7,087 matches
-
personală; b) realitatea socială obiectivă exercită asupra persoanei inadaptate (persoană indusă sau victimizantă) o presiune permanentă, cu acțiune de frustrare-reprimare, eliminând-o în final din cadrele sale; prin aceasta, realitatea obiectivă dobândește rolul de factor inductor sau victimizant; c) realitatea imaginară, utopică, construită de persoana inadaptată, are caracterul unui factor de referință, îndeplinind acest rol atât față de persoana inadaptată, cât și față de realitatea obiectivă; realitatea socială obiectivă prezintă o atitudine de opoziție față de realitatea imaginară; raporturile dintre persoana inadaptată și realitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
factor inductor sau victimizant; c) realitatea imaginară, utopică, construită de persoana inadaptată, are caracterul unui factor de referință, îndeplinind acest rol atât față de persoana inadaptată, cât și față de realitatea obiectivă; realitatea socială obiectivă prezintă o atitudine de opoziție față de realitatea imaginară; raporturile dintre persoana inadaptată și realitatea imaginară sunt exprimate prin tendințele de integrare proiectivă ale persoanei, având la baza lor tendința de evadare de sub presiunea grupului social prin negarea autorității acestuia și proiecția într-o lume imaginară. Remarcăm încă o dată
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
utopică, construită de persoana inadaptată, are caracterul unui factor de referință, îndeplinind acest rol atât față de persoana inadaptată, cât și față de realitatea obiectivă; realitatea socială obiectivă prezintă o atitudine de opoziție față de realitatea imaginară; raporturile dintre persoana inadaptată și realitatea imaginară sunt exprimate prin tendințele de integrare proiectivă ale persoanei, având la baza lor tendința de evadare de sub presiunea grupului social prin negarea autorității acestuia și proiecția într-o lume imaginară. Remarcăm încă o dată faptul că, la fel ca în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
opoziție față de realitatea imaginară; raporturile dintre persoana inadaptată și realitatea imaginară sunt exprimate prin tendințele de integrare proiectivă ale persoanei, având la baza lor tendința de evadare de sub presiunea grupului social prin negarea autorității acestuia și proiecția într-o lume imaginară. Remarcăm încă o dată faptul că, la fel ca în cazul conduitelor deviante de tip agresiv sau dependent, avem de-a face tot cu scenarii în care sunt implicate în mod obligatoriu trei elemente. Toate acestea dovedesc că stările deviante de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
și vagabondajul, alcoolismul și toxicomania, refugiul în boală sau simularea bolilor somatice, psihice sau psihosomatice, spiritul de aventură. Le vom analiza pe rând. Mitomania este tendința constituțională permanentă a unor persoane de a prezenta în mod alterat adevărul, creând fabule imaginare (fabulație) sau de a simula stări anormale somatice ori psihice (simularea bolilor) (E. Dupré). În sensul acesta, E. Dupré descrie mai multe tipuri de mitomanie: mitomania vanitoasă, avându-l ca model pe Tartarin din Tarascon; mitomania malignă, cu caracter de
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
a simula stări anormale somatice ori psihice (simularea bolilor) (E. Dupré). În sensul acesta, E. Dupré descrie mai multe tipuri de mitomanie: mitomania vanitoasă, avându-l ca model pe Tartarin din Tarascon; mitomania malignă, cu caracter de intrigă și acuzații imaginare îndreptate împotriva altora (denunțul anonim); mitomania perversă, pusă în serviciul tendințelor vicioase și perverse; mitomania erantă, legată de dorința de schimbare, având un net caracter de refugiu. Pentru E. Minkowski, mecanismele mitomaniei sunt următoarele: emotivitatea, exaltarea facultăților imaginative, sugestibilitatea. Fuga
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
emoțional-afectivă, toxicomani, traumatizați cranieni. Alcoolismul și toxicomania reprezintă un cadru vast al psihiatriei clinice și sociale, de etiologii diferite. Ca mecanism se poate incrimina un tip de conduită de refugiu simbolică în întâlnirea cu toxicul, care oferă perspectiva unui univers imaginar și colorat ce înlocuiește o lume considerată ostilă. Simularea este conduita de refugiu constând în necesitatea de a adopta, în funcție de împrejurări, anumite tablouri clinice din sfera patologiei somatice, psihosomatice sau a psihiatriei, în scopul de a se pune la adăpost
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
emoționale a maselor. Ele sunt adesea speculate și utilizate ca „tehnici de manipulare” de către anumite „grupe de interese și putere”, în scopul determinării grupului social-uman de la realitatea problemelor sociale grave ale crizei, prin transferarea „atenției” către alte categorii de „pericole imaginare”, diferite de cele reale și cu care nu se poate intra în conflict sau asupra cărora nu se poate acționa, având un caracter de fatalitate. Se poate vedea din cele de mai sus că stările de criză socială afectează în
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
mult sau mai puțin creatoare, a unor suferințe; exagerarea unor suferințe reale și existente; perseverarea în a mima suferința după dispariția acesteia. Exagerarea se poate prezenta tot sub trei forme: nepatologică, banală sau originală; patologică, asociind la simptomele reale simptome imaginare; sinistroză, constând din acuze subiective de nesinceritate, care însoțesc de regulă stările post-traumatice sau pe cele de postșoc emoțional, accidentele fără urmări etc. Simularea patologică constă în simularea unor afecțiuni, în special din seria tulburărilor psihice, după cum urmează: debilitatea mintală
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
fac parte din sfera patologiei psihice induse sugestiv și se traduc prin tablouri clinice extrem de polimorfe, adesea cu o structură atipică, în care sunt intricate simptome variate într-o aceeași construcție patoplastică factice. Iatrogeniile pot fi produse prin autosugestie (boli imaginare, cenestopatii difuze, stări ipohondrice etc.) sau pot fi induse sugestiv, fie prin contactul cu medicii, fie printr-un proces de contagiune psihică, prin imitarea simptomatologiei unor bolnavi cu care subiectul vine în contact direct mai mult timp. Factorul important este
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
de inhibiție depresivă. Din acest tip de constituție se dezvoltă PMD, boala afectivă, depresiile, mania (E. Kraepelin, A. Kahlbaum, E. Kretschmer). Constituția schizoidă este tendința de a se închide în sine, fuga de viața reală, refugiul sau izolarea în reverie, imaginar, solitudine. Ea reprezintă terenul pe care se dezvoltă schizofrenia (E. Bleuler). Constituția psihopatică sau „moral insanity” este o slăbire a sentimentelor etice și afective, cu tendință spre instabilitate, impulsivitate, hipersugestibilitate, tulburări de comportament și acte antisociale, perversiuni sexuale etc. (K.
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
investigații și controale medicale, de cele mai multe ori nejustificate, adesea susținute de medici și personalul de îngrijire medicală, dublate de o „educație medicală” defectuoasă, care în loc să explice „încarcă” individul cu angoase, creând o „frică de boală” adesea nejustificată, care generează „boli imaginare” ce vor ocupa treptat gândirea, emoțiile, preocupările individului respectiv. Se produce o veritabilă stare de nevroză indusă, pe care bolnavul o trăiește ca pe o realitate proprie. Măsurile de psihoigienă constau în primul rând într-o informare medico-psihologică corectă, evitarea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
emigrarea a reprezentat o pornire tainică a omului dintotdeauna, imuabilă ființei sale, adică o dimensiune a conștiinței umane, neîngrădită de limite ori hotare artificiale. Fără dorința de a căuta mereu un „dincolo” necunoscut, deci întotdeauna altceva, o promisiune implicită ori imaginară, omul ar fi rămas o ființă statică, limitată la o identitate izolată și circumscrisă unui orizont închis, deci singular. Păgubit de mișcarea continuă a omului, de marile migrații care au traversat secolele, pământul și omul ar fi arătat astăzi altfel
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
doar o manieră de a introduce adevărata problematică, și anume strategiile adoptate de variile republici independente în scopul construirii unui nou stat, bazat pe ideea națiunii. Kuzio adoptă fără rezervă teza lui Benedict Anderson potrivit căreia națiunea este o comunitate imaginară (imagined community), bazată pe momente istorice comune, mituri și o cultură comună. Prin prisma acestui argument, Kuzio vede proiectele de construcție a noilor state-națiune ca o formă intensă a unei politici identitare (identity politics), preocupată de rescrierea istoriei și de
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
și contradicție între rămășițele imperiale, democrații trucate și națiuni limitate. Ele sunt în căutarea istoriei pierdute în era pre-imperială pentru a putea confirma în prezent legitimitatea existenței lor. Ca și în alte state postcoloniale, numai elita are conștiința unei comunități imaginare, și de aceea naționalismul civic și integrarea națională joacă un rol important în contracararea lipsei de coeziune socială care a făcut existența imperiului posibilă și durabilă. Cu toate aceste similarități, procesele de construire a națiunii și de rescriere a istoriei
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
astfel încât comunitatea română din America a continuat să rămână necunoscută. Mai mult decât atât și surprinzător chiar, presupusele informații, care mai circulau încă, erau fragmentare și deformate, circumstanță care a favorizat avansarea unei circumspecții morbide, însoțită de acuzații, de superiorități imaginare și de tendințe recriminatorii. Românii și românii din America s-au redescoperit în 1990 și, după o tatonare prelungită în mod intenționat, întreținută de vechi clișee potrivnice, dar și de politizatul orizont de așteptare al celor dintâi, s-a ajuns
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
lăsată în urmă. Exilul nu este același lucru cu emigrarea, întrucât exilatul, în cele mai multe cazuri, nu mai avea dreptul de a se întoarce în țară, pierdea tot ceea ce agonisise până la data plecării și se trezea adeseori condamnat pentru o vină imaginară, nesocotindu-se astfel un drept fundamental al fiecăruia dintre noi. De aceea, „plecarea din România”, indiferent cum decurgea, era considerată o victorie, care a conferit emigrației române din anii ’45-1989 o particularitate proprie exilului din fostele țări comuniste. în plus
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Peters și Ceci, au făcut un experiment scandalos. Au selectat douăsprezece articole publicate de douăsprezece renumite reviste de psihologie și scrise de către membri ai celor mai prestigioase zece universități din Statele Unite. Au schimbat numele autorilor, le-au plasat În universități imaginare, cum ar fi „Centrul de la Tres Valles pentru studiul potențialului uman”, și au trimis articolele acelorași reviste care le publicaseră Înainte. Numai trei dintre ele au recunoscut textele. Cel mai rău a fost că opt dintre cele nouă articole rămase
[Corola-publishinghouse/Science/2016_a_3341]
-
un act în raport cu celălalt, prin intermediul cuvintelor. Aventura sportivă poate fi acceptată sau căutată, rătăcirea, observarea, bătălia, deznodământul fiind episoade parcurse deopotrivă de către sportiv și spectator, direct sau indirect. Stadionul/environmentul reprezintă o mască/simbol a sportivității, a puteri politice și imaginare. Ceremonia de deschidere a Jocurilor Olimpice din 2008 a început cu un fabulos foc de artificii. 90.000 de oameni au văzut un spectacol care a avut patru acte, în care a fost prezentată istoria Chinei: invențiile lor cum ar fi
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
competiției, spațiul arenei sportive devine societatea. În societate se creează aprecierea felului de grație a mișcării, gesturile sportivului către public demonstrează conștiința că mesajul victoriei este oferit publicului. Partea specială a sportului, PLĂCEREA trimite spre observarea realului vizibil, al celui imaginar, dorit sau caricaturizat, prezent în alte construcții artistice sau în mintea sportivilor și a publicului, în funcție de societatea, în care se desfășoară tipul de probă/joc. Spre deosebire de jocul realizate de animale, jocul uman nu pregătește o meserie, căci cere în primul
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
rotații interne și externe, la nivelul ante brațului vorbim de pronație, rotație internă și supinație, rotație externă (la patinaj artistic). La început, corpul comunică sportiv, educat de antrenor, realizează contactul social cu el însuși prin planurile anatomice suprafețe, care secționează imaginar corpul sub o anumită incidență. Pentru un antrenament la alergări se cere: stabilirea disponibilității individuale pentru antrenamentul sportiv, în funcție de componentele biotipului sanogen la grupele de atleți; măsurarea parametrilor antropometrici, funcționali și ai capacității de efort în dinamică; determinarea indicilor calităților
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
de a se afirma, de a ieși din anonimat și reflectă o relație cu lumea lingvistică, întrucât în mijloacele mass-media se acordă o importanța sistemului sportiv și terminologiei sportive. Odată cu apariția cinematografului, reacțiile față de spațiul real și față de spațiul uman imaginar, transmis prin sistem televizat se schimbă, întrucât sportivul devine un decor, iar filmul împinge sincretismul, metamorfozând și recrutând în același plan sportiv, aeroplan, munte; apare o altă reacție a publicului, în construirea unui alt demers al relației cu sportul. S-
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
a omului sunt deplin cristalizați, iar spiritul SPORTIV poate recunoaște pe cel dintâi, sub învelișul sensibil al celui de al doilea. O alegorie deschisă social este ghicitoarea. Fabula alegorică a SUCCESULUI în societate apare individuală, reală, pe când parabola este posibilă, imaginară, gestul sportiv fiind de a o deschide către neant. Nu trebuie uitat domeniul lingvistic influențat, precum domeniul reclamelor de comportamentul sportiv. Alături de glume și bancuri multiple apar cuvinte destul de răspândite în rubricile de specialitate ale ziarelor românești, ce ilustrează un
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
dătătoare de speranță, o adevărată religie și un panaceu pentru toate problemele națiunilor din Est. Din perspectiva alternativelor politice din Est, care se revendicau de la valorile apusene, Vestul a reprezentat o permanentă sursă de inspirație, de dialog politic real sau imaginar, de continuă raportare. Prin statutul său, monarhia constituțională, în imaginarul politic și simbolic românesc, a fost într-o congruenta perfectă cu valorile politice, sociale, economice, culturale aparținătoare Occidentului. Din perspectiva politică, monarhia constituțională era formă de stat cu vaste ramificații
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
Grant, București, 1992; Colinele Paradisului, București, 1993; Rugă pentru cei blânzi, București, 1999; O fiară desăvârșită, București, 2001; Miere neagră, București, 2002; Îngerul pe gheața subțire, București, 2003. Repere bibliografice: Nicolae Manolescu, Cărțile tinerilor, RL, 1974, 34; Ioan Adam, Geografii imaginare, SPM, 1974, 197; Horia Bădescu, „Elegie pentru puterea orașului”, ST, 1974, 9; Barbu, O ist., 446; Piru, Poezia, II, 520-521;Ulici, Prima verba, I, 25-27; Regman, Colocvial, 38-39; Adrian Popescu, „Melancolia”, ST, 1977, 12; Lucian Raicu, „Melancolia”, RL, 1977, 52
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289462_a_290791]