44,075 matches
-
o iau de-acolo pe biata pisicuță. Nu-i deloc plăcut să fii o biată pisicuță În ploaie. George se apucase din nou de citit. Ea se duse la masa de toaletă și se privi În oglinda de mână. Își examină profilul, Întâi dintr-o parte, apoi din cealaltă. Apoi ceafa și gâtul. — Nu crezi c-ar fi o idee bună să-mi las părul să crească? Întrebă, privindu-și din nou profilul. George Își ridică privirea spre ceafa ei tunsă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
spunea doctorul. Ești un tânăr norocos. O să joci din nou fotbal, ca un campion. La celălalt aparat era un maior care avea o mână mică de tot, ca de copil. Îmi făcu cu ochiul când doctorul se apucă să-i examineze mâna prinsă Între două benzi de piele care se mișcau În sus și-n jos lovindu-i degetele Înțepenite, și zise: — Și o să pot și eu să joc fotbal, domnule doctor? Fusese un scrimer grozav, Înainte de război era cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
timpul, însă, pe lângă durerea neiertătoare a apărut și oboseala. Când soarele pipăia bolta cerească cu primele raze ale răsăritului, cei trei se odihneau la intrarea pe făgașul gârlei. Era mare pericol. Puteau fi observați de inamicul de pe creastă. Trestie a examinat piciorul lui Toaibă. Ce zici, Toadere? Mai poți rezista, fiindcă trebuie să rămânem adăpostiți până ne dăm seama ce făină se macină aici? O zi nu voi putea rezista, pentru că sângele nu s-a oprit de tot. Eu voi vedea
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
chirurg care l a îngrijit până atunci. Toaibă și-a luat cârja sub brațul stâng... După două treceri la dreapta și la stânga, colonelul, care până atunci vorbise ceva în șoaptă către ceilalți, a ordonat: Întinde-te pe canapea, să-ți examinăm piciorul! Toată comisia s-a înșirat în jurul canapelei. Căpitanul i-a dezvelit piciorul. Au examinat cu mare grijă locul rănit, pipăind cu migală osul. În cele din urmă, colonelul a ordonat: Căpitane, du-l în salon și întoarce-te aici
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
După două treceri la dreapta și la stânga, colonelul, care până atunci vorbise ceva în șoaptă către ceilalți, a ordonat: Întinde-te pe canapea, să-ți examinăm piciorul! Toată comisia s-a înșirat în jurul canapelei. Căpitanul i-a dezvelit piciorul. Au examinat cu mare grijă locul rănit, pipăind cu migală osul. În cele din urmă, colonelul a ordonat: Căpitane, du-l în salon și întoarce-te aici! Revenit în salon, Toaibă a rămas descumpănit pe marginea patului. Ceilalți îl priveau cu mare
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
după ce se întorsese liber de la Roma, fusese acuzat că participase la uciderea guvernatorului Germaniei Inferior, dar reușise să-și dovedească nevinovăția și se întorsese la ai lui. Deodată, Tarosh dădu drumul lăncii și îl apucă pe Valerius de braț. Îl examină lung, din cap până-n picioare. Îi observă silueta zveltă sub veșmântul scurt de blană, umerii lați, puternici. Îi privi atent chipul. Când întâlni privirea lui Valerius, zâmbetul îi dispăru. — Ești un om care se teme, zise încruntat. — Eu sunt medic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
și se duse lângă bucătarul-șef, care curățase iepurele, iar acum îi scotea măruntaiele. — Așteaptă - cu degetul mâinii drepte scoase inima și ficatul. Să vedem dacă Galba îl va numi pe Otho urmașul lui... — Acum ești și prezicător? — Câteodată - cocoșatul examină ficatul iepurelui, întorcându-l pe o parte și pe alta. Ar fi de bun augur dacă ar fi mare, rotund, dar, vedeți, e atât de mic, încât aproape că nu se vede. E de rău augur, prieteni! Zeii îmi spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
redea viața... Ea era femeia pe care o iubea. Numai o zeitate putea să o vindece; el nu avea ce să facă, era neputincios în fața acelor răni. — Ce s-a întâmplat? Ce ți-au făcut? Cine te-a rănit? Hohotea, examinând în grabă rănile, una după alta. Ce importanță mai avea să știe ce se întâmplase, dacă acum cerul însuși îi spunea că Velunda era la un pas de moarte? — Nu mă lăsa! Cum am să trăiesc fără tine? În clipa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
plecă, urmat de omul care adusese armele. Arbitrul îi invită pe cei doi gladiatori să se pregătească. Salix fu ajutat să-și strângă bine coiful pe cap. Skorpius agita plasa prin aer. Mulțimea începu să scandeze numele lui. Arbitrul îi examină pe rând pe cei doi gladiatori, din cap până în picioare. Așteptă ca ei să-i confirme că sunt gata, apoi privi spre pulvinar. Vitellius, căci el era editor al luptelor de gladiatori, se ridicase deja. Valerius văzu că se sprijinea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
de pe genunchi și termină apăsând delicat axila. Durerea dispăru, și Valerius reuși să deschidă ochii. — Proculus... — Eu sunt, n-ai visat. Ridică-te. Valerius îi dădu ascultare. Continua să se uite la el, parcă nevenindu-i să creadă. Maestrul îl examină din cap până în picioare cu ochii săi negri, pătrunzători, și dădu din cap. — Bine. Ai să vezi că vom reuși. Valerius se așeză pe paie, alături de Proculus, și își sprijini capul pe umărul lui puternic, osos. — Am nevoie de tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
perete și în scurt timp adormi. Valerius își legă în jurul șoldurilor perizomul de lână albastru-deschis cu fire aurii, care în spate era scurt, ajungându-i imediat sub fese, iar în față avea formă triunghiulară. Văzu că Flamma, care, tăcut, își examina cu atenție echipamentul, purta un perizom roșu. Flamma îi aruncă o privire scurtă, gravă. Valerius își întoarse privirea și continuă să se îmbrace. Își sprijini piciorul stâng pe bancă și-și puse jambiera de piele, care îi ajungea până sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
de la Pietas Iulia? Proculus se aplecă deasupra lui Antonius. — Da... Da... Îi pipăi mâinile și încheieturile, îi descheie haina și-i puse o mână pe piept. — Da..., zise din nou. Cu multă îndemânare, desfăcu bandajul, în timp ce servitorul deschidea sacul. Proculus examină multă vreme rana, apoi se întoarse spre Errius și Titus. — Ieșiți! porunci. — Dar soldaților... îngăimă Errius. Ce le spunem soldaților? Proculus făcu un gest hotărât. — Stingeți tăciunii. E prea cald aici. Căută în sac, apoi se uită spre cei doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Maniu, chiar atunci întors de pe frontul italian, Teofil Simionovici, fost vice-președinte al Senatului, George Grigorovici și George Sârbu, foști dep utaț i. Adunați la « Rezidenzhotel”, primul era din partea Banatului, al doilea din partea Ardealului și cei din urmă din partea Bucovinei. Împreună examinau situația puterilor centrale aflate în fața ofensivei aliaților, și găseau că era timpul de a-și afirma și atitudinea lor independentă față de împărăția Austro-Ungară, în vederea unirii laolaltă a tuturor românilor. « Acuma a răsărit soarele și pentru noi » erau cuvintele lui Iuliu
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
publ icații care nu pot lipsi din nici o bibliotecă. Iar când ace ste biblioteci aveau să ia proporții mai mari, statul urma să se gând easc ă și la localuri speciale, la subvenții anuale și la remunerar ea p ersonalului. Examinând starea bibliotecilor din școlile de la acea vreme, autorul arăta care era zestrea bibliot ecil or, asupra căreia ne oprim și noi:42.421 volume aveau școlile din Galați, 4500 Liceul Național, 458 volume școala „Alexandru cel Bun” și nici o nominalizare
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
este rugată a binevoi să intervină la Direcția Artelor din Ministerul respectiv, pentru a pune saloanele localului de expoziție oficială la dispoziția tuturor operelor de pictură sau sculptură ce se vor prezenta pentru concursul premiului, pentru ca ele să poată fi examinate în lumina favorabilă unei juste aprecieri. V. În cel de al 5 lea an, premiul de 200.000 lei (două sute mii lei) se va acorda celei mai de seamă lucr ări muzicale: operă și simfonie, sau altor lucrări superioare ca
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
automobilul aparținând succesiunii Hamangiu, dar care se afla în posesia dnei Hamangiu. Vorbitorul reamintea că dna Hamangiu declarase că va da suma amintită dar va preti nde din anul de doliu, iar în schimbul automobilului va cere Academiei cheltuielile de înmormântare. Examinând situația, comisia își exprima opinia ca Academia să lase dnei, fără nici o pretenție automobilul dar suma de 400.530 lei să fie vărsată la fondul succesiunii, dată fiind situația precară a fondului; în sc himb, Academia să achite dnei Hamangiu
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
-i decît un semn ca oricare altul, unul de circulație, să zicem, pe care-l poți ignora fără probleme cu poliția, În special În nopțile fără lună, și cu toate astea te Încăpățînezi să-l cauți, cotrobăi prin dicționare, răscolești, examinezi variante, sinonime, și, de obicei, dai de el cînd nu-ți mai trebuie. Nu vreți să candidați la un post de deputat? m-a Întrebat Într-o duminică joasă un om de afaceri cu un incisiv de platină. Avem nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
amar, e o poveste lungă! Lungă și tragică. Orlando îl mai privi, pătrunzător, apoi își reluă mersul. - Vino cu mine, spuse. - Aș veni cu cea mai mare plăcere, se scuză Adrian, întovărășindu-l, dar tocmai căutam sala catalană, voiam să examinez vitrina. -Ai s-o examinezi mai târziu, îl întrerupse Orlando fără să se întoarcă. De unde știai de 4,30? - Asta a fost ora pe care mi-a fixat-o. - Cine? întrebă surprins Orlando, oprindu-se din mers. - Ah dacă aș
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Lungă și tragică. Orlando îl mai privi, pătrunzător, apoi își reluă mersul. - Vino cu mine, spuse. - Aș veni cu cea mai mare plăcere, se scuză Adrian, întovărășindu-l, dar tocmai căutam sala catalană, voiam să examinez vitrina. -Ai s-o examinezi mai târziu, îl întrerupse Orlando fără să se întoarcă. De unde știai de 4,30? - Asta a fost ora pe care mi-a fixat-o. - Cine? întrebă surprins Orlando, oprindu-se din mers. - Ah dacă aș ști! exclamă Adrian. Dacă aș
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Armatei... - Măcar dacă am putea fi siguri că există o legătură... - ...Sau că modificările introduse în text, și mai ales greșelile de tipar, alcătuiesc un cod, prin care se transmit mesagii. Ghibercea își întoarse încet fotoliul spre fereastră, continuând să examineze atent tavanul. - Modificări introduse în text, repetă el rar. Cea mai importantă este și cea mai misterioasă: "Visători din toate țările, uniți-vă!" Sau, cum spui, mai ales greșeli de tipar: "providență" în loc de "proveniență", "confuzie" în loc de "difuzie" și altele la
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
canin. Cu o exagerată inocență i-l arătă infirmierei, apoi internilor, prefăcîndu-se că îi este imposibil să mai pronunțe ceva. Dar dinții apăreau repede, unul după altul. Până la sfârșitul săptămânii răsăriseră toți. În fiecare dimineață venea un dentist și-l examina, lua note pentru articolul pe care-l pregătea. Câteva zile a suferit de gingivită, și chiar dacă ar fi voit, n-ar fi putut vorbi prea bine. Au fost zilele cele mai senine, căci se simțea din nou apărat, la adăpost
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
precise. En somme, qui est ce Monsieur? întrebase într-o scrisoare. (Dar asta nu e sigur, observase cineva. Asta o spune doctorul Gavrilă, dar nici el n-a văzut scrisoarea.) Evident, Bernard aflase de mult că necunoscutul pe care-l examinase la începutul lui aprilie nu-și pierduse vederea și că începuse să vorbească. Era acum mai curios ca oricând. Îl interesau nu numai etapele restabilirii fizice, ci și cât mai multe amănunte despre capacitățile mentale. Faptul că înțelegea limba franceză
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
ajutor. Ghicea, din privirile ei dezamăgite, că vestonul nu cădea prea bine "e prea strâmt în umeri", spuse, și cravata, albastră cu mici triunghiuri cenușii, nu se asorta cu cămașa în dungi. Curând intră internul de serviciu. Începu să-l examineze, încruntat, cu atenție. - Se vede de la distanță că nu sunt hainele dumitale. Ai putea deveni suspect. Va trebui să-ți căutăm altceva. Doctorul Gavrilă spunea că are câteva costume de cea mai bună calitate; i-au rămas de la un unchi
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
că înțelesese păstră în bună parte pentru el. Doctorilor le spusese că tânăra crede că trăiește în India centrală, acum douăsprezece secole, și afirmă că este o sihastră budistă. Datorită sedativelor dormea o bună parte din timp. Veniseră s-o examineze mai mulți medici și psihologi din Zürich, Basel și Geneva. Cum se aștepta, ziarele publicau în fiecare zi articole, și numărul corespondenților străini care dădeau târcoale clinicii și luau interviuri doctorilor creștea neîncetat. Din fericire, soluția la care se gândise
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Nu m-am gândit o singură clipă să te sperii. Am voit doar să-mi închipui o scenă posibilă, nu un eveniment... - Dacă crezi că mi-e frică de stafii sau de poliție... Ieronim ridică din umeri și începu să examineze cheile, una după alta. - Îmi aduc foarte bine aminte..., șopti. Dar se întrerupse brusc, privi una din chei, apropiind-o mult de ochi, o șterse, frecînd-o cu batista, și o încercă, atent, aproape cu emoție. - Asta era, spuse. Acuma ține
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]