4,438 matches
-
a întins pe neașteptate brațele și l-a purtat pe băiatul nostru spre o lume cu totul diferită. Rezervorul de benzină era aproape gol; burțile noastre era aproape goale; bășicile ne erau pline. La vreo douăzeci și cinci sau treizeci de kilometri nord-vest de Battleboro, ne-am oprit să mâncăm de prânz la un restaurant păduchios de la marginea drumului, Dot’s. MÂNCARE ȘI BENZINĂ, anunța elocvent afișul, și aceasta a fost ordinea în care am ales să ne satisfacem nevoile. Mâncare și combustibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
urcă în spinarea lui și îl lovi ușor pe gât cu călcâiul: — Șiaaa! porunci. Haide! Animalul scoase un muget de nemulțumire, se ridică greoi și rămase nemișcat, pe cele patru picioare, cu fața spre vânt, așteptând. Targuí-ul îl orientă spre nord-vest și-și înfipse din nou călcâiul, cu mai multă forță, ca să pornească la drum. La intrarea în jaima se desenă o umbră mai densă decât celelalte. Mai întunecată. Ochii Lailei străluciră din nou în noapte, în vreme ce călărețul și cămila dispăreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
aparat, domnule locotenent? După ce chemă de cinci ori fără să primească răspuns, slobozi o înjurătură și porni motorul: — La cât e de dobitoc, îl cred în stare să fi adormit... Haidem! Porni la drum cu hurducături, pe marginea salinei, spre nord-vest, și oamenii lui trebuiră să se țină de tot ce găsiră la îndemână ca să nu zboare din mașină. în zori, locotenentul Razman se opri să pună benzină, goli bidonul și-l întoarse cu gura-n jos pentru ca Gacel să vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
Probabil că în Al Doilea Cerc, dacă într-adevăr buricul reprezintă insula lui. — Asta reprezintă, interveni bătrânul kahuna, care era unul dintre cei care-și petreceau ore lungi studiind corpul prizonierului. Este un obicei vechi, foarte răspândit printre popoarele din nord-vest. —Din nord-vest? se miră Hiro Tavaeárii. Cum se explică faptul că au venit din nordvest într-o perioadă a anului când sufla neîncetat Mara’amú din sud-est? Deoarece se pare că sunt foarte isteți, răspunse Miti Matái, al cărui creier
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
în Al Doilea Cerc, dacă într-adevăr buricul reprezintă insula lui. — Asta reprezintă, interveni bătrânul kahuna, care era unul dintre cei care-și petreceau ore lungi studiind corpul prizonierului. Este un obicei vechi, foarte răspândit printre popoarele din nord-vest. —Din nord-vest? se miră Hiro Tavaeárii. Cum se explică faptul că au venit din nordvest într-o perioadă a anului când sufla neîncetat Mara’amú din sud-est? Deoarece se pare că sunt foarte isteți, răspunse Miti Matái, al cărui creier funcționa cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
chiar ani. Fără îndoială este vorba despre un popor de pirați, care nu se grăbesc niciodată. Asta ar încurcă foarte mult lucrurile, remarcă Roonuí-Roonuí, pe al carui chip se putea citi îngrijorarea. Am auzit că în Al Cincilea Cerc, înspre nord-vest, există mii de insule. Ce șanse avem să găsim una între atâtea? — Dacă se găsește în Al Cincilea Cerc, n-avem nici o șansă, răspunse scurt Miti Matái. Dar, chiar și-n acest caz, vom încerca. Pentru locuitorii din Bora Bora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
Miti Matái - care reușise să găsească drumul de întoarcere după ce pătrunsese în Al Cincilea Cerc. Dar nu trebuia uitat faptul că el se întorsese din sud, ajutat de credincioasele alizee, pe când acum, daca permiteau că acestea să-i împingă spre nord-vest, dincolo de limitele celui de-al Patrulea Cerc, nu mai există nici un vânt care să-i aducă înapoi acasă. „Chiar și-n acest caz, vom încerca“, spusese Miti Matái și, când această frază ajunse la urechile lui Tapú Tetuanúi, se convinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
apară deasupra Rairateei. Un gest aproape insesizabil de încuviințare îl făcu să-i bată inima mai tare ca oricând și, după o scurtă pauză, interlocutorul sau îl întreba din nou: — Ce vânturi vei avea în iulie, daca te afli la nord-vest, dincolo de Primul Cerc? — Până la amiază, nici unul. Apoi ar trebui să se ridice un slab Maoa’é dinspre răsărit, care, după apusul soarelui, se va muta spre sud, transformându-se într-un Maoa’é Tavara, care va bate în rafale până când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
lungul unei nopți, iar acest ansamblu de stele primise cu mult timp în urmă numele sfânt de Avei’á. Miti Matái hotărâse că Drumul de Stele din acea noapte să înceapă cu Dânsul Zeului Oró, care avea să apună la nord-vest o jumatate de oră mai tarziu, dar știa că până atunci va avea Coadă Fregatei deasupra provei de la tribord, în timp ce în spate, exact între cele două carene, își va face apariția Undita lui Maui. Întorcându-și capul peste umărul stâng
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
asta. Dacă o faci mai devreme, s-ar putea dovedi un efort inutil și o presupunere nejustificată, pe care nu ți-o poți permite. Atunci, ce trebuie să fac? — Deocamdată, să înveți toate Drumurile de Stele posibile între vest și nord-vest, pentru următoarele trei luni. Cand o să le știi, o să mai vorbim. Navigatorul-Căpitan se întoarse la postul său, pe platforma de la pupă, lăsându-l pe bietul băiat descurajat și aproape stupefiat, căci cascadă de stele care umpleau firmamentul între cele patru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
acord că aceasta era cea mai bună soluție, în aceeași zi Mara’amú începu să bată cu mult mai multă forță, marea se ridică în valuri uriașe, care păreau să-i împingă spre victorie, iar Marara începu să alunece spre nord-vest cu o asemenea viteza, încât s-ar fi putut crede că lua parte la o formidabilă întrecere. Se văzură nevoiți să pună doi oameni la cârma ca să poată s-o stăpânească, iar Navigatorul-Căpitan își demonstra încă o dată profunzimea cunoștințelor, atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
cum ar fi acel frig care poate omorî un om și, după câteva momente, Miti Matái hotărî să-și reia firul povestirii de acolo de unde îl lașase. Cum vă spuneam, după ce valurile uriașe au încetat, a-nceput să sufle dinspre nord-vest un violent Pafa’ité, care, după cum știți, este un vânt care bate în direcția inversă față de Mara’amú, însă nu e cu nimic mai slab, fiind vântul care domină cu forța lui toate marile care se-ntind la sud de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
să nu-i arunce pe coasta. Vâsliră pe întuneric până ajunseră în punctul dorit: un golf izolat, adăpostit de vânturile de răsărit, căci Miti Matái știa, din experiența, ca în acea parte a oceanului taifunurile băteau mereu dinspre sud-est spre nord-vest. La prova, doi oameni sondau încontinuu adâncimea apei și, când se știu la vreo cinci metri deasupra unui fund de nisip, Navigatorul-Căpitan ordona să se arunce ancoră. Zece războinici săriră în apă, cu armele pregătite, se răspândiră rapid pe plajă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
două puncte care se pierdeau în depărtare. Iar Peștele Zburător continuă să zboare. Odată cu zorii, vântul se opri. Dar nu se mai zarea nici o urmă de Te-Onó, nici de insula lor, pe care o lașaseră cu mult în urmă, înspre nord-vest. Singurul lucru care îl interesase până acum pe căpitanul Mararei era să pună o distanta cât mai mare între vasul sau și cele ale urmăritorilor, profitând la maximum de vânt, deși se văzu nevoit să reducă simțitor suprafață velelor, fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
avea să și-o amintească mereu și care, într-un fel, avea să-i marcheze destinul, deși, de fapt, destinul lui fusese marcat de către Navigatorul-Căpitan încă din acea prima noapte, când îi poruncise să învețe toate Avei’á posibile înspre nord-vest. Acela fusese momentul magic când Tapú Tetuanúi se îndrăgostise cu adevarat de stele și de ocean, o dragoste care depășea orice altă pasiune, căci senzația de pace și de grandoare pe care băiatul o simțea atunci cand contemplă ore întregi cerul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
încă una. Și o a treia, și nici un luminiș în care să te poți odihni fără primejdie. — Țară de căcat! — Liniște! Se auziră primele împușcături, clare și îndepărtate. După aceea, nimic. Apoi, răpăitul mitralierelor. Consultară busola și harta. Veneau dinspre Nord-Vest. — Sergent, cine e pe-acolo? — Compania „Charlie“, domnule locotenent. — Aș zice că are probleme. Haideți, să-i dăm o mână de ajutor. Grăbiră pasul, uitând de căldură și de cruste. O nouă mlaștină, și încă o oră, și aproape și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
nu era chip să-l faci pe un yubani să iasă noaptea. Dar în ziua aceea, soarele era în înaltul cerului, Intié erau stăpânii lumii, iar Kano, cel cu picioarele diforme, mergea cu un pas sigur prin desișuri, mereu spre Nord-Vest, fără ajutorul busolei, călăuzit de un instinct tainic care îl conducea direct spre obiectiv, chiar și în acel nesfârșit labirint cu arbori identici cu alți arbori. Odată cu căderea serii, indianul se opri într-un luminiș, căută ramuri de chonta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
pe care emiteam eu, foarte puțini o captau. În cea de a treia zi, pe înserat, zăriră orașul Santa Marta, care se înălța - murdar și fierbinte - la un cot al râului, pe un povârniș de unde se putea distinge acum, la Nord-Vest, silueta decupată a primelor culmi andine. Santa Marta - punct al civilizației înaintat în selvă, capitală a „muntelui“ amazonian, sediu al guvernatorului civil, al comandantului militar și al episcopului - figura pe hărți ca oraș de categoria a doua, dar în realitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
călătoreau dincolo de munți și de mări și urechile lui înțelegeau limbile străine. Mașina era verde, așa cum a spus el, și a adus distrugere și moarte... Nu va mai exista niciodată altcineva ca Ulla... Încotro s-a dus avionul? Arătă spre Nord-Vest. — S-a întors de unde a venit. De la șosea... Nu e cu putință. Pe șosea nu există pistă de ateri... se întrerupse și fugi spre Sierralta, care fotografia tot ce vedea. Spune-mi! îl rugă el, agitat. Pe șosea poate ateriza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
primelor expediții trimise În junglele din centrul Îndepărtat al insulei povestesc cu groază despre cele văzute acolo. În miezul unei complicități mondiale tacite, toate țările făcuseră deversări ilegale, ascunzând gunoiul nu sub preș, ci pe Tit. Mai ales partea de nord-vest, aflată aproape de ruși, e plină de sticle goale de vodcă, În urma chefurilor organizate la sfârșit de săptămână. Peste tot sunt munți de chiștoace, meșe, tone de deșeuri atomice și de steril, mașini abandonate, blănuri sintetice, cutii de lapte, prezervative, seringi
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
în câte o năzbâtie nevinovată. Dinspre partea asta lucrurile mergeau tot mai rău, îmi dau seama acum, pentru că timp de câțiva ani profitasem de o înțelegere reciproc avantajoasă cu un anumit sergent detectiv, care, din păcate, a fost transferat în nord-vest. Era o frumusețe de bărbat; Herbert parcă îl chema...Vreo doi metri de mușchi și un fund ca o piersică pârguită... Oftă și tăcu câteva clipe. Iartă-mă, se pare că am pierdut șirul. — Afacerea mergea bine... — Exact. Și apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
o țară imensă, care seamănă cu universul ieșit din haosul primordial. Ea se mărginește într-o parte cu Imperiul tătarilor și cu Indiile, iar în cealaltă cu Marea Neagră și Ungaria. Frontierele ei se întind pînă în Polonia și Letonia; la nord-vest se află Suedia. Rusia poate avea de trei sute de mii de ori teritoriul Germaniei în lățime și de mai bine de cinci sute de mii de ori în lungime. Țara este bogată în grîne, furnizînd toate cele necesare traiului, în
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
cu zgomot drept În față, În nas, pe parchet. Și-i la fel de greu să simți amenințarea tăcută și continuă cînd privești ce interpretează Vincent la un provincial concurs de actorie: rolul mut al lui Carry Grant din La nord, prin nord-vest, În scena unde-i atacat de-un avion. Aceeași scenă care va fi reluată puțin mai tîrziu În realitatea filmului adevărat, Vincent fiind acum urmărit de aparatul rămas fără comenzi pe care-l pilotează Faye numai cu forța adevăratului temerar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
se-ndrepta din nou spre țărm, după care s-a Întors. — De-acum Își face turele, zic. Dacă se prinde și mai tare ne luăm după el. Nu trage piedica prea tare. Avem destul fir. BĂtrînul pește se-ndrepta spre nord-vest, cum fac toți peștii mari, și, frățioare, ce se mai prinsese. Începuse să facă plonjoane lungi și stropea În jur ca o barcă cu motor. Ne-am luat după el și, după ce am Întors vasul, am menținut sfertul de kilometru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
patruj’ de minute și-mi părea bine că mă-ntorc - acum puteam miza pe o vară frumoasă. — Ce zici, Eddy, bem ceva? l-am Întrebat. — Oh, Harry, mereu am știut că ești tovarășu’ meu. Întoarcerea afaceristului Traversară noaptea și din nord-vest bătea un vînt puternic. CÎnd se ridică soarele observă un petrolier venind dinspre golf, și era atît de Înalt și de alb În soare, În aerul Ăla rece, Încît părea o clădire mare Înălțîndu-se din ape; atunci Îi spuse negrului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]