4,614 matches
-
de ordinul a 20.000 Hz).A doua categorie este reprezentată de sunetele cu frecvență constantă, care au o notă pură înaltă și o durată mai mare, de 2050 ms, excepțional și de 192 ms (Schnitzler, 1979). Unele specii de lilieci utilizează sunete cu frecvență modulată pură, care variază prin lungimea pulsației și gama de frecvență utilizată în diferite circumstanțe de zbor. Dintre aceste specii amintim pe Myotis myotis, M. blythii, M. nattereri, M. bechsteinii, M. daubentonii, Vespertilio murinus, Plecotus etc.
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
include și una cu frecvență modulată (FM), de obicei la începutul și la sfârșitul sunetului. În timpul zborului de hrănire, aceste părți pot fi extinse atunci când rata de recepție crește (Jones, Rainer, 1989). De aceea, este mult mai corect ca acești lilieci să fi integrați în grupa celor care emit ultrasunete de tip FC/FM (Ransome, 1990). Multe specii utilizează cel puțin câteva porțiuni cu frecvență constantă atunci când ajung la o distanță de câțiva metri de ținta lor. Ultrasunetele în care predomină
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
ajung la o distanță de câțiva metri de ținta lor. Ultrasunetele în care predomină frecvența constantă sunt caracteristice speciilor din familia Rhinolophidae, care se hrănesc cel mai adesea în spații închise, precum pădurile compacte, unde detectarea prăzii este dificilă. Acești lilieci sunt renumiți pentru manevrabilitatea lor deosebită și zborul lent, putând culege prada de pe sol sau de pe frunze. Secvențele de sonogramă cu frecvență modulată apar atât la Rhinolophidae, cât și la Vespertilionidae. Ele sunt esențiale pentru capturarea unei prăzi care se
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
modulată apar atât la Rhinolophidae, cât și la Vespertilionidae. Ele sunt esențiale pentru capturarea unei prăzi care se deplasează rapid în spații mici, permițând evitarea, în ultimul moment, a unui obiect aflat în mișcare. Pulsațiile pot fi modifcate de fiecare liliac în funcție de necesități, dar în faza de apropiere de pradă, frecvența lor tinde să devină caracteristică fiecărei specii. Așa cum s-a menționat, lungimea de undă se scurtează în zborul de hrănire odată cu apropierea de pradă, ceea ce are ca rezultat reducerea intervalului
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
eficienței sistemului de ecolocație. Intesitatea sunetelor sau amplitudinea pulsațiilor variază în raport cu faza în care a ajuns vânătoarea. Ea este maximă în timpul căutării prăzii și se reduce treptat pe măsură ce insecta se află mai aproape sau dispare din raza de acțiune a liliacului. Există deosebiri considerabile între caracteristicile ultrasunetelor pe care diferitele specii le emit în faza de căutare, ele putând fi captate în teren cu ajutorul unui detector de ultrasunete. Identificarea speciilor prin această metodă este însă, incertă deoarece distanța dintre observator și
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
Există deosebiri considerabile între caracteristicile ultrasunetelor pe care diferitele specii le emit în faza de căutare, ele putând fi captate în teren cu ajutorul unui detector de ultrasunete. Identificarea speciilor prin această metodă este însă, incertă deoarece distanța dintre observator și liliac este necunoscută și variabilă animalul aflându-se într-o continuă mișcare (Ransome, 1990). Performanțele sonarului sunt cu adevărat remarcabile, permițând liliecilor să depisteze fire foarte subțiri, cu diametrul de 0,2 mm sau chiar de 0,05 0,08 mm
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
teren cu ajutorul unui detector de ultrasunete. Identificarea speciilor prin această metodă este însă, incertă deoarece distanța dintre observator și liliac este necunoscută și variabilă animalul aflându-se într-o continuă mișcare (Ransome, 1990). Performanțele sonarului sunt cu adevărat remarcabile, permițând liliecilor să depisteze fire foarte subțiri, cu diametrul de 0,2 mm sau chiar de 0,05 0,08 mm în cazul speciilor din familia Rhinolophidae. De aceea, liliecii cu potcoavă se prind mult mai rar în plasa de captură decât
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
o continuă mișcare (Ransome, 1990). Performanțele sonarului sunt cu adevărat remarcabile, permițând liliecilor să depisteze fire foarte subțiri, cu diametrul de 0,2 mm sau chiar de 0,05 0,08 mm în cazul speciilor din familia Rhinolophidae. De aceea, liliecii cu potcoavă se prind mult mai rar în plasa de captură decât vespertilionizii. Aceștea din urmă au o rază de acțiune a sonarului de circa 20 m și pot detecta insectele de la o distanță de 8 m, pe când rinolofii trebuie
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
Neuweiler, 2000), dintre care cele mai importante sunt: Costul energetic ridicat. Eficiența redusă, datorită discontinuității fluxului de informații, întrucât ecolocația furnizează o serie de imagini stroboscopice ale împrejurimilor. Prin urmare, în intervalul dintre două semnale acustice, respectiv dintre două ecouri, liliacul este lipsit de informații. În exemplul anterior, acest timp este de 6,5 ore, adică jumătate din durata activității nocturne. La majoritatea speciilor, procentul este însă mai mic, de doar 4 20%. Limitarea câmpului acustic. Acesta este mult mai restrâns
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
durata activității nocturne. La majoritatea speciilor, procentul este însă mai mic, de doar 4 20%. Limitarea câmpului acustic. Acesta este mult mai restrâns decât câmpul vizual al mamiferelor, fiind concentrat pe direcția de zbor.Pentru a avea informații asupra împrejurimilor, liliacul trebuie să emită ultrasunete mutiple, succesive, în direcții diferite. Limitarea distanței de detecție. Dat fiind faptul că semnalele sunt atenuate de aer, mai ales în condiții de temperatură și umiditate ridicate sau pentru sunetele înalte, această distanță este foarte mică
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
de temperatură și umiditate ridicate sau pentru sunetele înalte, această distanță este foarte mică, în mod obișnuit de cel mult 20 m. Rezoluția. Deoarece rezoluția este maximă la frecvențe înalte, în timp ce raza de acțiune este mai lungă la frecvențe reduse, liliacul trebuie să facă un compromis între cei doi parametri, alegând o frecvență medie. Unele insecte care ar putea servi drept hrană pentru lilieci și-au dezvoltat mecanisme prin care evită ecolocația. Numeroși fluturi au posibilitatea de a recepționa ultrasunetele emise
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
Deoarece rezoluția este maximă la frecvențe înalte, în timp ce raza de acțiune este mai lungă la frecvențe reduse, liliacul trebuie să facă un compromis între cei doi parametri, alegând o frecvență medie. Unele insecte care ar putea servi drept hrană pentru lilieci și-au dezvoltat mecanisme prin care evită ecolocația. Numeroși fluturi au posibilitatea de a recepționa ultrasunetele emise de lilieci, reacționând prin manevre variate. Unii zboară în zig-zag, alții își strâng brusc aripile și se lasă să cadă pe sol sau
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
să facă un compromis între cei doi parametri, alegând o frecvență medie. Unele insecte care ar putea servi drept hrană pentru lilieci și-au dezvoltat mecanisme prin care evită ecolocația. Numeroși fluturi au posibilitatea de a recepționa ultrasunetele emise de lilieci, reacționând prin manevre variate. Unii zboară în zig-zag, alții își strâng brusc aripile și se lasă să cadă pe sol sau, dacă se află pe frunze, rămân nemișcați până când atacatorul se îndepărtează. Fluturii din familia Arctiidae se apără prin gustul
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
dacă se află pe frunze, rămân nemișcați până când atacatorul se îndepărtează. Fluturii din familia Arctiidae se apără prin gustul lor neplăcut. Există specii de fluturi, în special Noctuidae, capabile să emită la rândul lor ultrasunete care, interferând cu cele ale liliecilor, îl dezorientează complet (Fullard, 1984). Molia-tigru (Cycnia tenera), de exemplu, produce ultrasunete foarte asemănătoare ca frecvență și volum cu cele ale liliecului Eptesicus, bruindu-i sistemul de ecolocație (Fullard et al.,1979). Roeder (1967) a arătat că aceste modalități de
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
5.2. Strategia și zonele de vânătoare Caracteristicile și performanțele sistemului de ecolocație, precum și stilul de zbor diferă de la o specie la alta, în funcție de particularitățile zonei în care vânează. Ca urmare, în același areal pot convețui mai multe specii de lilieci, deoarece ocupă nișe ecologice diferite. În plus, în sezoanele în care hrana este deficitară, numeroase specii pot adopta strategii variate de vânătoare și pot utiliza alte zone decât cele obișnuite. Datorită eficienței reduse a ecolocației, liliecii au zone preferate de
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
mai multe specii de lilieci, deoarece ocupă nișe ecologice diferite. În plus, în sezoanele în care hrana este deficitară, numeroase specii pot adopta strategii variate de vânătoare și pot utiliza alte zone decât cele obișnuite. Datorită eficienței reduse a ecolocației, liliecii au zone preferate de vânătoare, pe care le cunosc cu precizie și care corespund strategiei lor de vânătoare. Se cunosc câteva strategii de bază, adaptate principalelor terenuri de vânătoare și caracteristicilor sistemului de ecolocație. Hrănirea în spații închise. Unii lilieci
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
liliecii au zone preferate de vânătoare, pe care le cunosc cu precizie și care corespund strategiei lor de vânătoare. Se cunosc câteva strategii de bază, adaptate principalelor terenuri de vânătoare și caracteristicilor sistemului de ecolocație. Hrănirea în spații închise. Unii lilieci, cum sunt speciile de Plecotus, zboară prin păduri, pe sub coronamentul arborilor, hrănindu-se cu artropode de pe sol, precum gândaci, păianjeni sau miriapode. La fel procedează și Myotis myotis, care emite semnale obișnuite, cu frecvență modulată, atunci când vânează insectele de pe sol
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
până când atinge prada. (Neuweiller, 1989). Hrănirea în imediata apropiere a vegetației. Speciile care vânează în apropierea solului sau a vegetației și-au dezvoltat strategii aparte pentru ca din multitudinea ecourilor recepționate, să le poată distinge pe cele care provin de la insecte. Liliacul cu potcoavă, de exemplu, preferă să vâneze în vegetația densă. În primele două ore după asfințit, el zboară în jurul tufișurilor și copacilor. Restul nopții și-l petrece în așteptarea prăzii, atârnând de o ramură și rotindu-și continuu corpul pentru
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
zonelor acvatice. Acestea sunt reprezentate de suprafețele mari de apă curgătoare sau stagnată, de canale, mlaștini sau suprafețele umede acoperite de trestie sau alte plante higrofile. Lor li se adaugă unele zone antropice, precum porturile și canalele navigabile puternic iluminate. Liliecii care vânează deasupra apei își împart spațiul pe sectoare de înălțimi diferite. Astfel, Myotis daubentonii și M. capaccinii se hrănesc în imediata apropiere a apei, la 1050 cm deasupra suprafețelor liniștite (Britton et al. , 1997). Myotis dasycneme vânează la înălțimi
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
deasupra suprafețelor liniștite (Britton et al. , 1997). Myotis dasycneme vânează la înălțimi mai mari, de 1015 m, precum și în vegetația înconjurătoare, uneori până la câteva sute de metri de mal (Limpens et al., 1999). În aceste zone pot vâna și alți lilieci, care nu sunt strict legați de apă, ca Pipistrellus pipistrellus sau Nyctalus noctula. P. pipistrellus preferă suprafețele de apă acoperite cu vegetație, în timp ce N. noctula se hrănește mai curând în spații deschise (Bartonička, 2002). Hrănirea în zone deschise. În acestă
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
sunt strict legați de apă, ca Pipistrellus pipistrellus sau Nyctalus noctula. P. pipistrellus preferă suprafețele de apă acoperite cu vegetație, în timp ce N. noctula se hrănește mai curând în spații deschise (Bartonička, 2002). Hrănirea în zone deschise. În acestă categorie intră liliecii care vânează la mare înălțime, deasupra copacilor, sau la înălțimi medii, de până la 2 m, deasupra vegetației ierboase. Ei utilizează semnale relativ lungi (660 ms), de tipul frecvenței constante. Imediat ce liliacul reperează prada și pornește în urmărirea ei, ultrasunetele devin
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
2002). Hrănirea în zone deschise. În acestă categorie intră liliecii care vânează la mare înălțime, deasupra copacilor, sau la înălțimi medii, de până la 2 m, deasupra vegetației ierboase. Ei utilizează semnale relativ lungi (660 ms), de tipul frecvenței constante. Imediat ce liliacul reperează prada și pornește în urmărirea ei, ultrasunetele devin scurte (15 ms), de tipul frecvenței modulate. În astfel de zone vânează preferențial Nyctalus noctula și Miniopterus schreibersii (Neuweiller, 1990). Zonele antropice reprezintă un mediu care atrage numeroase insecte și în
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
ms), de tipul frecvenței modulate. În astfel de zone vânează preferențial Nyctalus noctula și Miniopterus schreibersii (Neuweiller, 1990). Zonele antropice reprezintă un mediu care atrage numeroase insecte și în care se întâlnesc multe din habitatele de bază. Câteva specii de lilieci, precum Nyctalus noctula, Myotis mystacinus, Eptesicus serotinus, Pipistrellus pipistrellus ș.a. s-au adaptat foarte bine la aceste zone, vânând și adăpostindu-se în aceste locuri. Forma și mărimea aripilor îndeplinesc un rol esențial în strategia și viteza de zbor (Baagoe
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
la aceste zone, vânând și adăpostindu-se în aceste locuri. Forma și mărimea aripilor îndeplinesc un rol esențial în strategia și viteza de zbor (Baagoe, 1979). Raportat la mărimea corpului și a suprafeței aripii, există două feluri în care aripile liliecilor pot varia. În cazul speciilor care vânează în spații deschise, aripile sunt lungi, înguste și ascuțite. Această formă permite un zbor rapid, însă deficitar în ceea ce privește manevrabilitatea. Vârful ascuțit al aripilor poate mări eficiența aerodinamică și reducerea costurilor de zbor, ceea ce
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]
-
înguste și ascuțite. Această formă permite un zbor rapid, însă deficitar în ceea ce privește manevrabilitatea. Vârful ascuțit al aripilor poate mări eficiența aerodinamică și reducerea costurilor de zbor, ceea ce permite efectuarea migrațiilor. Nyctalus noctula și Miniopterus schreibersii sunt printre cei mai rapizi lilieci insectivori. În schimb aripile scurte, late și rotunjite la vârf permit un zbor mai puțin rapid, însă cu o mare manevrabilitate, liliecii respectivi fiind capabili de a efectua cu ișurință rotiri și întoarceri rapide (Norberg și Rayner, 1987). Aceste însușiri
Mamifere cu aripi by Emilia Elena Bîrgău () [Corola-publishinghouse/Science/1647_a_3099]