4,596 matches
-
din jur și de sarcina lugubră de a scoate cadavrele, polițiștii rataseră unul dintre puținele obiecte care supraviețuiseră și flăcărilor, și potopului de apă ce urmase. Am apucat caseta și am scos-o cu mare grijă din aparat. Carcasa era intactă, iar cînd am ridicat apărătoarea am văzut că banda era bine Întinsă Între cele două mosoare. Se putea privi la televizor din baie, și mi-am imaginat-o pe Anne Hollinger stînd pe toaletă și holbîndu-se la televizor În timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Fetele și nevestele vorbeau toate odată, tropăiau ca suporterii la un meci și aplaudau zgomotos. Lui, ca ziarist, nu-i venise să creadă: erau, totuși, în Africa musulmană a lui Ben Ali, iar iranianca, tunsă scurt și neînvăluită, avea detașarea intactă a unei ființe occidentale. Când plecase din Teheran, acoperită până la gură, se spune că era toată în alb, ca o porumbiță. Că avea un hijab ca spuma de mare, de sub care ochii ei cenușii, precum boaba de strugure, se făcuseră
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
răspuns, scrie plin de spirit dl Jesse. Din patima de jucător pentru hotărârile hazardului, aruncase o frunză pe apă și apa o luase! Răspunsul lui Scrope avea o uscăciune crudă; dar nu era vulgar. De la dandy la dandy, onoarea rămânea intactă. Brummell se Îmbrăcă sobru și chiar În aceeași seară apăru la operă. A fost ca pasărea Phoenix pe rug, ba mai frumos Încă, deoarece simțea că n-o să renască din cenușă. Văzându-l, cine ar fi spus că e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
altul al periplului nostru prin Dandyland. Lorzii Alvanley și Baltimore, modele pentru Însuși Brummell; „prințul secolului de argint al literaturii ruse”, Andrei Belîi; Roger de Beauvoir, În a cărui carte de amintiri, Les Soupeurs de mon temps (1868), se regăsește intactă viața boemei și a dandy-lor din Paris; Petrus Borel, arhitectul rebel și autorul Povestirilor imorale; cei doi frați Boulenger, Jacques și Marcel, dedicați - prin scris, dar și prin felul de a trăi - dandysmului de la Începutul secolului XX până În preajma celui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Într-un timp istoric efemer, când era o uniformă prin tipul său general și un unicat prin detalii. Mai lentă și mai puțin radicală decât moda feminină, moda masculină nu și-a epuizat nici ea varietatea detaliilor, dar a păstrat intact, de-a lungul anilor, tipul fundamental; ea privează deci dandysmul de limitele sale și deopotrivă de sursa lui principală; iată de ce Moda a ucis dandysmul”2. Nici prin gând nu i-ar fi putut trece lui Brummell În 1822, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
cenușă; dar câțiva ani scurși peste moravurile unei societăți o Îngroapă mai bine decât orice pulbere vulcanică. Memoriile, istoria acestor moravuri nu sunt decât aproximări 2. Așadar, nu vom regăsi societatea engleză a epocii lui Brummell așa cum s-ar cuveni: intactă până la ultimul amănunt, limpede, dacă nu vie. Prin urmare, nu vom simți niciodată pe de-a-ntregul, În unduitoarea sa desfășurare, acțiunea lui Brummell asupra contemporanilor. Vorbele lui Byron, cum că i-ar fi plăcut mai mult să fie Brummell decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
răspuns, scrie plin de spirit dl Jesse. Din patima de jucător pentru hotărârile hazardului, aruncase o frunză pe apă și apa o luase! Răspunsul lui Scrope avea o uscăciune crudă; dar nu era vulgar. De la dandy la dandy, onoarea rămânea intactă. Brummell se Îmbrăcă sobru și chiar În aceeași seară apăru la operă. A fost ca pasărea Phoenix pe rug, ba mai frumos Încă, deoarece simțea că n-o să renască din cenușă. Văzându-l, cine ar fi spus că e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
riduri subțiri întinse pe toată fața, te-ai creponat, ai slăbit, însă... ciudat! Ești la fel de frumoasă ca atunci. În ochii tăi blânzi văd marea, văd nesfârșitul. Gura ta nu-i stafidită în canioane scurte, concentrice și cosmetice. Memoria îți este intactă când îmi mângâi trăsăturile și îmi răsfeți privirea oferindu-mi bujorii obrajilor emoționați. Acum, când te întinzi să-mi dai sărutul de bun venit, buzele ți le simt moi pe obrazul meu împietrit. Când ne-am cunoscut cu adevărat ți-
Iubiri proscrise by Aurel Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83732_a_85057]
-
pe care nu le vor regăsi în pribegie. Singura lor rațiune de a trăi este de a se gândi că în curând, datorită marelui sultan sau Providenței, își vor regăsi casa, culoarea pietrelor ei, miresmele grădinii ei, apa fântânii ei, intacte, neschimbate, ca în visele lor. Ei trăiesc astfel, vor muri astfel, și fiii lor vor face la fel după ei. Poate că va trebui să se încumete cineva să le spună că trebuie să privească înfrângerea în față, poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
adesea alături. Se numea Abbad. Era de vârsta mea, de înălțimea mea, avea același gust ca și mine pentru negoț și drumeții, dar, dacă eu îmi arătam neliniștile, el își arăta doar rotunjimile. E adevărat că citise puține cărți, păstrând intacte anumite lucruri neștiute, din a căror necunoaștere eu ieșisem prea devreme. Ne aflam deja în larg când Nur mă întrebă pentru prima oară: — Unde mergem? Răspunsul ar fi trebuit să fie evident, și pentru ea, și pentru mine. N-aveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
regăsesc prosper și strălucitor. — Alhamdulillah! Alhamdulillah! Dumnezeu a fost darnic cu mine! Nu mai mult decât meriți! Dau mărturie că nici măcar în momentele cele mai cumplite n-ai rostit vreun cuvânt împotriva Providenței. Eram sincer. Curiozitatea mi-o păstram totuși intactă. — Cum ai izbutit să ieși de acolo atât de repede? Datorită mamei mele, Dumnezeu să binecuvânteze țărâna care o acoperă! Ea îmi repeta mereu aceste vorbe pe care le-am ținut minte: un om nu e niciodată în nevoie atâta vreme cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
de asasinat. Unul din ei flutură o legitimație în fața unui polițist și se strecură cumva, pe sub brațul acestuia, în micul cerc uman din jurul cadavrului. Rămăsese prea puțin din capul mortului pentru a mai putea distinge ceva, dar restul era aproape intact. Căzuse cu fața la pământ și acum ofițerul întoarse trupul neînsuflețit. Se făcu alb ca varul. Și asta nu din cauza oaselor zdrobite sau a orbitelor goale; mai văzuse așa ceva înainte. Ci a mâinilor bărbatului sau, mai degrabă, a mâinii lui drepte. Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
O mănăstire în Ierusalim. Probabil fusese aici de secole, din timpul cruciadelor. Îi aminti lui Maggie de mănăstirea din timpul școlii. — Am preluat-o cu puțin timp în urmă, îi explică Davis. Surprinzător pentru un diplomat cu vechime, își păstrase intact accentul sudic. —Călugării propriu-ziși au părăsit mare parte din clădire. Câțiva dintre ei încă mai locuiesc într-un colțișor care va rămâne al lor. Altfel, clădirea aparține acum Statelor Unite. Se bâlbâia, o reacție masculină cu care Maggie era obișnuită. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
prin pereții de sticlă ai centrului de vizitare. Ziad fu primul care o folosi pe a lui, luminând cu ea piesa centrală a clădirii, comoara care aducea aici turiști încă din anii ’30. Era un mozaic în stil romanic, absolut intact, întinzându-se pe zece metri în lungime și cinci în lățime. Chiar și la lumina aceea, Ziad putea vedea claritatea culorilor realizate de nenumăratele plăcuțe: galben, verde, ocru, maro, un roșu intens ca vinul, o nuanță mai aspră, precum cărămida
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
din mijloc găsindu-se ceea ce părea a fi o roată. În legendă se explica faptul că aceasta era podeaua mozaicată a celei mai vechi sinagogi din Israel, datând, din estimările făcute, din perioada bizantină a secolelor V sau VI. „Rămasă intactă timp de 1 500 de ani, experții își fac griji acum în privința supraviețuirii sale.“ În timp ce ea citea, Miller se întorsese către Sanchez pentru a vorbi despre următoarele lor mișcări. Nu mai avea sens să mai vină și secretarul acum, căzură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
nu exagerați cumva? Probabil că e vina mea, n-am reușit să mă fac Înțeles foarte bine. Va cer scuze... Mister Adam, nimeni nu atentează nici la libertatea, nici la iluziile, nici la visurile sau idealurile dumneavoastră. Le puteți păstra intacte acum și pururea și-n vecii vecilor; experimentul adevăraților pământeni n-are nimic de-a face cu ele. În toată povestea asta nebună, nu faptul că dublăm destinul altor ființe umane este important. Îl repetăm până la un punct, dincolo de care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
asupra căreia aveam mari Îndoieli... Așadar, să gândim: cum stăm, mister Adam? Prost, evident, dar nu despre asta e vorba În propoziție. Am aflat câte ceva, dar, din păcate, ce aflasem nu mă convinsese: suna neverosimil și prăpăstios. În schimb, rămăseseră intacte destule Întrebări fără răspuns. Verosimile și importante. Cele mai importante, având În vedere că printre ele se numără problema fundamentală: ce pun la cale În această subterană bizară Magisterul și-a lui ceată? Care sunt lucrurile care se precipită? (Citat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Înțelegerilor dintre șefii musulmani și conducerea Ordinului pentru schimbarea geografiei Europei și Orientului. Nu, templierii nu trebuie numai decapitați la vârf, ci exterminați cu totul, făcuți să dispară până la unul, altfel, primejdia resurecției mișcării și a ideilor membrilor săi rămâne intactă. Clement al V-lea, suveranul Bisericii de la Roma, Își poate permite să respecte habotnic legea, fiindcă Sfântul Scaun se va clătina, cel mult, dar va rămâne În picioare, pe când tronul Franței se va prăbuși În pulberea uitării odată cu celelalte dinastii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
Redford și și-ar semna manu propria certificatul de deces. Cam cinică această soluție de salvare a unora cu prețul exterminării altora, nu găsiți? Eu, unul, m-aș mai gândi Înainte de a o adopta. - Ești sigur că ți-ai păstra intactă propensiunea dubitativă și dacă n-ar mai fi vorba despre un exercițiu intelectual, ci de o problemă de viață și de moarte? s-a interesat Howard. Dumneata, Adam, privești lucrurile astea ca pe un joc de concepte teoretice, ca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
illud tempus când Lumea începuse să existe; 20 participând în mod ritual la "sfîrșitul Lumii" și la "recrearea" ei, omul devenea contemporan cu illud tempus, deci se năștea din nou, își relua existența de la capăt cu rezerva de forțe vitale intactă, așa cum era ea în clipa când venise pe lume. Cele două elemente sânt importante pentru că ne dezvăluie secretul comportamentului omului religios față de Timp. Timpul sacru și puternic fiind Timpul originii, clipa desăvârșită în care s-a făurit o realitate și
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
creație" sau "construcție" și este chiar folosit ca mijloc ritual de vindecare. Devenind din nou, în chip simbolic, contemporan cu Creația, omul se întoarce la preaplinul primordial. Bolnavul se vindecă pentru că ia viața de la capăt, cu o încărcătură de energie intactă. Sărbătoarea religioasă este reactualizarea unui eveniment primordial, a unei "întîmplări sacre", ai cărei actori sânt zeii sau Ființele semidivine. Or, "întîmplarea sacră" este povestită în mituri. Prin urmare, cei ce iau parte la sărbătoare devin contemporani cu zeii și cu
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
și insuficienta conducerii. Ambele lovituri de forță - împotriva lui Cabeçadas și Costa - au fost făcute fără vărsare de sânge. Dar generatul Carmona s-a văzut silit, curând după aceea, să înfrunte loviturile pe care adversarii mișcării le dădeau fățiș. Păstrând intact spiritul revoluției de la 28 mai, Carmona a rămas neclintit pe poziția sa: armata o luat puterea ca să scape țara de regimul demagogic, și această putere trebuie apărată chiar împotriva militarilor. Anevoie s-ar fi putut petrece altminteri lucrurile. Unanimitatea cu
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
vadă niciodată; după care, silueta lui Îmbrăcată cu un trenci, cu șapcă kaki pe cap și cu servieta sub braț, a dispărut În ceața produsă de aburi. Lunga călătorie spre sud a Început suportabil; radiatoarele Încă zumzăiau, lămpile erau Încă intacte În vagonul de dormit de clasa Întâi din trenul Petrograd-Simferopol, o cântăreață destul de celebră cu un machiaj de scenă, ținând la piept un buchet de crizanteme Înfășurat În hârtie maro, stătea pe culoar, bătând tactul pe pervaz, culoar pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
când face un salt spectaculos În gura porții pentru a respinge cu vârfurile degetelor un șut jos, fulgerător și stadionul Își exprimă printr-un muget admirația, În timp ce el rămâne o clipă, două, lungit acolo unde a căzut, În cadrul porții Încă intacte. Dar În Anglia, cel puțin În Anglia tinereții mele, repulsia națională față de oamenii care-și dau aere și preocuparea prea Îndârjită pentru solidaritatea de echipă nu Încurajau Înflorirea excentricei arte a portarului. Aceasta este cel puțin explicația pe care am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
printre bobițele de sticlă linse de mare, ca niște bomboane - cu lămâie, cu cireșe, cu mentă -, printre pietricelele adunate de valuri și printre micile scoici canelate, lucioase pe dinăuntru, apăreau uneori cioburi de ceramică, Încă frumoase, cu smalțul și culorile intacte. Ne erau aduse ție sau mie spre examinare și dacă aveau șevrouri indigo, benzi de ornamente cu frunze sau orice mozaic vesel și erau declarate prețioase, erau azvârlite zornăind În găletușă, iar dacă nu, un clipocit și o străfulgerare anunțau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]