46,969 matches
-
În anu’ următor, nu mi-a mai convenit la oglinzi și m-am dus la unu, Cristache Melinte, care avea atelier de tâmplărie și am Învățat și tâmplăria, da’ peste iarnă, a fost iarnă grea sau nu mai avea el comenzi să ne ție pă toți ucenicii, că ne-a gonit, ne-a dat pașapoartele. Am mai stat până-n primăvară la un meșter, nu mai știu cum Îl chema pă meșteru ăla, și pă urmă m-am mutat din nou: pă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
auziți adevărul. Adevărul infanteriei marine deja nu mai exista. Pentru obuzul care vă putea transforma la orice oră În terci n-avea nici o importanță dacă erați Îmbrăcați În kaki sau În bleumarin, dacă purtați bonetă sau beretă, dacă erați sub comanda unor căpitani de rangul III și a unui amiral sau pur și simplu a unor colonei și generali. Popor român salvează-te de la pieire sigură! Ridică-te la luptă hotărâtă Împotriva ocupanților nemți și slugilor lor trădătoare de parte, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
teriști și doarme cu trupa. Dimineața aude goarna, dar, așa cum fac și toți ceilalți Încearcă să profite cât mai mult de cele câteva secunde cât mai poate rămâne În căldura patului. În chiar secunda când Începe un vis ultrascurt aude comanda „drepți!“ strigată de un căpitan slăbănog oprit În ușa dormitorului. Sar ca arși. Încremenesc În poziția ordonată. Izmenele lor n-au nasturi la șliț, dar În poziția drepți nimeni n-are voie să miște. Căpitanul le administrează o morală scurtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
ușa dormitorului. Sar ca arși. Încremenesc În poziția ordonată. Izmenele lor n-au nasturi la șliț, dar În poziția drepți nimeni n-are voie să miște. Căpitanul le administrează o morală scurtă, stabilește o pedeapsă, apoi rostește o serie de comenzi care pot sta la baza unui gag simplu. Pe loc repaus! Toți duc piciorul stâng la talpa goală În față pe linoleumul rece. Aranjați-vă ținuta! Toți Își pun la loc În șliț ce stătuse până atunci afară. Drepți! Toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
dar cei tineri nu prea. apoi am cârpit cămașa, era aproape distrusă și strigam cu grai tare: unde ești nevastă să mă vezi ce fac io acuma! când să ne ducem la masă ne trezim că ia dom’ Căpitan Soroagă comanda companiei și ne „culcă“ de câteva ori. drepți, culcat, drepți, culcat! - mă, ce l-o fi apucat p-ăsta? când colo, ce să vezi, era din cauza la doi grăjdari că i-a prins că jucau rișca. Dom’ căpitan i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
-o pe un om care pleca la Batalionul 2 Administrativ și l-am rugat s-o pună În Gara de Nord. cu el m-am dus din nou pe rampa gării din oraș și acum Îmbarca bateria a șasea și grupul de comandă al Divizionului 2 Artilerie Ușoară. M-am găsit (din Întâmplare?) cu Oiță al lui Marin Duțea și mi-a dat un pachet de țigări și am stat mult de vorbă cu el seara am spălat cămășile murdare și am primit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
maltratate de imagini, de zgomote, de speranțele și dezamăgirile unui sport. Grupa caporalului Nicolae a dormit În șura locuitorului K. dimineață, fântâna din curtea cehului, gamelă, apă rece, zgomot de motocicletă oprită lângă santinelă, băi camarade unde e corpu dă comandă regmentu 9 vânători dă munte?, a treia casă da’ dă ce?, a capitulat germania da’ nu mai spune la toți așteaptă ordinu, Înapoi În șură caporalul Nicolae, bă ia sculați că acu să dă ordinu dă Înaintare, drepți, știa ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
cu toate că nu doream s-o accept, nu puteam să mă adun; dar, încet, încet am conștientizat că suntem influențați din cosmos (ceea ce s-ar mai putea evita cât de cât), dar cel mai periculos este faptul că suntem sub influența comenzilor psihotronice și paranormale, nu mai spun de toate propagandele de televiziune care ne transmit comenzi subliminale pe care foarte multă lume nu le percepe. În același timp, însă, se ridică din ce în ce mai multe voci în aproape toată mass-media sau în cărți
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
conștientizat că suntem influențați din cosmos (ceea ce s-ar mai putea evita cât de cât), dar cel mai periculos este faptul că suntem sub influența comenzilor psihotronice și paranormale, nu mai spun de toate propagandele de televiziune care ne transmit comenzi subliminale pe care foarte multă lume nu le percepe. În același timp, însă, se ridică din ce în ce mai multe voci în aproape toată mass-media sau în cărți, oameni dotați în domeniul lor și mai departe, care ne scutură bine pe toți și
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
completarea și autentificarea actelor necesare retrocedărilor din legea 290/2003. Doamne ajută! Marți, 7 iulie 2008 Am visat-o pe mama. Spunea că e bolnavă; era îmbrăcată într-o rochie albastru intens, model robă romană și stăteam toți, ca la comandă, aranjați de ea în felul următor: mama; cam la un metru de ea pe același rând T. și la alt metru depărtare eu - toți trei pe același rând. În fața noastră, cam la aceeași distanță, între mama și T, stătea P.
Povestea unei reîntrupări by LEOCADIA GEORGETA CARP () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1268_a_1896]
-
abia trei. Cu ajutorul unui somnifer, am readormit și, de data aceasta, am visat ceva foarte încîlcit. Locuiam, încă, pe Bulevardul Eroilor și mă dusesem să beau un ceai la barul din stația de metrou. Când a venit ospătarul să ia comanda, s-a revărsat de pe scară un furnicar de călători, gălăgios și, oarecum, agresiv, care nu se mai sfârșea. M-a cuprins o spaimă teribilă. Ceea ce vedeam prin geamul barului mi se părea monstruos. Am luat-o la fugă. M-am
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
își trase folia protectoare. Nu urmărea cum se chinuie să-și scoată picioarele din ștrampi însă știa din mișcările ei unde ajunsese; bărbatul încerca să păstreze un cerc îngust de intimitate în jurul ei, - Ajunge unul! Dă acum jos și sutienul! Comanda fără nicio milă, autoritar, ca unui obiect impersonal fără s-o privească. Trăgând de timp, cu degetele tremurânde își descheie nasturii bluzei și părea ciudat cum sânii i se-nghesuiau înfiorați în timp ce aștepta miracolul unei salvări supranaturale. Bărbatul mângâie îndelung
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
două siluete subțiri cum trec dincolo de bulevardul luminat feeric însă fără viață și dispar printre copacii străzii care îi ocrotește. În umbra pomilor își schimbă deodată ritmul... încetinesc, merg strâns înlănțuiți și se sărută . Iar visează... se opresc ca la comandă în același timp, se sărută, fac încă doi pași, din nou o repriză... amândoi tremură de dorință, fata ar sta o veșnicie.. regretă, suspină însă trebuie să plece. Pasiunea iar s-a învolburat pe nesimțite în valuri. Ar dori să
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
ne striga Edy de zor. Ei deja ajunseseră unde trebuia, la intrarea oficială a unui bloc somptuos, fără portar. Ne-am grăbit cu Mimi alergând de mâini, veseli ca doi popândăi. Giulia chemă liftul care numai ei îi răspundea la comenzi; a venit cu opinteli, cu staționări nejustificate, destul de repede. Am urcat la ultimul nivel. - Până aici ați plătit! Ne spuse ascensorul, după ce a oprit... culmea, destul de lin, având mișcarea asemănătoare cu a unui asteroid înfuriat, aterizând pe o planetă necunoscută
Adev?rul dintre noi by Aurel-Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83164_a_84489]
-
roman, Se mai petrec și accidente. Dar mă îndoiesc că mulți oameni au o memorie atât de bună. Anii ’80 n-au fost în general o perioadă bună pentru mine. Poate că fusese de la bun început o greșeală să accept comanda familiei Winshaw; poate că ar fi trebuit să scriu în continuare romane în speranța că aș putea trăi din asta într-o bună zi. În fond, cel de-al doilea roman al meu s-a bucurat de ceva atenție și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
asta, mi-ai scris o scrisoare. Probabil că nu-ți amintești ce-ai scris în ea. Îmi aminteam foarte bine. Dar înainte de apuca să vorbesc, spuse: — M-ai anunțat că un timp nu vei mai scrie romane, pentru că primiseși o comandă pentru o carte de nonficțiune importantă, de la o altă editură. O editură concurentă. A cărei denumire, cred că e corect să spun, n-ai dezvăluit-o niciodată. Am dat din cap, așteptând să aflu unde bătea. — Ți-am scris două
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
A închiriat un atelier, împărțit cu alți artiști, în Leeds (unde locuia acum) și își petrecea acolo fiecare clipă în care era trează. Au urmat mici expoziții, în biblioteci și centre de învățământ pentru adulți, și a primit și câteva comenzi, nici una foarte solicitantă sau imaginativă. Dar, cel puțin pe plan local, începuse să-și câștige o oarece reputație. Unul dintre vechii ei îndrumători de la Sheffield, cu care menținuse legături sporadice, a invitat-o la un pahar și a sugerat că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
nici nu gustase din el. Se pare că în sfârșit plecăm. Frumos sacou! spuse Darren când Roddy se strecură pe lângă el în ușa bucătăriei. Pare a fi de la Next sau așa ceva, nu? Sacoul sport din in crem fusese făcut de comandă și costase peste cinci sute de lire. — E de la Charles, din Jermyn Street, spuse Roddy. — O! Așa m-am gândit și eu. M-am gândit că e dintr-unul din magazinele alea. Phoebe îi făcu o bezea zeflemitoare și spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
înțelegi că nu putem decide toți că vrem să fim artiști, că o să stăm într-un turn de fildeș și o să pictăm din când în când un tablou când avem chef sau inspirație. Unii dintre noi trebuie să lucreze la comandă, să respecte niște termene și alte mărunțișuri de-astea. Poate că de fapt ai nevoie de o lecție din care să înveți ce simți când stai înțepenit în fața unei tastaturi ca să scoți din cap cinci sute de cuvinte, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
își puse fugar o mână pe brațul lui, dar el nu reacționă și Phoebe se duse la fereastră. Peste circa trei minute, auzi cum el închide mapa. O lucrare - o acuarelă simplă, cu acoperișuri înzăpezite, care făcea parte dintr-o comandă pentru felicitări de Crăciun, primită de ea fără tragere de inimă din partea unei firme locale - se afla pe masă. Roddy o luă, o duse la perete și o așeză la diverse înălțimi. Apoi o puse la loc pe masă. — Cincizeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
îngrozitoare. Pot să te întreb ce oare a determinat un tânăr atât de fermecător și - dacă nu te deranjază - de frumos, ca tine, să aibă de-a face cu șleahta asta nenorocită? I-am povestit despre Tabitha și despre neobișnuita comandă pe care am primit-o de la ea. — Ciudat, spuse el. Foarte ciudat. Trebuie să fie o nouă conspirație în spatele acestei povești. Mă întreb ce pune la cale. Ai luat legătura cu avocatul ei? — Avocatul? — Gândește-te un pic, dragă băiete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
a promis ceva... Thomas se foi incomod pe scaun. — N-am uitat, Thomas, zău că n-am uitat. Mă văd cu ea mâine. O să aduc subiectul în discuție din nou. — Oricum, are teoria asta absurdă că Sikorsky are o imensă comandă de arme de la saudiți și singurul motiv pentru care ne-am cățărat în pat la ei a fost să căpătăm o felie cât mai mare de tort. — Scandalos! — Cât se poate de scandalos! — Și ce i-ai spus la asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
rutină, se duse sus să verifice sistemul de securitate. Lângă singurul pat (de o persoană) din dormitorul principal, o ușă îmbrăcată în lambriuri dădea spre o cămăruță fără geamuri conținând un perete de ecrane de televiziune și un panou de comandă. Aprinse cu răbdare, pe rând, monitoarele, și căută nereguli. În sufragerie, în bucătării, în seră, în piscină, în dormitoare, la lifturi. În birou. Dacă Mark a simțit un șoc de alarmă văzând ce se întâmpla în biroul lui, acel șoc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
și Paul Van Wedel, bancherii americani de la BNL Atlanta care furnizau Irakului circa patru miliarde de dolari în împrumuturi pe termen lung. — Le-ai observat ceasurile? întrebă Louis. — Ceasurile? — Uite-te la ceasurile lor data viitoare când îi vezi. Sunt comandă specială. Au fața lui Saddam Hussein pe ele. Au fost daruri personale: o mare onoare, îmi închipui. Cred că foarte puțini oameni de aici, vreo trei, patru s-au bucurat ce o asemenea onoare. Probabil monsieur de l’Estoile. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
care principalii negustori din toate țările membre să se adune și să împartă munca în mod echitabil între fabricile lor. — Am hotărât că acestea sunt cifrele, spuse Louis întinzându-i un șervețel și arătând spre un cerc segmentat, care reprezintă comenzile noastre. Comenzile noastre pentru anul următor. — Dar nu fac sută al sută, spuse Graham. Louis izbucni în râs. — Astea nu-s procente, spuse el cu ochii strălucind. Sunt milioane de dolari. Râse și mai tare văzând uimirea nedeghizată a lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]