42,009 matches
-
declarat din 1992 șeful sârbilor bosniaci și a organizat primele atacuri asupra țăranilor croați din comunitățile majoritar sârbe din Krajina. Obiectivul lor strategic era nu atât să Înfrângă forțele inamice, cât să-i facă pe cetățenii de alte etnii să renunțe la slujbe, case și pământuri pe teritoriile revendicate de sârbi 5. Această „epurare etnică” (o denumire nouă pentru o practică străveche) a fost practicată de toate părțile, dar sârbii erau de departe cei mai crunți. Pe lângă cele 300.000 de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dezastru iminent În provincia Kosovo: Belgradul persecuta majoritatea albaneză, respingând toate solicitările de autonomie teritorială și refuzând populației locale până și minima reprezentare instituțională. Dincolo de conducerea batjocorităși neputincioasă a moderatului Ibrahim Rugova, tinerii albanezi (sprijiniți moral și militar de Albania) renunțau treptat la rezistența nonviolentă, orientându-se spre UÇK (Armata de Eliberare din Kosovo). Creată În 1992 În Macedonia, UÇK avea ca obiectiv lupta armată pentru independența enclavei Kosovo (și poate unirea cu Albania). Tacticile ei - atacuri de gherilă asupra secțiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
populației albaneze din Iugoslavia ce a provocat războiul din Kosovo. Măsurile luate de Belgrad au fost dezastruoase pentru sârbii de pretutindeni. Ei și-au pierdut teritoriile din regiunea croată Krajina; au fost nevoiți să accepte o Bosnie independentă și să renunțe la planul de a decupa din ea un stat sârb suveran; au fost Învinși În Kosovo, iar majoritatea populației sârbe a părăsit regiunea, temându-se (pe bună dreptate) de răzbunarea albanezilor; iar În Iugoslavia ciopârțită (de care până și Muntenegru
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
voia să lucreze În cadrul organelor de ordine. Noul guvern al Bulgariei, urmând exemplul Franței de după Vichy, a creat tribunale Împuternicite să-i „decadă din drepturi” pe cei vinovați de anumite infracțiuni legate de vechiul regim. În Ungaria, faptul că partidul renunțase de bunăvoie la putere făcea epurarea sau pedepsirea lui pentru păcate mai vechi greu de justificat - mai ales că În Ungaria de după Kádár principalul subiect de controversă era, desigur, anul 1956, dată care pentru majoritatea populației ținea deja de istorie
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
exterioare radical diferite. La Maastricht, atenția publicului a fost captată de acordul intens mediatizat pentru adoptarea monedei comune europene. Francezii, speriați de unificarea Germaniei, s-au asigurat că Republica Federală este ancorată În „Vest” prin două procedee: autoritățile de la Bonn renunțau la marca germană pentru o monedă europeană unică - euro -, iar statul german mărit opera În limitele unei Uniuni Europene legate printr-un păienjeniș tot mai Încâlcit de legi, reguli și acorduri. Bonnul, În schimb, a insistat ca noua monedă să
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ideea aderării la UE a fost supusă unui referendum, numai 52,3% din participanți au votat pentru și numai cu condiția ca țara să nu adopte moneda comună (zece ani mai târziu, când guvernul de la Stockholm a recomandat națiunii să renunțe În sfârșit la coroană și să adere la euro, a suferit o Înfrângere decisivă și umilitoare la referendum, ca și guvernul danez când a pus aceeași Întrebare În septembrie 2000). Reacția lui Per Gahrton, reprezentant al Partidului Ecologist În parlamentul
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
paneuropene 14. Cum sugerează exemplul Curții, modul indirect și adesea neintenționat În care au apărut instituțiile Uniunii Își are avantajele sale. Foarte puțini avocați și legislatori, chiar din statele cele mai proeuropene din centrul Europei, ar fi fost dispuși să renunțe la supremația legală locală dacă acest lucru li s-ar fi cerut de la Început. La fel, dacă un „proiect european” clar articulat, descriind obiectivele și instituțiile Uniunii așa cum au evoluat ele ulterior, ar fi fost supus la vot separat În
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
din Africa sau America Centrală 18. Dar, dacă statele care fac parte din UE (chiar și cele mai puternice) au delegat cu plăcere Bruxelles-ul să le apere interesele În Organizația Mondială a Comerțului și În alte părți, ele nu au renunțat la atribuția vitală a oricărui stat modern. Uniunea Europeană nu are armată. Este În parte un accident istoric. La Începutul anilor ’50, mulți considerau că În viitor vest-europenii pot și trebuie să-și organizeze treburile militare: la o Întâlnire a Adunării
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mai mulți străini se vor năpusti la troaca asistenței sociale sau asupra slujbelor „noastre” când se vor deschide stăvilarele dinspre Est - a Însemnat pentru noua dreaptă cireașa de pe tort. Decretând că „barca e plină” sau acuzând faptul că guvernele au renunțat la controlul frontierelor În favoarea „intereselor cosmopolite” sau a „birocraților de la Bruxelles”, demagogii populiști promiteau că vor opri imigrația, vor repatria „străinii” și le vor restitui statul cetățenilor albi, asediați și străini În propria țară. Față de fascismul din perioada interbelică, aceste
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
semnificativ, lucrurile se schimbaseră. Nu atât intrarea Marii Britanii În UE a produs o modificare (toți funcționarii civili subordonați de la Londra vorbeau curent franceza), cât aderarea scandinavilor, care vorbeau fluent engleza, expansiunea comunității germanofone (grație unificării Germaniei și aderării Austriei), ce renunța treptat la reticența postbelică, și perspectiva noilor membri din Est. În ciuda traducerii simultane (care acoperea 420 de combinații posibile Între limbile celor 25 de state membre), comunicarea În una dintre cele trei limbi principale ale Uniunii era indispensabilă pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Deși duceau greul finanțării - sau poate tocmai de aceea -, germanii erau printre cei mai devotați cetățeni ai Uniunii Europene. Periodic, oamenii politici germani propuneau crearea unui „culoar rapid” pentru statele adepte ale unei Europe federale complet integrate, numai pentru a renunța ulterior, vizibil dezamăgiți de partenerii lor care tergiversau. Dacă Germania (ca să dezvoltăm imaginea voltairiană) era țara care „cunoștea” cel mai bine Europa, nu-i de mirare că țările ce doreau cel mai aprig să fie „cunoscute” la Începutul secolului XXI
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
contradictorie. Postwar. A History of Europe Since 1945 (ediția americană: The Penguin Press; ediția engleză: William Heinemann - ambele apărute În 2005) este, așa cum Îi spune titlul, În primul rând o istorie. Dar nu una evenimențială, seacă, ursuză. Tony Judt nu renunță, În ciuda rigorii, la plăcerea formulărilor riscate. El propune un discurs perfect articulat, În care evenimentele, personajele și, deasupra lor, iluziile joacă roluri determinante. Masivă (878 de pagini În original, format in octavo), extraordinar de densă, analitică și sintetică totodată, cartea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Europe Unite, el continuă să vadă și acum inconvenientele unui astfel de demers. E vorba, În principal, de inexistența unei viziuni perfect articulate. Așa cum s-a văzut cu ocazia votării Constituției UE, prea puțini cetățeni europeni sunt realmente dornici să renunțe la privilegii personale sau de grup În numele unei entități abstracte, pe care, pe deasupra, o percep doar prin efectele negative: invazia forței de muncă ieftine și criminalitatea sunt doar două dintre cele mai importante. Marele merit al cărții lui Tony Judt
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
administrarea sovieticilor, care au avut la Îndemână toate metodele pentru a-l suprima, pe când Vestul a știut să recurgă la o uitare Întru totul convenabilă. Acceptând să fie secționată În două, Europa și-a pierdut nu doar memoria, ci a renunțat la propria istorie. Evenimentele din 1989 au, din acest punct de vedere, o funcție fundamentală: ele redau Europei nu doar imaginea Întreagă, ci readuc În prim-plan și problemele insolubile ale trecutului. Pentru Tony Judt, ocupația sovietică a unei jumătăți
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fost cu atât mai rapidă cu cât în anumite regiuni franceze numărul preoților reprezenta a cincea parte din populația adultă. Înainte de Conciliul de la Constanz din anul 1414, taina Euharistiei a fost împărtășită laicilor în cele două feluri. După ce s-a renunțat la vin pentru împărtășania credincioșilor, principalul său rol va fi acela de a întâmpina oaspeții. Toate marile ordine monastice, benedictin, cistercian și în special cel cartusian au stat la baza marilor podgorii franceze. Abațiile au reprezentat pentru vinul de calitate
by JEAN-FRANÇOIS GAUTIER [Corola-publishinghouse/Science/973_a_2481]
-
nici cu Moscova, nici cu Berlinul, nici cu stalinismul, nici cu hitlerismul, nu am colaborat cu ei. Noi am servit cauza neamului nostru și nu am îngenunchiat nimănui independența patriei noastre. Întorceți-vă, deci, la adevăr, cei atrofiați cu mintea și renunțați la atitudinea retrogradă și ucigașe, și renunțați la războiul de exterminare a legionarilor. Întorceți-vă la demnitatea de altădată a părinților noștri creștini sărmani. Oare nu mai dispuneți de niciun dram de rațiune? Reglați-vă mecanismul celebral, și nu mai repetați
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
cu stalinismul, nici cu hitlerismul, nu am colaborat cu ei. Noi am servit cauza neamului nostru și nu am îngenunchiat nimănui independența patriei noastre. Întorceți-vă, deci, la adevăr, cei atrofiați cu mintea și renunțați la atitudinea retrogradă și ucigașe, și renunțați la războiul de exterminare a legionarilor. Întorceți-vă la demnitatea de altădată a părinților noștri creștini sărmani. Oare nu mai dispuneți de niciun dram de rațiune? Reglați-vă mecanismul celebral, și nu mai repetați ororile și crimele din trecut, căci totul
Vesnic osânditi by Petru C. Baciu () [Corola-publishinghouse/Science/816_a_1648]
-
descriu un univers în disoluție în care pogoară o lumină neagră, nu ziditoare și vivifiantă, ca la orfici. Baladele..., a treia secțiune, sunt mai articulate, în pofida pastișării lui François Villon sau a lui Walt Whitman. După ce mai mulți ani a renunțat să scrie poezie, C. se apropie de poezia haiku, schimbându-și radical, nu doar formal, viziunea, inclusiv din perspectiva temelor, adecvate acestei noi poetici. Din 1993 poetul începuse să compună poeme tanka și renga, aceasta din urmă alcătuită din mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286318_a_287647]
-
unificării tuturor literaturilor într-o mare sinteză, într-un concert universal în care fiecare națiune să vină cu aportul ei. Dar Goethe și-a dat seama că acesta e un ideal foarte îndepărtat, că nici o națiune nu este dispusă să renunțe la individualitatea ei. Astăzi suntem poate chiar și mai departe de o astfel de stare de amalgamare si, după părerea noastră, nici nu putem măcar dori, în mod serios, ca deosebirile dintre literaturile naționale să fie anulate. Termenul de "literatură
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
lui G.D. Mirea se remarcă dincolo de senzualitatea prelucrată foarte apropiat de Jugendstil al zânelor deși nu aceasta este sursa acestui senzualism și prin felul în care succesul ei la Paris a diseminat în epocă, pictorul refăcând fragmente, ca apoi să renunțe complet la rețeta de succes, focalizându-se pe arta portretului. G.D. Mirea este elogiat pentru pictarea în "stil arhaic bizantin" a Catedralei Ortodoxe de la Constanța, prilej pentru critic să-l disocieze de varianta degradată, barbară, decadentă a acestui stil. Contextul
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
rolul de mediator între lumi. Cel de-al treilea tablou le depășește în virulență pe cele două, Klimt "transformă spațiul, răstoarnă structura și radicalizează iconografia"101. Tabloul este împărțit pe două planuri stabilite pe verticală -, nu există propriu-zis fundal, Klimt renunțând la perspectivă -, unul superior al divinităților deliberative și unul inferior, care corespunde zonei infernale a divinităților executive, plan evidențiat pentru spectator. Prin urmare, în planul superior se află figurile alegorice ale Jurisprudenței: Adevărul, Dreptatea și Legea, însă ele se sustrag
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
în picturile lui Fernand Khnopff, la femeile sale de expresie melancolică, care dau impresia unor încarnări onirice, unor "apariții". Cel care se ascunde sub pseudonimul Y Grec, consemnează expoziția sculptorului român George Swiacinsky, doctor în chirurgie la Iași, care a renunțat la chirurgie pentru a se dedica artei în urma unui accident tragic al soției sale. Cu referire la una dintre sculpturile sale inspirate de Ramayana, criticul adoptă jargonul medical utilizat de colegul său francez, Francis de Miomandre, pentru a reda o
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
exercită o oarecare influență asupra lui, era căsătorit cu Maria Cantacuzino, sora bunicului său. Este atras de Villiers de l'Isle Adam, cum o știm dintr-o anecdotă: descoperă un exemplar ilustrat cu trei acvaforte de Rops pentru achiziționarea căruia renunță la fumat. De asemenea, se pare că muzica lui Wagner a avut o influență importantă în formarea sensibilității sale artistice. În 1912 participa cu acest din urmă tablou și cu panoul decorativ Toamna de influență Secession, la expoziția Tinerimii artistice
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
atragerea atenției asupra paternității lui Burne-Jones în raport cu Blake. Figurile nu sunt ancorate în spațiu, ele nu au greutate, ca și scara însăși, care formează un fel de arabesc pozat la suprafață"466. Chiar dacă decongestionează pictura sa murală, Cecilia Cuțescu-Storck nu renunță la ceea ce era esențial, la nota simbolist-alegorică a compoziției și la ceea ce ține de decorativismul scenei, fapt care readuce în discuție tentația pictoriței de a se lăsa subjugată de stil(izare), cu atât mai mult cu cât destinația decorativă este
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]
-
pe care estetul o întreține cu propria sa locuință, schimbarea ei aduce o schimbare de "mină", de personalitate. Cu privire la Jean Lorrain, criticul francez sugerează efectul terapeutic al schimbării locuinței-muzeu, a mediului decadent cu unul mai puțin încărcat artistic, fără a renunța însă la numitorul comun al celor două spații: recluziunea. De la "azilul de flăcău" cu Boticelli, Watteau, Burne-Jones și Moreau, "în cadre dulcege", la saloanele burgheze ale locuinței din Auteuil, păstrând totuși ca pe o relicvă capul Sfântului Ioan în ghips
by Angelo Mitchievici [Corola-publishinghouse/Science/1058_a_2566]