46,969 matches
-
mărturisesc că asta nu se datorează În nici un caz costumașelor. Blănițele de la J. Mendel’s sunt minunate, bineînțeles, dar o veritabilă fată Runway - cu alte cuvinte, o persoană cu gust rafinat și ireproșabil - ar prefera mai degrabă ceva făcut la comandă la Pologeorgis de pe strada 29. A, da, și pe viitor aș prefera să folosești termenul ceva mai uzual „angajată plătită“, În locul celui atât de dur și intolerant precum „lacheu“. Și acum, mi‑ar face plăcere să corijez orice alte presupuneri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
TIPUL E DELICIOS, MILKSHAKE DE CIOCOLATĂ, CE MAI. HAI, ȘTERGE‑O. DAR VEZI SĂ TE ÎNTORCI IMEDIAT CA SĂ VĂD CUM ARĂȚI! James a roit‑o ca un iepuraș abia hrănit, iar Nigel s‑a Întors spre noi. — AȚI FĂCUT DEJA COMANDA DE HAINE PENTRU EA? a Întrebat el, fără a se adresa cuiva anume. — Nu, ea nu vrea să aleagă decât după ce are toate cataloagele de prezentare ale colecțiilor, a răspuns Emily cu un aer plictisit. A zis că face asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
exactitate ce Îi plăcea Mirandei Priestly. Firește, nu era suficient să fie În stare să le croiască pe dimensiunile exacte ale Mirandei - când hainele ajungeau la magazin, ele trebuiau recroite și Împăturite În așa fel Încât să pară făcute la comandă. Abia după ce Întreaga ei garderobă era comandată, transportată, cu ajustările executate și livrată cu limuzina cu șofer direct În dulapul ei de acasă, abia atunci Miranda renunța la hainele din sezonul precedent și mormane Întregi de haine Yves și Celine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de dădacă, dar și pentru că Însemna că Încep să mă prind, cât de cât, cum merg treburile. Nu prea eram sigură cum și care anume treburi merg, dar ele mergeau pe cât se putea spera de bine În situația dată. Făcusem comanda de haine cu foarte puține greșeli notabile. Ea nu fusese Încântată când, arătându‑i tot ce comandase de la Givenchy, pronunțasem Întâmplător numele așa cum s‑ar scrie give‑EN‑chee. După numeroase priviri țintuite asupra mea și câteva comentarii răutăcioase, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Încetez doar să Îmi mai fac atâtea griji. Poate că Lily avea dreptate și Îmi plăcea de Christian - ce era atât de greșit În asta? E deștept, e senzațional, asta era clar, iar extraordinara Încredere În sine cu care preluase comanda era incredibil de sexy. A ieși undeva cu un bărbat care, din Întâmplare, era sexy nu Însemna că Îl Înșel pe Alex. Sunt convinsă că existaseră situații În care Alex studiase sau lucrase sau făcuse cunoștință cu vreo fată atrăgătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
de faptul că sunt asistenta ei de șapte luni Încoace - sau poate că șoptisem atât de Încet Încât nu mă auzise? Mă Întrebam de ce nu mă chestionează pe loc În legătură cu articolul despre restaurant, sau dacă am primit mesajul ei privind comanda noilor farfurii, sau dacă totul e În ordine pentru petrecerea de astă seară. Dar ea se comporta de parcă era absolut singură În lift, de parcă În spațiul acela minuscul nu exista alături de ea nici o altă făptură omenească - sau, mai bine zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
dat seama instantaneu că aveam să o plac. — Tu trebuie să fii Ilana, am zis eu și am simțit că, În situația dată, mă aflam Într‑o oarecare situație de superioritate și că ea se aștepta ca eu să preiau comanda. Pe mine mă cheamă Andrea. Sunt asistenta Mirandei și sunt aici ca să ajut În orice fel posibil. A părut atât de ușurată, Încât m‑am Întrebat instantaneu ce‑o fi putut să‑i spună Miranda. Posibilitățile În domeniu erau nelimitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cam descurajat la gândul că, dacă nu ai fi lucrat pentru Miranda Priestly, aceiași angajați n‑ar fi avut nici o remușcare să te calce cu mașinile lor de serviciu cu șofer. Dar, În formula actuală, ei alergau și răspundeau la comandă ca niște cățeluși bine dresați. Toate proiectele la care lucrau angajații revistei au Încremenit și tot poporul s‑a repezit să mă ajute să plec la Paris pregătită corespunzător. Trei flușturatice de la departamentul de modă au adunat la repezeală o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
ca să‑mi arate de unde pot să cumpăr câteva sticle de apă, dacă aș fi dorit așa ceva. Când mașina a tras la intrarea În hotel, un domn cu Înfățișare distinsă, care purta ceva care părea a fi un costum făcut la comandă, mi‑a deschis portiera. — Mademoiselle Sachs, ce plăcere să te cunosc În sfârșit. Eu sând Gerard Renaud. Avea o voce plăcută și care inspra Încredere, dar părul argintiu și fața adânc brăzdată de riduri Îmi arătau că e mult mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Se pricepuse Întotdeauna să nu ne jignească pe Emily sau pe mine sau pe vreo altă angajată În public, lucru care dovedea - cel puțin până la un anumit nivel - că știa ce face atunci când ne jignea. Așa că, dacă nu Îmi putea comanda să Îi aduc băuturile sau să Îi trimit ceva la curățătorie când eram acolo, ce aveam de făcut? — Ahn‑dre‑ah, petrecerea asta e organizată de un cuplu cu care m‑am Împrietenit când am locuit la Paris. Ei mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
cu toate că primisem pe curriculum vitae o notă patru mare și lată, scrisă cu creion roșu, cu toate că iubitul mă părăsise, cu toate că nu mă alesesem cu nimic concret, În afară de o geantă (mă rog, patru valize Louis Vuittonă burdușite cu haine superbe la comandă - poate că meritase efortul? Am decuplat telefonul, am scos un carnețel vechi de prin sertarul de jos al biroului meu și am Început să scriu. ↔ Tata se refugiase deja În birou, iar mama era În drum spre garaj când am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
percepție, este În afara câmpului meu sensibil În care mă simt ancorat, cu toate formele de cunoaștere. Nu știu de ce mă pipăi: da, senzația propriului corp Începe să-mi revină treptat. Parcă mă Îndepărtasem de el, Îl izolasem de cutia de comandă, aproape Îl abandonasem ca pe ceva nefolositor, un instrument de care nu mai ai nevoie; s-a stricat și Îl arunci cu prima ocazie. Mă Întorc cu dificultate În propriul meu corp, cu o anumită sfială și cu tandrețe: dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
să asculte acele semnale, acele S.O.S.-uri lansate intermitent de ființa mea autentică. Acest lucru l-am simțit mai concret atunci când corpul meu s-a Împotrivit voluntarismului erotic exacerbat; realizam fizic momentul de schimb, intervenit În mecanismul de comandă al diverselor componente ale angrenajului de carne, oase, nervi etc., ce formează o realitate aparte, un corp „transcendent“, separat de restul accesoriilor. Senzația este fizică: se aude acel zgomot sec de decuplare și asist neputincios la absența preluării comenzilor erotice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de comandă al diverselor componente ale angrenajului de carne, oase, nervi etc., ce formează o realitate aparte, un corp „transcendent“, separat de restul accesoriilor. Senzația este fizică: se aude acel zgomot sec de decuplare și asist neputincios la absența preluării comenzilor erotice. A te manifesta liber de orice constrângere fizică ori metafizică nu este posibil. Suntem locuiți pe rând de alte identități. (azi) Stau În pat și citesc de două zile. Nu mă mai duc la cantină, Îmi aduce Bazil câte ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
dominam (atunci, am Înțeles instinctiv că a te Îndrăgosti este foarte periculos); ea nu mai avea nevoie să articuleze vocabule, să consume energie verbală; era suficient să mă vrea lângă ea, și eu simțeam aceasta, chiar de la distanță; Îi preluam comanda printr-o telepatie bizară, deveneam rigid ca un golem comandat de un mecanism secret; porneam spre ea orb, Îngrozit de ce mi se va Întâmpla; până voi ajunge Înaintea ei, mă voi Împiedica de bănci, voi trânti cărțile colegilor, voi izbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
tăifăsuiască. Deși împlinise cincizeci de ani, nici un fir alb nu i se ivise încă în părul negru, stufos, veșnic încîlcit ca și barba. Se fălea că a învățat meseria la Rapaport și râvnea din tot sufletul să-i pice o comandă de încălțăminte nouă, dar era mulțumit și cu reparații, numai să fie și să iasă un ban. Titu îl nimeri bocănind de zor la un pantof de damă. ― Numai două secunde să ai răbdare, domnule Herdelea, zise cizmarul fără să
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
căpriorii arși se prăbuși peste tavanul etajului. Un nour uriaș de scântei răbufni brusc și se împrăștie în văzduhul roșu, urmat de un cârd de flăcări proaspete, desprinse din mormanul de jăratic. Din sute de piepturi porni, ca la o comandă supremă, un urlet prelung de mulțumire. Apoi, ca și când numai acest semn de izbândă deplină I-ar mai fi așteptat, țăranii se risipiră încetul cu încetul. Doar câțiva se încăpățînară a rămânea de teamă să nu se mai întîmple ceva și
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
noastră, că și noi am fost soldați și știm! Iar Nicolae Dragoș, ca fost sergent, adăugă că, chiar dacă ar comanda foc ofițerii, soldații nu vor trage în oameni, ci în vânt, ba s-ar putea să nici nu mai asculte comenzile și să treacă unde sunt frații și părinții lor. ― Bine-ar fi să fie cum ziceți voi! făcu Serafim Mogoș necre-zător. Numai că în nădejdea asta să nu ne lăsăm, că peste câteva ceasuri, de nu și mai curând, ne-
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
Vlăduța e liniștit. Au dat foc conacului și au prădat, adevărat, dar acum oamenii s-au dezmeticit și cer iertare. Pentru a se evita orice poftă de eventuală reizbucnire a dezordinii, va lăsa în sat o secție de soldați sub comanda unui ofițer. ― Perfect, domnule maior! Mulțumesc! zise Baloleanu ușurat. În uliță, în fața ruinelor conacului, era adunat tot satul. Când sosi trăsura cu prefectul, maiorul Tănăsescu, care galopase iar înainte, strigă: ― În genunchi, hoților, că vă fac piftie! Toată lumea căzu la
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
cu atât gălăgia țărănească se învolbura ca un cor sălbatic amețitor. Grămădirea de oameni se răsfira în părți de-a curmezișul șoselei, subțiindu-se, parcă toți ar fi vrut să vadă mai bine pe vrăjmași și să-i înfrunte. 0 comandă aspră răsună în vârful coloanei militare. Două companii se desfășurară în linie, una în dreapta și alta în stânga șoselei, oprindu-se apoi la o distanță numai de vreo sută de pași de gloatele țărănești. Intre ele, pe șosea, apărea trăsura prefectului
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
dânsul și să-l cravașeze în fața mulțimii, ca să fie pildă și altora care ar mai cuteza să sfideze trupa. Se pomeni însă răstindu-se aproape la prefect: ― Domnule prefect, dumneavoastră nu auziți îndemnul la nesupunere și rebeliune către trupele de sub comanda mea?... Eu trebuie să iau măsuri, domnule prefect!... Eu am răspundere pentru siguranța trupelor, domnule prefect! ― Domnule maior, nu-ți permit să ridici tonul! strigă deodată, înfuriat, Baloleanu. Dumneata ești aici sub ordinele mele, nu eu la ordinele dumitale! În
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
sau cu pietre. Calul maiorului, lovit de un bolovan rătăcit, se ridică speriat în două picioare. ― Dumneata aștepți să ne masacreze bandiții? se răsti Tănăsescu la primul-procuror. Nu vezi că au început să ne bombardeze? Apoi continuă cu glas de comandă: ― Trompet, sună!... Trompet! În secunda următoare văzduhul fu străfulgerat de sunetul arămiu al trâmbiței. Calul trompetului mișca urechile după cum obrajii sergentului se umflau și se roșeau. ― În numele legii... Cuvintele procurorului, înfricoșate și uscate, nu le auzi prefectul Baloleanu. Numai glasul
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
și se roșeau. ― În numele legii... Cuvintele procurorului, înfricoșate și uscate, nu le auzi prefectul Baloleanu. Numai glasul trâmbiței, necruțător și amenințător, șerpuia peste capetele oamenilor ca un bici de foc. Pe când trâmbița suna, maiorul Tănăsescu ridică sus cravașa cu o comandă scurtă. Două sute de țevi de pușcă se îndreptară cu același gest spasmodic asupra țăranilor. Vociferările sălbatice se curmară o clipă, parcă le-ar fi retezat un paloș, dar numai spre a reizbucni mai tumultuoase: ― N-au voie să tragă!... Nu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
clipă, parcă le-ar fi retezat un paloș, dar numai spre a reizbucni mai tumultuoase: ― N-au voie să tragă!... Nu-ți fie frică, moșule!... Hai, băieți, că nu vă împușcă!... Aoleu, că v-a întrecut Anghelina! Apoi răsunară alte comenzi aspre, ascuțite ca niște scârțâituri de ferăstrău ruginit. Zidul de soldați executa mașinal, sacadat, aceeași mișcare de arme. Țevile cu câte o dungă albă de soare se ridicară deodată la ochi, degetele apăsară deodată pe trăgaci și salva de gloanțe
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
parcă ar fi răsucit un cuțit într-o rană vie. Buimăciți de glasul de alarmă, grupuri de țărani, cu bețe, furci și coase, ca și când s-ar fi apărat de lupi, se avântau spre frontul trupelor. Maiorul Tănăsescu ridică cravașa. Două comenzi lacome fură subliniate de două zgomote metalice, simple, ritmice. Apoi, la intervale foarte scurte, se auzi foarte ascuțit numai câte un cuvânt scurt: ― ...ochi!... foc!... Gloatele de țărani se poticniră, parc-ar fi primit fiecare câte un pumn în piept
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]