46,969 matches
-
să servească drept model tuturor elementelor încă turbulente ale perioadei antebelice. Morții dorm adânc. La scara doi au nimerit în plin, ceea ce a insuflat copilului care a văzut scena o groază enormă, amândouă s‑au pișat pe ele ca la comandă, atât Emmy cât și sora ei cea mică (aceasta din urmă a murit mai târziu într‑un bombardament, fiind încă un copil, dar totuși mai mare decât era atunci). Autobuze pline de jandarmi soseau unul după altul la fața locului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
repetă în ultimii ani decât într‑o formă mult atenuată. Cine a văzut odată munți de cadavre în pielea goală, printre care și femei, nu mai simte cine știe ce atracție pentru nevasta de acasă. Cine a fost odată la butonul de comandă al puterii se fleșcăiește rapid când maximum de violență de care are parte este strânsul unor mâini străine, într‑un hotel. Clienții fideli îl salută dându‑i mâna și bătându‑l pe umăr. În plus, mai sunt și bancurile și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
Aleargă de colo‑colo, strânge plin de zel pupitrele, îndeasă contrabasurile în husele lor de pânză tare, închide și deschide pe rând pianul, în funcție de ce i se spune, curăță trompetele, stivuiește partiturile cu aranjamentele deasupra și le răvășește iar la comandă, ridică și coboară scaune, le adună laolaltă, răstoarnă apoi tot ce a clădit până atunci cu atâta grijă numai fiindcă‑l înjură unul că ar fi făcut ceva anapoda, întreabă cât durează până înveți să cânți la flaut, saxofon, trombon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
doi și să vezi cum arată conjunctura asta în care vei intra și tu cât de curând; deocamdată îi privește doar pe alții, iar tu te uiți la ea ca un spectator din afară. Conjunctura poartă costume elegante, făcute de comandă, strânse în corset, sau rochițe tiroleze cu decolteu adânc și îl sărută pe Rudolf Prack, pe Adrian Hoven sau pe Karlheinz Böhm. Totul merge spre bine, iar dacă nu merge încă spre bine, mai are timp s‑o facă. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
picată pe neașteptate e fărâmițată în mai multe activități foarte diferite între ele, efectuate de cele mai diferite grupuri de persoane. Rainer pleacă devreme de acasă și se duce la un atelier de lăcătușerie, cu dorința vagă de a‑și comanda - după un tipar în ceară făcut la plesneală - o copie a cheii de la cutia în care ține tata pistolul. Încă nu știe de ce face asta, probabil că o face ca să ascundă pistolul pentru ca tăticul să n‑o poată împușca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
pentru ca, astfel, sub degetele ei să se înalțe un edificiu luminos de tonuri, pe care gura arareori le poate emite cu o asemenea densitate. În mintea ei domnește întunericul faptelor inspirate de răul absolut, doar limba nu prea răspunde deocamdată comenzilor. Anni slăbește din ce în ce mai mult și ochii îi strălucesc întunecat pe fețișoara ei vrăjită, cum a citit Hans într‑un roman bogat în învățăminte. Dar câteodată te apucă groaza când vezi deznădejdea acestei generații oglindită în ochii Annei, care ochi n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
pe nerăsuflate, dar deja nu‑l mai aude nimeni, într‑atâta s‑au obișnuit cu el. O amenință pe mama cu tot felul de chinuri pe care are de gând să i le aplice. Mama răsfoiește catalogul unei case de comenzi, unde găsește o rochie care‑i sare în ochi. Îi sare și‑i sare în ochi, în special pentru că ieri, la școală, s‑a făcut de râs cu rochia ei - o traumă sufletească pe care o mai resimte și azi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
roșu În micălaca În subsolul unui bloc un pitic stă și fumează În gai yin e cu 20% mai mare decât yang și invers la MORTU din micălaca vin și femei cu diabet În cartierul evreiesc un croitor execută la comandă Pentru arădeni, locurile erau deja mai familiare, mesajul destul de obscur. Speram că suntem pe cale să atingem dreapta măsură Între confuzie și seducție. Ne era foarte greu să reperăm vreo reacție a publicului, dar până la urmă am decis că asta făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
aflat de-abia În a șasea lună de viață și intrat, la Început de vară, În hibernare. Sorin și Andreea erau plecați, Vasile ocupat, Împotriva oprobiului pe care-l risca, să pregătească Încă o carte de poezie, Florin prins de comenzile de webmaster. Rămăsese Cătă, Însă de pus la cale ceva cu el nu prea aveam chef. Cristina Îmi lăsase ceva de tradus, aveam termen trei săptămâni până la Întoarcerea ei, nu era cine știe ce, dar lucram fără poftă. Mătușa Clara se apucase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
la cafeneaua mea nu mai venea nimeni, toți se buluceau la ștrand, ăia care aveau terase acolo se umpluseră de bani. Nici lui Cătă nu-i funcționa librăria la parametri normali. Era sezon mort și la carte. Florin avusese multe comenzi de web design, dar Își renovase apartamentul. În plus, cu toții cheltuiserăm destul de mult, eu și cu Leac ați aflat pe ce. E adevărat, estival, nici C.a. nu se manifestase prea vehement, rezistând doar cu micile stipendii oferite În avans
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
transpirat și răgușit. Degeaba m-ați reclamat, tovarășu’... N-avem decât fripturi, v-a spus și responsabilul... Balaurul face un semn aproximativ cu mâna, de conciliere. Nici nu se uită la slujbașul speriat, aplecat cu umilință și gata să înregistreze comanda. — Deci, una, două, opt fripturi. Vin, câteva sticle de vin. Aduc imediat și apa minerală. Dispare, urmează o pauză scurtă. Se reia, se pare, firul unei controverse în plină aprindere. — Dacă te contrazic astă-seară, îmi sap mormântul, știu. Nu accepți
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
repeta, îndârjită și nedreaptă, pentru că prea tânără, studenta de lângă mine. ...Nu mai desenase de mult, de la ilustrațiile pentru manuale și cărți de povești pe care le executase după ce renunțase să fie profesoară de desen. Hariga îi făcuse rost de acea comandă, cam la o lună după ce nu mai avea leafă. Ilustrațiile acelea o enervaseră. Au fost apoi lunile când abandonase cu totul. Prinsă de Luc Hariga, de munca, viața și gândurile lui. Deși el o tot certa, îndemnând-o să se
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
mod obișnuit - vuietul neîntrerupt al camioanelor, zăngănitul scripeților și zgomotul puternic și sacadat al motoarelor de pe vase, mișcarea plaselor uriașe care-și legănau În aer povara de lăzi, zornăitul specific Încărcării și descărcării, strigătele și chemările hamalilor negri și asudați, comenzile tăioase ale șefilor și Încărcătorilor - totul Încetase deocamdată făcînd loc marșului cadențat al bărbaților, al șirurilor nesfîrșite de bărbați În uniforme kaki care se perindaseră toată dimineața, Încă de la ivirea zorilor, de-a lungul digului și peste pasarela ce duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
spre locul unde cei șase au Încremenit, zdrobiți de durere, cu obrajii proeminenți scăldați În șiroaie de lacrimi. După un schimb aprins de cuvinte cu ofițerii de la masă, se lămurește despre ce-i vorba: cei șase negri, aflați toți sub comanda lui, fuseseră tratați de boli venerice și reușiseră cumva să se furișeze din tabără fără a avea certificatul medical În ordine. Acum li se descoperiseră Înșelătoria și vicleșugul cu care Încercaseră să scape și li se refuza dreptul de Îmbarcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
nu-i așa? Străinul cel Înalt: Sigur că da. Uite-așa! (Și face o mișcare În zigzag cu mîna, iar Fiul orașului rîde răgușit.) Fiul orașului: Și cu hainele cum te descurci? Îmi Închipui că toate ți le faci de comandă, nu? Străinul cel Înalt: Bine-nțeles. (Și, conform formulei, Îi povestește ascultătorului fascinat că patul pe care doarme e cu treizeci de centimetri prea scurt, că nu se poate Întinde drept nici Într-o cușetă de tren, nici Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
Ai fi În stare să-l convingi și pe papa că Darwin a fost iezuit. Ei, și cum vă spuneam, cînd ajungeam la restaurant, părintele Chris O’Rourke Își scotea mai Întîi ceasul și-l punea pe masă, iar tata comanda două-trei sticle de șampanie: se știa că venim, așa că sticlele ne așteptau În frapiere mari, cu gheață. Apoi tata lua meniul - un carton mare, pe care erau trecute cele mai gustoase mîncăruri - se Încrunta, Îl privea cu seriozitate, Își dregea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
vorbe. „Asta-i mare povară și mare blestem, și amarnică a fost ziua cînd m-am apucat de meseria asta: trebuie s-aștepți să moară unul ca să capeți de lucru și pe urmă neamurile, oameni nerecunoscători, se duc și fac comanda la un concurent de-al tău: dacă ajungeam eu să fac treaba pentru care eram croit, Învățam legile, ca tine, și mă făceam avocat.“ Ei, să știi că toată lumea spunea asta, că domnul Grant putea să fie un avocat minunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
fie de preferat cu tentă sexuală. Puneți-l să facă zilnic exerciții de râs prostesc, prin care să învețe să hăhăiască cât mai natural în orice ocazie, fie chiar și la înmormântarea părinților săi. Învățați-l, totodată, să plângă la comandă, prin tehnici de inducere psihologică a suferinței. Să-și imagineze, de pildă că i-a murit mama, care trăiește bine-mersi la Constanța. - Nu uita fiica mea EBA, copilul trebuie educat drastic să nu uite niciodată să ceară dovezi, chiar dacă e
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
așa cum ne-a demonstrat istoria, fără să atace alte țări pe care să le exploateze, așa cum au fost marile imperii inclusiv cele coloniale. Dar pentru noi românii, a existat doar o singură cale de progres, veșnica și umilitoarea corvoadă, sub comanda altora de a ne târî spre civilizație și bunăstare, undeva pe la coada plutonului celorlalte națiuni. Europa Liberă sau Vocea Americii, nu au făcut altceva decât să ne dezinformeze și să ne prezinte ca unor copii neștiutori sistemul capitalist, ca pe
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
probleme, ba chiar o cultură întreagă a colectării scamelor din buric, dar stați acum un moment că iată începe Convenția. La început se văd doar scaune goale, ca în „Scaunele" lui Eugen Ionescu. Apoi, vine Băsescu, și ca la o comandă se umple sala. Iepuranii, naiba știe pe unde se pitiseră și stăteau ascunși, dar cum a apărut jupânul, brusc s-a umplut locul. Imediat s-a văzut că toată chestia e cu cântec, se cântă imnul PDL la care Băsescu
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
nea Grigore, că nici aici fericirea nu dă pe dinafară. Potrivit noului Cod al Muncii, dacă boss-ul are chef, o ține tot în angajări de probă. Fără număr, fără număr! Te spetești, faci sluj precum cățelul, zâmbești deferent la comandă și după câteva luni ești din nou în stradă, vorba cântecului: „ca la 20 de ani, fără griji și fără bani". Și să ferească Dumnezeu nea Grigore, să gândești măcar o clipă că e mai bine să fii femeie? Dacă
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
tragem masa deoparte și descopăr că mă aflu în baie. Lângă frigider se află o cadă mare, îngălbenită. Punem o scândură de-a curmezișul și mă așez pe ea. Nepoate, tocănița asta nu merge fără un coniac. Din sufragerie Clemanza comandă: - Mizi, pune dragă și de o cafea, că se apropie miezul nopții. - Vezi dacă ești mezină? Tot timpul du-te hăis, du-te cea - ce mai, Marița! Mi se răstoarnă în farfuria interbelică ghiveciul peste care fusese topit un porc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
mult de 150 de metri. Da, dar mâine trebuie să sosească auditul extern, în frunte cu project managerul. Shit! nu putea să și-o cumpere acum. Leo pătrunse pe net; pe site-ul magazinului cu pricina găsi cămașa respectivă. O comandă și se apucă de lucru. Nu mult, însă. Puțină destindere nu face gaură-n cer. Cu un clic deschise game-ul de strategy. Subiect: invadarea Seul-ului de către către comuniștii coreeni din nord. Mișcări de trupe, tunuri, tancuri, execuții sângeroase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
nu admitea să dea înapoi un pas, se frământa ca o cocă, aberațiile și ironia mea o provocau. Mult mai târziu, aveam să-mi dau seama că nu avea pic de simț al umorului. Ca să poți râde relaxat, nu la comandă, trebuie să știi să pierzi, să deguști eșecul cu aer de cunoscător. C XXVIII Mesajul de la Cristina ridica anumite semne de întrebare cu privire la: 1.zgârcenia lui Leo, 2.episodul cu profesorul sorbonard, pe care i-l povestise și ei. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
se umfla. Mi-am zis că cel mai bine ar fi fost să-mi iau tălpășița. Am burdușit o valiză cu țoale și cărți - la fundul ei am înghesuit blugii contaminați -, m-am parfumat din belșug cu Prada, am făcut comandă la taxi Cobălcescu și am ieșit în strada mare. Planul era să iau trenul spre Roman - acolo aveam bunicii, pe soră-mea Cristina, mătușă-mea Cucu. Înțelesesem chiar că venise din Banat și taică-meu, să fie aproape de șeful clanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]