7,819 matches
-
o cultură deliberativă de tip parlamentar și, în Franța cel puțin, liderii socialiști au fost mari parlamentari, oratori de tribună, produși ai tradiției republicane, care presupunea ea însăși o retorică a mulțimii. Dar retorica lor este susținută de cuvîntul scris, singurul care face legea în ochii militanților și în proprii lor ochi. Dovada: micșorați tirajul de carte, diminuați oferta de ziare, umiliți școala, și inspirația dispare. Arta, cu principiile sale. Harul, cu ritualurile sale. Socialismul instituit în acea zi nu și-
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
jurnaliști, mînuind casetele tipografice ca pe cretă, fiindcă atunci și în acel mediu ziaristul îl poate înlocui pe magister, în loc să-1 nege (ca acum). Însuși Benda, atît de puțin militant în Trădarea clericilor, considera presa drept "unicul sau cel puțin singurul puternic dintre instrumentele de educație". Louise Michel, deportată în Noua Caledonie, deschide imediat o școală pentru băștinași: dacă ar fi avut hîrtie și caractere, ar fi fondat fără îndoială primul ziar din Noua Caledonie. Încă de la nașterea sa, în 1920, partidul comunist
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
se poate nega sau a căror calitate a efectului personal se poate contesta. După scara de valori general admisă, și care ținea loc de explicație supremă a existenței claselor sociale, putem susține chiar contrariul. Mesageri ai științei, ei erau aproape singurii din oraș cunoscuți ca atare, alături de medici (aflați la distanță, trebuie s-o spunem pe față, în ierarhia capetelor luminate), de preot, perceptor, notar și farmacist (...)." Și fiul fermierului, care a trebuit să părăsească școala la 13 ani ca să meargă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
această calitate, atît de scutirea de bir și de supraveghere, cît și de scoaterea de sub urmărirea forului judiciar. Era încă o afacere de familie. Librarii simpli comisionari în cărți și staționarii (termen roman repus în uz de universitățile din Italia) singurii abilitați să execute cópii după exemplarul canonic pentru a le împrumuta școlarilor jurau credință Universității, care fixa, în schimb, tarifele de închiriere a exemplarelor și suma totală a garanțiilor. Tocmai acest mecanism instituțional greu încercat va întîmpina tipografia pe neașteptate
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
o boală ceva mai dificilă decât a mea. Asta presupun ei că le dă niște drepturi în plus. Ei sunt adevărații bolnavi. Io, cu otită supurată și alte rahaturi, nici nu ar trebui să deschid gura în fața lor, care sunt singurii bolnavi, adevărații bolnavi. Veterani. E bine că am timp să reflectez, să-mi aduc aminte că înainte să mă internez mi s-a întâmplat cea mai umilitoare chestie din viața mea. Poate nu e bine să mă victimizez ca o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
băiat“. Doctorul nici nu vorbea cu tine. Cam ăsta e semnul valorii. Să te ignore, cu cât te tratează mai mârlănește, cu atât îți dă un sentiment de siguranță mai mare. La început, mârlănia doctorilor mă revolta. Io eram cam singurul care se revolta în tot spitalul. Alt semn al naivității. Trebuia să vină la control la ora 8 și întârzia imens. Le spuneam celorlalți că așa ceva nu se poate, dar ei îmi răspundeau resemnați ceva de genul: ehehe, să fiu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
călare pe un text de-al meu. Să găsim un cuvânt mai bun, o expresie mai interesantă. Era frumos. El m-a învățat să fiu scriitor și acum îl înjur, că doar știa în ce mă bagă. El a fost singurul care m-a ajutat cu adevărat, dar nu sunt sigur că am făcut bine ascultându-l. El știa că nu înseamnă nimic să fii scriitor. Asta e și drama lui. Din când în când, mai pică câte cineva aici, „La
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Tu, mi-a mai zis popa, ar trebui să scrii despre niște oameni și dup-aia să pleci imediat din locul ăla! Să nu mai ai niciodată de-a face cu ei. Nu era prima dată și nu era nici singurul care să-mi spună că îi e frică de mine, se teme să se desfășoare, din cauză că io aș putea transforma prestația lui în text și asta nu se știe dacă i-ar pica bine. Într-un fel, ținea la mine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
citea literatură în draci la mine în sat de când io plecasem și era plin de critici literari cu veleități de jurist ratat. Era o comunitate interpretativă satul meu. Exista o relație de proprietate între oameni și faptele lor. Ei erau singurii care aveau dreptul să le povestească. Iar io mi le însușisem cu nesimțire. Dacă pentru noi un fapt are o multitudine de sensuri și trebuie permanent reinterpretat și reevaluat, pentru țărani - mulți oameni de aici au rămas fundamental țărani, în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
eficacității lor. Concomitența unei slabe productivități și a unei părți importante de persoane în vârstă poate rezulta și din faptul că seniorii se află în sectoare în declin, și nu din mai mica lor eficacitate productivă. Un demers sectorial este singurul capabil să confirme sau să infirme această ipoteză și, în această privință, nimic nu permite să aderăm la o poziție tranșantă. Dispensele de căutare de lucru constituie o dispoziție specială ce datează în Franța din 1986. Această dispensă are două
Demografie şi societate by Phillippe Barthélemy, Roland Granier, Martine Robert [Corola-publishinghouse/Administrative/1396_a_2638]
-
dă posibilitatea măririi veniturilor individuale și activității pentru producerea de bunuri colective precum sănătatea, educația sau securitatea. Creșterea pe termen lung este determinată de demografie și de progresul tehnic endogen. Dar îmbătrânirea populației (scădere a populației active) nu este nici singurul, nici neapărat cel mai important determinant al creșterii. În Europa, în ciuda discursului alarmist, merită să fie puse niște întrebări: sistemul productiv a evoluat suficient către noile tehnologii și serviciile intensive de cunoaștere? Instituțiile permit economiilor să se adapteze? Investiția în
Demografie şi societate by Phillippe Barthélemy, Roland Granier, Martine Robert [Corola-publishinghouse/Administrative/1396_a_2638]
-
pricep la nimic, nu știu nici să sparg un ou și să fac niște ochiuri, de mămăligă ce să mai spun?!). Pentru mine înseamnă tare mult și faptul că nu fumez și nu simt niciodată nevoia să beau, dulciurile fiind singurul meu "viciu" de acest gen. Absența unei mari iubiri mă doare cel mai mult, poate și fiindcă niciodată nu pot crede în mod foarte serios (după artă) decît în dragoste. Dar nu mă satisface nici una din multele frumuseți pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
din motive care îmi scapă. Ascult muzică peste limita normală (eu și cînd scriu ascult muzică!), citesc divers și umblu mult singur prin munți. Nu am nici un prieten aici, deși-s destui care se cred prietenii mei. Radu Florescu era singurul aici cu care nu-mi displăcea să stau (e drept, nu întotdeauna), dar acum e la P. Neamț, are serviciu acolo (un fel de inspector cu sau al viermii de mătase!). Și, închipuie-ți, P. Neamț e la 95 de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
făcut o mișcare greșită, medicul ,,specialist” ar fi avut toate ,,argumentele” să mă țină internat tot înainte! Asta pentru că în spital sunt oameni cu adevărat bolnavi, oameni care au nevoie de îngrijire medicală și nu pot fi lăsați nesupravegheați, iar singurul care decide cine este bolnav și cine nu, este ... medicul specialist. Iar dacă acest medic este atras într-o rețea infracțională de torționari, atunci se întâmplă exact ceea ce mi s-a întâmplat mie! Acțiunea care mi s-a aplicat a
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
personal - Ziarul este trimis tuturor publicațiilor, inclusiv postului de radio BBC„Scriu când am ceva de scris, cu toate că știu că glasul meu este glasul neputinței” - spune ineditul jurnalist, hotărât să continue redactarea ziarului. Marian Ciornei este un personaj original, probabil singurul din țară care editează un "ziar personal", expresia aparținându-i. Acest ziar apare odată pe lună, este dactilografiat la un rând jumătate pe pagini A4 și expediat presei scrise, audio și vizuale, inclusiv postului englez de radio BBC., în cele
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
care veneau "clandestin" la Congresele PCR, discuții reluate "liber" în perioada misiunii mele la Madrid. Cu Pinochet am respirat același aer în anii petrecuți la Santiago de Chile, iar pe generalul Geisel, aveam să-l întâlnesc tot la Santiago, fiind singurul care-l vizita pe "colegul de arme "Augusto Pinochet, dar și ulterior la Rio de Janeiro și Brasilia în anii restaurării democrației. Cu dictatura civico-militară din Uruguay aveam să "intru în contact" la doar 15 ani de la reinstalarea democrației, asistând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
acestor răgete năprasnice, că doar nu se trezea în jungla africană, amenințându-l chiar cu aplicarea unei zdravene corecții corporale. Niște inculți și mocofani. Poftim! Poftim! A plecat orbecăind spre căsuța lui, negru de supărare, hotărând că de acum încolo singurul lui spectator va fi propria lui persoană. Așa se face că în fiecare noapte eram serviți fără voia noastră cu cele mai diverse piese muzicale interpretate "fortissimo", încât se duceau naibii și somnul, și odihna și liniștea noastră. Soluția se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
pentru tine lumea aceasta este chiar o patrie, pentru mine sigur este, sau dacă este doar o stație de tranzit în drumul tău spre cer. Ai avut o ezitare, ai întârziat și porțile cerului ți s-au închis, nu ești singurul care a pățit una ca asta. Dar e posibil să se mai deschidă o dată și să ajungi totuși acolo, în cer. Cine populează Văzduhul? Tot felul de creaturi, venite de te miri unde. Nu le putem așeza pe toate sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
nu arătați a brigadier, de-aia!... Tata a surâs și el, amar, a spus sărut mâna și a ieșit. De la dispensar, s-a oprit în stația de autobuz. A rămas acolo pe o băncuță aproape o jumătate de oră, era singurul care aștepta, dar în zadar, autobuzul nu-și făcea apariția. Nu era nici mirat, nici deranjat că întârzie autobuzul. Oricum, timpul avea acum altă valoare pentru el decât odinioară. În fond, probabil nici nu-și punea speranțe că o să se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
șoptit: -Vlad!... Și Vlad a răspuns: -Gata, mamă, s-a terminat... Mama l-a îmbrățișat și și-a dat drumul la lacrimi în voie: de data asta plângea de fericire - i se întorsese acasă băiatul, cel mai prețios, fiindcă era singurul care rămăsese în viață. *** O zi doar a mai rămas Vlad acasă. Nu părea traumatizat. Ba chiar, constata mama, arăta de parcă nimic nu se întâmplase sau, oricum, de parcă nimic nu-l atinsese. În ziua aceea nu i-a pomenit mamei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
A parcurs, succesiv, treptele ierarhiei didactice universitare: asistent titular (1946), șef de lucrări (1949), conferențiar (1951) și profesor universitar (1957). În 1979 s-a pensionat, devenind profesor consultant. A devenit conducător științific de doctorat din 1968, în domeniul geografiei economice, singurul din țară în perioada inițială. În anul 1966 a devenit Doctor docent în științe geografice, iar în 1970, profesor universitar emerit. În decursul celor peste patru decenii de activitate la catedră, prof. dr. doc. Ioan Șandru a predat cu competență și
Personalităţi ieşene: omagiu by Ionel Maftei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91547_a_93092]
-
a reușit să pună la dispoziția personalului spitalului ultimele publicații de specialitate și revistele științifice din țară și de peste hotare pentru ca aceștia să fie la curent cu tehnicile medicale cele mai bune la tratarea pacienților. Ca mamă, a vegheat ca singurul ei fiu - Victor - să capete o pregătire de excepție, vis ce a avut fericirea să și-l vadă împlinit, fiul său ajungând un prestigios neurochirurg al Iașului medical și universitar. A avut o căsnicie fericită lângă medicul Dimov, care până în
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
cam "oficial" din cauza unui impermeabil militar. Repede a fost ascunsă sub tejghea, o condică. I-am intrigat și mai mult când am întrebat de un bărbat care i-ar fi fost un frate mai mare, cu un nume de poreclă, singurul de care i se părea lui Vasile că își amintește. Spunea și de o casă, de un gard, alt amănunt reținut de mintea bolnavă a lui Vasile. Altceva, nimic, obscuritate totală. În liniștea instalată într-un moment, devenisem oarecum suspecți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mai fi pierdut vreodată cumpătul ca atunci. «De ce nu a acționat Nicolae Breban mai bine, dacă știe cum trebuie procedat și are prestigiul necesar?, a strigat Noel, scos din fire. Puțin importă dacă Goma are sau nu talent. El este singurul dintre voi toți care a avut curajul să stea în două picioare și să-l înfrunte pe Ceaușescu și Securitatea. Iar voi nu v-ați solidarizat cu el, nu pentru că îi lipsește prestigiul, ci din lașitate.Ă Breban s-a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
imbecile. Privesc la titlul acestui editorial și trebuie să-mi cer iertare pentru tautologia pe care o conține, căci fanatismul este (și) unul din chipurile hidoase ale prostiei. De atâtea zecisme și postmodernități megalomanice, nu fracturismul ne pândește, ci fripturismul - singurul „ism” integrator, aproape globalizant. (Jurnalul Național, 30 septembrie 2005) Oportunismul exterminator Aflat în Ciudad de México (Distrito Federal) încerc să iau urma unor umbre. Una din ele este Luis Buñuel, ucis de o ciroză hepatică în această metropolă imensă în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]