5,380 matches
-
foarte inteligentă și isteață de altfel, să priceapă ce dorește. Trebuie să te obișnuiești cu un buget al tău. Crăița o privi cu teamă. De ce, ai să pleci? Nu vreau! Nu, iubito, nu plec nicăieri, tu ai să zbori din cuib și nu vreau să fii o mototoală, trebuie să-ți faci o idee cum se cheltuiesc banii, bugetul pe care îl ai. Dar știu, mam! Știi, dar nu destul, căci ți am dat banii în fiecare zi, acum ai să
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
vreau să te jignesc, dar... da, mă distrez altfel cu prietenii mei. Asta nu înseamnă că nu vă iubesc! Știu, Crăița. Așa e viața, și eu am plecat de lângă mama și nu înseamnă că nu o iubesc... Păsările zboară din cuib când le cresc aripile... Eu cred că dimpotrivă, cu cât vei fi mai departe, cu atât ne vei iubi mai mult! Nu trebuie să te gândești că e o trădare... Așa ai simțit tu? Da, iubito, și psihiatra mi-a
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
ei, orice neînțelegeri? Ehei, zilele se consumă într-o relație blândă și reciprocă de compromisuri călduțe... Mâncarea de acasă are un gust minunat, vraja căminului ți se strecoară sub piele... Oriunde ai merge, ai certitudinea că te poți întoarce la cuibul tău și te poți destăinui partenerului (căci, nu-i așa, nimic nu e mai prețios ca împărtășirea gândurilor și grijilor cu omul pe care-l iubești și pe care îl respecți). În nici un caz răceala asta din ultimii ani - datorată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
drept. John nu va fi niciodată Chu Mu. Și Xuhe are prea multe animale. Am decis să urc până la Fang Da, unde într-adevăr n-am mai văzut ciobani și avioane și iepuri, ci o grămadă de mierle. Fluierau în cuiburile încropite în pagodă și lângă cascadă. Vremea se strica tot mai mult, un frig pătrunzător cobora din munte în câmpie, iar eu îi dublam tăria urcând pantă după pantă. Nu m-am gândit niciodată cu plăcere că încercam să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
o vază cu flori de plastic. - Fiți mai atenți, se burzului Sun, invitându-l pe reporter pe balcon. Era un spațiu larg, mărginit de o balustradă din fontă cu modele complicate. În față se puteau vedea construcțiile defensive, tranșeele și cuiburile de mitralieră acoperite cu plasă și frunze. Dacă Fitz nu le văzuse de la intrare, ceea ce era greu de crezut, acum nu le mai putea evita. Cu mâna înfiptă în umărul lui Sun, își rotea privirile prin curte în vreme ce pieptul îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
zi. - Domnule, n-a murit! strigă cineva. Uite-l că fuge! Frank se repezi înapoi pe balcon. Nu, își zise, nu se poate să mai trăiască. Dar iată că, jos, în curte, Fitz fugea mâncând pământul printre capcane, soldați și cuiburi de mitralieră. Nu-l lăsați! Trageți! Trageți, ce faceți? Ordinul lui Frank fu executat înainte să fie rostit pe de-a-ntregul. O ploaie de gloanțe însoțite de flori de foc se năpusti asupra fugarului. Prin praful iscat de contactul proiectilelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
apartamentului său era deschisă și înăuntru mirosea a rahat de pasăre și a mâncare de cartofi. Avea niște canari care făceau mereu gălăgie și la care ținea foarte mult, lucru care nu l-a împiedicat într-o zi să strice cuibul rândunicilor, în curte. Zicea că așa n-o să mai fie rahați pe mașina lui taică-meu. N-am înțeles ce avea el împotriva rahaților de pasăre, când la el în casă mirosea așa urât. Am văzut-o și pe nevastă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
ploaie, cântau zeci de cuci. Era casa proprietăresei, o cucoană bătrână, care fusese de multe ori cu trăsura la Paris. Am stat în casa aceea mai multă vreme. O puternică impresie mi-au făcut niște pui de cucuveică care avea cuibul sub streașina casei boierești. Cucoana aceasta avea o fiică, Eleonora, o femeie foarte frumoasă, care, la rândul ei, avea două fete de vreo 16-18 ani. "Eleonora", cu numele ei sonor pentru mine, cu aerele ei de contesă, cu viața ei
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
cu malurile pline de verdeață și de copaci. Iar moara avea ceva nemaiauzit de misterios. În sat aveam câțiva amici țărani, unul Petrea Petrișcanu mai ales. Alăturea stătea un personaj foarte important, un țăran, Tancă, care avea pe casă un cuib de cocostârci, păsări pe care le vedeam întîia dată și care produseseră asupra mea o mare impresie și anume de ceva măreț și (iarăși) misterios. Țin minte că în toate impresiile mele de-atunci intra în cea mai mare parte
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
tatăl meu m-a bătut - singura dată când am fost bătut.) Câte impresii și amintiri îmi vin acuma în minte! Unde pot să le spun pe toate! Ce lucru mare a fost pentru mine când am descoperit, în grâu, un cuib de prepeliță, ca o fântână, mic, rotund, cât o farfurioară, înconjurat de un gărduleț - și când puii au dispărut parcă în pămînt! Era peste iaz, în câmpie, aproape de o pădurice, care de-acasă de la noi se vedea ca o sprânceană
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
fiecare noapte la cer și tu mă vei învăța să merg cu motocicleta printre stele. Eu aveam deja picioarele și inima puse în ghips după trei ani de București. Iar el se bucura că a găsit o vrăbiuță căzută din cuib, căreia putea să-i pună atele la piciorușe. Deși mă născusem cu opt ani mai târziu decât el, în realitate eram cu mult, mult mai bătrână. Iar el știa asta. Dar sunt lucruri pe care el, cu mintea lui canadiană
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
ei, făptura translucidă a lui, a străinului din țara gheții, mă va întâmpina astă-seară cu brațele deschise. În umărul lui rotund și pufos, ca un sân rătăcitor, ajuns prin cine știe ce peripeții la îmbinarea dintre corp și braț, îmi voi săpa cuib. Cât de mult mă bucur că ai ajuns ! îmi va spune angalok-ul, îmbrățișându-mă. Bine ai venit acasă ! Și ne vom pierde în dragostea particulelor solare pentru liniile magnetice ale Pământului. Arsaniit - aurora boreală.
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
seama, după o descriere a unei plimbări duminicale cu mașina prin Belle Isle, dacă expresia de pe chipul soțului de la volan era fericită sau nesatisfăcută ori să deducă dintr-un pasaj despre ultima coafură a Sourmelinei - o chestie care se numea „cuib de rândunică“ - dacă Zizmo avea vreodată voie să i-o ciufulească. Aceeași Sourmelina, plină de propriile secrete, Își studia acum noii parteneri de conspirație. ― Căsătoriți? Căsătoriți la modul că dormiți Împreună? Lefty reuși să Îngaime: ― Da. Sourmelina Își observă scrumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
fi avut șase ani. ― Nu... Înțeleg... de... ce... nu... o... lași... pe... Sophie... să-ți... facă... ceva... la... păr. ― Pentru că văd ce face cu părul ei. ― Sophie are o coafură foarte frumoasă. ― Îâu! ― Ei, da’ ce-ai vrea? E genul cuib de rândunică. ― Te rog, las-o baltă. ― Stai așa. Mă perie În continuare, trăgându-mă de păr. Capul mi se clatină la fiecare mișcare. ― Oricum, acum se poartă părul scurt, Callie. ― Ai terminat? Încă două-trei perii frustrate, de Încheiere. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
strige una alteia unde se găsesc fructele și boabele.) De ce bărbații nu găsesc niciodată lucrurile prin casă? Pentru că au un câmp vizual Îngust, folositor În depistarea prăzii.) Cum de găsesc femeile lucrurile atât de ușor? (Din cauză că, pentru a-și proteja cuibul, erau obișnuite să scruteze cu privirea un perimetru larg.) De ce femeile nu sunt În stare să parcheze lateral? (Pentru că nivelul scăzut al testosteronului inhibă capacitatea de orientare În spațiu.) De ce nu cer bărbații indicații pe stradă? (Pentru că a cere indicații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Tinbergen plasa câteva "puncte de reper" în mare grabă în jurul intrării în adăpost - să zicem, o rămurică sau un con de brad. Apoi se retrăgea și aștepta ca viespea să zboare afară. După ce ieșea, ea zbura de două-trei ori în jurul cuibului, ca și cum "realiza o fotografie mentală" a zonei, apoi se îndepărtam grabă în căutarea hranei. In timp ce era plecată, Tinbergen deplasa rămurică și conul la câteva zeci de centimetri distanță. Când se întorcea, viespea rata cuibul, plonjând în nisip la
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
de două-trei ori în jurul cuibului, ca și cum "realiza o fotografie mentală" a zonei, apoi se îndepărtam grabă în căutarea hranei. In timp ce era plecată, Tinbergen deplasa rămurică și conul la câteva zeci de centimetri distanță. Când se întorcea, viespea rata cuibul, plonjând în nisip la locul potrivit în raport cu noile poziții ale ramurii și conului." Un Esop modern ar găsi în această mică experiență etologică subiectul perfect, rotund, al unei fabule, care abia dacă mai are nevoie de morală sau comentarii. Pentru
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
arată nu numai întinderea, dar și fermitatea lumii noastre. Ele sânt pe de altă parte, simboluri ale lumii noastre interioare, căci crenguța și conul de brad nu au valoare în sine pentru viespe, ci sânt valoroase întrucît indică direcția către cuib. Uneori chiar ni se pare că ele sânt într-un fel, cuibul, mai mult chiar decât el însuși, căci cuibul (miezul valoros al vieților noastre) ajunge să se exprime prin repere. Iată cum ne recreem pe noi înșine transformîndu-ne în
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
de altă parte, simboluri ale lumii noastre interioare, căci crenguța și conul de brad nu au valoare în sine pentru viespe, ci sânt valoroase întrucît indică direcția către cuib. Uneori chiar ni se pare că ele sânt într-un fel, cuibul, mai mult chiar decât el însuși, căci cuibul (miezul valoros al vieților noastre) ajunge să se exprime prin repere. Iată cum ne recreem pe noi înșine transformîndu-ne în puncte de reper pentru propria noastră ființă. Nu mai știm ce sîntem
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
căci crenguța și conul de brad nu au valoare în sine pentru viespe, ci sânt valoroase întrucît indică direcția către cuib. Uneori chiar ni se pare că ele sânt într-un fel, cuibul, mai mult chiar decât el însuși, căci cuibul (miezul valoros al vieților noastre) ajunge să se exprime prin repere. Iată cum ne recreem pe noi înșine transformîndu-ne în puncte de reper pentru propria noastră ființă. Nu mai știm ce sîntem dacă nu știm ce valorizăm, pînă-ntr-atît încît ajungem
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
în puncte de reper pentru propria noastră ființă. Nu mai știm ce sîntem dacă nu știm ce valorizăm, pînă-ntr-atît încît ajungem să credem că asta sîntem: o sumă de gusturi, lecturi, opinii și preferințe, că nu există, în definitiv, nici un cuib, că el apare, fantomatic, ca o hologramă, la intersecția luminilor aruncate de reperele noastre. Ajungem, de asemenea, să credem că reperele noastre sânt Reperele, sânt adică, "adevărate" și valabile pentru fiecare ființă. Cât de mult ne înșelăm crezând orbește, în ciuda
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
gol care-și poartă demn hainele pe care le vede doar el. încă luptăm pentru idealuri și cauze tranșate demult, care nu mai sânt ale lumii actuale, încă apărăm obstinat valori obsolescente, încă plonjăm cu grație în nisip departe de cuib, iar și iar, și mestecăm 175 nisip prefăcîndu-ne că ne place și îndemnîndu-i și pe alții să facă la fel. Lumea românească de azi și-a făcut fotografia mentală cândva, între războaie. Clasa politică vede și vrea acea democrație. Intelectualii
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Pe toți păstorii tăi îi va paște vîntul, și cei ce te iubesc vor merge în robie. Atunci vei fi acoperit de rușine și vei roși, din pricina întregii tale răutăți. 23. Tu, care locuiești pe Liban acum, care îți ai cuibul în cedri, cum vei geme cînd te vor ajunge durerile, dureri ca ale unei femei în munci." 24. "Pe viața Mea, zice Domnul, căci chiar dacă Ieconia, fiul lui Ioiachim, împăratul lui Iuda, ar fi un inel de pecetluit în mîna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
27. N-a fost Israel de rîsul tău? A fost prins el oare printre hoți, de dai din cap, oridecîteori vorbești de el? 28. Părăsiți cetățile și locuiți în stînci, locuitori ai Moabului! Și fiți ca porumbeii, care își fac cuibul pe marginea peșterilor! 29. Am auzit de fudulia mîndrului Moab, de înfumurarea lui, de trufia lui, de semețirea lui, și de inima lui îngîmfată." 30. "Cunosc, zice Domnul, înfumurarea lui, lăudăroșiile lui deșarte, și faptele lui de nimic." 31. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
război! 15. "Căci iată, te voi face mic printre neamuri, disprețuit printre oameni. 16. Înfumurarea ta, îngîmfarea inimii tale te-a rătăcit, pe tine care locuiești în crăpăturile stîncilor, și care stai pe vîrful dealurilor. Dar chiar dacă ți-ai așeza cuibul tot atît de sus ca al vulturului, și de acolo te voi prăbuși, zice Domnul." 17. "Edomul va fi pustiit; toți cei ce vor trece pe lîngă el se vor mira și vor fluiera pentru toate rănile lui. 18. Ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]