4,904 matches
-
piure de banane; sau, de ce nu, pentru un film cu bebeluși, studiourile se aflau, cum s-ar spune, peste drum, iar America era, lucru știut, țara tuturor posibilităților; totul s-a oprit la cîteva filmulețe private, plătite de către chiar părinții micuțului. Dar, Încet-Încet, bărbatul nu a mai putut să-l suporte, Bert era replica vie, permanentă, zi și noapte, a neputinței sale de a zămisli viață; omul se ura pe sine, ura băiatul, nevasta, era mereu prost dispus. Bert ajunsese, de-
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
castelului Swyre. Pentru protipendada britanică, „în vecinătate“ înseamnă o distanță de douăzeci de minute de mers cu mașina. De când mă știu, de fiecare dată când treceam prin fața porților castelului, mami exclama de parcă chiar în clipa aceea îi trăsnise prin minte, „Micuțul conte e de vârsta ta! E cea mai bună partidă din Northamptonshire!“ (Vorbea despre vecinul nostru de șase ani, pe care, de fapt, nu-l întâlnisem niciodată.) —Mamă, nu am decât cinci ani și jumătate. Nu mă pot căsători înainte de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
care, de fapt, nu-l întâlnisem niciodată.) —Mamă, nu am decât cinci ani și jumătate. Nu mă pot căsători înainte de vârsta de șaisprezece ani, îi răspundeam. —Pregătește-te din timp! Vei fi cea mai frumoasă fată, te vei mărita cu micuțul conte din vecini și vei locui în castelul ăsta arătos, cu mult mai grandios decât oricare dintre castelele cunoștințelor noastre. —Mamă... — Vrei să spui „mami“. Încetează cu „mamă“ și cu accentul ăsta american, care nu te avantajează, sau nimeni n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
era mama. Nu că i-aș fi împărtășit toate detaliile vieții mele amoroase din Manhattan, ci a citit despre noi într-un ziar de scandal și m-a sunat să verifice dacă-i adevărat sau nu. —Iubito, am auzit că micuțul conte ar putea veni acasă de Crăciun - era mijlocul lunii decembrie - și sunt convinsă că voi doi sunteți făcuți unul pentru celălalt. Am tras adânc aer în piept. —Mamă, eu sunt sigură că micuțul conte n-o să mă poată suferi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
sau nu. —Iubito, am auzit că micuțul conte ar putea veni acasă de Crăciun - era mijlocul lunii decembrie - și sunt convinsă că voi doi sunteți făcuți unul pentru celălalt. Am tras adânc aer în piept. —Mamă, eu sunt sigură că micuțul conte n-o să mă poată suferi de cum o să dea ochii cu mine. În plus, n-am nici cea mai mică intenție să-mi petrec toată viața într-un castel în care să mă tragă curentul, în timp ce mă uit la oi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
-mă singură în mijlocul petrecerii. Deodată, Daphne m-a prins de braț și m-a prezentat unei tinere actrițe, Betthina Evans, care tocmai câștigase un Glob de Aur. Betthina părea să poarte măsura zero la haine; știți cum sunt actrițele astea: micuțe, gingașe, perfecte. Avea un păr lung, strălucitor, de culoarea mierii, purta o rochie-furou din satin galben și sandale din curelușe argintii. O imita pe Kate Hudson, obicei foarte la modă în LA în ziua de azi. Pe deget avea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
pe gratis își are avantajele ei. —Bună! ne întrerupse o voce veselă. Era vocea unei fete mult prea frumoase pentru starea mea de spirit, pe nume Crystal Field. Era bronzată și avea un coșuleț din care își ițea capul un micuț pomeranian adorabil cu fundiță roșie pe cap. Cățeii de talie mică sunt foarte la modă (fiindcă ai voie să-i iei ca bagaj de mână în avionul de Paris) și la fel sunt și coșulețele din Chinatown în care să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
din Rândul Întâi, Jazz Conassey - moștenitoarea afacerii cu cherestea Conassey din Wisconsin, al cărei nume era pe buzele tuturor, sosise de curând la New York. Se îmbrăca tot timpul până peste poate de uimitor, în fustițe foarte, foarte scurte, cu jachete micuțe haute couture și purta ochelari de soare ca o Twiggy a noului mileniu. Trebuie să fi studiat moda la Paris, pentru că nu devii expertă în eleganță stând într-o pădure din Wisconsin. Oricum, redactorul acela minunat, care m-a lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
în seara care putea deveni cea mai strălucitoare din viața mea? Acum știu cum trebuie să se fi simțit Halle Berry în noaptea în care a câștigat Oscarul. Vreau să spun, imaginați-vă, s-a dus să ridice statueta aceea micuță, drăgălașă, aurie, în fața întregii lumi și era îmbrăcată ca o patinatoare. Nici nu-i de mirare c-a avut un atac de panică. Nu puteam să spun nimic, Jazz fusese atât de drăguță și mi-a împrumutat-o, dar și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
din douăzeci și patru. Poate, când ne vom întoarce la New York, o să-mi dăruiască o rochie nouă în locul celei pe care am rupt-o, deși, bine’nțeles, nu eram 100% sigură. În drum spre aeroport, am trecut prin Juan-Les-Pins. E un orășel micuț, cu mai multe magazinașe de unde poți cumpăra pantofi și bikini, decât vă puteți imagina. N-am putut să rezist să nu dau o raită. Șoferul opri mașina și mă atenționă: — Cinci minute, mademoiselle. Mai sunt patruzeci și cinci de minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
ca mine acum, în căutarea unei noi menajere. Ar putea veni și familia Swyre, dacă reușesc să-i contactez la timp. N-ai idee unde i-aș putea găsi, nu-i așa? Ar fi atât de minunat dacă tu și micuțul conte v-ați putea întâlni din nou. Nu-mi venea să cred că mama încă-i obsedată de chestiile care nu-i dădeau pace când aveam șase ani. Pur și simplu, e incapabilă să priceapă că nu mai există cavaleri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
ca serata să fie șic, amuzantă și frumoasă în același timp. Mă gândesc să renunțăm la tema florală. Tema asta a fost folosită până la epuizare. Pentru tine, Julie, mă gândesc la un șic oceanic. La aperitiv, rulouri de homar, dar micuțe. Micuțe de tot! Minuscule! Cele mai mici și mai adorabile rulouri de homar din New York. Apoi stridii, servite în veselă de sidef adevărat, continuă Barclay mâzgălind în notes. Acum, dacă o să mă lăsați puțin singur, o să termin planul în câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
serata să fie șic, amuzantă și frumoasă în același timp. Mă gândesc să renunțăm la tema florală. Tema asta a fost folosită până la epuizare. Pentru tine, Julie, mă gândesc la un șic oceanic. La aperitiv, rulouri de homar, dar micuțe. Micuțe de tot! Minuscule! Cele mai mici și mai adorabile rulouri de homar din New York. Apoi stridii, servite în veselă de sidef adevărat, continuă Barclay mâzgălind în notes. Acum, dacă o să mă lăsați puțin singur, o să termin planul în câteva minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
doar nu mă apucam să bat toba cum că sunt fata vecinului care i-a fentat cu scaunele Chippendale acum nu știu câți ani. M-am întors și am pornit pe cărarea prăfuită spre castel. Poate o să dau nas în nas cu Micuțul Conte, mă gândeam. Nu-mi mai păsa. Probabil chelea și purta pantaloni din aceia îngrozitori, reiați, de-un roz țipător, și ciorapi cu buline din aceia atât de îndrăgiți de filfizoni. Peste puțin timp, cărarea a dat într-o alee
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
am insultat pe toată lumea, pe Charlie, pe maică-sa și pe-a mea, și toate astea chiar după un deces în familie. Privind în urmă, mi-am dat seama cât de jenată și supărată sunt în legătură cu toată povestea asta cu Micuțul Conte, deoarece am crezut că Charlie încearcă să mă păcălească. Acum, în timp ce zăceam în întuneric, m-am simțit ca o proastă. Poate am exagerat. Charlie este, probabil, o ființă decentă - chiar dacă a profitat de mine într-un moment de slăbiciune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
de petrecere și, poate, o să te și culci cu el. —Julie, încetează! Ai un Ambien? am întrebat-o. N-o să reușesc să adorm fără un supliment chimic. — Sigur, răspunse Julie cotrobăind într-una din gențile de pe jos. Găsi un recipient micuț din plastic, îl deschise și-mi dădu o pastilă portocalie. Am strecurat-o în gură și am înghițit-o cu o dușcă de apă. Curată binecuvântare, mi-am zis în timp ce mă întindeam la loc în așternuturile irlandeze apretate ale mamei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
provinciale engleze. Oaspeții forfoteau de colo-colo sorbind din paharele cu Pimm’s1 pe gazonul din spatele casei. Trebuie să recunosc, mama făcuse o treabă minunată. A decorat totul à la Thomas Hardy (una din temele ei favorite). Invitații stăteau pe bănci micuțe din lemn, iar pe mese erau glastre pline cu flori de câmp - lupin, sângele-voinicului, albăstrele. Tata era în elementul lui, îmbrăcat în costumul lui favorit, pepit, înconjurat de chicotitul adolescentelor cu picioare lungi, fiicele prietenilor lui. După cum prezisese mama, soarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
doar mă știți, dacă am de ales între un pahar de Pimm’s și o călătorie în Brazilia, întotdeauna optez pentru Brazilia. Nu, îmi răspunse Julie. Rămâi. Când îi voi spune mamei tale că ți-ai făcut de cap cu „Micuțul Conte“ toată după-amiaza, precis o să te ierte că ai chiulit de la petrecerea tatălui tău. —Julie, nu-mi face una ca asta! Trebuie să plec, am spus întorcându-mă spre Charlie. Nu cred, îmi răspunse Charlie, strângându-mă ferm de mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
peste toate celelalte amintiri o lumină înflăcărată și dulce de iubire. Pe tatăl său abia și-l mai amintea; era o umbră mitică ce i se pierdea în cea mai distantă depărtare; era un nor însângerat de asfințit. Însângerat, pentru că, micuț încă fiind, îl văzuse scăldat în sânge, în urma unei vome, și cadaveric. Și-n inimă îi răsuna, de la o atât de mare distanță, acel: „fiule!“ rostit de mama sa, fără a ști dacă-i fusese adresat tatălui muribund sau lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
că merg cum se cuvine, cu toată cuviința, făceam, fără s-o știu, pe măscăriciul, iar ceilalți râdeau și-și băteau joc de mine. Oare nu ți s-a-ntâmplat asta și ție, Orfeule? Deși nu, pentru că tu ești încă micuț și nu ai experiența vieții. Și-n plus ești câine. Dar ia spune-mi, Orfeule, vouă, câinilor, nu vi s-a-ntâmplat vreodată să vă credeți oameni, așa cum au existat oameni care s-au crezut câini? Ce viață, Orfeule, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
te iubește, chiar dacă tu nu o iubești. Mai bine e să te căsătorești ca să ți se cucerească ție iubirea decât ca să o cucerești tu. Caută pe cineva care să te iubească. Prin mintea lui Augusto trecu o viziune fulgerătoare a micuței călcătorese. Căci își făcuse iluzia că biata micuță se îndrăgostise de el. Când, în cele din urmă, se despărți de don Avito, Augusto se îndreptă spre Club. Voia să-și risipească ceața din cap și din inimă jucând o partidă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
bine e să te căsătorești ca să ți se cucerească ție iubirea decât ca să o cucerești tu. Caută pe cineva care să te iubească. Prin mintea lui Augusto trecu o viziune fulgerătoare a micuței călcătorese. Căci își făcuse iluzia că biata micuță se îndrăgostise de el. Când, în cele din urmă, se despărți de don Avito, Augusto se îndreptă spre Club. Voia să-și risipească ceața din cap și din inimă jucând o partidă de șah cu Víctor. XIV Augusto observă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
cu fața în flăcări. Și el, imobilizându-i brațele cu amândouă mâinile, o privi în ochi. Nu-i închide, Rosario, nu-i închide, pentru Dumnezeu! Deschide-i. Așa, așa, mai mult. Lasă-mă să mă văd în ei, atât de micuț... Și văzându-se pe sine în ochii aceia ca într-o oglindă vie, simți că prima exaltare i se domolea treptat. — Lasă-mă să mă văd în ei ca într-o oglindă, să mă văd așa de micuț... Doar așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
atât de micuț... Și văzându-se pe sine în ochii aceia ca într-o oglindă vie, simți că prima exaltare i se domolea treptat. — Lasă-mă să mă văd în ei ca într-o oglindă, să mă văd așa de micuț... Doar așa voi ajunge să mă cunosc..., văzându-mă în ochii unei femei... Și oglinda îl privea într-un chip ciudat. Rosario se gândea: „Bărbatul ăsta nu mi se pare ca ăilalți; se vede că o fi nebun.“ Augusto se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
și-l proiectă pe sofa, nedându-și seama ce face, parcă ar fi vrut să-l sugrume. Și-atunci, Mauricio, văzându-se pe sofa, zise cu supremă răceală: — Priviți-vă acum, don Augusto, în pupilele mele și veți observa ce micuț vă vedeți... Bietul Augusto se simți parcă topindu-se. I se topi cel puțin forța brațelor, camera începu să i se preschimbe în ceață văzând cu ochii; gândi: „Oare visez?“ Și se pomeni că Mauricio, în picioare și în fața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]