43,812 matches
-
motivul pentru care el își ajustează definiția în tratatul din 1987, pentru a fi în acord cu ceea ce se gîndește în mod obișnuit cu privire la definirea economiei politice internaționale, referindu-se la "relația stat-piață" (Gilpin 1987: 8, 11). Această definiție permite integrarea teoriei economice liberale ca model pentru studiul piețelor, chiar și în cazul în care puterea este considerată variabilă exogenă. Cu toate acestea, Gilpin a sfîrșit prin a admite pînă la urmă că totuși "liberalismul este lipsit de o adevărată economie
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
asupra chestiunilor metateoretice contribuie la eclipsarea aspectelor etice ale dezbaterii teoretice. De aceea, tipologia nu cuprinde toate asumpțiile teoretice. Într-adevăr, realismul, în măsura în care este principala atitudine sceptică (Gilpin 1986 [1984]), a ieșit complet din schemă. Granițele controversate ale matricei Dificultatea integrării anumitor categorii în cadrul matricei poate fi ilustrată cu ajutorul a două exemple, care par a traversa matricea în direcții încrucișate. Primul exemplu a fost deja menționat în capitolul 9, atunci cînd s-a introdus dezbaterea din jurul lui Kenneth Waltz cu privire la întrebarea
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
au apărut din încercarea de a face posibilă industrializarea, fără a disloca ordinea politică existentă. Nu întotdeauna a mers. Bismarck a reușit în același timp să coopteze clasa muncitoare și să promoveze o politică mercantilistă fățișă, printr-o politică de integrare a Germaniei într-un sistem concertat, în care să-și impună cu bună știință un rol limitat: unificare pentru Germania, colonii pentru alții. Însă naționalismul a reușit în cele din urmă să se descotorosească de el. Acum, această imagine este
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
sa predominant teoretizantă, cu tendințe de supraîncărcare informațională. Efortul educatorilor trebuie canalizat în direcția operaționalizării cunoștințelor, care va conduce la o creștere a interesului și motivației elevilor pentru diferite domenii ale cunoașterii și îi va pregăti mai bine pentru perspectiva integrării în viața socială. 6. Însușirea unor metode și tehnici de muncă intelectuală constituie o altă direcție de modernizare cu valențe formative, dar care urmărește și pregătirea individului pentru autoînvățare și educație permanentă de-a lungul vieții (longlife learning). Stăpânirea unor
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Iuliana Avădăni () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_897]
-
Colecția STUDII EUROPENE 17 Studii Europene propune o serie a celor mai interesante lucrări privind construcția și integrarea europeană în evoluția politică recentă: • instituții (cu temele aferente: deficitul democratic european, reforma instituțională și noua Constituție europeană, transformarea statuluinațiune tradițional sub influența cadrului instituțional supranațional) • actori (rolul regiunilor, grupurile de interese în UE, funcția partidelor naționale și a federațiilor
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
sistemele de guvernare de-a lungul a aproximativ douăzeci de ani. De fapt, o schimbare importantă este că Franța nu mai e același sistem politic încorporat care exista în trecut, datorită rezultatului schimbărilor majore, cum ar fi globalizarea și aprofundarea integrării Uniunii Europene, care au transformat-o într-o țară mai înțelegătoare față de influențele din exterior. În același timp, statul-națiune francez nu a dispărut, chiar dacă semnificația statului-națiune la începutul secolului al XXI-lea este diferită de cea din a două jumătate
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
european supranațional, astfel punând bazele unei viitoare federații europene.14 Acest lucru a fost înfăptuit prin combinarea industriilor cărbunelui și oțelului (care asiguraseră materia primă pentru război) în Comunitatea Europeană a Cărbunelui și Oțelului. Dar, după cum a arătat Alan Milward, integrarea europeană, în loc să submineze statul-națiune, de fapt "l-a salvat".15 Nu este nicio coincidență faptul că, în timpul les Trente Glorieuses a statului bunăstării sociale (1945-1975), Comunitatea Europeană (CE) a fost în mare, un actor politic "rezidual"care a dezvoltat doar
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Acest lucru a dus la o reizbucnire a regionalismului între cele două războaie mondiale, care a devenit radical din punct de vedere politic și a început să îmbrățișeze atât federalismul 43 (în Franța și, în mare măsură, ca formă de integrare europeană) cât și naționalismul și independența (ideea că Bretania, Corsica, Flandra, etc. erau "națiuni" restrânse având dreptul la propriile mini-state-națiune). Cu câteva excepții, aceste mișcări erau de dreapta, chiar de extremă-dreapta a spectrului politic și, când, în timpul celui de-al
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
a devenit eligibilă pentru Planul Marshall care, între 1945 și 1947, a oferit 12 miliarde de dolari pentru reconstrucția Europei. Franța a primit aproximativ două miliarde de dolari din acest ajutor. Planul Marshall a fost legat de altă consecință postbelică: integrarea europeană. SUA, pâna acum implicată în Războiul Rece cu Uniunea Sovietică, a favorizat crearea blocurilor economice regionale, în special în Europa Occidentală, ca o măsură de a împiedica expansiunea sovietică. De fapt, idea unei Europe unite și chiar federale fusese
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
națională franceză va fi serios amenințată dacă aceste măsuri vor fi acceptate. Înfrângerea CAE i-a forțat pe europeniști să-și reducă ambițiile și s-au hotărât să se concentreze mai degrabă asupra dimensiunii economice decât asupra celei politice a integrării. Acest fapt a favorizat acceptarea Comunității Europene Economice (CEE) înființată în 1957 prin Tratatul de la Roma. Acesta a fost, indiscutabil, o înfrângere a federalismului european și o victoria a celor, din Franța și de oriunde, care au rămas fideli principiului
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
statului-națiune. Această reafirmare a suveranității naționale franceze a fost fortificată mai departe de revenirea la putere a generalului de Gaulle în 1958 și de înființarea celei de-a Cincea Republici. Totuși, chiar dacă statul-națiune francez a fost "salvat" și chiar dezvoltat, integrarea europeană va avea un impact important asupra politicii teritoriale a Franței, deși aceasta se va întâmpla mult mai târziu, către mijlocul anilor 1980. Dar merită să observăm aici că Schuman și ceilalți părinți fondatori ai Europei, erau regionaliști devotați, și
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
fost unul dintre fondatorii celei mai importante mișcări regionaliste postbelice, Comité d'Etudes et de Liaison des Intérêts Bretons* (CELIB). Totuși, CELIB a fost mai mult o reacție la dezvoltările din interiorul Franței decât la orice altă oportunitate oferită de integrarea europeană. În Franța, ei dezvoltau noi abordări atât cu privire la evoluția economică cât și la politica socială care va avea consecințe profunde pentru politica teritorială și administrativă. Când generalul de Gaulle a devenit prim-ministru în 1945, a înființat așa-numitul
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
economică de-a lungul anilor 1990. Trei sferturi din populație locuia în 361 de zone urbane ale țării, iar centrele de dezvoltare dinamice economic nu coincideau deloc cu granițele politice și administrative ale țării. Mai mult, procesul de accelerare a integrării Uniunii Europene a adus noi provocări la adresa guvernării teritoriale. Comisia și-a propus să reflecteze asupra acestor provocări cu scopul de a evita recentralizarea puterii și discreditarea principiilor incluse în reformele din 1982. În același timp, obiectivul comisiei era de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
4 decembrie 1975, a susținut că va urma o perioadă de reflecție și monitorizare care va dura zece ani și la sfârșitul căreia se va alege nivelul intermediar de guvernare: departamentul sau regiunea, luându-se în calcul dimensiunea administrativă a integrării europene. Drept urmare, departamentul a fost cel favorizat prin cifre foarte apropiate de cele ale guvernului. Raportul Guichard din 1976 intitulat Vivre Ensemble credea că departamentul era nivelul cel mai bun de guvernare teritorială. În 1978, Christian Bonnet, ministrul de interne
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
în cadrul referendumurilor asupra Tratatului de la Maastricht din 1992 și care era activ în opoziția față de ratificare, prin referendumul Constituției Europene din 2005. Chiar dacă UMP pune accentul pe importanța statului central francez, partidul este deschis atât spre descentralizare cât și spre integrarea europeană. Celelalte două partide se opun acestor tendințe și se definesc ca fiind "suveraniste". Pe lîngă aceste partide ale dreptei gauliste "clasice" se află mișcarea de extremă dreapta centrată pe Front National (FN), condus de Jean-Marie Le Pen, acum împărțită
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
a se adapta forțat, în primul rând la cerințele impuse de statul bunăstării sociale din timpul perioadei les Trente Glorieuses, apoi la provocările impuse de moda neoliberală a anilor 1980 și, în cele din urmă, la dezvoltările internaționale odată cu accelerarea integrării europene și a globalizării din timpul anilor 1990. Dar înainte de a descrie în detaliu schimbările recente ale sistemului, este necesar în primul rând să oferim un context istoric pentru a putea aprecia gradul de schimbare care a avut loc. Sistemul
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
alienare din partea opiniei publice, în alte privințe, a implicat o liberalizare crescândă a societății franceze, de exemplu, prin emiterea legilor referitoare la legalizarea avortului și la facilitatea acordării divorțurilor. Tot Giscard, împreună cu cancelarul german Helmut Schmidt, au pus bazele relansării integrării europene în anii 1970. Dar această perioadă coincidea cu cea în care statul bunăstării sociale intrase în criză, iar expansiunea economică keynesiană ieșea din sistem din cauza creșterii stagnării economice și a nivelului ridicat de inflație și șomaj. Giscard a fost
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
impuse de capitalismul financiar prin epuizarea rezervelor monetare ale Franței, și al presiunilor din partea altor state europene, la acea vreme aflate sub influența neoliberalismului, guvernul socialist a trebuit să se redirecționeze și să se alieze cu restul. În jurul aceleași perioade, integrarea europeană a fost ,,relansată" odată cu venirea socialistului francez Jacques Delors la președenția Comisiei Europene în 1984. Delors a dat un imbold procesului integrării prin lansarea proiectului Piața Unică* ce urma să fie realizat până în ianuarie 1993. Președintele Mitterrand și socialiștii
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
neoliberalismului, guvernul socialist a trebuit să se redirecționeze și să se alieze cu restul. În jurul aceleași perioade, integrarea europeană a fost ,,relansată" odată cu venirea socialistului francez Jacques Delors la președenția Comisiei Europene în 1984. Delors a dat un imbold procesului integrării prin lansarea proiectului Piața Unică* ce urma să fie realizat până în ianuarie 1993. Președintele Mitterrand și socialiștii francezi au trecut peste acest imbold și s-au îndreptat către o integrare europeană mai măreață, iar proiectul ,,democrația socială într-o singură
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Comisiei Europene în 1984. Delors a dat un imbold procesului integrării prin lansarea proiectului Piața Unică* ce urma să fie realizat până în ianuarie 1993. Președintele Mitterrand și socialiștii francezi au trecut peste acest imbold și s-au îndreptat către o integrare europeană mai măreață, iar proiectul ,,democrația socială într-o singură țară" treptat, a fost dat uitării. Mai mult, a existat o nouă deschidere către lumea înconjurătoare din partea numărului mereu în creștere al elitelor franceze academice și administrative care și-au
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
mișcare regionalistă corsicană a fost numită Mouvement du 29 novembre, referindu-se la faptul că insula Corsica a devenit în totalitate franceză la data de 30 noiembrie 1789, iar, în ochii acestor regionaliști funcționali timpurii, încă se afla în ajunul integrării complete. Implicația a fost că insula Corsica, în calitate de regiune franceză completă, avea dreptul de a cere statului central să-i ofere ajutorul pentru a se dezvolta. Am analizat această mișcare în teza mea de doctorat ce a fost publicată: Regionalism
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
metode științifice. Desigur, conform nu numai intuiției noastre, dar și declarației explicite de intenții a autoarei, analiza limbajului politic eminescian caută informații relevante cu privire la opțiunea și atitudinea politică a emitentului mesajelor. Iar semiotica, cu orizontul ei integrator, favorizează colaborarea și integrarea mai multor discipline lingvistică, sintaxă, pragmatică, pentru o descriere cât mai completă a acestui complex obiect de cercetare. Prima parte a lucrării fixează punctele de plecare ale cercetării, cel teoretic capitolul Limbajul politic spațiu al construcției identității și legitimării, și
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
aceleiași funcționalități. Limbaj political correctness vs. limbaj political incorrectness Raportat la funcțiile pe care le îndeplinește, limbajul politic înregistrează două forme specifice de manifestare: limbaj political correctness, respectiv political incorrectness. Limbajul corect din punct de vedere politic are ca scop integrarea categoriilor sociale defavorizate din punct de vedere economic, politic, promovând valori precum antirasism, antisexism și antixenofobie. La polul opus, limbajul political incorrectness definește manifestările discursive discriminatorii, care afirmă superioritatea unor categorii sociale asupra altora, în baza rasei, a apartenenței la
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
prioritară, comunicarea politică se caracterizează prin disimulare și persuasiune. Limbajul politic are un caracter conflictual 107, raportându-se în permanență la manifestările discursive ale adversarilor politici sau la manifestările discursive anterioare ale aceluiași emitent. Natura conflictuală a limbajului politic determină integrarea altor manifestări discursive în structura acestuia, astfel încât "discursul meu nu este niciodată doar discursul meu. În discursul meu sunt întotdeauna prezente unul sau mai multe alte discursuri. A vorbi înseamnă întotdeauna a vorbi cu, împotriva sau pentru altcineva. Obiectul discursului
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
publice, civile și militare era rezervat cetățenilor români. Cu toate acestea, mulți dintre străini își găsesc rapid locul în societatea românească, excepție făcând evreii nou-sosiți în valuri masive, într-un interval de timp relativ scurt și care au probleme de integrare. Țărănimea și clasa muncitoare, numeric restrânse, se află în plin proces de evoluție. Muncitorii au un regim foarte dur, ziua de muncă ajungând și la 16 sau 18 ore, situație consemnată de Eminescu în Curierul de Iași, din 12 decembrie
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]