Alaskăi, pe Kotzebue Sound. Pe măsură ce se apropie de cuibul lor, în creierul lor se activează un întrerupător sezonier. Devin fioros de posesivi teritorial. Își atacă până și propriul pui derutat, cel pe care-l îngrijiseră pe tot drumul înapoi, alungându-l cu lovituri de cioc și fâlfâiri de aripi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
derutat, cel pe care-l îngrijiseră pe tot drumul înapoi, alungându-l cu lovituri de cioc și fâlfâiri de aripi. Perechea albastră-cenușie devine cafenie, de la fierul care ruginește în aceste mlaștini. Se acoperă cu mâl și frunze - camuflaj de sezon. Cuibul lor e o moviliță fortificată de plante și pene, lată de aproape un metru. Se strigă unul pe altul, din gâtlejurile lor răsucite, zgomotoase ca un trombon. Dansează, înclinându-se adânc, lovind cu picioarele aerul sărat și proaspăt, înclinându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
și înainte, aproape în toți anii - o viață începută cu un fratricid. Rămasă singură, pasărea supraviețuitoare crește văzând cu ochii. În două luni are pene. Pe măsură ce lungile zile polare se micșorează, zborurile sale scurte de încercare se lungesc. Mai nou, cuibul familiei e acoperit noaptea de chiciură; o pojghiță de gheață se formează peste mlaștini. Toamna, tânăra pasăre e gata să-l înlocuiască pe puiul alungat de anul trecut, în lunga călătorie înapoi spre ținuturile de iernat. Dar mai întâi, păsările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
șir de mașini mai lente, care se apropiau de linia de sosire. Una dintre mașini se desprinse de grup și lovi tribuna plină. Ecranul se transformă într-o pată luminoasă. Oamenii fugeau în toate direcțiile, ca niște termite dintr-un cuib în flăcări. Mașina explodă într-o flacără unsuroasă. Arcul unui țipăt se întinse și se prăbuși pe pământ sub formă de râs. Din flăcări ieși o siluetă îmbrăcată în costum de protecție, carbonizată de la cască până la bocanci, care dansa nebunește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
o recunoască. —Trebuie să-i spunem lui Weber de Mark. Aici suntem pe teritoriu necunoscut. Karin încuviință din cap, dar nu putu să-l privească. Toate lucrurile vechi erau iarăși noi. Întors în sfârșit în colțul său de lume, în cuibul său de pe malurile Conscience Bay, Weber ajunse pe pământ ferm. Sylvie era de neclintit, bineînțeles, cu adevărat nepăsătoare față de ceea ce lumea întreagă, în afară de fiica lor, gândea despre ei. Judecata publică avea tot atâta valoare pentru ea ca și spamul. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
eficientă, eliberată de balastul ei străvechi... Făcu plimbări lungi în jurul iazului până când începură să-i iasă în cale tot felul de vecini agreabili. Luă barca până la Conscience Bay. Șalupa zăcuse răsturnată în curte atâta vreme că sub ea își făcuse cuib un oposum. Amețit de lumina zilei, animalul șuieră la el când îl descoperi. Ieșind în larg pe Neck, lăsându-se purtat de flux, simțea cum vântul răsucește barca după bunul său plac. Își făcuse de râs soția și fiica în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ta? —Nu știu. Știi cum sunt eu cu cifrele. Cincizeci? Șaizeci? — Deci... cam o zecime de procent dintre cei afectați în mod direct, nu? Se alăturară grupului de la Adăpost. Daniel se însufleți, iar Karin rămase în urma lui, o pasăre în cuib. Grupul se lansă în planuri și contraplanuri, iar Karin le servi documentația pe care o pregătise. Îl privi pe Daniel la lucru, energizat de forțele care se desfășurau împotriva lor. Șansele mici de reușită îl făceau mai atrăgător decât fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ce spunea Daniel era purul adevăr. Dar vorbea cu atâta pasiune mesianică, încât simțea că sala îl desconsideră, crezându-l un nou Ieremia acuzator. Zâmbind ca un spectator nevinovat, Robert se ridică să se apere. Așezământul nu era în zona cuiburilor, ci pe aproape. Turiștii tot aveau să vină, orice s-ar fi întâmplat. Nu era mai logic să fie asimilați cât mai ecologic cu putință, în clădiri cu respect pentru tradițiile istorice, integrate în peisajul natural? Turiștii aveau să plece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
gata s-o primească, oricine ar fi fost ea. Orice ca s-o scarpine cineva după ureche. Poate s-o scarpine oricine. Nu e nimic. Nimeni. Mai rău decât nimeni. Goală pe dinăuntru. Trebuie să-și schimbe viața. Din harababura cuibului ei murdărit, să salveze ceva. Orice. Un lucru cât de mic, de banal și de umil - nu contează, câtă vreme e nepătat și sălbatic. Poate că e prea târziu ca să-și recupereze fratele. Dar poate că mai are șanse s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
dând ocol cercului vertical. El reușește o imitație chinuită de veselie. Iată-l: monumentul ideal pentru ascensiunea orbitoare a oamenilor, experimentul trecător pe care selecția naturală l-a făcut cu conștiința. Și, peste tot, mii de rândunele și-au făcut cuib în arborii ruginiți. Cinează în orașul vecin, Alliance, la un local numit Longhorn Smokehouse. Un televizor suspendat deasupra separeului lor din colț anunță știrea. A început operațiunea „Eliberarea Irakului“. Războiul bătea la ușă de atâta timp, încât Weber nu are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
bufnițelor vor stăpâni noaptea, la milioane de ani după ce oamenii își vor fi săpat propria groapă. Nimic nu ne va duce dorul. Puii de șoim se vor roti deasupra câmpurilor năpădite de buruieni. Forfecarii, nagâții și fluierarii-de-râu își vor face cuibul pe cele o mie de insule pline de grinzi din Manhattan. Cocorii sau ceva asemenea lor vor lua din nou calea râurilor. Când nu va mai rămâne nimic altceva, păsările vor găsi apă. Când Karin Schluter intră în camera fratelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
un animal tocat în gura uriașă. Corpul lui Weber se chircește înăuntrul costumului său pătat și distrus. N-a mai rămas nimic din el, în afară de acești ochi noi. În propriul lui cap supraaglomerat, imaginile zilei ce trecuse se întorc la cuiburi. Pe locul său din spatele aripii, Weber își derulează scena de mai multe ori - reglând, rețesând, reîntorcându-se. Mark în camera lui de la Bunul Samaritean, uitându-se la aceleași relatări despre război găunoase și părtinitoare ca și restul lumii ignorante. Uitându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
definitivată În prezența sectoristului. TU, În baie, la câteva momente după Încheierea tratatului de pace Între mai sus numitele armate ale mai sus numitelor străzi. În timp ce te speli și Încerci să-ți ștergi zgârieturile cu spirt care ustură, Încremenești. Din cuibul de sub subsuori se zbârlesc spre tine, abia crescute, câteva fire de păr. Mai apuci să privești În oglindă chipul de războinic și atât. Căci se aude chemarea la masă a mamei care tocmai ți-a făcut cartofi prăjți și salată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
rău, dar de frica joardei Învață socotelile. Ieșind de la școală o apucă pe drumul viilor și pasărea căzută din cer cu aripa ruptă i se așază În palmă cuminte, iar el o leagă și o oblojește și, după câteva zile, cuibul În care a așezat-o el rămâne gol. „Doamne iartă și ferește, tu, Ană! Ba, Onică, tu așa să faci, pe seară te duci În casa din față după ce doarme Văsălică”, dar copilul nu doarme și Onica se dezbracă În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
decât în oraș. Se întorseseră și păsările, care cântau și zburau din pin în pin și planau spre pământ numai ca să urce din nou. Din când în când mai vedeam câte un ou spart pe cărare, care căzuse din vreun cuib, și mă gândeam ce pasăre minunată ar fi putut fi. Uneori mai cădea și câte un pui mic de pasăre, iar eu îl vedeam acolo, mort și albastru. Nu-mi plăcea să văd animale moarte. Nu vânam, cum făceau mulți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
nefolositor, din minte, aducând în minte și gândindu-te la ce vrei tu să devii, în viață și ce trebuie să faci tu pentru a-ți realiza idealul, visul, țelul. Relevantă în domeniul manipulării gândirii este cartea „Zbor deasupra unui cuib de cuci” scrisă de Ken Kesey. Un individ interesat, introduce un subiect de discuție într-un grup (în carte, de bolnavi mentali). De la acest subiect, membrii grupului ajungeau la bătaie, pentru a-și susține punctul propriu de vedere, pierzând energie
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
neașteptată! Rânjește batjocoritor, apropiindu-și fața congestionată de a celuilalt. Cu adevărat neașteptată! Cei doi intraseră într-un conflict deschis în urmă cu patru ani când conștiința politică a lui Iorgu se "înverzise" brusc, ajungând un fel de șef în cuibul legionar al facultății. Marius refuzase sa denigreze public pe unii dintre profesorii săi care nu erau de acord cu politica Legiunii, fiind de aceeași părere cu aceștia că diferența de opinii sau idei nu se poate tranșa cu bâta ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
la moarte o face să fie cuprinsă de o teamă superstițioasă. Imediat, spune o rugăciune și odată cu derularea cuvintelor sacre, sufletul ei capătă o oarecare liniște. Se apropie de el și i se cuibărește alături, ca un pui în căldura cuibului. Se trezește când mașina se angajează pe aleea la capătul căreia vede casa ei. Lasă în jos geamul pentru a permite aerului încă plăcut răcoros al dimineții să pătrundă înăuntru. Din coroanele bogate ale copacilor care trec în fugă pe lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
caschetele mai pe față, spre a se feri de praful adus de pe terenul aspru și bolovănos din apropiere care întunecă pentru câteva clipe văzduhul. Ochiți! Foc! Simultan, degetele apăsară trăgaciul. Ecoul puternicei detunături a făcut să salte speriate păsările din cuiburile ascunse în plopii îmbătrâniți din spatele zidului de piatră. Un medic scund și gras, cu chelie proeminentă, a cercetat cu un stetoscop pulsul celui căzut la pământ. Lăsase imediat mâna să cadă, cu un gest care spunea că e nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
trezește până și pe cei adormiți la mese, care aruncă priviri tulburi-dezorientate în jur. Cu pistolul încă sudat la tâmplă, Marius se adresează calm celuilalt: Vrei să mai trag odată? Zgomotul percutorului ce lovește capsa de aprindere a cartușului din cuibul tamburului se aude precum o lovitură de tun în liniștea totală, ca din interiorul unui templu. La unison, toți tresar cu o puternică mișcare de recul. Darie închide ochii și atunci când îi deschide se așteaptă să vadă trupul locotenentului prăbușit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
câteva. Succes! Cu degetul le arată adăpostul altei mitraliere, ascunsă după pietre și crengi. Marius nu are vreme să-i răspundă. Îl vede cum aleargă cu grenada în mână, pregătit să o arunce. Cu o boltă înaltă, nimerește exact peste cuibul de mitralieră. Țipete îngrozite sunt curmate brutal în detunătura asurzitoare. Un soldat urlă cu uniforma în flăcări, izbindu-se deznădăjduit de trunchiurile copacilor. Cade crucificat la pământ atins de rafala miloasă a unei arme. Înainte! Înainte! Ajutor...ajutor!...Nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
este neatinsă. Nici o urmă de om sau animal, cât vedeau cu ochii. Totuși, asta nu-i face mai puțin prudenți. Nu își permit să fie luați prin surprindere, iar pădurea poate oferi destule surprize. Nu de puține ori nemții mascaseră cuiburi de mitralieră în coroanele copacilor, sau legaseră în serie mine pe trunchiurile lor. Călcai pe un singur fir și totul în jurul tău sărea brusc in aer. Astfel de capcane puteau rade o companie întreagă într-o singură clipă. În cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
atrași de mirosul morții. Mai grăbite, ciori grase, mari, se plimbă printre cei căzuți înfigându-și hulpav ciocurile dure în carnea încă palpitând, căutând orbitele ochilor. De undeva răzbește o împușcătură și ciorile își iau zborul protestând gălăgios. Fug către cuiburile lor de pe stâncile din jur, croncănind sumbru. Curând vor reveni, încăpățânate, dornice să se înfrupte din rămășițele celor căzuți. Un geamăt prelung atrage atenția lui Marius. E Carol. Încovoiat, palid ca un strigoi, merge împleticit pe coridor cu mâinile încrucișate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]