46,969 matches
-
și își șterse fruntea de sudoare. M-am uitat în jurul meu și l-am văzut pe Ellis Loew sprijinit de peretele de vizavi. Vogel și Koenig îl flancau, de parcă ar fi fost niște dulăi gata să sară la atac la comanda lui. Printre pârâielile din difuzor răzbătu un oftat. Mi-am întors privirea și l-am văzut pe suspect cum se foiește în scaun. — Și asta-i ultima oară când trebuie s-o spun? Millard îi zâmbi. — Exact. Dă-i drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
heroină. — Dumnezeu să-l aibă în pază! Păcat că n-a murit în ring. Și-ar fi scutit familia de multă durere. Apropo de familii, te rog să dai mâna și cu restul familiei mele. Martha Sprague se ridică la comandă. Era scundă, îndesată și blondă, semănând izbitor cu tatăl ei. Avea ochi de un albastru atât de deschi de parcă i-ar fi dat la albit, iar gâtul îi era plin de coșuri și inflamații de la scărpinat. Arăta ca o adolescentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
apăru o lumină roșie. Până să se lămurească ei ce se-ntâmplă, de-afară se auzi o voce puternică. — Nava „Bourul”, treci pe dreapta! — Hait! făcu speriat Dromiket 4. Să știți c-am deviat spre stânga! Sări la tabloul de comandă și opri nava. Apoi apăsă pe un buton negru, confecționat dintr-o substanță rară, care încă din primul trimestru al anului în curs fusese raportată și obținută peste plan dintr-o substanță refolosibilă obișnuită, cu un înalt grad de prelucrare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
membrele, repetă teoria lui Pitagora, apoi conjugarea verbului „a munci”, se verifică dacă mai știe modelul pentru „Operația de curățare a unui birou de la stânga la dreapta”’ și sfârși cu normele de protecția muncii. În lumina puțină din odaia de comandă, carcasa lui tânără lucea stins, aruncând reflexe molatice peste lucruri. Getta 2 îl sorbea din priviri. — Spune-mi ce-ai visat... - rosti ea tărăgănat, privindu-l pe sub gene, într-un anumit fel. — Ce să visez? N-am visat nimic! spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
uită! Parcă se vede o luminiță! Cei trei se apropiară și ei de hublou. — Într-adevăr - spuse Dromiket 4 -, e o lumină. O fi vreo stație interplanetară. — Ia mână într-acolo, porunci comandantul Felix. Dromiket 4 reveni la tabloul de comandă și corectă traiectoria. Nava spațială „Bourul” coti lin, fără zgomot, conform licenței. În curând, în fața lor se desluși o clădire mare, cenușie, cu acoperiș în stil popular, cu câteva mici dependințe în jur, toate așezate pe o platformă de beton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
-se prin hublou inelul luminos ce înconjura stația. — Seamănă cu Saturn! zise Getta 2, ce-și pusese o superbă rochie de seară croită la spate în așa fel încât permitea să se observe o părticică din frumosul ei tablou de comandă. — Seamănă - răspunse comandantul Felix S 23 -, dar la ei inelul e artificial, pentru reclame. Într-adevăr, apropiindu-se mai mult, văzură că inelul luminos se rotea întruna formând cuvinte luminoase, în toate culorile: „Cinzano”, „Toyota”, „Krepkaya”, „Marlboro”, „Boicil”, „Adidas”, „Women
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Dacă doriți prin telecomandă, trebuie să apăsați pe butoanele pe care le aveți la masă, iar dacă vreți să vă servesc eu, mi-apăsați mie butoanele pe care le am aici - și-și desfăcu fracul negru, dezvăluind un tablou de comandă fixat pe pieptu-i plin de butoane. — Eu vreau s-apăs pe dumneata, zise Getta 2. — Cu mare plăcere, doamnă, răspunse chelnerul. Apăsați cât doriți. Domnii? — Noi apăsăm pe masă, zise încruntat Felix S 23. Îmi faceți o și mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
un whisky, zise Getta 2. — Apăsați și pe gheață? întrebă chelnerul. — Nu, mersi. — Poftiți, doamnă! se aplecă chelnerul și Getta 2 se uită pe pieptul lui după butonul cu whisky, îl găsi și apăsă. Chelnerul icni scurt și plecă după comandă. — Voi ce luați? se întoarse Getta 2 către pământeni. — Stai puțin, răspunse Felix S 23, aplecat peste butoane. Ce scrie, mă, aici? — Biftec, citi Stejeran 1. — Ce e asta? întrebă comandantul Felix S 23. — E de mâncare, îl lămuri Getta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
mâinile -, aldămașul îl dau eu. Ce beți? Antigel, răspunse comandantul Felix S 23. — Și fetele? făcu marțianul, arătând spre femeiuști. — Tot bitter, răspunse cu același glas gros una din ele. — Atunci - zise marțianul, chemând chelnerul și apăsând pe tabloul de comandă -, trei antigeluri și două bittere. Chelnerul plecă. Se lăsă o tăcere stânjenitoare. Pământenii se gândeau dacă făcuseră bine dând patru lăzi cu „Gerovital”, da’ mai ales nucu’... S-a lăsat o tăcere stânjenitoare, observă una din femeiuști. Hai, nu fiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
plăcere, zise Getta 2, luând megalongul din pachetul oferit. — Stați și voi pe unde puteți, zise bărbosul către roboții pământeni care rămăseseră în picioare. Văd că nici scaune n-aveți destule. Episodul 34 Întâlnire de gradul zero În cabina de comandă a „Bourului”, agresori și atacați se așezară care pe unde putea. — Așa deci, făcu bărbosul, uitându-se compătimitor la roboții tereștri. Aur n-aveți, platină n-aveți. Ia scoateți din prunele alea. Comandantul Felix 23 făcu semn cu capul spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
dar în schimb era bine făcut, oțel a-ntâia, suedez, când te cuprindea cu brațul mai lung simțeai că e robot, nu cârpă. I-am cunoscut și părinții, „Steel Research Company”, o firmă de treabă, nu prea bogată, dar cu comenzi ferme. Prin aprilie, într-o marți, ne-am luat și noaptea de marți spre miercuri el a descoperit că sunt construită dintr-un material practic etern, în timp ce lui firma nu-i dădea de trăit mai mult de 30 de ani
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
zărea luminând roșietic ceva de forma unei mingi de rugby. — Dacă nu mă înșel eu - zise comandantul -, cred, după formă, că e... Dromikete. Ia verifică pe ce coordonate suntem! Robotul programator-corector al zborului, Dromiket 4, merse degrabă la tabloul de comandă, răsuci butoanele roșii și anunță: — Suntem pe coordonatele stabilite! — Atunci asta e! zise Felix S 23. Dacă suntem pe coordonatele stabilite și judecând după cât timp a trecut de când am plecat de-acasă, atunci trecem pe lângă Planeta Tălâmbilor. — A cui? făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
dormeați, v-am luat șurubul de la șoldul stâng, De-aia șchiopătați așa în ultima vreme. Dă-l încolo de șurub! făcu Felix. Nu șurubul contează, ci sufletu’! Uite, dragă Stejeran, ca să vezi că n-am nimic cu tine, îți las comanda navei. — Comandă-mi trebuie mie! făcu Stejeran I. N-aș da mătura din mână nici pentru zece comenzi. Cu o mătură se poate trăi, cu o comandă mai greu. Adevărul este că nici eu n-aș da comanda din mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
am luat șurubul de la șoldul stâng, De-aia șchiopătați așa în ultima vreme. Dă-l încolo de șurub! făcu Felix. Nu șurubul contează, ci sufletu’! Uite, dragă Stejeran, ca să vezi că n-am nimic cu tine, îți las comanda navei. — Comandă-mi trebuie mie! făcu Stejeran I. N-aș da mătura din mână nici pentru zece comenzi. Cu o mătură se poate trăi, cu o comandă mai greu. Adevărul este că nici eu n-aș da comanda din mână, zise Felix
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
de șurub! făcu Felix. Nu șurubul contează, ci sufletu’! Uite, dragă Stejeran, ca să vezi că n-am nimic cu tine, îți las comanda navei. — Comandă-mi trebuie mie! făcu Stejeran I. N-aș da mătura din mână nici pentru zece comenzi. Cu o mătură se poate trăi, cu o comandă mai greu. Adevărul este că nici eu n-aș da comanda din mână, zise Felix. Azi comanzi una, mâine alta, până la urmă te obișnuiești. Și să știți că nici să comanzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
Uite, dragă Stejeran, ca să vezi că n-am nimic cu tine, îți las comanda navei. — Comandă-mi trebuie mie! făcu Stejeran I. N-aș da mătura din mână nici pentru zece comenzi. Cu o mătură se poate trăi, cu o comandă mai greu. Adevărul este că nici eu n-aș da comanda din mână, zise Felix. Azi comanzi una, mâine alta, până la urmă te obișnuiești. Și să știți că nici să comanzi nu e așa greu. Totul e să ai cui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
mai mult. Dacă aș corecta bine din prima încercare, nu mi-aș lua nici chenzina. — Păi așa e și la mine, zise Felix S 23. Nu știu dacă o să mă înțelegeți ce-o să zic, dar esențialul nu e să ai comandă fermă, ci comandă multă. Dumneata, Getta 2, ce părere ai? Getta 2 își puse picior peste picior, în așa fel încât toți simțiră nevoia să dea o nouă turnură discuției. — Drept să vă spun, mă cam plictisesc cu voi, roboții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
problema apei și-a bazinului unde înotau, devenit neîncăpător. Se adăugase la aceasta și un incident întâmplător (un îngrijitor a uitat deschis grilajul țarcului unde se zbenguiau ele și, până s-a dat alarma, nutriile au intrat în centrul de comandă și-au devorat telegrafistul de serviciu), ceea ce a grăbit sistarea experimentului și trimiterea în cosmos a celui de-al doilea lot, cu profil schimbat. În mai puțin de-o oră, după semnalizările de rigoare, „Bourul” se cuplă cu „Andromeda Roșie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
ea, ajunseră la ultimele firimituri și doi godaci mai jigăriți, nr. 73 și 74, cu urechi normale și pulpe scurte. Într-un minut, în aer nu mai rămăsese urmă de mâncare, iar porcii se răsuciră, privind întrebători spre camera de comandă. — Vă dați acum seama? spuse entuziast Păscuțoiu. Datorită acestui mod de hrănire, ei sunt obligați să-și dezvolte de mici organele cu care pot ajunge mai repede la mâncare: urechile, picioarele, coada. Astfel se lămurește creșterea lor intensivă. Suntem abia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
noapte cosmică se deslușea pâlpâind o veselă luminiță. Episodul 3 Fără titlu Cu cât lumina se apropia mai mult, cu atât speranțele celor doi creșteau. În plus, pentru prima oară de când se rătăciseră în câmpul de accelerație spontană incontrolabilă (EVI), comenzile navei funcționau normal. Se aprinseră până și beculețele de pe ecranul jocului de oină la computer, pentru nevroze în spațiu. De bucurie, ignorând abțibildul cu „No smoking” lipit pe hublou, pilotul-telegrafist Vasile Amărășteanu își aprinse o țigară „Cosmonaut” cu înlocuitori de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
zece pietricele, în timp ce ei puteau doar cinci. În acel moment, frații meu au declarat că jocul ăsta era un joc doar pentru fete și nu l-au mai jucat niciodată. Când am împlinit șase ani, eu și Iosif am preluat comanda asupra grupului mic, pentru că devenisem cei mai buni la spus povești. Frații mei mă purtau în brațe de la fântână la cortul mamei mele și apoi făceau temenele adânci în fața mea și mă numeau regina lor. Se prefăceau morți când Iosif
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ne plimbam, mână în mână, de la o prăvălie la alta. Mă minunam de mulțimea bijuteriilor care erau de vânzare și mă întrebam cine erau cei care își permiteau atâtea fleacuri. Am văzut meșteri de sandale care făceau încălțăminte ieftină la comandă. Mai mulți bărbați așteptau la rând la un anumit bărbier, despre care se zicea că știe cele mai bune bârfe. Mi-am luat repede ochii de la un grup de lânari din Canaan, pentru că lâna lor ar fi putut fi toarsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
-o pe Emilia. Venise să comande o cruce pentru un unchi al ei care murise călcat de un camion. Eram singur, meșterul plecase după marmură. Am întrebat-o cum dorea să fie crucea și cum n-aveam în lucru alte comenzi m-am apucat pe loc s-c cioplesc. Ea n-a plecat. S-a așezat pe o bucată de marmură și se uita la mine cum mă luptam cu piatra. Am avut impresia că n-avea încredere în mine, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
s-o trimit la plimbare. M-am stăpânit totuși. Treceam printr-o perioadă în care nu ne prea înghesuiau clienții. Nu prea erau decese. Meșterul s-ar fi supărat fără îndoială dacă ar fi auzit că dădusem cu piciorul unei comenzi. Fără să bănuiască iritarea mea, sau fără să-i pese, Emilia stătea nemișcată, cu o pălărie mare de pai înfundată pe cap până la sprâncene, în rest îmbrăcată în negru, semănând cu o călugăriță obosită de mătănii și de rugăciuni. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
e hidoasă și că pentru unele lucruri nu există iertare. 13 (Din caietul de vise) - Am o treabă pentru tine, mi-a zis directorul închisorii, preocupat să-și șteargă chelia cu o batistă mare, plină de pătrățele, care era o comandă specială; batista cuprindea un plan al închisorii, fiecare pătrat reprezentând o celulă. M-a dus la fereastră și a întins mâna în care ținea batista. Îi vezi? — Pe cine? am întrebat eu mirat, căci pe stradă, în afară de pietoni obișnuiți, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]