42,009 matches
-
ceva nou și avea loc în toată România). A vorbit despre diferența dintre naționalismul latin, cu diversitatea sa inerentă, și despre naționalismul "păgîn" al germanilor. A atacat sionismul, un "vis imposibil după 2.000 de ani". Evreii ar trebui să renunțe la ideea a "două patrii", n-ar trebui să caute salvarea în noua Constituție democrată și "ar trebui să găsească drumul spre inima poporului român. Calea nu este închisă"92. Corespondența lui Iorga demonstrează că era în permanent contact cu
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
în ciuda faptului că erau cam ignoranți și semidocți. Beaumarchais spunea: Nu este nevoie să înțelegi o problemă ca să vrei să discuți despre ea". Smulși din mediul lor patriarhal, ei absolveau rareori facultatea; după un an sau doi petrecuți la universitate, renunțau la studii și îngroșau rîndurile semiintelectualilor șomeri. Dar ei nu erau doar șomeri, ci și lipsiți de posibilitatea de a fi angajați din cauza marelui lor număr. Nemulțumiții aceștia aveau o dispoziție mai explozivă decît țărănimea. Ajunși la universitate, deveneau automat
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
urmei, acest lucru se petrecea mult înainte de ascensiunea lui Hitler, dar protestele nu prea erau luate în seamă sau conștientizate de către "Noul naționalism". Nu puteau să le pese mai puțin de reputația țării noastre", scria Iorga 118. Iorga nu a renunțat la a considera relațiile sale cu corpul studențesc drept prea importante. A încercat zadarnic iar și iar să-i convingă pe studenți să judece rațional, așa cum s-a întîmplat în 1922 la Timișoara. "Ei sînt împotriva viitorului lor, a părinților
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
mi se dea puterea ca să pot trudi pentru România". Acest lucru a devenit o speranță exprimată iar și iar191. La ideea aceasta de a fi acolo unde țara avea nevoie de el și de a-și sluji țara nu a renunțat niciodată; ea l-a însoțit pînă cînd banda de teroriști legionari l-au răpit. În 1922, a început perioada dominației liberale, a stabilizării și a industrializării forțate. Din cauza situației economice dificile și a neglijării tineretului, anii aceștia s-au scurs
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
ar merita simpatia noastră numai dacă ar fi tras anumite concluzii din starea sănătății sale, ceea ce nu a făcut. Elena (Magda) Wolff (alias Lupescu) a apărut în viața lui la începutul anilor '20. Întrucît Carol nici nu se gîndea să renunțe la Madame Lupescu, camarila și Brătienii au organizat o campanie murdară care l-a dezgustat pe Iorga, el refuzînd să facă publice fapte incontestabile despre Carol. Regele Ferdinand și Regina Maria cunoșteau mai intim situația. Regele îl considera pe prințul
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Național Țărănesc care a devenit unul dintre partidele "istorice" ale României. Iorga a pierdut ultima sa șansă democrată reală în politică. Guvernul Averescu a stat la putere din aprilie 1926 pînă în iunie 1927. Camarila nu era încă pregătită să renunțe la putere. După demisia lui Averescu, prințul Barbu Știrbei a format un guvern de tranziție, cunoscut sub numele de "soluția imparțială". În cele din urmă, la 22 iunie 1927, adevăratul deținător al puterii din România, Ion I. C. Brătianu, a redevenit
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
în discordanță cu marea șansă pierdută după Războiul cel Mare de a deveni liderul necontestat al elitei ieșite din tranșee și de a duce România Mare spre o reînnoire națională, culturală și socială. După eșecul guvernării sale, Iorga nu a renunțat la politică pînă în ultimul moment al vieții sale. Va continua să spere că țara sa va apela la el. În 1938, în timpul Dictaturii Regale, cînd va deveni unul dintre cei mai iluștri (și mai nefericit) susținători, Iorga a fost
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
petrolul ei, cu granița ei întinsă cu URSS-ul și cu numeroasele ei minorități germane și evreiești), relațiile externe ale acestora și amestecul în afacerile interne ale României vor deveni inseparabile, ba chiar și complementare. Mulți partizani români ai democrației renunțaseră între timp la ea. Manoilescu, Ghelmegeanu și Armand Călinescu erau susținătorii democrației. Cu siguranță că a fost ceva mai mult decît simplul oportunism care i-a făcut să treacă de partea totalitarismului. Începînd cu 1933, Legiunea s-a impus cu
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
aceleași indiferent de regim"132. Iorga judeca întotdeauna Rusia din perspectivă istorică. Așa că s-a opus politicii lui Titulescu (animozitățile personale cîntăreau greu și ele) și a încercării acestuia de a încheia o alianță defensivă cu URSS fără ca rușii să renunțe la pretențiile lor asupra Basarabiei. Deși chiar dacă România devenea aliata Rusiei, acest fapt nu i-ar fi împiedicat pe ruși să anexeze din nou Basarabia. Rușii și-au impus întotdeauna voința atunci cînd au avut "hățurile în mînă"133. Prin
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
România ca fiind produsul unui proces organic. El continua să admire instituțiile democrate din Occident (produse ale unui proces "organic"), care erau mai compatibile cu valorile decît nazismul sau fascismul italian. Datorită temperamentului său, Iorga era întotdeauna autoritar, dar nu renunța niciodată la individualismul său. Nu voia nici să-i oblige pe alții să renunțe la individualismul lor. Fiind permanent curat și incoruptibil, spumega întotdeauna împotriva corupției, dar închidea ochii asupra corupției privindu-l pe Regele Carol și pe anturajul său
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Occident (produse ale unui proces "organic"), care erau mai compatibile cu valorile decît nazismul sau fascismul italian. Datorită temperamentului său, Iorga era întotdeauna autoritar, dar nu renunța niciodată la individualismul său. Nu voia nici să-i oblige pe alții să renunțe la individualismul lor. Fiind permanent curat și incoruptibil, spumega întotdeauna împotriva corupției, dar închidea ochii asupra corupției privindu-l pe Regele Carol și pe anturajul său din pricina considerației menționate mai sus. Era contra Legiunii, dar chiar mai ferm împotriva goga-cuziștilor
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Iorga avea uneori idei de ultim moment. După cum își amintește doamna Liliana într-o însemnare din jurnalul ei, datată din 17 aprilie 1938: "Tata e furios, durerile de artrită îl chinuie și a trimis o telegramă prin care anunța că renunță la procesul împotriva lui Codreanu, deoarece "Codreanu este iresponsabil, pur și simplu nu știa ce face cînd mi-a trimis scrisoarea"". Era prea tîrziu. Călinescu dăduse lovitura cu o seară mai înainte. În cîteva ore, aproximativ 30.000 de locuințe
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Germania nazistă și URSS. România nu cerea nimic și își punea materiile ei prime la dispoziția tuturor. Dar, în momentul în care Italia a atacat Franța, România a fost nevoită să tragă cîteva concluzii dureroase. România a fost obligată să renunțe la neutralitatea ei absolută pe care o respectase între cele două surori latine 88. În primăvara lui 1939, Carol, care avea șansa de a deveni un proconsul german în România, a pierdut-o definitiv. Hitler era acum pornit să distrugă
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Pămîntul lui Zola. Nici măcar lupta țărinimii române împotriva ungurilor nu-l salvează pe Rebreanu în ochii lui Iorga. Rebreanu încălcase regula "realist-naționalistă" a lui Iorga. El zugrăvea într-o manieră realistă (demoralizatoare, după părerea lui Iorga) satele așa cum erau ele, renunțînd la rolul esențial al literaturii (tot conform lui Iorga) de a educa, de a prezenta satul ideal sămănătorist, așa cum trebuia să fie! Lovinescu avea dreptate afirmînd că operele de critică literară ale lui Iorga reprezintă "fie principii estetice vagi, fie
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
pierdut. Nimic nu este pierdut, pentru că războiul acesta este un război mondial"6. În ultimă instanță, Charles de Gaulle (și Iorga!) vor fi cei reabilitați în fața istoriei. La șaptezeci de ani, Iorga vedea lumea prăbușindu-se în jurul lui, dar nu renunța. Găsind paralela istorică, el scria despre "Cannae a Romei antice și Cannae a epocii moderne", amintindu-le cititorilor săi "cît de dîrji sînt englezii" și exprimîndu-și "credința în ei"7. În săptămînile care vor urma, Iorga și-a pus tot
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
lîngă Antonescu, asigurînd o "înmormîntare creștinească pentru Iorga". Au mai fost și alte intervenții pe lîngă Antonescu în același scop: ofițeri superiori (printre care colonelul Nicolae Dragomir) și alții. Deși o crimă făcea ca autopsia să fie obligatorie, s-a renunțat la ea. Chiar ținînd cont de teroarea atotstăpînitoare, funeraliile au fost remarcabil de dezolante. Foarte puțini au cutezat să vină să vadă cum este coborît în groapă sicriul lui Iorga, sub șfichiuirile reci ca gheața ale crivățului, vîntul care năvălește
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
națiune. O asemenea sarcină nu este pe măsura ideologilor maniaci sau a birocraților insensibili, ci a unor oameni de stat extraordinari. O Europă Unită nu poate deveni niciodată un "creuzet" prin intermediul căruia să se încerce forțarea națiunilor europene de a renunța la identitatea lor. Ea trebuie în schimb să fie o "Europă a Patriilor". O astfel de diversitate cuprinzătoare, a cărei identitate era bazată pe un nou naționalism european, pe o cooperare voluntară întru asigurarea libertății și belșugului pentru oameni egali
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
a întors de la București la Universitatea lui de vară de la Văleni direct de la o audiență la Palatul regal. La vremea aceea, influența Magdei Lupescu și a colonelului Ernest Urdăreanu la Palatul regal era predominantă. Iorga părea întors pe dos. A renunțat la cursul din programă (despre istoria medievală a românilor) și, spre stupefacția studenților, pe un ton furios, a ținut un curs despre curtea lui Ludovic al XV-lea și despre doamna de Pompadour, menționînd că Doamna de Pompadour spusese: Après
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
pe măsură ce se desfășura. Îmi este atunci mai ușor să Înțeleg povestea Europei postbelice sau mai greu? Nu știu. Dar sunt convins că imparțialitatea istoricului nu este Întotdeauna la Îndemână. Această carte nu aspiră la o asemenea detașare olimpiană. Fără a renunța, sper, la obiectivitate și echidistanță, Epoca postbelică oferă o interpretare declarat personală a trecutului recent al Europei. Este, Într-un cuvânt care a căpătat pe nedrept conotații peiorative, obstinată. Unele dintre judecățile sale vor fi poate controversate, altele se vor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
subcontinent unde ruptura radicală cu trecutul se consumase deja. Tot ce nu era complet discreditat era distrus iremediabil. Guvernele exilate din Oslo, Bruxelles sau Haga se puteau Întoarce de la Londra și revendica autoritatea legitimă la care au fost forțați să renunțe În 1940. Dar foștii lideri de la București și Sofia, Varșovia, Budapesta și chiar de la Praga nu aveau nici un viitor: universul lor fusese spulberat de violența transformatoare a naziștilor. O nouă ordine trebuia să Înlocuiască trecutul irecuperabil, iar configurația ei politică
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În lunile următoare, Keynes a negociat cu succes un Împrumut substanțial din partea Statelor Unite, obținând dolari pentru cumpărarea produselor care nu mai erau disponibile prin Lend-Lease, dar termenii americani ai acordului erau absurd de restrictivi - mai ales condiția ca Marea Britanie să renunțe la comerțul preferențial cu dominioanele și la controlul cursului valutar, transformând lira sterlină În valută liber convertibilă. Rezultatele, prezise de Keynes, au fost prima dintre numeroasele lovituri postbelice date lirei sterline, dispariția rapidă a rezervei valutare britanice și o criză
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mai rezonabili. Pe lângă anularea unei datorii de 2,25 miliarde de dolari (Împrumuturi din timpul războiului), francezii au obținut credite de sute de milioane de dolari și promisiunea unor Împrumuturi viitoare cu dobândă redusă. În schimb, Parisul a promis să renunțe la tarifele de import protecționiste, facilitând intrarea pe piață a produselor americane și din alte țări. Ca și Împrumutul britanic, acest acord promova interesele americane: un comerț internațional mai liber, schimburi valutare libere și stabile, o mai strânsă cooperare internațională
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a deschis o eră nouă, plină de speranță, În istoria europeană”. Adevăratele beneficii au fost de natură psihologică. Aproape că s-ar putea spune că Planul Marshall i-a ajutat pe europeni să-și depășească complexele. I-a determinat să renunțe definitiv la moștenirea șovinismului, crizei și soluțiilor autoritare. A transformat coordonarea politicilor economice dintr-o raritate Într-un procedeu curent. A făcut ca practicile monetare și comerțul de tip să-moară-și-capra-vecinului din anii ’30 să pară mai Întâi imprudente, apoi inutile
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ajutorul și protecția Statelor Unite, Încât o presiune nedelicată din partea americanilor ar fi fost dezastruoasă din punct de vedere politic. Permițând guvernelor europene să adopte strategii care erau rodul compromisurilor și experiențelor locale și evitând standardizarea programelor de reconstrucție, Washingtonul a renunțat, de fapt, la o parte din speranțele sale de integrare a Vestului, cel puțin pe termen scurt. Fiindcă ERP nu a fost parașutat În vid. Europa Occidentală a putut profita de ajutorul american pentru că era, de secole, o regiune cu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a putut profita de ajutorul american pentru că era, de secole, o regiune cu proprietate privată, economie de piață și (cu excepția anilor din urmă) entități politice stabile. Dar tocmai din acest motiv, Europa de Vest trebuia să se conducă singură și nu putea renunța la această poziție. După cum constata diplomatul britanic Oliver Franks, „Planul Marshall a pus dolarii americani În mâinile europenilor, care au cumpărat cu ei uneltele reconstrucției”. Restul - monede convertibile, relații bune de lucru, bugete echilibrate și liberalizarea comerțului - depindea numai de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]