4,917 matches
-
altuia să urce cu coarda la Trafulică? Dar dacă și următorul spune că are rău de înălțime? Vor fi doi în loc de unul. Ce va spune superiorul său, comandantul unității? Îl așteaptă o sancțiune disciplinară. Dar dacă se întâmplă o nenorocire, pușcăria îl mănâncă. Mai bine îi raportează cazul comandantului și-i va cere să trimită elicopterul de intervenție. Își sună superiorul și-i explică situația. Peste câteva minute, elicopterul se rotește în jurul turnului, coborând coarda de salvare cu cârligul de prindere
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
penultima îmbarcare la care am participat, mi-a venit o idee trăsnită în cap, să fug din țară când se va livra un nou lot numai din berbeci. Mi-am zis în sinea mea, dacă voi fi prins, voi face pușcărie pentru tentativa de trecere frauduloasă a frontierei, dacă planul meu pe care îl urzisem în capul meu, va reuși, atunci voi vedea ce am de făcut în lumea largă, nu spun liberă că e o expresie care nu se prea
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
mai venit în control. Îl lecuisem. Cei care au ascultat și năzdrăvănia pe care i-a făcuto revizorului s-au amuzat copios. Apoi a continuat. Nu mi-e rușine să spun. N-am făcut lucruri care să mă ducă în pușcărie. Să fur lemne din depozit. Și pentru mine acasă plăteam lemnele și păstram chitanța, căci mă urmărea miliția. Seara, când făceam calculul câte lemne vindeam sau cărbune și dacă îmi ieșea în plus unu sau doi lei, mă bucuram că
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
el a început să urle cât îl țineau bojocii. Mama și bunica, când l-au auzit urlând și văzându-mă cum îl toc, au venit și mi-au spus: - Ce-i faci?... Vrei să-l omori? Să te duci la pușcărie, în loc să-ți termini facultatea?... - Mamă și bunică, acest netrebnic a mărturisit că datorită lui tata a fost omorât în spital. Vă aduceți aminte de scrisori? Ce-a scris tata după operație, că merge spre însănătoșire, ca apoi să scrie că
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
mă înjure. A fugit cum a putut. Peste ani am aflat câți oameni nevinovați au avut de suferit din cauza lui, fiindcă refuzau să se treacă la colectiv și apoi îi reclama la securitate, iar securitatea a trimis pe mulți în pușcărie, fiind nevinovați. Peste ani, răul care ni l-a făcut nouă și poate sutelor de țărani nevinovați, pe când era activist de partid și apoi primar, i-a adus un sfârșit pe măsură. A murit ca un câine, într-un șanț
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
de la vacă sau porcul din coteț. În anul 1953, o astfel de echipă a venit și la noi și ne-a scuturat podul, luând de la gură hrana copiilor, a mamei și a bunicii. Cei care nu predau cotele, făceau și pușcărie. Așa s-a întâmplat cu bunica dinspre tată a bunicii tale căreia îi spui „dragă”, însă au făcut pușcărie și alți oameni din sat sau din alte sate. În anul 1953, am terminat școala elementară cum se numea pe vremea
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
ne-a scuturat podul, luând de la gură hrana copiilor, a mamei și a bunicii. Cei care nu predau cotele, făceau și pușcărie. Așa s-a întâmplat cu bunica dinspre tată a bunicii tale căreia îi spui „dragă”, însă au făcut pușcărie și alți oameni din sat sau din alte sate. În anul 1953, am terminat școala elementară cum se numea pe vremea aceea, adică ciclul claselor V-VII. Mama a hotărât să mă dea la o școală de meserii la Huși
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
Adusesem două reproduceri după tablourile „Întoarcerea fiului risipitor” și „Hamon cerând iertare Esterei”, ambele având subiect biblic. Am fost reclamat că am adus în școală icoane. Mai mult, fusesem reclamat că sunt prieten cu preotul Grigore, care făcuse cinci ani pușcărie politică și că aș fi sub influența acestuia, ceea ce nu era adevărat, Preotul era un om de o cultură deosebită cu care purtam discuții alese. Cum tata fusese legionar, mi se punea în cârcă și acest aspect. Eram propagandist al
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
alese. Cum tata fusese legionar, mi se punea în cârcă și acest aspect. Eram propagandist al organizației de partid din sat și unii comuniști spuneau cum poate să ne fie propagandist al politicii partidului un fiu de legionar? Mă urmărea pușcăria pas cu pas și atunci am hotărât să mă transfer la o altă școală în județul Tulcea. Înainte de a pleca din sat m-am căsătorit cu bunică-ta Argentina de care m-am îndrogostit. Era profesoară suplinitoare și studentă la
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
noastre naționale”. Întreaga familie este urmărită zi și noapte de securitate, iar părinții - exterminați pentru că n-au intrat în colectiv. După propria mărturie a d-lui Alexandru Tacu - bărbații din familie au fost condamnați la peste 70 de ani de pușcărie, iar familia proprie, soția și cei doi copii - urmăriți de organe speciale și spionați de prieteni până la refuz. Alexandru Tacu este un lider al împotrivirii arhicunoscut la Iași și nu numai. Soția și cei doi copii, Mălin și Alina, împărtășesc
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
care, încrezători, își descărcau sufletul în fața acestui specimen odios, când în aceeași măsură și compătimirile se repetau cu aceleași invariabile cuvinte, cineva a avut o sclipire de conștiință, și-a dat seama de la cine veneau arestările samavolnice, condamnările și supraaglomerarea pușcăriilor cu consătenii lor, și, precum se întâmplă în telepatie - că satul are felul său de a percepe și comunica - individul a început a fi ținut la distanță, nu mai era primit în case, cinstea din sărăcia omului nu-i mai
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
eu această comportare inspirată de interese străine țării, cu gândul la acei oameni care din prea multă încredere în omul de lângă ei au plătit omenia lor cu prețul îndurării unui regim de exterminare pe care numai lagărele de muncă și pușcăriile comuniste l-au putut arăta, unii dintre ei chiar cu jertfa supremă - viața. Cât privește ticălosul căruia nu i-am pomenit numele adevărat trebuie să știe că am făcut acest lucru și pentru că el și semenii lui au făcut lucruri
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
zidurilor reci și, mai ales, nu uită că, privindu-se în oglindă, zărește propria imagine ca pe o persoană străină cu obrajii brăzdați cu șanțuri și cicatrici săpate de sarea plânsului, ca o adevărată hartă a durerii. Și din infernul pușcăriei, cu chinuri suferite și orori îndurate, își amintește și de un strop de omenie a unui gardian care-i oferă o ramură de liliac înflorit pe care i-a înapoiat-o la ieșirea lui din schimb, la fel de proaspătă ca la
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
autorul volumului de față, Păcală primește acel dar al împotrivirii și al luptei continue cu noua orânduire, îngroșând rândurile celor care s-au împotrivit chiar cu armele în munți și mai mult încă, în rândurile elitei noastre economico-politico-sociale, exterminată în pușcării și în Gulagul românesc de la Canal și din alte locuri. Anticomunismul lui Păcală e sugerat de autorul volumului de față, care a simțit matrapazlâcurile politice ale unor turnători știuți sau aflați în umbră - singura lor posibilitate de a îngenunchea adevăratele
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
mi-a arătat lucrarea - mai trebuia doar inscripția, i-am plătit-o și peste două zile când m-am dus s-o ridic, mi-o vânduse deja altuia. Prinde hoțul, judecă-te cu el, dar puțin după aceea a înfundat pușcăria și n-a mai supraviețuit. Dumnezeu, justiția divină, a făcut dreapta judecată. Căldură sufocantă, caniculară, pe la noi, iar în alte părți ale țării temperaturile au atins peste 40 de grade. În regiunile calamitate am văzut aspecte dezolante, selenare. Oameni și
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Eu o să iau puțin. Doamna Popa își linse degetele cu unghii roz. Nenorocitul! Să mă lase el așa, gravidă! Păi eu, care l-am luat de pe șantier, nu știa nici să se șteargă la fund! Eu, care tata a făcut pușcărie politică și l-a cunoscut pe Zelea Codreanu, păi dacă nu eram fraieră și cinstită, după Revoluție ajungeam boieroaică! Eu, care i-am spălat, i-am cusut, mi-am văzut de treaba mea, am fost femeie cumsecade! Eu, care l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
și i-am dat ideea cu MaxiBarul. Până și numele a fost ideea mea, scuipă doamna Popa puțină halva pe cămașa lui Gabrielescu. Spuneți, domnu polițist, e cinstit să-mi facă una ca asta? Păi n-ar trebui băgat la pușcărie? Legea ce zice despre bărbații care-și abandonează femeile însărcinate? Stați cu mâinile în sân, alergați tinerii prin baruri și când se comite o crimă ca asta ce faceți? Ă? - Doamnă... - Nici o doamnă! Nu mai sunt doamnă! Sunt văduvă, aia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
mai suspectă. Nu mică îi fu surpriza când îl văzu apărând pe nea Ovidiu. Fusese surprinsă îndeajuns să afle că el furase bani din casă. Dar era plauzibil, era un bețiv nenorocit. Și acum, cum reușise el să iasă din pușcărie? Ce nu știa Mariana era că gardianul, un veritabil colecționar de artă, primise în schimbul acestei fapte bune o oglindă de cristal încrustată cu pietre prețioase. Lângă nea Ovidiu venea sprinten nici mai mult nici mai puțin decât Romeo. Mariana fu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
Camera 1 pe fată, camera 2 pe bețiv! spuse o crainică. - Toate camerele pe bețiv! replică a doua crainică. - Deci cu halterele a fost că... încercă din nou nea Ovidiu. - Nea Ovidiu, eu ți-am promis că te scot de la pușcărie... îi aminti Mișu. - Mișule, să mai dansez? mai apucă Mariana să spună înainte s-o bușească plânsul de tot. - Da! îi răspunse Mișu. - Nu! îi răspunse Horațiu. - Da! îi răspunse prima crainică. - Nu! îi răspunse a doua crainică. - Da! strigară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
demaște pe falsul halterofil, în schimb expusese răutății oamenilor o ființă feminină. O ființă care-l oblojise și pentru care, de ce să nu recunoaștem, Horațiu începuse să aibă anumite sentimente. După aventura neizbutită, nea Ovidiu s-a întors resemnat la pușcărie. Toți erau mincinoși. Horațiu îi promisese că îi va demonstra nevinovăția. Ei bine, nu se întâmplase asta, și în plus era clar că nici Mișu n-o să-l mai ajute acum. Gabrielescu, trezit din beție la sfârșitul spectacolului, se dusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
tragă o pernă peste cap și să nu mai audă de nimeni și de nimic! Să doarmă și să nu se mai trezească niciodată. Asta spera și Mișu. Mișu nu mai putea să stea în țară. Chiar dacă Nexus ajunsese la pușcărie, putea să apară oricând un alt nebun care să-i ceară să mai arunce o dată halterele. În America avea totul pregătit: cei de la sala de fitness îi cereau mereu poze pentru publicitate. Îi închiriaseră și un apartament de lux. Penthouse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
n-o avea decât pe Contesă, care nu trebuia să afle nimic, ca să nu se dea de gol. Nea Ovidiu n-o avea decât pe nevastă-sa, cu care se certase, în sensul că ea îl blestemase să crape-n pușcărie cu băutura lui cu tot. Pe care nici pe aia n-o mai avea nea Ovidiu, întrucât cine să i-o aducă? Nea Ovidiu nu mai voia nici să mănânce, se uita mereu la portretul lui Zelea, sperând că Sorinel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
trezea de multe ori compătimind la marea teamă a doamnei Popa: amândouă în lipsa bărbaților, amândouă susceptibile să piardă sarcina de atâta frământare. Uneori, din ce în ce mai des; Mariana se gândea și la Horațiu, care probabil că o iubea totuși dacă ajunsese în pușcărie din gelozie față de Mișu. - Of, ce mi s-au umflat gleznele! începuse chiar să vorbească singură prin casă. Țin apă, asta e! În toate aceste supărări era însă și ceva bun: gândul sinuciderii nu o mai vizitase în ultima vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
tău pentru libertate, și încă o libertate pe care nu ți-o dorești! Unde-i fusese capul? Dar acum era prea târziu. O acuzase pe Maică de ispită și uite cine-l ispitise, tocmai Mișu, din cauza căruia se afla în pușcărie! Sorinel luase pentru a doua oară, de data asta post mortem, calea Americii: portretul lui Zelea se zgâlțâia neliniștit la două ore de zbor de New York. Cu sufletul golit, nea Ovidiu sărută mâna aspră și cam păroasă a Maicii, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
adusese pe Maica Tereza printre pușcăriași. Niște studenți de la Sociologie voiau să facă un studiu despre fenomen, iar cincizeci de călugări din diverse părți ale țării depuseseră cereri la primării, guvern, parohie și Uniunea Europeană să fie lăsați să sihăstrească în pușcărie. Unul chiar violase o babă peregrină în acest sens. Și dacă Maica nu-l va mai găsi? Imposibil, îl găsise la McDonald’s, îl găsise la pușcărie, îl va găsi oriunde. Ce va face? Nu, nu va merge la Contesă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]