46,969 matches
-
mulțumiți că nu ne-a tras și un leșin de data asta, zisei eu, un pic mai târziu. Hugo ridică din umeri. Mai schimbă și ea placa. De data asta am avut parte de o demonstrație de cum se plânge la comandă. Tabitha crede că viața e o nesfârșită audiție. Întotdeauna când e MM prin preajmă, adăugai eu, privind către persoana în chestiune. Când nu-i dă târcoale nici un actor, se poartă foarte normal. Violet era sus, în dormitorul părinților lui Matthew
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2065_a_3390]
-
14 iulie 1482. Ferdinand se afla, chiar în ziua aceea, în fruntea oastei regești pe malul râului Genil, sub zidurile orașului Loja pe care-l asedia de cinci zile, când se pomeni luat cu asaltat de un detașament musulman sub comanda lui Ali al-Attar, unul dintre ofițerii cei mai iscusiți din Granada. A fost o zi demnă de a fi ținută minte și cu care Abu-l-Hassan s-ar fi putut făli, deoarece eroul zilei, acționând la porunca sa, izbutise să semene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
în ciuda superiorității lor numerice zdrobitoare ca oameni și muniții, în pofida prezenței la fața locului a lui Ferdinand însuși, castilienii nu izbuteau s-o cucerească, iar garnizoana efectua noapte de noapte ieșiri devastatoare. Astfel, rezistența înverșunată a apărătorilor cetății Basta, sub comanda emirului nasrid Yahya an-Najjar, ațâța elanul locuitorilor Granadei și le înfierbânta mințile. Boabdil nu era deloc bucuros de acest lucru, căci Yahya, eroul Bastei, era unul dintre dușmanii lui cei mai aprigi. Revendica de altfel chiar tronul Alhambrei, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
o balanță care cântărea avantajele și dezavantajele; apoi, depășindu-și, se pare, șovăielile, mi-a făcut o ofertă la care nu mă așteptam: — Cerul mi te trimite, nobile prieten, căci tocmai am primit din Italia și din Spania două însemnate comenzi de burnuzuri negre, una de o mie de bucăți, cealaltă de opt sute, care trebuie livrate la începutul toamnei. După cum știi, cele mai apreciate în Europa sunt burnuzurile din Tefza, pe care m-aș duce eu însumi să le iau dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
jucasem în această ciudată afacere; tot el mi-a mai dat și un detașament de doisprezece soldați, care mi-au însoțit caravana până la Fès. Înainte chiar să ajung acasă, am fost să-l văd pe messer Marino. I-am livrat comanda și i-am înapoiat slujitorii, calul și catârii; i-am făcut de asemenea daruri în valoare de două sute de dinari și i-am istorisit pățania mea fără să las deoparte nici un amănunt, arătându-i toată marfa pe care o putusem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
a făcut din mine un Medici pe de-a-ntregul, dacă nu prin noblețea originii, măcar prin noblețea aspirațiilor. Acest papă a început prin a suprima toate pensiile acordate de Leon al X-lea, inclusiv a mea. A suspendat totodată orice comandă de picturi, sculpturi, cărți, precum și orice construcție. La fiecare predică, tuna și fulgera împotriva artei, aceea a anticilor, dar și a contemporanilor, împotriva sărbătorilor, plăcerilor, cheltuielilor. De la o zi la alta, Roma n-a mai fost decât un oraș mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
pe care Manolo îl dăduse deoparte în grabă, cu un gest de enervare. — Aș putea să mai văd o dată tabloul acela? am întrebat. — Desigur, dar nu e de vânzare. L-am luat cu mine din greșeală. E vorba de o comandă pe care mi-a făcut-o un negustor și trebuie să i-o predau. Rotunjimile alea, tenul ăla mat, barba aia, zâmbetul veșnic satisfăcut... Nu se putea să mă înșel! Se cuvenea totuși să întreb: — Cum se numește omul ăsta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
imperială nu și-a oprit înaintarea. Ofițerii care au cutezat să vorbească de retragere au fost amenințați cu moartea de către propriile lor trupe; în toiul disputei, șeful suprem al pedestrașilor germani a fost doborât de un atac de apoplexie, iar comanda i-a revenit conetabilului de Bourbon, văr și dușman declarat al regelui Franței. Era un om fără mare autoritate, care mai curând urma decât conducea armata imperială. Absolut nimeni nu mai avea vreo influență asupra acelei hoarde, nici măcar împăratul, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
tunuri cu țeavă scurtă, tunuri cu țeavă lungă; iar apărătorii săi erau deciși mai curând să moară până la ultimul decât să sufere soarta nefericiților orășeni. În primele zile, se așteptau încă întăriri. Se știa că italienii aparținând Sfintei Ligi, sub comanda lui Francesco della Rovere, duce de Urbino, nu erau departe de Roma. Un episcop francez veni să-mi șoptească la ureche că sultanul trecuse Alpii cu șaizeci de mii de oameni și că avea să-i atace pe imperiali din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
voia să plece; nu avea deloc încredere în omul acela. Aruncă o privire în spate, la ceilalți bărbați din cafenea. Cei mai mulți se uitau la televizor, la o transmisiune în direct a unei conferințe a armatei americane din Centcom, centrul de comandă din Doha, Qatar. Se anunța cucerirea unui alt palat prezidențial. Deci, facem afaceri, da? — Suntem în siguranță? Să-ți arăt aici? Mahmud trase scaunul lui Abdel-Aziz cu o singură smucitură, întorcându-l în așa fel încât să li se atingă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
în ultima perioadă, primul utilizând un nume de cod arab, căruia i se alătura o parolă cu evidente trimiteri sioniste, Vladimir 67. Își fixau o întâlnire la Viena. —OK, adunați-vă, oameni buni, începu Tal, făcându-i plăcere să preia comanda. Vreau orice informație puteți găsi despre Nour: cine era, de ce a murit și despre ce naiba vorbea cu Shimon Guttman. Ce puneau la cale? Era asta un fel de alianță între extremiști, doi tipi care se opuneau amândoi păcii, care au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
un sunet, scrâșnetul unui picior pe pietrișul de-afară. Într-o clipă, camera era scăldată în lumina unei lanterne, ca și cum o rază s-ar fi plimbat peste toată fațada clădirii. —Mee zeh? Cine-i acolo? Fără să aibă nevoie de comanda lui Ziad, cei din echipă au stins instantaneu lanternele și au împietrit. Dacă făceau asta, de cele mai multe ori, un paznic de noapte își spunea că ceea ce văzuse fusese o iluzie luminoasă, o reflexie a propriei lanterne și pleca. Pus față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
duc să aduc ceva, spuse Uri îndreptându-se spre ușă. Mă întorc imediat. Căutarea cuvântului Guttman se încărca încă, durând mult mai mult decât înainte. Nu apărea nici un rezultat. —Haide, haide, murmură ea. Imediat, ca și cum i-ar fi fost ascultată comanda, se auzi un șuierat și ecranul se goli. Însă, brusc, începu să se încarce cu o priveliște pe care Maggie nu o recunoștea. Fusese teleportată în alt loc din Second Life, deși nu apăsase pe nici un buton. Atinsese tastatura fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
Uri fusese cel lovit. Capitolul 51 Ierusalim, vineri, 6.15 a.m. Stătea nemișcată, atentă chiar și la sunetul propriei respirații. Mușchii și fața îi tremurau. Simțea lacrimile prelingându-i-se pe obraji, dar un fel de instinct de autoconservare preluă comanda, forțându-i picioarele să rămână pe loc, hotărî ca nimeni să nu audă nici măcar scrâșnetul unei pietre de dedesubt. Stătu așa timp de câteva secunde, care se transformară în minute lungi, ținând ochii închiși pentru a se putea concentra la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
nu părea să aibă mai mult de un nivel, maximum două; la ce putea servi un ascensor? Iar pentru ca mirarea mea să devină și mai consistentă, când am pătruns În cabină și mi-am aruncat rapid privirea către tabloul de comandă, am observat că avea cel puțin șase-șapte butoane. Cam multe pentru doar două etaje... Tovarășul meu de drum a apăsat pe unul dintre ele, mormăind din nou ceva neinteligibil, și liftul a pornit lin. Atunci am Înțeles: coboram. Cum apetitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
mi putea fi de oarecare folos: gândirea mai mult sau mai puțin liberă. Spun „În așteptarea lui Zoran”, pentru că băgasem de seamă că centromanii știu perfect unii de mișcările celorlalți, de parcă ar fi conectați in corpore la o rețea cu comandă unică. Să fie sănătoși! Inclusiv la cap - treabă asupra căreia aveam mari Îndoieli... Așadar, să gândim: cum stăm, mister Adam? Prost, evident, dar nu despre asta e vorba În propoziție. Am aflat câte ceva, dar, din păcate, ce aflasem nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Trăiască Regele absolut! Moarte Constituției!" De abia se potolise mișcarea Contelui de Amarante, când un regiment de infanterie se revoltă la ieșirea din Lisabona. La Vila-Franca, garnizoana încearcă o mișcare asemănătoare. Al doilea fiu al Regelui, Infantele Don Miguel, ia comanda trupelor, jurând că va "dezrobi pe Suveran din ghearele masoneriei". Don Joîo VI rezistă câtva timp, dar în cele din urmă făgăduiește să dea țării o "rînduială nouă". Făgăduială, însă, care n-a potolit curentul antirevoluționar. Astfel că, la 30
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
Antonio Maria de Silva și Machado dos Santos, Luiz de Almeida alcătuiește un triumvirat al carbonarismului, având conducerea organismului suprem, Alta Venta. Carbonarii activau în același timp și în masonerie, exercitând o influență decisivă în Loja Montana, care le ușura comanda asupra întregului Mare Orient Lusitan. Vom reveni asupra organizației și forței masoneriei în Portugalia. Trebuie subliniat, însă de pe acum caracterul terorist al carbonarismului și stima aproape superstițioasă pe care o dobândise mai ales în mediile muncitorești și marinărești. Alta Venta
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
un drept, ci a o accepta și exercita ca pe o datorie; a considera Statul ca reprezentantul lui Dumnezeu pentru binele comun și a asculta din toată inima pe cel care e investit cu autoritate; a nu uita, când cineva comandă, în numele cărei dreptăți o face; și a nu uita, când cineva ascultă, virtutea sacră a celui care comandă - ce extraordinară revoluție! Este Puterea dezbărată de orice aviditate ambițioasă, de obstacole inoportune, de revoluții periculoase; este libera autoritate și respectul celui
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
Manuel Murias este acela care anunță lovitura de la Braga, știre repede difuzată de nucleele civile revoluționare. Guvernul instaurează cenzura și dă următorul comunicat oficial: "Liniștea domnește în toată țara. Doar o parte a garnizoanei din Braga s-a revoltat, sub comanda generalului Gomes da Costa. La Porto, liniștea e absolută. S-au organizat două coloane care se îndreaptă spre Braga, pentru a înfrînge pe rebeli". Și probabil că, cel puțin în Nord, rebelii ar fi fost înfrînți dacă n-ar fi
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
merită încrederea țării". Integraliștii, care avuseseră un rol de frunte în pregătirea complotului, primeau astfel un duș rece chiar în ziua biruinței. Din Nord, Gomes da Costa înainta spre Capitală cu trupele revoluționare. În Sud, generalul Oscar Carmona, care reasumase comanda diviziei a 4-a, concentra trupele la Vendas Novas. La Lisabona, Cabeçadas și ceilalți șefi ai insurecției izbutesc, în dimineața de 31 mai, să obțină de la Președintele Republicii răspunderea menținerii ordinii în Capitală. La 1 iunie, un escadron de cavalerie
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
efectuase armata". Gomes da Costa înconjoară în același timp Lisabona cu trupe, ca să evite o rezistență armată. În ultimatumul adresat din Sacavem îl acuză pe Cabeçadas și de "discordia care a și început să fermenteze în sânul armatei portugheze turburând comanda mea printr-o acțiune imprudentă și nesăbuita, care pregătea zădărnicirea marei mișcări național-revoluționare din 28 mai". Cabeçadas convoacă Guvernul înainte de a răspunde ultimatumului lui Gomes da Costa. Prietenii lui politici îl îndeamnă să reziste, armând la nevoie chiar pe civili
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
a spus ceva. Mormăind enervat pe rusește, Kuropatkin s-a ridicat greoi din locul lui și bețele de chibrit Împrăștiate pe divan săreau În toate părțile pe măsură ce corpu-I masiv se disloca. În ziua aceea, primise ordinul de a-și asuma comanda supremă a armatei ruse din Extremul Orient. Acest incident a avut o urmare deosebită cincisprezece ani mai târziu, când, Într-o anumită etapă a fugii tatei din St. Petersburg-ul cucerit de bolșevici, spre sudul Rusiei, a fost oprit, În timp ce traversa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
cineva a spus ceva despre mine când treceam rotindu-mă prin apropiere și o voce feminină nazală i-a replicat „Da, nu-i așa că este fermecător?“. Mai văd și acum silueta ei Înaltă Îmbrăcată Într-un taior bleumarin, făcut la comandă. Pălăria mare, de catifea era fixată cu un ac strălucitor. Din motive evidente, am hotărât că numele ei este Louise. Noaptea stăteam treaz imaginându-mi tot felul de situații romantice și mă gândeam la talia ei de salcie și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
clădirii: La ATELIERU principal DOAGE și MOBILĂ pentru toată ONOR CLIENTELA DUMI & FI Am 23 de fi de la TREI (3) neveste legalizate, două care a fost fete mari și a TREIA a trăit 10 (zece) luni cu SOȚUL Satisface TOATE comenzile Firma o mai păstra atârnată pe un perete, deasupra bancului de tâmplărie, și putea fi văzută din stradă, prin vitrina largă a atelierului. Era unul din locurile mele preferate pe drumul de întoarcere de la școală. În acele zile premergătoare plecării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]