44,075 matches
-
clipă lanterna... Ieronim i-o luase și, cu mâna stângă, distrat, începu să preseze franjurile rochiei. - Și, totuși, îmi aduc foarte bine aminte că nu era împăturită și nici îndoită... Cu mânecile tunicei bine sumese, Vladimir îi luă lanterna și examinară din nou, amândoi, poziția rochiei. - Cum tot n-o să mai servească, începu Vladimir, eu zic s-o așezăm cum s-o nimeri... Că se face târziu... Ieronim continua să încerce, strângând când poalele rochiei, când partea de sus. - Mă întreb
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
auziră pașii călcând de astă dată fără grijă și în mare grabă, și câteva minute în urmă se întoarse cu brațele încărcate. Cu un oftat de ușurare, își revărsă poverile pe canapea. Adusese fotele, maramele și broboadele pe care le examinase, pe îndelete, cu două ceasuri mai înainte, dar adusese și rochia de mireasă. - Asta este pentru dumneata, Princesse, se adresă Măriei întinzîndu-i rochia la picioare, ca un covor. Esta aproape o piesă de muzeu, așa că-i poți neglija simbolismul. A
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
fie cel Împușcat. — Auzi, colega, Îi spuse Al. Nu vrei să vorbești puțin mai Încet? S-ar putea să te audă cineva și să creadă că sîntem Împreună. — Știu eu ce zic, spuse omulețul cu ochelarii foarte groși. L-am examinat atent. LĂsa impresia că, Într-adevăr, știe ce vorbește. În fine, Însă nu-i bine să spui mereu ce știi, i-am spus. Bei ceva? — Sigur, spuse. Cu tine pot să vorbesc. Te cunosc. Ești de treabă. Nu-s chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
sacoșă. Am scăpat-o pe stradă și s-a spart. Cu toate acestea nu înțeleg. Pe aici n-a fost un vin negru de ani de zile... Vin negru n-a fost, dar asfaltul era proaspăt turnat!” (V.D. Popa) “Medicul, examinând un pacient, observă că acestuia îi tremură mâinile foarte tare. Fără îndoială, beți mult, nu-i așa? Nu chiar atât de mult, fiindcă până duc paharul la gură, aproape jumătate din conținut se varsă”. “Nu aveți voie să consumați nici un
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
l-a descoperit fără nici o greutate. Cu toate că Jeanne a făcut o bună impresie viitorului suveran, acesta a săvârșit o greșeală pe care fata avea să o resimtă ca pe o lovitură nedreaptă. A trimis-o la Poitiers, pentru a fi examinată de medici și de clerici. Din fericire, rezultatul demersului a fost mai mult decât favorabil fetei. Primul pas - prima victorie în cele din urmă, Dumnezeu a ajutat-o pe credincioasa și dârza țărăncuță. Charles a acceptat să o reîntâlnească, în
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92336]
-
mama, văzându-l cu creionul în mână, necăjită îl mângâiase pe cap zicându-i cu tristețe în glas: - Dragul mamei, cine știe dacă vei mai putea scrie vreodată cu mâna asta! La Rezina, medicul, un evreu de treabă, după ce-l examină, îi recomandă să nu mai țină mâna legată, s-o solicite cât mai mult, prin mișcări repetate. Cu o rețetă pentru un unguent, se încheiase povestea cu mâna. *** Pe drumul plin de praf, umbra i se proiecta ciudat din cauza borurilor
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
imediat un pistol și i-l puse-n piept: - Am spus că se rechiziționează. Domnule, trăim vremuri grele. Erau vremuri tulburi, degeaba încercă să-i înduplece. Au deshămat caii, lăsându-i unul singur, pentru el. Necăjit, după ce străinii se îndepărtară, examină conținul lăzii de campanie din furgonul pe care era nevoit să-l abandoneze. Își alese actele personale ș-ale companiei, le puse în buzunarul interior al uniformei. Într-o raniță își înghesui uniforma nouă, învelită mai întâi într-un ziar
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
subiectiv, iar romanul înseamnă experiență interioară. Camil Petrescu pune și problema limbii literare, a stilului, a talentului și toate ideile sale despre literatură, în speță despre propriul roman, vor trece în creație. Scriitorul cere operei substanțialitate si autenticitate; metoda substanțialistă examinează esențele concrete. Romanele lui Camil Petrescu impun o nouă formă epică, neavând propriu-zis subiect; în timp ce, până la el, în literatura noastră dominau romanele sociale, monografice, romanul lui se structurează pe o pasiune sau pe o idee: ele sunt de observație a
CAMIL PETRESCU STRUCTURI ALE ROMANULUI by NICOLETA-GEORGETA SOLOMON () [Corola-publishinghouse/Imaginative/516_a_1169]
-
În această situație. Ordinea În echipă era aceeași ca și În timpul operației. Când pansamentul a fost Îndepărtat, medicul care a cerut să vadă plaga și-a aranjat ochelarii pe nas și s-a apropiat de patul lui Nicu. După ce a examinat plaga cu atenție, a declarat. ― Domnule profesor, mi-am permis această intervenție pentru a mă convinge că nu ați greșit acceptând să fiți operat de o echipă atât de tânără. Echipă care merită un „bravo” din toată inima din partea bătrânului
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
Dumnezău șî puternic Îi dracu’!” - gândea piranda, rămasă singură. Doctorul Vatră tocmai Îndepărtase pansamentul de pe plaga operatorie a șetrarului, când a intrat val-vârtej „doctorașul”. ― Ori mi se pare mie, ori nu știi ce Înseamnă ora fixă... De o oră eu examinez și pansez bolnavii de unul singur... ― Da... dar profesorul mi-a spus să vorbesc... ― Întâi, pentru dumneata el este domnul profesor Hliboceanu și nu „profesorul”! Apoi, știu foarte bine ce dispoziție ai primit. La ora douăsprezece, trebuia să fii În
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
face casă bună cu mine, doctore Cuc! În acest timp, s-au auzit pași pe holul clinicii. Îndată s-a deschis ușa salonului și au intrat profesorul și doctorul Gruia. ― Ei? Ce noutăți avem, domnule doctor Vatră? ― Vă rog să examinați și dumneavoastră plaga pacientului... Profesorul s-a apropiat și a studiat cu atenție plaga operatorie a șetrarului. ― Totul este În perfectă stare. Mâine... vom pune punct spitalizării pacientului. După trei zile, să se prezinte la clinică, pentru a vedea dacă
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
plaga operatorie a pacientului. Gruia și-a dezinfectat mâinile, și-a pus mănușile de cauciuc sterile și a așteptat ca sora șefă să-l servească cu instrumentarul necesar. Totul decurgea ca la carte. Când plaga a rămas descoperită, Gruia a examinat-o cu atenție. Apoi a ordonat: ― Pensă chirurgicală... După ce a primit pensa, a apucat - doar el știa de ce - una din suturile plăgii și a mișcat-o puternic... Atunci... securistul a urlat un „au” care a făcut să zăngăne geamurile salonului
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
luminii este un Învățăcel pe lângă cea a gândului... Gruia, fără să-și dea seama, plutea deja pe o undă din univers care Îl purta spre infinit... ― Și acum, să mergem la pacientul nostru - l-a adus profesorul la realitate. Au examinat bolnavul și au ajuns la concluzia că totul este În regulă. ― Contravizita o vom face la ora obișnuită și, dacă nu va apărea nimic deosebit, ne vom retrage În vederea pregătirii pentru diseară... La revedere. ― Să trăiți, domnule profesor - a răspuns
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
e puțin, vecine. Umbra nesiguranței se insinuează În cap când nici nu te aștepți. Doar nu sunt George Călinescu, care În fața comisiei de examen În vederea ocupării unui post de profesor la Universitate s-a transformat - pe nebăgate de seamă - din examinat În examinator. El punea Întrebările și el răspundea...” „Ei, să n-o luăm chiar așa. Poate Îi plăcea să se audă vorbind...” „Poate” - a răspuns Gruia conciliant. Când a ajuns la clinică, s-a dus În cămăruța lui, cu gând
Hanul cercetaşului by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1198_a_2268]
-
într-un singur loc. Ulterior, un control mult mai riguros este oricând posibil - nu că n-ar fi vreodată necesar, desigur. Pur și simplu conducătorul înțelept elabora planul pentru orice eventualitate. Până și acțiunile celor mai dragi rude pot fi examinate obiectiv. Imediat află că nepotul său Clane nu se opusese planului său și că materialul fusese transportat la Linn fără incidente. Se afla încă la palatul din munți al familiei Linn când sosi a treia scrisoare de la Clane. Deși scurtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
săi, atât de vizibil că s-a așternut tăcerea. Tăcerea vorbea de la sine grupului. După mai bine de un minut, bărbații din camera plină s-au întors spre ea, privind-o fix, așteptându-și comandantul să vorbească. Și Lydia aștepta, examinându-l rapid. Czinczar nu era un bărbat frumos, dar emana forță și dădea impresia unui tip bine. Și totuși, nu era de ajuns. Această lume barbară era plină de bărbați cu aspect viguros. Lydia, care se așteptase la calități deosebite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
conducătorului barbar se așternu o expresie gânditoare. - Am auzit - spuse -, de experiențele lordului Clane cu așa-numitele - ezită - metale ale zeului din Linn. Povești foarte curioase, câteva dintre ele; și îndată ce mă voi fi eliberat de sarcinile militare, intenționez să examinez acest laborator cu ochii mei. Poți să-i spui nepotului tău - continuă pe un ton tranșant - că micul său plan de a răscumpăra cele mai mari bogății din întregul imperiu linnean a fost fără speranță de la bun început. Cinci nave
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
în continuare gânditor. Cu același interes, câteva minute mai târziu, se uită fix la fântânile țâșnitoare de apă fierbinte. Îi făcu un semn inginerului care se ocupase de construcția navelor ce aduseseră armata lui pe pământ. - Cum funcționează? întrebă. Proiectantul examină baza fântânii. Nu se grăbea, era un om masiv, durduliu, cu reputația că spune glume atât de vulgare încât până și bărbații în toată firea se înfiorau de rușine când le auzeau. Tocmai își stabilise domiciliul într-unui din marile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
spuse Czinczar. Se întoarse, uitându-se încruntat înapoi la mașină. - Trebuie să fie - spuse, și era o notă încăpățânată în vocea lui admirabilă, - un motiv pentru mișcările și pentru existența ei. O jumătate de oră mai târziu, încă o mai examina. - Numai de aș putea... - își spuse Clane în gând de mai multe ori. Și știa că nu îndrăznește. Nu încă. Le permisese cu un anume cinism soldaților trimiși de lord Tews să mute echipamentul la Linn. Inclusiv premiul pentru toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
apărare. Puse o vorbă bună pentru cei necorespunzători. - Nu-i suprasolicitați. Scoateți-i în aer liber și pur și simplu învățați-i primele elemente ale folosirii armelor. Întâi arcurile, săgețile, apoi sulițele și apoi spada. După întâlnire, târziu în noapte, examină rapoartele privind orașele Nouris și Gulf care căzuseră, practic, fără luptă. Deoarece barbarii atacaseră, sclavii se ridicaseră pur și simplu și își omorâseră stăpânii. Un raport suplimentar al statului major recomanda execuția în masă pentru toți sclavii bărbați, apți de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
am citit în timpul uneia dintre misiunile mele pe terenurile palatului. Mult după ce întrevederea luase sfârșit, Clane analiză faptul. Bănuia că era o cursă, și totuși, Czinczar nu putea ști cât de valoroasă era acea sferă. Dacă conducătorul barbar ar fi examinat-o prin tubul gol, ar fi fost uimit de ceea ce era în interior. Totuși, asta nu-l putea ajuta la nimic. Cu toate acestea, presupunea că era o capcană. Tot nu avea importanță. Pentru obiectivul lui, vecinătatea momentană a bilei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
din scopuri. Clane însuși făcuse cerere pentru slujbă. Czinczar medita prudent asupra tacticii. - Adu-l aici - spuse în final. Nu putem risca să stabilească controlul asupra tuturor lucrurilor din casa lui. Știu prea puțin și el prea mult. În timp ce aștepta, examină bagheta de forță, unul din puținele instrumente funcționabile care fuseseră găsite în casă. Nu era el omul care să accepte adevărurile trecute drept definitive. Faptul că bagheta funcționase cu o săptămână în urmă nu însemna că funcționează și acum. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85069_a_85856]
-
se asigura loc la admitere; pentru ceilalți, fără "dosar", se scotea la concurs un număr infim de locuri. Concura o mulțime pe unul singur. Fișa fiecăruia dintre noi, cei cu "origine nesănătoasă", se afla sub nasul vigilent al comisiei, care examina ca atare. Am simțit discriminarea pe propria-mi piele. Burghezii din tată-n fiu-fiică nu aveau parte de note puse nepărtinitor. Și nu se inventase încă triada PCR: Pilă/Cadou/Relație! Într-un fel, ne-au ajutat: ori erai performant
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
multe. Dacă Moraru ar mai trăi, l-ar acuza pe Călinescu pentru "critică în baza ideologiei marxist-leniniste". În locul lui, acuză Ileana Vrancea. Cere verificări, exact cum cerea în "Lupta de clasă". "Studentul" Vicu Mândra, care, în paginile revistei "Flacăra", își examina la marxism profesorul și-l lăsa repetent... De profesorul Călinescu e vorba? Da. Mândra a fost promovat "pe scurtătură". Trecut (prin salt revoluționar) de la lector la ultimul grad didactic. Primă de reparație! Cică fusese marginalizat sub Ceaușescu. Vitner avea un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
pregătit pentru examenul final. Căzuse, nu pentru că nu ar fi știut, ci pentru că știa mai mult decât i se ceruse. De dragul de a ști, de a se documenta, citise și alte studii cu alte vederi decât ale celui care-l examinase și de aici i s-a tras. Așa se întâmplă cu unii dascăli de a le cășuna pe unii elevi ori studenți, comițând, cu sânge rece și în mod voit anumite drame prin care trec cei direct implicați în cauză
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]