7,756 matches
-
la fugă, la găsirea unui mijloc de izbăvire din calea puhoiului asiatic. În compartiment se așternuse o tăcere că-ți puteai număra bătăile inimii. ... Necazurile noastre, domnule, abia încep !..continuă tot el. Viața pe care am știut-o noi a pierit pe vecie. Niciodată, lumea nu va mai fi așa cum a fost... Tăcerea deveni mai apăsătoare. Poate.. se va încheie o pace mai îndelungată !.. rupse tăcerea cheferistul. Nu, nu domnule... nu cred !.. După ce omenirea se va elibera din încleștarea de azi
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
în el se îngrămădește tăcerea, ca niște nori de furtună, înainte de căderea trăsnetului. Încordarea nervoasă plutea grea în aer. Niciun securist nu îndrăznea să facă un pas, nici unul nu cuteză să ridice măcar ochii asupra lui,.. „ - Ei, tâlharule, ți-a pierit curajul... acum să te văd..!”, repetă maiorul, și mai făcu doi pași spre el, cu arma în mâini... Atunci, căpitanul Baltă îi văzu bine răutatea din ochii lui, mici și mult apropiați de rădăcina nasului ca de uliu... Vorbele lui
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
cu voce joasă, reținută, mă smulse din gânduri. Niciodată, lumea nu va mai fi așa cum a fost odinioară !.. Și tot el continuă privindu-ne pe fiecare în parte, și pe toți deodată. Viața pe care am știut-o noi, a pierit pe vecie ! Mda..! făcurăm toți cu resemnare. Apoi, după o vreme continuă acelaș coleg. Să ne amintim ce ne-a învățat domnul profesor Bogos... „A lua cu înțelepciune de la viață ce e mai bun”. și, tot el ne-a mai
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
lumii, se ascunde același băiat de unsprezece ani, gata să se lase uimit. Imprimeurile cauciucate au dispărut, dar lumea deschisă în acel aprilie 1990 a rămas, poate, cea mai frumoasă pe care o cunosc. — Asta-i Carmen în viziunea lui Pier Luigi Pizzi. Îmi place, eram cam parșivă... Privesc uluit la cutiile care nu se mai termină și mă gândesc că nu ne-am uitat deloc în albume, unde sunt cele mai frumoase poze. De ce atât de multe? — Dragul meu, tu
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
lăsa nici un detaliu să-i scape. În toate spectacolele, șeful bandiților era el. și muzica e scăpărătoare, numai olé!, deși Massenet, ca și Bizet, nu a fost niciodată în Spania. — La Chicago, când ați cântat Don Quijote, regia îi aparținea lui Pier Luigi Samaritani... — Da, tot cu Ghiaurov, dar acolo ne dirija Jean Fournier. Același an, 1974. Samaritani a făcut poezie curată. — Nu v-ați căsătorit cu Emmanuel Bondeville tot în 1974? — Ba da, dar a fost doar o formalitate civilă. — Iar
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
ca și când timpul s-ar fi oprit în loc: prietenie, stimă, afecțiune ca la început, deloc es tom pate, pentru că se născuseră din iubirea noastră împărtășită pentru arta teatrală. — Primele spectacole de la Scala au fost Samson și Dalila. Dirija Georges Prêtre, cu Pier Miranda Ferraro. Alternau trei mezzosoprane: Shirley Verrett, Dvs. și Joy Davidson. 1971. — știi ce bucurii imense am avut în teatrele italiene? Toată lumea vorbește despre Scala, dar am avut niște succese pigliante la Comunale din Bologna, la La Fenice din Veneția
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
Nu pot decât să îmi doresc să mai am ocazia rară de a o întâlni! Mulțumiri Lui Mihai Stan, pentru energia, încrederea și prietenia pe care le-a pus în slujba acestei cărți. A început cu facilitarea comu nicării cu Pier Luigi Pizzi și a ajuns la materializarea concretă a unui proiect editorial ambițios și fără precedent în România. Fără sprijinul lui, nu am putea vorbi despre această carte. Institutului Cultural Român de la Paris ămai ales Katiei Dănilă, Simonei Rădulescu și
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
acum 200 de milioane de ani lipite de Europa și Africa, să se afle de partea cealaltă a unui ocean. S’a Înnoit deci tot atâta scoarță, În doar 200 de milioane de ani. Viața biologică a planetei n’a pierit din asta; ce Înseamnă 200 de milioane de ani față de cele trei miliarde și jumătate de când există viața? Acum 200 de milioane de ani, gimnospermele, ca brazii de exemplu, se aflau În plină expansiune, ca și reptilele; abia apăreau păsările
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
alt comentariu. Un bun prieten Îmi reproșa o aparentă inconsecvență: că sunt ostil vânatului, nu și culesului, după expresia lui tot un fel de vânătoare, căci și plantele sunt ființe. Cu păpădia Însă, treaba e alta. Chiar dacă, culeasă intensiv, vreuna piere, locul Îi va fi luat deîndată de o alta, din sămânța - scuze, fructele - purtată de vânt; și e multă, căci păpădia Înflorește și fructifică În scurt timp și asta ori de câte ori poate din cea mai devreme primăvară și până dă zăpada
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
să caut similitudini În ecologie. Planta, negentropică În sine prin relația ei cu o sursă de energie, hrănește pe entropicul animal, sacrificându-se pe sine, adică murind; Ștefan, negentropic prin relația cu sfântul duh, a hrănit nou veniții, entropici Încă, pierind de mâna lor. Transmisă spiritual, negentropia primului Ștefan a dat o conotație augurală numelui. Un sfânt Ștefan - catolic - a creștinat pe unguri, compatibilizându-i pe abia sosiții entropici orientali de atunci. Prea târziu am băgat În seamă sfințenia altuia - ortodox - care
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
suflet, chiar dacă eu o voi numi și altfel. Suflet, care a schimbat fața acelui fel de energie și a acelui fel de substanță, făcându-le pe amândouă așa cum le știm. Ah! Altă axiomă: după viitorul colaps - În care nu vom pieri, ci doar vom deveni alții - nu va mai fi substanță, ci doar energie și informație, guvernate de ceva nou, pe care eu, acela care „văd albastru“, nu-l pot percepe. Dar va fi o nouă trinitate. Deci, ce e definitoriu
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
luptă mai departe pentru propria-i evoluție tinzând, din aproape În aproape, amplificându-și negentropia, spre starea virtuală de dumnezeire. Stare care, odată atinsă, ar Însemna moartea, dacă n’ar fi situată la infinit. Natura are deci grijă să nu piară, să trăiască veșnic, schimbându-se pe sine și, Încă, uneltele, dintre care și noi facem parte. Rolul nostru? Împreună cu tot ceea ce ne Înconjoară, să transformîm grosierul trinității, substanța, În subtilul ei, informația, din care să construim o lume viitoare, aceea
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
arată cât de mult au stăpânit planeta diferite feluri de organisme: mai puțin, apoi mai mult, după care de loc. Și, privind acea imagine, a unui arbore a cărui coroană Însăși e retezată de clipa de față, mă Întreb: poate pieri mâine, adică În anul 2000, sau mai are de crescut? Chiar dacă peste câteva zile trecem În anul 2000, nici măcar mileniul nu se Încheie... Darmite lumea care, În cele 20 de miliarde de ani de la Marea Explozie, 4 miliarde și jumătate
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
atât de mobile, alții care să facă curățenie, debarasând arena de victime și de gunoaie. Adică, În termeni ecologici, producători primari, consumatori și descompunători. Care, tustrei, Încheie un contract atât de ferm Încât unul - oricare - de-ar părăsi Înțelegerea, ar pieri cu toții, motiv pentru care Natura nu cunoaște nici notar și nici judecător. Asta e biocenoza, și ea funcționează de când viața, fără greș. În paranteză fie spus, poate ar trebui să mai tragem cu coada ochiului la legile ei nescrise... Dar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
După o progresivă degradare, fie doar a acestui aspect al activității umane? Bunul meu prieten, astăzi și amfitrion, ar fugi repede la Apocalipsa lui Ioan. Îmi pare rău să am altă părere, dar totuși În același spirit: Lumea nu poate pieri. Și mă justific doar sentimental: e prea frumoasă. Priviți atent o frunză, fie ea de pălămidă. Ori un gândac, fie el de bucătărie. Natura se va salva, Într’un salt calitativ. Pe care, așa ceva fiind, nu-l putem nici prevedea
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
capul ei, mai abitir când e „parazitată“ de viață. O acțiune sinucigașă, căci cutare formă de viață ar trebui astfel să devină curând incompatibilă cu mediul pe care ea Însăși l’a schimbat, mai precis degradat. Nu se poate să pier, și-a zis, Încă din prima clipă, viața, că tare’s frumoasă. Și nu e vorba de cochetărie. Ce-ar fi să ridic un zid Între mine și restul lumii, dar unul prin care să pot vedea? O membrană așadar
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
ochi de drac: de unde atâta cruzime? À propos de Încă o modă, aceea de a Înconjura cu o crenguță de brad doi-trei ghiocei, doar-doar aceștia or deveni astfel o mai „consistentă“ justificare a cererii invocaților ochi de drac: chiar simbolul piere astfel, căci se neutralizează negentropia biocâmpului plantei superioare care este ghiocelul cu entropia aceluia al plantei inferioare care e bradul. Or, gestul sacrificial al oferirii fie doar a unei flori Înseamnă, În primul rând, cât mai multă negentropie Înglobată În
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
pământul unui popor mândru și onest, care a „Îndrăznit“ să și-l apere În fața unei invazii deliberate, făptuită În numele unei dreptăți mai mult decât Îndoielnice. De fapt, În fața intereselor unor oameni fără căpătâi și dumnezeu de dincolo de ocean. Urmarea? Vor pieri cu toatele, precum harpiile de mâna fraților divini Zetes și Calais. Care acum sunt unul, Îl cheamă Slobodan Miloșevici; dar e multiplicat de 10 milioane de ori, prin fiecare sârb. Care, fiecare, știe ca provincia Kosovo Îi aparține, ca leagăn al
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
Rusia, Încolțită de NATO, n’ar susține oare Unirea Basarabiei cu o Românie neutră? S’ar putea chiar să oblige. Suntem În calea răutaților, dar ele pot fi exploatate. Ca factor de echilibru, chiar În viziunea Apusului, Rusia nu va pieri, cel puțin În viitorul previzibil. Nici România nu se va muta. România e Însă o țară mică, condamnată cel puțin cât vor exista mari puteri la apartenența la o sferă de influență, iar cea rusească e mai aproape. Îndepărtatul Apus
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
contrar basmului, spre degradare. Desigur, acesta e sensul spontan. Că cineva Îi poate opune rezistență, e altă poveste, dar asta Înseamnă a găsi undeva și energie... precum Făt-Frumos un cal. Și Încă ceva: În toată această lume, care nu poate pieri, fie doar că e prea frumoasă, sau pentru că alții decât mine o cred opera unui demiurg, degradarea trebuie compensată musai cu un progres, desigur altundeva decât sub ochii noștri. Aha! acel altundeva este aspectul calitativ de care aminteam la Început
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
din lumea întreagă se revarsă puhoaie de oameni. Icoana generează o adevărată industrie a miracolului: parcă din pământ răsar hoteluri, restaurante, cazinouri, cinematografe, tripouri, circuri, case de cult, ba chiar un club al miliardarilor. Sfârșitul comediei e un spectacol apocaliptic. Piere tot ce se construise. Dispare și biserica ce adăpostea icoana. Care e sensul? Cum se integrează poveștile în ansamblu? Unele nu se integrează deloc. Biografia predecembristă a lui Miron Goia compune un mic roman independent. Nu tocmai exemplare, în consecință
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289936_a_291265]
-
posibilitățile noastre de a-l vedea. Acum, cînd știu precis că a murit, nu-mi vine a crede că s-a putut pierde atîta spirit, atîta titanism. Nimic nu te îndeamnă la pesimism mai mult decît acest gînd: „A putut pieri în neant Călinescu!” D-voastră care nu i-ați auzit vorbind pe Ibrăileanu, pe Iorga, pe Călinescu nu aveți imaginea de sus a omului deosebit. Poate acesta este un mare avantaj, că aveți curaj să vă luptați cu oricine, căci
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
numărul din 15 mai 1894 Santinela Dobrogei anunța și inaugurarea monumentului ridicat în orașul Constanța în memoria soldaților francezi morți în urma unei epidemii de holeră în timpul războiului Crimeii. Articolul menționa faptul că "monumentul ridicat în memoria soldaților francezi care au pierit de flagelul holerei în timpul războiului de la 1854-1855 a fost inaugurat cu deosebită solemnitate duminica trecută"1819. La ceremonia de inaugurare a monumentului a participat "ambasadorul Franței, domnul de Coutlouy cu întrega legațiune franceză din București"1820. În discursul rostit la
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
În același sens, autorul își exprima convingerea că "unei țări cu 5 000 000 de locuitori, cât timp ea poate hrăni un număr mult mai mare, (...) înconjurată de alte ginți, precum e România, nu-i e permis să lase să piară niciunul din fiii săi, și, din moment ce aceștia, după o atât de lungă pribegie prin țări străine, cer a se alipi iar la sânul mamei, ea e datoare să-i primească cu brațele deschise"2233. La 1 martie 1898 săptămânalul Constanța
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
a ieșit bărbatul. Niște mașiniști ascunși într-o pădure manevrau de la mare distanță dispozitivul cu ajutorul unor funii. Operațiunea a reușit de două ori. A treia oară, funiile s-au încurcat, stînca artificială s-a dus la fund și eroul a pierit înecat. Netulburată, familia lui a anunțat că el alesese să rămînă pe fundul oceanului și serbarea a continuat așa cum era prevăzut. Dar, după plecarea invitaților, părinții defunctului și cei responsabili pentru dezastru s-au legat laolaltă și, din înaltul unei
Toţi sîntem niște canibali by Claude Lévi‑Strauss () [Corola-publishinghouse/Memoirs/613_a_1373]