8,234 matches
-
manechin. Pe bune, cu poze în reviste, cu aerul rezervat și caustic al fetelor care știu că arată peste medie de bine, cu picioare lungi, față perfectă, tot tacâmul. Eram cu ea, Yves și încă vreo șase persoane la o terasă din centru. Beam cafele și vorbeam despre muzica românească. Miruna îl aprecia pe Nicu Alifantis. - Cântecul ăla cu „Acuma trec pe stradă femei cu cur frumos“, e genial, zisese. - Îl știu, am spus eu. Versurile sunt ale lui Emil Brumaru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
Îndrepta vremea și ar fi salvat relația cu ea. GÎndul Îl răscolește. Ar putea să fluture bagheta fermecată a amneziei peste Zelda și să se Întoarcă Înapoi În timp: o ia pe Zelda de la facultate, după ore. Stau afară pe terasă la crîșma lor favorită. Pe cer nu e nici un nor. CÎnd ajung la rigatoni, Îi oferă un inel. Inelul nu cade Între tăieței. Merg braț la braț către un local de-după-cină, pentru un pahar de-după-cină. Nici o adiere. Pletele Zeldei, pînă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
Îi oferă un inel. Inelul nu cade Între tăieței. Merg braț la braț către un local de-după-cină, pentru un pahar de-după-cină. Nici o adiere. Pletele Zeldei, pînă la umăr, rămîn neciufulite. Pălăria și cravata lui stau la locul lor. Beau pe terasă. Răsar stelele, neaburite de luminile orașului sau de nori. Semiluna stă Înșurubată pe perna ei de catifea. Își vorbesc unul altuia clar și leneș; nici o pală bruscă de vînt nu le fură silabele, nici un nour nu dă buzna În conversația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
nu avea idee ce făcuse pînă atunci. În primul său discurs plătit, descrisese o aventură care Îl purtase În căutarea unui oraș pierdut al Incașilor. Speculase despre cum ar fi fost să trăiești Într-o lume pavată și plină de terase muntoase, care Își stratificase locuitorii după rang și avuție. Apoi vorbise mai departe despre oamenii care trăiau Între straturile unei astfel de lumi, oameni ascunși, ale căror funcțiuni sociale nu erau de loc bine definite sau Înțelese și care ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
În convorbirile ce au urmat, de la telefoanele pline de paraziți din Egipt, Wakefield a liniștit-o pe Mariana În ceea ce-l privea pe iubitul ei și a inventat acronimul TIO ca un fel de cod. Apoi, Într-o seară, pe terasa unui hotel din Cairo, Wakefield văzu un magician făcînd trucul cu cutia de lemn. I-a plătit magicianului ca să-i spună secretul și s-a dovedit a fi chiar simplu. Se deschidea apăsînd două colțuri opuse, pe diagonală și apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
corporațiile americane multinaționale fredonează „CÎntînd În ploaie“. De unde au venit toți acești fluturași, țestoase și vampiri? Din suburbiile liniștite, cu televizor și computer În fiecare cameră, Își imaginează Wakefield. Locuri frumoase, unde părinții lor mănîncă brînză Camembert și croissants pe terase de lemn. Ei sînt odraslele Casei Viitorului. O, Doamne! Făcătorul de brînză este din nou pe ecrane. De data asta se plînge de Mickey Mouse. Numărul de refugiați din holul hotelului scade treptat. După ceva timp, rămîn doar un medic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
gem spuneai marmeladă, marmelada era jeleu, cartofii prăjiți erau chipsuri, iar chipsurile erau cartofi prăjiți franțuzești, iar pe oameni îi strigai „Mac“ chiar dacă nu ăsta era numele lor, iar la casă aveai obloane de furtună și punte din lemn la terasă. Adam ne-a amuzat cu tot felul de povești despre cum a fost atunci când s-a mutat din New York în Dublin. Cum odraslele localnicilor l-au întâmpinat strigându-l „yankeu fascist imperialist“, cum se comportau în preajma lui de parcă Adam ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
serie de minciuni viclene - i-am zis lui Rachel că merg la Teenie, lui Teenie că îmi petrec ziua cu Jacqui și lui Jacqui că o să stau cu Rachel -, am reușit să mă sustrag de la orice petrecere cu grătar pe terasă și cu focuri de artificii luni și m-am simțit destul de bine, stând sub adierile de aer condiționat și uitându-mă la episoade în reluare din The Dukes of Hazzard, Quantum Leap și MASH. Îmi plăcea - adoram - să stau în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
colțul pieței mari Îl zărise pe Jacopo În dric, cu trompeta sub braț, cu ochii țintă În infinit, și-i făcuse un semn de admirație. Jacopo intrase În casă, nu vrusese să mănânce, nici să povestească nimic. Se ghemuise pe terasă și Începuse să cânte la trompetă, ca și cum i-ar fi pus surdină, suflând Încet ca să nu tulbure liniștea acelei sieste. Tatăl său ieșise după el și fără răutate, cu calmul cuiva care cunoaște legile vieții, Îi spusese: „Cam peste o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Cadavre, câinii găsiseră părți din cadavre. Echipa de filmare Îl urmări până ajunse lângă Saskia. —Ai vreo veste? Întrebă el cât de calm putea. Spre ușurarea lui, ea clătină din cap. —Le-am dat mostrele de miros. Au căutat. Întreaga terasă, treptele și nu au găsit nimic, nimic. Harry răsuflă adânc. — Deci tăiem de pe listă acest loc. Alarmă falsă. Bun, atunci măcar să ne bucurăm de priveliște Înainte de a porni spre partea cealaltă a orașului. Și nu uitați. Dacă vedeți ceva suspect
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Înainte de a porni spre partea cealaltă a orașului. Și nu uitați. Dacă vedeți ceva suspect, orice indiciu despre americani, sunați la numărul Bear Witness Hotline afișat pe ecran. Conștient că În continuare camera era Îndreptată spre el, merse până la marginea terasei și privi În depărtare. Câmpia se Întindea dincolo de pagode, altare și turnulețe, edificii care Închideau lucruri pe care el nu le putea Înțelege: secrete, gloria În moarte, tributuri aduse Naților, noțiuni de adorație și istorie străine și bizare. În timp ce scruta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
de dacii liberi, nu era uniform populat, densitatea cea mai mare a populației aflându-se în Podișul Central al Moldovei și în regiunea subcarpatică, adică pe forme de relief mai înalte, ca peste tot în lumea dacică. Așezările omenești ocupau terase sau pante line pe dealuri, de-a lungul râurilor și pe văile secundare ale acestora, în preajma terenurilor pretabile pentru agricultură, care ocupau suprafețe foarte întinse. Presiunea romană asupra dacilor liberi dintre Carpați și Nistru a avut manifestări destul de slabe, ceea ce
Înstrăinata noastră Basarabie by Ion Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/833_a_1563]
-
la mică distanță de sinagogă, petrece el zilele de sâmbătă și de sărbătoare, și nu în locuința lui aflată într-un cartier îndepărtat al orașului. La ora convenită, am sosit la întâlnirea cu șef- rabinul care m-a primit pe terasa locuinței, într-un colț îndepărtat de zona vizuală a tatălui său care se odihnea întins pe o sofa în salonul casei și mi-a dictat două nume de persoane și telefoanele lor, zicând: Notează, notează, dar vezi ca tata să
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
trecut, au coborât de astă dată privirile, rușinați că asistau tăcuți la un act de discriminare revoltătoare care se repeta, paralizați de groază! Dacă nu ar fi fost prietenul meu Jean Moscovici, care m-a primit în locuința lui o terasă transformată în odaie -, atunci fie că ajungeam să mă tăvălesc pe străzile capitalei până ce voi fi luat o decizie definitivă, fie că plecam imediat din București, căci bani pentru închiriat o cameră la cel mai mizerabil hotel nu aveam. Pe
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
puțin mai largă, dar stradă totuși, între strada Arcului pe unde am venit și strada Rusească, unde se înalță impunătoarea clădire a consulatului rus. Pe locul unde e grădina aceasta, care decorează așa de bine fațada otelului și largile-i terase (acum dispărute), se va înălța, mai târziu, impunătoare statuia lui Vodă Cuza, opera florentinului Romanelli. Ce furnicar de lume, ce viață, ce zgomot pe străzile acestea înguste, pe sub arcadele vechilor prăvălii din casele Cantacuzino-Pașcanu, spre Golia! De partea cealaltă a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
mirat, își proptea acolo paharul de plastic plin cu cafea. Bineînțeles că unitatea se închidea brusc, storcindu-i păhărelul și împroșcând cafeaua jur-împrejur. Mi-am amestecat și eu o cafeluță, slabă, fără cofeină, de amator. Cafea bună, în orașul ăsta fără terase și cafenele, se făcea doar la „Caffé Latte“, pe Schitu Măgureanu. Nu găseai niciodată loc, trebuia să te strecori printre Audi și BMW-uri parcate la bordură, de la A6 și 525 în sus. Spațiul arăta auster, perete lângă perete, lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
zice-așa. În viața mea n-am găsit vreun papuc pe-acolo; doar muncitori în cizme și țigani desculți, care bat mingea după-masa. Și, oricum, pe vremea asta, îți dai seama că stăm înăuntru: te zboară alizeul, dacă ieși pe terasă.“ „Asta înseamnă că rămâne timp de-o plimbare. Și de hamsiile tale vestite. Apropo, mai știi ceva de Mihnea?“ „Nimic. În fond, el ne-a băgat în toată povestea asta. Și tocmai el s-a dat la fund.“ „S-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
vânzare, pentru a se face praf; abia la sfârșit ar fi fost cumpărată, devalorizată, pe-un preț de nimic. În Occident, asta se chema escrocherie imobiliară; la noi, privatizare strategică. Intrasem și eu în Grădină, și nu o dată. Era o terasă a Uniunii, unde premianți și leneși se-adunau deopotrivă la o bere și-o farfurie cu hamsii proaspete. Te împrieteneai cu băiatul vreunui scriitor, și-ajungeai chiar lângă bucătărie, la mesele cu tacâmurile pregătite. Farfuriile se înghesuiau frumos, pe rotundul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
în carouri, optimiste. Îmi plac comediile cu ei, râd sănătos, cu satisfacția și detașarea celui care vine din lumea mare, „normală“. Când am mers anul trecut la „2 Mai“ și l-am întrebat pe-un chelner care servea la o terasă: „Cum ajung la plajă, că n-am mai fost pe-aici de treizeci de ani?“, tipul mi-a răspuns sobru: „O iei pe ulița aia, în jos. La stânga-i la nudiști; la dreapta-i la normali.“ După care s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ușă atârna un anunț subliniat cu pixul, pe care domnul Dinu neagă și astăzi că l-ar fi scris și care a apărut și-n „Evenimentul zilei“: „Un dement, noapte de noapte, sparge cu ranga spălătorii, subsolul, chiar și la terasă. Haideți 4-5 oameni să facem un plan să-l prindem. Până vine poliția îl jupuim noi! Căutați administrator Bl. 66.“ Cu greu ai fi putut să afli cine era dementul sau cum arătau „spălătorii“, dar un lucru părea sigur: făptașul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
tatăl fusese izgonit imediat după nașterea Mariei) și restul apartamentului. Un radio „Gloria“, încins ca un fier de călcat bâzia permanent în bucătărie (trucul îi aparținea domnului Dinu, să creadă hoții că a rămas cineva acasă). Domnul Dinu controla eficient terasa, cămara, precum și distribuția de curent, gaze și apă în locuință: borcanele se aliniau, dulapurile fuseseră baricadate din timp cu pungi, ziare și sticle goale (nu se știa niciodată la ce foloseau, dar nu strica să ai câteva zeci prin casă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Amsterdam, Viena sau Bruxelles, Bucureștiul nostru vioi și cafeniu. Iubirea și sexul păreau de neconceput în altă parte, trebuia să vii să vezi orașul pentru a te convinge. Mergeam sâmbăta la film la Mall, îmbrăcați de duminică. Ne plimbam pe la terasele din jurul Herăstrăului, oprind lângă porsche și merțuri, direct „La Fitze“. Făceam turul cafenelelor, gustând din fiecare câte puțin: de la espresso-ul cu croissant dublu de la Crem Café, la inegalabilul latte machiatto din Caffé Late (doar acolo știau să facă diferența
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
brânzeturi și lansai bomba cu fondue imediat cum ieșeai afară), ar fi putut să conteze, dacă n-ar fi fost deja alterate. Timpul și-un creier matur le distorsionase. Peste clădirea birtului crescuse un restaurant de lux, iar căsuța cu terasă de la „Waterloo“ fusese strivită între-o bancă și-un building de corporație. Odată cu desfacerea celor două cartiere în sute de bucăți, se terminaseră și senzațiile inocente de studenție și libertate. Nu puteai escroca pe nimeni, marfa expirată, cu conexiunile arse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
decât strânsoarea dimensiunilor: clădiri înalte și late, fără curți și grădini, lipite unele de altele de parcă s-ar fi terminat tot spațiul într-o singură zi. De pe fațadele lor săreau sfinți, cerbi, vulturi de piatră sau globuri pământești montate pe terasă, la ultimul nivel. Zidurile puternice, tencuite în var bej, gălbui sau gri deschis, închideau porți colosale, ridicate din încrucișări de tablă și bârne negre. Nimeni nu le lăsa deschise, lumina și mișcarea nu pătrundeau acolo. Pereții urcau neîncetat, vegheați de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
orașul se vedea ca un uriaș spectacol de lampioane clătinate ușor de adierea vântului. Shiro Îi poruncise să doarmă cel puțin două ceasuri, iar băiatul știa cât de importantă este odihna dinaintea bătăliei. Se Întinse pe podeaua de lemn a terasei și Închise ochii. Mai era destul până la miezul nopții, iar atacul nu putea surveni decât Între Ora Bivolului și Ora Tigrului 1. 10 spre 11 iulie 1467, Veneția, palatul Frassetti Alexandru trase draperiile grele și se sprijini cu coatele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]