7,345 matches
-
o podoabă populară specială, făcută din argilă cu ajutorul unei matrițe pentru pastă de hârtie. Ca reprezentare, "Nigua" este un cap de tigru stilizat, cu ochi rotunzi și mari, urechi mari, sprâncene arcuite și fruntea lată și bombată. Pe frunte are desenate diverse motive: rodii, flori de piersic și alte reprezentări ce simbolizează norocul. Corpul are o lungime ce variază între 6 și 100 de cm și are aplicate linii decorative pe fond alb și părțile vopsite în diferite culori, la final
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
patru capete etc. Materialele și tehnica de confecționare sunt diverse. Cea mai obișnuită metodă este croirea unei pânze de bumbac sau mătase sub forma unei pungi, care este umplută cu rumeguș sau tărâțe, pe care se pictează, brodează, decupează sau desenează figura tigrului. De obicei, tigrul din pânză are capul, ochii, gura și coada exagerat de mari, imagine care îi conferă un aer curajos și totodată simpatic. Cu ajutorul tigrilor confecționați din pânză, oamenii alungă duhurile rele și se feresc de boli
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
desenele realizate de mână au formă rotundă, vasele diferă datorită modelului, tehnicii de desenare și de smălțuire, tipului de cuptor de ars și, bineînțeles, măiestriei meșteșugarului. Cele mai timpurii porțelanuri cu pești erau foarte minuțios realizate, mai ales solzii peștelui desenați în formă de plasă, de culoare roșu închis. Cu timpul, imaginile peștilor au început să fie desenate într-o manieră mai îndrăzneață, solzii nemaifiind desenați în formă tradițională, ci într-un stil pronunțat expresionist. În China antică, pernele de ceramică
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
tipului de cuptor de ars și, bineînțeles, măiestriei meșteșugarului. Cele mai timpurii porțelanuri cu pești erau foarte minuțios realizate, mai ales solzii peștelui desenați în formă de plasă, de culoare roșu închis. Cu timpul, imaginile peștilor au început să fie desenate într-o manieră mai îndrăzneață, solzii nemaifiind desenați în formă tradițională, ci într-un stil pronunțat expresionist. În China antică, pernele de ceramică și porțelan erau obiecte mult folosite pentru dormit pe timpul verii. Acestea făceau parte și din zestrea fetelor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
meșteșugarului. Cele mai timpurii porțelanuri cu pești erau foarte minuțios realizate, mai ales solzii peștelui desenați în formă de plasă, de culoare roșu închis. Cu timpul, imaginile peștilor au început să fie desenate într-o manieră mai îndrăzneață, solzii nemaifiind desenați în formă tradițională, ci într-un stil pronunțat expresionist. În China antică, pernele de ceramică și porțelan erau obiecte mult folosite pentru dormit pe timpul verii. Acestea făceau parte și din zestrea fetelor. Există și cele făcute special pentru copii, pe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
cel care a săgetat sorii 358 Povestea bătăliei dintre împăratul Galben și războinicul Chiyou 360 Cum au cedat tronul împărații Yao și Shun 361 Cum au îmblânzit apa Gun și Yu 363 Povestea regelui cerealelor 365 2. Snoave 366 Când desenezi un șarpe, nu-i face și picioare 366 Jadul Heshi 367 Bian Que diagnostichează boala regelui Caihuan 368 Adevărul și lingușirea 369 Broasca din fântână și broasca țestoasă de mare 370 Nici pasăre, nici animal 370 Vulpea și tigrul 371
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
voia să continue opera ce făcuse în Moldova de la retragerea armatei noastre, cântând din vioară în toate spitalele și mângâind astfel pe cei suferinzi sau dând concerte în folosul lor. Aici trebuia să fie însoțit de doamna Georgeta Berindei, programele desenate de pictorul Ștefan Popescu. Acesta desenase, pe un fundal de sat occidental distrus, o țărancă franceză plângând pe umărul unui invalid fără picioare; sus, o Cruce Roșie. Compoziția era artistică, dar nu avea nici un înțeles. De am fi cunoscut concepția
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
în Moldova de la retragerea armatei noastre, cântând din vioară în toate spitalele și mângâind astfel pe cei suferinzi sau dând concerte în folosul lor. Aici trebuia să fie însoțit de doamna Georgeta Berindei, programele desenate de pictorul Ștefan Popescu. Acesta desenase, pe un fundal de sat occidental distrus, o țărancă franceză plângând pe umărul unui invalid fără picioare; sus, o Cruce Roșie. Compoziția era artistică, dar nu avea nici un înțeles. De am fi cunoscut concepția programului, am fi căutat să arătăm
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
Celălalt bărbat, așezat la biroul din centru, vorbește la telefon; de fapt mai mult ascultă, încercînd din cînd în cînd să intervină cu cîte un "totuși", "aș vrea să", dar pentru că nu are posibilitatea să-și spună părerea, continuă să deseneze cu creionul un avion pe coala de hîrtie din fața sa. Lîngă el, la un birou încărcat cu dosare, stă o femeie în vîrstă. Mă privește, răspunde la salutul meu, apoi își pleacă la loc privirea în hîrtiile din față. Cea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
Nu, n-am dreptul să anulez un trecut frumos, ce-mi aparține! E comoara mea, purtată într-un colț al sufletului. Fiecare diamant de acolo m-a zgîriat ori m-a atins doar, și toate rănile la un loc au desenat în mine un trandafir, pe care vreau să-l ofer de fiecare dată unei mîini întinse cu gingășie și dorință, dar... "...ca o floare de magnolie gata să se desfacă..." Dumnezeule!... Doamna Teona... Mi-a întins brațele și eu am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
suflete curate. Stai tolănită pe pat, fără să-ți pese că lîngă tine, în picioare, sînt eu, cu privirea încinsă și trupul încordat. Mă crezi cinstit, dar uiți că azi sufletul meu a fost lovit de mai multe ori, floarea desenată în mine de nestematele iubirilor trecute s-a ofilit, așa cum obrazul tău de magnolie s-a ofilit sub răceala surîsului trist, cînd ți-ai dat seama cine-i Brîndușa. Nu-s un iepuraș speriat, cum crezi, Cristina. Acum sînt lupul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
vă culcați pe o ureche, sunt niște erori de proiectare, norocul și-l face omul cu mâna sa, dar cuvintele nu-mi ies din gură și atunci încep să plâng. Știi de câte ori am plâns până acum? Am plâns și am desenat, apoi am desenat iar și iar am plâns... Încerc să mă detașez, însă nu reușesc. Sentimental, nu poți să rămâi de piatră atunci când se rostogolește într-un coș de răchită capul lui Ludovic al nu-știu-câtelea, iar călăul face un semn
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
o ureche, sunt niște erori de proiectare, norocul și-l face omul cu mâna sa, dar cuvintele nu-mi ies din gură și atunci încep să plâng. Știi de câte ori am plâns până acum? Am plâns și am desenat, apoi am desenat iar și iar am plâns... Încerc să mă detașez, însă nu reușesc. Sentimental, nu poți să rămâi de piatră atunci când se rostogolește într-un coș de răchită capul lui Ludovic al nu-știu-câtelea, iar călăul face un semn care transmite doar
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
sclavi, le simți, le vezi, le miroși cu nările mărite, nu știu ce aș putea face pentru a alege chiar eu momentul și locul, tare aș vrea să văd faza în care a scris Churchill pe șervețelul ăla. Și, nu uita, eu desenez, pierd unele detalii, dar tu poți să fotografiezi. Clic și ai istoria în buzunar. Nu te va crede nimeni atunci când le vei arăta pozele, bineînțeles, însă tu vei ști că ai fost acolo. Ce vrei mai mult decât atât, amice
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
câțiva oameni, iar aceștia se nasc cu acest dar, nu îl capătă pe parcurs. Își șterse cu dosul palmei o lacrimă care apăruse la colțul ochiului stâng, apoi întoarse spatele trecutului și urcă în avion. Un zâmbet larg i se desenă pe față, iar stewardesa îi arătă, amabilă, unde se află locul său... De undeva, dintro altă lume, zâmbi și Lady Esmeralda. Jurnalul unui condamnat la durere (fragment de roman) 18 martie... A fost o dimineață ca oricare alta. Pentru toți
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
nu știu cum și când anume, apa a devenit dintr-o dată roșie, ca și cum cineva ar fi deversat în ea o cisternă cu sânge, iar durerea din mine m-a zgâriat brusc prin interior, m-a scrijelit cu ghearele ei ascuțite. Nu pot desena durerea asta a mea, dar știu doar atât: are gheare lungi. Și nu se sfiește niciodată să le înfigă în mine, sunt momente în care aproape că le văd cum împing carnea și caută să ajungă la lumină. Parcă se
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
auzeam de undeva un bubuit surd și regulat, ca o bătaie de inimă. Tânărul mi-a întins o foaie pe care o ținea în mână și pe care nu o văzusem până atunci. O foaie de hârtie pe care era desenată o plajă și, în depărtare, se zărea marea. Am luat desenul în mână și i-am mângâiat ușor conturul. Atunci am auzit dintr-odată mai tare bubuitul și mi-am ridicat privirea din desen. Spre surprinderea mea, în față am
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ce vreau să spun, oftează el, trimițându-mi un zâmbet ciudat de stânjeneală oarecum artificială. Am să-ți spun cel mai bine pe șleau: am talent la desen. Mai ales la portrete. Mă crezi? Aproape nimeni nu știe că eu desenez. Continui să-l privesc mută, ca lovită de trăsnet. — Aș vrea să te cred, îi răspund, cu glas răgușit. Dar mai întâi trebuie să-ți văd câteva desene, și pe urmă mai vorbim. — Am să-ți arăt, îmi răspunde el
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
mai întâi trebuie să-ți văd câteva desene, și pe urmă mai vorbim. — Am să-ți arăt, îmi răspunde el, aproape cu înflăcărare. Firește! Data viitoare când ne întâlnim îți voi aduce câteva desene. Numai să nu-mi ceri să desenez în fața ta. Sunt învățat să lucrez singur, numai noaptea, la lumina veiozei din camera mea. Ăsta e un lucru pe care pot să-l înțeleg. Și eu pot să scriu nu mai când sunt singură în camera mea. Azi, la
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
unui caiet, mâzgălind de zor, și își ridică pri virea din caiet doar când suntem la doi pași de el. Are figura colțuroasă acoperită de o inexpresivitate solemnă, ca de mort, și ochii (la fel de cenușii ca ai lui Eduard) par desenați într-o formă grotescă, din cauza pleoapelor căzute care îi acoperă aproape de tot. Mai întâi am un reflex de respingere. Dar, apoi, tocmai figura lui lugubră, care mă scrutează lipsită de orice speranță, mă face să-l simpatizez, așa, dintr-un
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ascuns portretul, Edo, l-am ascuns sub saltea, să nu-l vadă nimeni și să nu-l mai văd nici eu deocamdată; vreau să-l văd mai târziu, când n-o să mă mai emoționeze nici măcar ideea că Eduard mi-a desenat portretul. Cred că o să-mi pun și diploma sub saltea.) Mi-aduc deodată aminte că peste câteva ore o să mă întâlnesc cu Eduard și simt că mă îmbujorez din nou. Nu știu cum au trecut orele; de-abia înainte de plecare arunc și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
Doar l-a încercat. Se îndepărtează de țărm, uitându-se în treacăt la un copil cu părul negru fluturând în vânt, ghemuit pe plajă. E greu de spus dacă e tot puștiul de mai devreme. Copilul stă cu spatele la mare și desenează ceva în nisip cu un băț de chibrit ars pe jumătate. Ceva semănând cu un chip de fată cu păr ondulat și cu ochelari. O imagine neașteptată îi răsare în minte lui Eduard. Un chip de fată cu ochelari și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
pușcă pe nisip, cât mai departe, nemaiauzind nici chema rea mamei, până când părăsește plaja și ajunge cu tălpile goale și încă umede pe trotuar, între niște blocuri cenușii. Eduard se uită concentrat către blocurile de vizavi, nemaiză rind copilul care desenase în nisip. Totul în jur e pustiu. își întoarce privirea spre desenul din nisip, însă tocmai atunci o adiere de vânt răsfiră nisipul, ștergând desenul. Aruncă o privire de un cenușiu întunecat spre mare. Nu mai zărește nici o mișcare. Fata
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
și privea visătoare pe geam, așteptând absentă și răbdă toare sosi rea lui Edi, făcând totală abstracție de Bobo, ca și cum nici n-ar fi fost prin preajmă. Bobo aprinse veioza și, aplecat asupra unei foi de hârtie, începuse să i deseneze chipul visător, cu privirea îndepărtată. Când terminase portretul, se lăsase în se rarea cu totul. S-a apropiat de ea și i a întins desenul. — îți place? a întrebat-o, curios. Era prima dată când desenase de față cu cineva
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
hârtie, începuse să i deseneze chipul visător, cu privirea îndepărtată. Când terminase portretul, se lăsase în se rarea cu totul. S-a apropiat de ea și i a întins desenul. — îți place? a întrebat-o, curios. Era prima dată când desenase de față cu cineva - cineva foarte absent și îndepărtat, care nici nu îl observase. Fata i-a smuls hârtia din mâini și a pălit. — Idiotule! Handicapat egoist și lipsit de suflet ce ești! a ți pat la el, cu un
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]