7,774 matches
-
cazul organizării Festivalului "Mozart". Todeauna măsurate, inspirate de un gând profund, dezvăluind deseori simțul umorului, cuvintele Adrianei Bera se înlănțuie în ziceri demne de reținut, conținând idei ce merită a fi discutate. La fel ca alți interlocutori prestigioși, ale căror mărturisiri le-am încredințat acestor file, Adriana Bera reține din viață, din lumea muzicii fapte, concepții, fenomene cu caracter axiomatic, ce își păstrează valabilitatea în timp. Un taifas cu domnia sa este ca un vin vechi și bun, ce nu-și pierde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
vreau să scriu?... Nu pentru că aș dori să arăt lumii că sunt cu o clasă mai sus decât confrații mei. Pur și simplu din nevoia de a mă descărca, să zicem așa. Din când în când, am simțit nevoia unor mărturisiri scrise, încă de pe vremea liceului, chiar și în timpul studenției. Pentru că prietenii mei cei mai apropiați în acea perioadă erau studenți filologi, mă duceam la cursurile lor și, în sfârșit, citeam foarte mult, am ajuns la ordonarea acestei preocupări, și pentru că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
auzi etc. Lucram pentru mine, nu pentru niște șefi, și americani, și radiofonici, instalați în păcatele profesiei, sondaje și alte năravuri."5 A.P. Admirabil text. Da. A.V. Este ceva de comentat apropòs de media românească actuală, în lumina acestei mărturisiri, a acestei profesiuni de credință? A.P. E amuzantă ideea pe care doamna Lovinescu spune că o aveau patronii americani, cum că Europa de Est e plină de cowboys deghizați care nu înțeleg mare lucru, când, în realitate, America e o țară în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
început să trăiesc ajutându-mă de universul eminescian, inventând ceea ce era deja inventat și dus la un nivel înalt de artă în poezia lui. A.V. Ce importanță a avut pentru dumneavoastră cuvântul? A.V. Cuvântul... a avut importanță... de mărturisire și de taină. Eu nu puteam să folosesc nici în copilărie (mi-a rămas această traumă până în ziua de azi, la bătrânețe) toate cuvintele. Nu puteai să vorbești despre libertate, nu puteai să vorbești despre detenție, nu puteai să vorbești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
se grăbește să se dezvinovățească de păcat, ci îndură mustrarea cu smerenie și rușine... Credincios și înțelept este slujitorul (Mt. 24, 45) care nu întârzie să se pedepsească pentru lipsurile sale, în mod lăuntric, prin remușcări, iar în exterior prin mărturisirea și îndreptarea lor”. Cuvintele sunt sfinte și ele vin de la Dumnezeu, pentru a ne reaminti veșnic de prezența Lui, față de care noi avem datoria să ne mărturisim credința prin propria noastră viață. Sfântul cel Ales din Assisi ne îndeamnă să
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
angajat ca și creștini la primirea sf. botez; - faptele de îndurare creștinească, cum sunt pomenile făcute săracilor, vizitarea bolnavilor, sunt un mijloc de ispășire a păcatelor proprii și ale altora, sunt un mijloc de a atrage milostivirile cerurilor asupra lor; - mărturisirea credinței lui Hristos, supunerea față de Pontiful Roman, de Episcopul diecezan și de parohul propriu încadrează pe membrii Ordinului în adevărata Biserică a lui Hristos, îi înrolează în acea armată atât de solid închegată a cărei izbândă e sigură, căci Hristos
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
va lua asupra Sa, durerea ta și o va face să fie a Sa, adică aducătoare de mântuire”. Atunci când familia și apropiații săi au părăsit țara, el a refuzat să plece; astfel, ca un ecou de mai demult (când și mărturisirea Surorii Etienn „mă bate gândul martiriului”), a urcat calm drumul Calvarului, pe care și l-a dorit, l-a intuit și l-a ales, asemenea lui Petru și Pavel. A ales să rămână sub prigoana comunistă; ca și Apostolul Paul
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
practică, a fost prea puțin cunoscută dincolo de lumea limitată a specialiștilor. Jules Nițulescu avea oroare de publicitate, se simțea la locul lui printre studenți și tineri pe care în prefera în anturajul său, cu care era deschis, cărora le făcea mărturisiri și le comunica ideile, îndoielile, meditațiile sale. Cine nu-l cunoștea destul, ar fi fost înclinat să-l creadă un timid, inhibat de temerile unei sensibilități exagerate; dar această judecată cu care, într-adevăr, a fost tratat, era nedreaptă. Era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
epocă de suveranitate a mediocrității, el nu-și putea găsi refugiu decât în sala de operație. Nu știu dacă am dreptul să spun că s-a izolat; dar nu-mi pot reprima memoria care îmi evoca, de câte ori îl vedeam, o mărturisire a lui Paracelsus: "Pe mine, fiindcă am fost un mare medic, m-au iubit doar bolnavii și discipolii", a scris divinul Paracelsus. FRANCISC RAINER (1874-1944) În jurul anului 1900, Facultatea de Medicină din Iași împlinea două decenii de funcționare. În comparație cu unele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
a vorbit clar, calm, cinstit, ca unor prieteni. Ne-a spus că pentru a putea rămâne la catedră a trebuit să fie "avansat prin retrogradare", să fie încadrat doar preparator, nu asistent cum fusese. Jocurile de culise așa au dictat. Mărturisirea deschisă ne-a impresionat. Am devenit studenți exemplari, am învățat de la dânsul superba geometrie a naturii exprimată prin inframicrobiologie și relațiile virusului cu imunitatea, cu vaccinul, cu genetica. Vorbea clar; microbii ni s-au părut, de atunci, niște bune cunoștințe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
căutare pe Google, am aflat că fusese arestat pentru acte de violență. Deși am rămas din dou dezamăgită de calitatea serviciului de aranjare a Întâlnirilor amoroase, măcar am putut să-mi avertizez prietena de trecutul dubios al tipului cu pricina. mărturisirea unui utilizator Google Sunt absolut Încântată de serviciul de traduceri. Partenera mea a chemat doi muncitori să vină și să dea o mână de ajutor la o operațiune de demolare. A existat o eroare de comunicare: ea le-a spus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
hispanici erau plecați. Cu ajutorul serviciului de traduceri, am putut comunica cu muncitorii, mi-am putut cere scuze pentru greșeală, am putut să le trasez sarcinile și să Îi rog să vină Înapoi la ora 11. Mulțumesc pentru conexiune... Mulțumesc, Google. mărturisirea unui utilizator Google Voiam doar să mulțumesc site-ului Google pentru că m-a Învățat cum să-mi găsesc dragostea. Căutându-l pe fratele meu plecat de mult, am dat peste un site mexican pentru stripper-i - și am rămas cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
Google nu l-aș fi găsit pe fratele meu niciodată, așa cum nu l-aș fi găsit nici pe soțul meu și n-aș fi descoperit nici latura surprinzător de avantajoasă a industriei de striptease masculin din Mexic!!! Îți mulțumesc, Google!!! mărturisirea unui utilizator Google Sediul Google din Mountain View, California, seamănă puțin cu Centrul Epcot - atâtea jucării spațiale interesante și atât de puțin timp să te joci. Într-un colț se găsește un glob pământesc care se Învârte și emite raze
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
istorico-literar. Cu ocazia sinodului de la Karlowitz, termină tălmăcirea, începută de Dimitrie Eustatievici, a unui catehism, urmând versiunea germană făcută de Teodor Iancovici, traducere apărută la Viena, într-o ediție trilingvă (din 1776 sau 1777), intitulată Catihisis mic sau Scurtată pravoslavnică mărturisire a legii grecești neunite pentru treaba pruncilor celor neuniți. Împreună cu arhimandritul sârb de la Vârșeț, Földvari, transpune, după o ediție bilingvă (sârbă și germană), o lucrare de metodică a lui J. Felbiger, sub numele Cartea de mână a dascălilor, apărută la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289950_a_291279]
-
este, În esență, arhetipul. La Eliade, arhetipul este, totodată, un prototip, un „Model Exemplar”, asimilat Însăși esenței sacralității: „Cu cât un om este mai religios, cu atât el dispune de modele exemplare pentru comportamentele și acțiunile sale” (/27). După propria mărturisire, autorul român a fost frapat de Îndârjirea cu care oamenii societății arhaice s-au revoltat Împotriva „timpului concret” nostalgia lor de reîntoarcere periodică la un timp mitic al originilor, „ostilitatea lor la orice Încercare de „istorie” autonomă, adică de istorie
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
Pescar și Parsifal. Și Întreg restul vieții lui Ștefan se scurge În căutarea „Întrebării juste”, a Ilenei, a Înțelegerii sensului propriului destin, a morții”. Ultima lor Întâlnire tot Într-o noapte de Sânziene, În pădurea de la Royaumont e prilej al mărturisirii permanenței iubirii lor, permanență Întărită prin mit. „Ștefan, pentru mine a fost ca În Tristan și Isolda...” (/vol. II, 412). Iubirea lor va fi eternizată prin moarte (trăirea În clipă, deci În eternitate: „știa acea ultimă, nesfârșită clipă Îi va
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
superior, activitate în diplomație). Scrie literatură începând cu anii de liceu. Este prezent în presa culturală, cu proză și poeme, încă din anii ’70 (a colaborat la „Luceafărul”, „Astra”, „Orizont”). Debutul editorial are loc în 1984, cu volumul de versuri Mărturisiri la margine de râu. După povestirile din Câteva considerații asupra originii bronzului (1985), publică, în anii ’90, o serie de romane a căror originalitate a fost imediat remarcată. Dispare pretimpuriu, pe când se afla angajat în realizarea unor noi proiecte literare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287249_a_288578]
-
lirism atât parabola în gust modern, cât și povestirea istorică tradițională, registrul realist ironic, ca și jocul cu fantasticul sau doar cel cu puterile imaginative nelimitate ale textului...” - Alexandru Condeescu) și anunță motive și procedee reluate ulterior în romane. SCRIERI: Mărturisiri la margine de râu, București, 1984; Câteva considerații asupra originii bronzului, București, 1985; Funeraliile regelui Gheorghe, București, 1995; Piticii își puneau țărână-n cap, București, 1995; Moartea și rusoaica, Timișoara, 1997; Viscolul, Reșița, 1998. Repere bibliografice: Ion Arieșanu, Vă prezentăm
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287249_a_288578]
-
greu este să scrii paginile de început, prezentarea unei cărți în care s-a pus la cale atât de mult suflet. Introducerea de față preia din cartea de proiect Procese organizaționale și integrare informațională. Enterprise Resource Planning o parte din Mărturisirea de început. Atunci, în final, îi mulțumeam profesorului Dinu Airinei de la Iași pentru mentoratul din anii timpurii ai pregătirii noastre profesionale. De data aceasta, gândul nostru se îndreaptă, cu recunoștință către profesorul univ. dr. Ion Gh. Roșca. Dumnealui a fost
Platforme integrate pentru afaceri ERP by Luminiţa HURBEAN, Doina FOTACHE, Vasile-Daniel PĂVĂLOAIA, Octavian DOSPINESCU () [Corola-publishinghouse/Science/195_a_219]
-
odisee a operei sale. În: Convorbiri literare, 148, mai 2014, nr. 5, p. 29-34. James Joyce. Corespondență. SOROHAN, Elvira. Cum o citim în interviuri pe Zoe Dumitrescu-Bușulenga. În: Convorbiri literare, 148, mart. 2014, nr. 3, p. 31-35. Despre volumul Credințe, mărturisiri, învățăminte. SOROHAN, Elvira; MUNTEANU, Eugen. "Literatura a dovedit întodeauna o mare capacitate internă de a renaște din propria cenușă": dialog cu istoricul și criticul literar Elvira Sorohan / interviu realizat de Eugen Munteanu. În: Convorbiri literare, 148, aug. 2014, nr. 8
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
la un moment dat o secvență confesivă a protagonistului referitoare la prietenul-maestru spiritual: "Văd lumea prin ochii tăi" îi spune tânărul pictor celui care l-a condus discret spre căile spiritului și ale artei. Este una dintre cele mai frumoase mărturisiri din cultura lumii privitoare la relația maestru-discipol, nici patetică, nici melodramatică, nici clișeizată, așa cum riscă toposul, ci într-un fel de stilizare bizantină a limbajului și expresiei vizuale, emanând blândețe și confirmând frumusețea recunoștinței. Prin ochii profesorului Elvira Sorohan au
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
alege să scrie doar despre cărțile care-i plac. Iar proza apreciată superlativ aici împrumută mereu haina poveștii purtătoare de sens și de înțelepciune și n-are nimic în comun cu realismul vulgar al zilelor noastre. Oriunde deschizi cartea găsești mărturisiri elocvente despre gustul clasic al exegetei, impermeabil la inconsistentele experimente literare ale prezentului. "Iubesc literatura frumoasă, cu idei, adică literatura care va salva lumea și n-o va întoarce la mersul în patru labe" afirmă la un moment dat Elvira
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
sentimentul nu-i vorbă goală. Chiar dacă alunecă în clișeu, o astfel de literatură ("comercială", într-adevăr, și de un artificiu vădit) e de preferat, crede domnia sa, autenticismului vulgar, ce oferă oricărui neavenit iluzia că are de spus ceva important umanității. Mărturisirile nu fac o literatură, fiindcă literatura se întoarce mereu la izvor, adică la poveste și la iubirea cea de la început, care a mișcat întâi sori și stele, găsindu-și mai apoi loc și în inima omului. Cu acest recent "salon
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
lume și sintetizând-o simbolic, cum scrierile sfântului și ale cărturarilor români o și realizează, în fapt. Iată-l, spre exemplu, pe Mitropolitul Ștefan al Ungrovlahiei, într-un dialog confesiv cu cititorul, reflexiv și autoreferențial, cu interogări de sine și mărturisire a lăsării în nădejdea puterii divine, așa cum se configurează el în prefața la Îndreptarea legii, Târgoviște, 1652. Înainte de toate, toposul înmulțirii talantului, ca reper ținând de responsabilitatea asumată, vocația descoperirii, a scoaterii în lumină și a facilitării accesului la sens
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
mă arăt să zic că voesc numai folosul binelui mieu. Ce voiiu cu toatî inema ca cerbul la izvoarăle apelor să-m pui toatî nădéjdé pre Maica Cuvăntului Fiiului lu Dumnezeu". În Târnosanie, Târgoviște, 1652, același Mitropolit Stefan, într-o mărturisire de vocație și profesiune de credință, prin asumare a originii și integrare în istoria neamului, cu evidențierea efortului propriu și detaliu de ritm al trăirii și al lucrului la tipărirea cărții: "Nice odată nu mi-ar fi voia să lipsesc
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]