44,748 matches
-
lui Artur Gorovei: „Cercul nostru începu a se mări. Și lucru ciudat, mai toți care ne adunasem la Beldiceanu eram dintre cei care aveam legături și cu cei de la Contemporanul. Să fi fost oare tot aceștia „nemulămiți”, sau societatea noastră, compusă din ceea ce „dincolo” se numea cu dispreț „burghezi”, atrăgea mai mult tineretul?” (Op. Cit., p. 47) Ca și la „Junimea”, în acest cerc se citea mai întâi literatura scriitorilor cunoscuți, destul de des a lui Creangă sau Eminescu. Într-o seară: „Iată
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
un singur cuvânt, pe i cu â/î. Este limpede că avem de-a face cu o expresie de limbă, luminarea-i stinsă înseamnă exact ce înseamnă astăzi lumina-i stinsă. Expresia are alt sens decât cuvintele din care este compusă. Dați-vă seama, stimați cititori, ce ar însemna - ce înseamnă, de fapt - modernizarea în serie, mecanică, a cuvintelor, câte expresii de limbă se desființează, câte paradoxuri citim, gândim și trăim. Din păcate, trebuie urmărite pas cu pas toate aceste situații
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
și principii poetice, caracteristice unei epoci sau unui curent literar sau scriitor (Ars Poetica)7; * "Parte a lingvisticii care se ocupă cu raporturile dintre funcția poetică și celelalte funcții ale limbajului"8. Etimonul grecesc poieó care semnifică " a face", " a compune" prezent în cuvintele poiêma (poem), poiêtés (poet), poiêsis (creație, poezie), onomatopoieia (onomatopee) , și în cuvintele din latină poema, poeta, poesis -, s-a păstrat în limbile europene: fr. Poème, poète, poétique, poétiser, poésie, onomatopée; it. poema, poeta, poesia, poetiggiare, poetizzare, poetare
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
de a distinge între reguli gramaticale și enunțuri despre fapte.55 Astfel, dacă enunțuri ale antinomiilor kantiene ale rațiunii ca „Orice substanță compusă, în lume, constă din părți simple și nu există nicăieri absolut nimic decât simplul sau ceea ce este compus din simplu.“ și „Nici un lucru compus, în lume, nu constă din părți simple și nu există nicăieri absolut nimic simplu în lume.“ vor fi percepute drept ceea ce sunt, adică drept reguli gramaticale a două limbaje diferite, atunci antinomia va dispărea
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
combinații ale unor elemente componente. Cuvântul „compus“ poate fi și el folosit în moduri diferite. „Dar nu este, de exemplu, o tablă de șah în mod evident și în mod absolut compusă? - Te gândești probabil la faptul că ea este compusă din treizeci și două de pătrate albe și treizeci și două de pătrate negre. Dar nu am putea spune, de exemplu, că este compusă din culorile alb, negru și schema rețelei de pătrate? Iar dacă aici există moduri cu totul
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
în mod evident și în mod absolut compusă? - Te gândești probabil la faptul că ea este compusă din treizeci și două de pătrate albe și treizeci și două de pătrate negre. Dar nu am putea spune, de exemplu, că este compusă din culorile alb, negru și schema rețelei de pătrate? Iar dacă aici există moduri cu totul diferite de a privi lucrurile, atunci vei mai spune oare că tabla de șah este în mod absolut «compusă»? - A întreba în afara unui anumit
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
spune, de exemplu, că este compusă din culorile alb, negru și schema rețelei de pătrate? Iar dacă aici există moduri cu totul diferite de a privi lucrurile, atunci vei mai spune oare că tabla de șah este în mod absolut «compusă»? - A întreba în afara unui anumit joc de limbaj « Este acest obiect compus?» seamănă cu ceea ce a făcut odată un băiat care trebuia să spună dacă, în anumite exemple de propoziții, verbele erau folosite în forma activă sau pasivă, și care
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
se precizează: „Propoziția o concep - ca și Frege și Russell - drept o funcție a expresiilor conținute în ea.“ Cele două intuiții nu se prezintă, de obicei, separate. Se crede că înțelegem semnificația unei propoziții dacă cunoaștem semnificația cuvintelor care o compun și că determinăm semnificația cuvintelor indicând entitățile pentru care stau ele. Cu referire la un pasaj din Confesiunile Sf. Augustin, în care autorul descrie cum învață copilul limbajul, Wittgenstein va nota în primul paragraf al Cercetărilor: „Cuvintele limbajului numesc obiecte
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
scaun, autoatingerea pentru a se proteja etc.). În literatura de specialitate, multe studii și cercetări relevă faptul că femeile au o mai mare abilitate în codarea și decodarea mesajelor nonverbale decât bărbații, deși vorbesc aceeași limbă, iar comunicarea nonverbală este compusă din aceleași elemente. Această calitate se datorează fie unor diferențe hormonale și biologice înnăscute, fie unor influențe culturale și educative. Femeile sunt mult mai atente la stimulii nonverbali, îi detectează mai bine decât bărbații și sunt mult mai expresive emoțional
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
adaugă contextul. Semioza didactică se referă la funcționarea acestui sistem de semne lingvistice și nonlingvistice sau a comunicării didactice ca proces semnificant de producere și receptare de semne din partea actorilor educaționali. Termenul de ,,semioză" (obiect de studiu al semioticii) se compune, după Traian Stănciulescu (2004), din ,,situația semiotică" (de semnificare) și ,,situația de comunicare" (de transfer al conținutului semnificativ), două etape corelate ale unuia și aceluiași proces (denumit de autor ,,semioza comunicativă"). ,,Cele două procese al semnificării și al comunicării se
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
valoroasă nu prin ea Însăși, ci prin credința/voința care o susține; numai ajutînd-o să se Împlinească, ea Își exprimă tăria sau noblețea potențială. * „Există În om, ca În orice ființă, ceva care nu este explicat prin materialele care-l compun. O catedrală este cu totul altceva decît un morman de pietre. Este geometrie și arhitectură. Nu pietrele o definesc, ci ea Îmbogățește pietrele cu propria-i semnificație [...]. Cel care ciopîrțește un cadavru spune: «Iată În plină lumină ce este viața
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
O. Goldsmith) În mod paradoxal, preferăm adesea condiția de „om pățit”, pentru a Înțelege dificultatea unei situații, În loc să realizăm un efort de anticipare. De aceea unul dintre proverbe constată ironic: „În zadar țipă pasărea după ce a fost prinsă”. * „Rațiunea se compune din adevăruri pe care trebuie să le rostești și adevăruri care trebuie să fie trecute sub tăcere.” (A. Rivarol) Este vorba, desigur, de acea „rațiune” care nu este una strict logică, și anume de rațiunea care servește adaptării sociale: o
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Înțeleg. * „Fiecare om Își are prețul lui.” (Walpole) Adică unul potrivit onoarei lui. Pentru unii oameni „onoarea” este Însăși rațiunea lor de a fi: „Singura cetate ce nu se poate lua cu sila e sufletul omului” (N. Iorga). * „Bunul-simț se compune din adevăruri care trebuie spuse și adevăruri ce nu se spun.” (A. Rivarol) Voltaire exemplifică: „Multe greșeli se nasc dintr-un adevăr de care se abuzează”. La rîndul său Aristotel precizează: „Omul să-și Îngăduie a spune numai ceea ce Îi
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
pentru a păstra bine ascunse acele piese lipsă din marele labirint al istoriei. Importanța scrierilor apocrife nu trebuie însă neglijată, deoarece, în vederea recreării imaginii de ansamblu a unei epoci, trebuie să aducem sub aceeași egidă toate elementele eterogene ce o compun. Din acest motiv am luat drept etalon secolul al XVII-lea, un secol complex, care însumează mari evenimente ale istoriei, de la războaie, molime, lovituri de stat, comploturi și până la mari descoperiri tehnologice, geografice, și care a fost considerat de către J.P.
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
în invențiile mecanice, în obsesia perspectivei și în reprezentarea cinematică a scenelor, nu mai puțin în apărarea polemică a umanismului civic pacifist. Scopul scrierii acestei cărți ar fi fost acela de a o atașa, ca supliment, lucrării De re aedificatoria, compusă cu aproape 20 de ani mai devreme, înainte ca Alberti să fi abordat, propriu-zis, practica desenului arhitectural. Din acest punct de vedere, Hypnerotomachia este un tratat asupra creativității arhitectului și a rolului pe care-l joacă visul în imaginarea formelor
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
făcea o serie de remarci tăioase. Acestuia, camerele i s-au părut mult prea mari, mobila prea exotică, tapiseriile de aur mult prea frumoase și picturile care evocau puterea amfitrionului exagerate.Ultimul punct de atracție a fost cina. Vesela era compusă din tacâmuri de argint și farfurii încrustate cu rubine. A urmat un foc de artificii și a fost interpretată piesa Les Fâcheux scrisă de Molière. La ora două dimineața, regele a dat semnalul de plecare. Fouquet, conform tradiției, a oferit
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
simboluri și aluzii discrete, care impresionează prin măreția și bunul lor gust. într-o scrisoare particulară, arhitectul explică intențiile sale:„Așa cum soarele este emblema regelui, am ales cele șapte planete pentru a fi subiectul tablourilor din cele șapte părți care compun apartamentele, într un mod în care fiecare trebuie să reprezinte acțiunile eroilor antichității care au avut o legătură cu fiecare dintre planetele prezentate și care să amintească de faptele maiestății sale. În același timp, în apartamentul reginei - cele șapte cameresunt
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
sau istorice. Salonul lui Apolo, cu forma sa octogonală, unică, a fost camera regelui înainte de a deveni sala tronului. Elementul central este imaginea zeului aflat în carul său alegoric și însoțit de cele patru anotimpuri. în apartamentele băii, simbolismul este compus dintr-un amestec de mister, mitologie și simboluri secrete. Unul din motivele des folosite în decorațiunile interioare este cel al zeiței Păcii care o îmbrățișează pe zeița Abundenței. Probabil este o aluzie discretă a artiștilor care încercau să-i atragă
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
profeției, al medicinii și al vindecării, al muzicii, poeziei și al artelor. Ce ne interesează pe noi este etimologia numelui templului unde era venerat Apolo: Delphi. Delphi este localizat în zona centrala a Greciei, în apropierea muntelui Parnasus, și este compus din Sanctuarul lui Apolo, locul vechiului Oracol. Homer, în Imnul lui Apolo, rândul 400, relatează legenda conform căreia Apolo a venit la Delphi având forma unui delfin, purtând pe spate preoții cretani. Templul din Delfi a fost construit în secolul
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
este distribuită ca simplă mobilă în apartamentele strălucitoare ale castelului. Miasmele toxice ale luxului și puterii te aruncă într-un fel de extaz care face să fie înțeleasă exaltarea acestui monarh, debordând de entuziasm față de sine, care, în timpul întonării imnurilor compuse în cinstea sa, vărsa lacrimi de admirație.“ IV.1.12 întâmplări de la curtea Regelui Soare, în memoriile oficiale și în cele apocrife Bogată în cultură, literatură și arte, Franța secolului al XVII-lea rămâne până în zilele noastre un punct de
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Ambiguitățile, conflictele și jocurile de culise care aveau loc la curte, și-au găsit reflectarea în arte. Un bun observator al naturii umane, Molière a dezvoltat această ambivalență și a folosit-o în subiectele operelor sale. Viața celor bogați era compusă dintr-o succesiune continuă, circulară, de ritualuri, simboluri și mod de comportament în lupta perpetuă pentru a cumpăra favorurile regale.„Teatralitatea, neclaritatea și permeabilitatea clasei sociale a anilor 1660 a făcut teatrul comic să devină mediul ideal pentru a explora
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
le grand lever, unde sunt acceptați numai nobilii de prim rang și membrii familiei regale. Fiecare persoană care participă trebuie să-și spună numele ușierului, care îl strigă cu putere. Este ora nouă și câteva minute și urmează micul dejun, compus de regulă din două căni de ceai. Își scoate apoi halatul și cămașa de noapte. Îi este prezentată apoi cămașa de către Delfin. În absența Delfinului îi este prezentată de ducii De Bourgogne, De Berry sau d'Orléans. După ce se îmbracă
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
bastonul cu care bătea tactul. Refuzând amputarea degetului zdrobit, acesta face cangrenă, care se extinde rapid în tot corpul n.n) Indiferent de opinia unor critici de artă și muzică, Lully a fost un inovator, un deschizător de drumuri. El compune muzică ce va fi completată de mișcare scenică, teatrală, bombastică, plina de pasiune, deși repetitivă. Muzicianul îi propune Regelui să separe orchestra regală în două orchestre: una de douăzeci și patru de mari viori și alta de șaisprezece viori mici. Cu acceptul
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
muzicii baroce pentru generațiile următoare. Un alt nume important în lumea muzicală franceză a secolului al XVII-lea era Michel Richard Delalande. Conform tradiției, Ludovic al XIVlea organiza un concurs între compozitori. Le oferea un text religios, aceștia trebuind să compună muzica. Apoi regele decidea cine era câștigătorul. Acest concurs se repeta de patru ori pe an, iar câștigătorul urma să compună muzică religioasă vreme de trei luni. Delalande a câștigat de atât de multe ori concursul, încât în cele din
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Delalande. Conform tradiției, Ludovic al XIVlea organiza un concurs între compozitori. Le oferea un text religios, aceștia trebuind să compună muzica. Apoi regele decidea cine era câștigătorul. Acest concurs se repeta de patru ori pe an, iar câștigătorul urma să compună muzică religioasă vreme de trei luni. Delalande a câștigat de atât de multe ori concursul, încât în cele din urmă, i-a revenit onoarea de a compune repertoriul muzical religios pentru întreg anul. Regele acorda o atât de mare atenție
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]