6,679 matches
-
dar nici acesta nu mergea, era mut ca șalăul pe care-l cumpărasem dimineață și care aștepta bine mersi jertfelnica ocazie de a fi înfulecat de măria mea. M-am uitat în jurul meu și atunci mi-a venit așa, să urlu, cum urlă câinii la lună. În gură aveam un gust ciudat de parcă-mi fătase o cățea vreo 8 căței chiori și uzi. Am băut pe nerăsuflate un pahar cu apă rece de la frigider și mi-a venit o poftă nebună
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
acesta nu mergea, era mut ca șalăul pe care-l cumpărasem dimineață și care aștepta bine mersi jertfelnica ocazie de a fi înfulecat de măria mea. M-am uitat în jurul meu și atunci mi-a venit așa, să urlu, cum urlă câinii la lună. În gură aveam un gust ciudat de parcă-mi fătase o cățea vreo 8 căței chiori și uzi. Am băut pe nerăsuflate un pahar cu apă rece de la frigider și mi-a venit o poftă nebună de un
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
tot ce mi se întâmplase în nenorocita aceea de zi. Zi-mi fraier și gata! De alături, cu puteri înzecite, probabil mai dormise peste zi, vecinul meu se opintea din greu răcnind la intervale regulate „Opriți timpul”. Îmi venea să urlu. El dorea să oprească timpul acela parșiv, plin de ghinioane și de ploaie! Pentru ce? Lui îi convenea, stătea în casă și trăgea mereu din sticlă, văzând viața în roz. Trăia într-o lume a lui, nu avea ghinioane, nici
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
ți-o dă o asemenea excursie ne-a făcut excesiv de voioși, încât cântam toți trei, erau mai degrabă niște urlete, de parcă ne împungea cineva cu un ac în fund. Tarzan „cânta” cel mai tare și foarte fals; și am tot urlat până am răgușit. Atunci s-a lăsat liniștea, dar nu pentru mult timp, pentru că am început cu bancurile. Zambilica se zguduia de hohotele noastre de râs. Am ajuns cu bine la Galați. La intrarea pe platforma bacului era o aglomerație
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
va trebui să împingem la mașină. Cu oarecare frică am intrat pe drumul din pădure. Primele sute de metri a mers, dar la un moment dar, roțile din față a Zambilicăi au intrat periculos de mult în noroi. Patina, scrâșnea, urla, se vedea că, sărmana, făcea totul pentru a ne scoate din bucluc, dar... stăteam pe loc. Eu și cu Gabi ne-am dat jos și am început să împingem mașina din spate. A mers, am ieșit din știoalna aceea și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
totul e să ai răbdare și încăpățânare, chiar dacă se întâmplă să nu prinzi nimic. Se îngemăna de ziuă. Acum peștele meu se vedea bine. Gabi a ieșit din cort să urineze. L-am chemat și când a văzut crapul, a urlat o dată, de am crezut că înnebunise. A strigat: - Hei, voi de colo, somnoroșilor, haideți repede să vedeți ceva ce n-ați mai văzut demult. Și a fugit spre corturi să-i scoale pe ceilalți. Au venit și când au văzut
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
și-aducea bine aminte de nopțile cu tăria încremenită când, dinspre munții profilați în aer, se răsfira un abur străveziu. Baciul mocnea lângă jar în timp ce băiețandrii dormeau între câini la oi. Un clopot s-auzea stâns iar câte-un cățelandru urla subțire către lună. Atunci, din abur se isca umbra celui vechi, moșul ce căuta mioarele, olicăind după mirosul de la târlă. Oile se opreau din rumegat ; tremurând, câinii rămâneau cu boturile pe labe. Toate simțeau umbra iar baciul, cu ochii în
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
celuilalt se arăta bărbos. - Mai dăm drumul la unul ! răcnea el. Puternice, apele bubuiră, acoperind din nou gemetele stihiei. La vale, pe argea, se înspumau creste de val. Cu clipiri surde, revărsarea gârlei aducea, în izbituri, o negură. - Vin copacii... urlă un glas. Privirile se încordau asupra umbrei ce se apropia greoi. Repeziți de vârtej, pe sticla felinarului se scurgeau picuri de apă. Fețele jăruite ale oamenilor se răsuceau de spaimă. - Dacă rupe opustul îneacă toate casele, răcni cu groază același
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
a căror prelingere răutăcioasă putea fi simțită mai ales când în jur era liniște. Odată, când aveam cinci ani și trebuia să stau acasă pentru că luasem pojar de la grădiniță, mama m-a găsit bătând cu pumnii în geamul de la sufragerie, urlând de groază. De atunci nu m-a mai lăsat niciodată singură în casă. Mă lăsa mereu cu o fată din vecini, care era la liceu și care îmi făcea un griș cu lapte delicios, subțire și plin de cocoloașe, așa cum
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
și să aflu cât mai multe detalii despre afacerile parlamentarilor. Ne-am urcat în Porsche-ul gri metalizat al lui Priză și am pornit, la propunerea Simonettei, spre un pub irlandez. Urăsc puburile irlandeze. E atâta hărmălaie acolo încât trebuie să urli unul la celălalt ca să te poți înțelege. Dar pentru ca Priză să se simtă bine în compania a două tinerele era fără îndoială locul ideal. Aflând că lucrez la oarece revistă, Priză, care nu era complet încuiat, și-a ținut gura
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
protocolar, pentru maimuțele tribului, căci la trust omul era dresat de la bun început să revină la stadiul de maimuță - m-am trezit că mult-visata primă de Crăciun, pe care apucasem să o pipăi prin pereții subțiri ai plicului și să urlu în gând „Este !“, să o pun în siguranță în buzunarul sacoului și să visez cu ochii deschiși o vacanță la munte, mi se cere deodată înapoi, ca și tuturor celorlalți, pentru organizarea nu știu cărui joc de societate. Marele premiu, am fost
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
a fost luat de comuniști și dus la Canal. După câteva luni la ușa noastră au sunat doi bărbați îmbrăcați în costume. Mama i-a poftit în sufragerie și a închis ușa. După puțin timp mama a ieșit din sufragerie urlând și smulgându-și părul din cap. Cei doi bărbați și-au scos șepcile și au coborât repede scările. Am înțeles atunci că rămăseserăm doar noi doi, eu și sora mea, cu mama. Din acel moment nu am mai pus mâna
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
era mâna lui dreaptă și m-am întors cu gândul să mă asigur că va pieri, după cum pierise și copilul meu. Când m-am întors am văzut că ploaia încetase și pe apă pluteau trupușoare de copii, am văzut mame urlând și bărbați cărând pe brațe trupuri moarte. Printre ele am recunoscut și trupul călugărului iezuit, care fusese întotdeauna atât de bun cu mine... Atunci deodată se porni un suflu de vânt care răspândi toți norii... Cu ultimele puteri, m-am
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ridice ochii. Privirea lui a întâlnit-o pe a mea. Am închis imediat ochii, dar era prea târziu. S-a ridicat și s-a apropiat de mine. Dintr-o singură mișcare mi-a tras căușul de pe gură. — Aici poți să urli și să te zbați cât poftești, nu te aude nimeni, a spus el. Iar dacă cumva îți vin alte idei, uite ce am pentru tine... A scos de la brâu un cuțit mare pe care mi l-a lipit de frunte
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
-i cântărea, acum, în ambele umide palme, retrasându-le cu-arătătoarele curbate vinețiul cerc areolar, strângându-le,-ntre mediu și police, apoi, gemenii bumbi, de forma unor fragi, mai mult decât de coloritul lor, - fragi ce-l făcură pe Vasile să urle ca un apucat: „Eu mă duc să culeg/ Fragii fragezi mai la vale...”, și pe care,-n următoarea clipă, chiar începuse să-i culeagă, întâi cu degetele-i de profesor de limba și literatura franceză, ce scriau pe ele, ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
cântărea, acum, în palmele profesorale, retrasându-le cu-arătătoarele curbate vinețiul cerc areolar, strângându-le,-ntre mediu și police, apoi, gemenii bumbi, de forma unor fragi, mai mult decât de coloritul lor, — fragi ce-o făcură, în sfârșit, pe Nora să urle ca o apucată: „Eu mă duc să-mi culeg/ Fragii fragezi mai la vale...”; ceea ce și făcu, nu, însă-n baie, dormitor, antreu, bucătărie, șpais, ci unde tocmai se afla, — sur place, cum ar fi spus (și a și spus
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
opțiuni și celor inițiați, celor care caută în continuare fenomenul estetic din artă. Pe de altă parte, își permite riscul de a prezenta „work in progress“, adică câteva desene, în cărbune, cu câțiva pești imenși, imobili-zen, în care încă mai urlă o parte din facerea lumii, nu prea știm clar care lume. Același artist care declară că „a privi un pește e ca și cum ai vizita o galerie de artă.“ Peștele, înlocuit cu o halcă de carne de porc Să zicem că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
capul sub pătură, cu speranța că nu mai aud nimic. O cam băgasem pe mânecă. Trebuie să recunoașteți că nu e nici o rușine să tremuri din pricina unui vizitator necunoscut, în plină noapte, la etajul opt. Puțin a lipsit să nu urlu către părinții care se aflau în camera alăturată, cu ușa deschisă. Așa aș fi făcut dacă curiozitatea nu m-ar fi împins să pândesc, cu un ochi, numai cu unul, de sub pătură. În dreptul ferestrei, o pată de lumină aruncată de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
modalități diferite de a acționa într-o situație de criză care a durat 50 de ani (a nu se uita securiștii responsabili de afacerea Melița și Eterul, unii dintre ei ajunși parlamentari, sau una din vedetele OTV-ului, care a urlat de-atâtea ori pe post că i-ar fi ucis pe toți jurnaliștii de la Europa Liberă, dacă s-ar fi putut). M-am întins atâta cu școala comunismului, încât nu mai am loc să scriu despre documentarul excepțional al lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2190_a_3515]
-
acea seară cu mireasa gata aleasă și apoi avea s-o aducă acasă, ca să trăiască acolo, cu ei. Desdemona avea să rămână unde era, țăcănind din mătănii și Îmbătrânind și mai tare decât se simțea acum. Se auzi un câine urlând. Cineva din sat trase un șut Într-un snop de bețe și Înjură. Iar bunica mea Începu să plângă În tăcere, la gândul că avea să-și petreacă restul zilelor numărând griji care nu dispăreau niciodată. ...Între timp, Lucille Kafkalis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
a primi stima, Încrederea și protecția...“ Auziți aici? „Protecția...“ De cealaltă parte a străzii, doamna Bidzikian cântă cele trei note culminante ale ariei „Regina nopții“ din Flautul fermecat. Muzica sună atât de ciudat printre celelalte zgomote - de uși sparte, oameni urlând, țipete de fete -, Încât Își ridică toți privirea. Doamna Bidzikian repetă si bemolul, re-ul și fa-ul Încă de două ori, de parcă ar fi exersat aria, și apoi vocea ei atinge o notă pe care nici unul dintre ei n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
ritm nu se potrivea cu sunetul straniu al flauturilor. Apăru și Minotaurul, un actor purtând un cap de taur din papier-mâché. Fără nici o urmă de psihologie clasică, actorul Își juca personajul de jumătate-om ca pe un monstru cinematografic autentic. Urlă; tobele răpăiră; dansatoarele țipară și fugiră care Încotro. Minotaurul le urmări și, evident, le prinse pe fiecare și le devoră sângeros, și le târî trupurile albe, fără apărare, și mai adânc În labirint. Și apoi cortina coborî la loc. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
hrănită de ceea ce consuma. Oldsmobile-ul se Îndrepta direct Înspre ea. Dintr-o dată apărură oameni. Oameni fugind. Oameni cărând diverse lucruri. Oameni râzând și privind Înapoi, peste umăr, În timp ce alții le făceau semne cu mâna, cerându-le să se oprească. Sirenele urlau. O mașină de poliție trecu În viteză. Polițistul de la volan Îi făcu semn lui Milton să se Întoarcă, dar Milton nu-l ascultă. Și era ciudat, pentru că acestea erau străzile lui. Milton le știa dintotdeauna. Acolo, pe Lincoln, era pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
la fel de palid ca și Clementine. Preț de-o clipă mă gândesc că face gluma noastră din mașină, prefăcându-se că doarme, dar apoi Înțeleg că n-o să mai facă nici o glumă, niciodată... Și apoi toate interfoanele din casă Încep să urle. Eu strig la Tessie În bucătărie, care strigă la Milton În bibliotecă, care strigă la Desdemona În casa de oaspeți. ― Veniți repede! E ceva cu papou! Și apoi alte țipete și o ambulanță cu sirena pornită și mama mea spunându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
sugerate de mingea de hochei care se apropia Învârtindu-se. Dar mai era ceva, ceva mult mai personal, care explica de ce eram eu ținta acesteia. Ce căuta Calliope pe postul de portar? De ce era Împovărată cu mască și apărătoare? De ce urla antrenoarea Stork la ea să apere lovitura? Ca să răspund simplu: nu eram prea bună la sport. Softball, baschet, tenis - eram un dezastru la toate. La hocheiul pe iarbă era și mai rău. Nu mă puteam obișnui cu bețigașele alea ciudate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]