5,478 matches
-
în ochii celor prezenți. Mai mult ca sigur aflaseră despre ceea ce i se întâmplase la acel spectacol. Întotdeauna se află astfel de chestii și subalternii, oamenii mărunți se bucură. În sfârșit, au ocazia de a se răzbuna pentru tot ce îndură în restul timpului. Dar nu-i va lăsa să-l bârfească. Buzele lui se desfăcură deodată. Toți îi văzură dinții albi, sănătoși și puternici înșiruiți ca boabele de mazăre dintr-o păstaie despicată sub ochii lor. ― Voi trece numele cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
lângă garduri, sprijiniți cu un umăr, așa, dă ele, că li se tăiaseră picioarele dă frica morții. Apoi mișcă ceva printre nămeți și văzurăm, fraților, o arătare, un strigoi, gol și vânăt. Tot întindea mâna înghețată spre Glavnoe Komandir. Să-ndură careva și-i aruncă un posmag. Și, drept spui, pă crucea mea, că nu l-a mai mestecat, nu l-a mestecat dăloc. S-a scurs posmagu’ ăla pă gâtu’ lui cum să scurge votca la sete mare. Atunci crăpă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
umilință, cruzime, perfidie și răzbunări crunte... Dar, mai ales, groaza, groaza că și-ar putea surprinde soțul într-una din multiplele, nebănuitele lui forme de împerechere. El o făcea întotdeauna, cu bună știință, părtașă la ele. După care, trebuia să îndure tiranica, sadica insistență de a-i inocula neîncrederea în propria ei putere de discernământ. „Ai viciul în sânge. Ești obsedată. Viciul te preocupă atât de mult, încât ai început să crezi că vezi într-adevăr tot ceea ce fabulează imaginația ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
așa cum obișnuia. Fața lui Ledoulx se alungi, se umflă, se înroși. Mâna lui întinsă acuzator tremură o clipă prin aer, apoi căzu. Și contele înghiți de mai multe ori în sec. Trebuia să-și păstreze valetul cu orice preț, chiar îndurând orice insolență. Pentru bunul mers al consulatului, desigur. Oh, și nu numai. țâșni de pe scaun, gesticulând de o manieră total nediplomatică. ― Nebuni! Fuduli nevoie mare! Inconștienți! Profitori nerușinați!... Ledoulx își savură cu voluptate revolta, sporind-o cu fiecare cuvânt de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
întunecat, rece și dureros răsucit strâns din creștet până în tălpi. Se simțea înțepenit, priponit pe dinăuntru, ca în transă. Dar despre tristețea aceea specială nu vorbise cu nimeni. Nici măcar cu unchiul său Nicolae. Era o tristețe mândră, pe care o îndura cu toată demnitatea. Considera că trăise ceva esențial pentru existența lui, chiar dacă acum plătea cam scump epifania acelor nopți de iubire. Incidentul cu generalul Kutuzov din seara reprezentației ocupa un loc marginal, neînsemnat. De fapt, Iancu îl și uitase cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
întâmplă cu mine după fiecare spectacol. Știi ce dorință suprafirească mă înflăcărează, cu atât mai mult cu cât ora despărțirii este mai apropiată. Ah, acea iubire totală dinaintea plecării! Fără promisiuni, fără angajamente, fără eternități. Doar efemerități delicioase. De aceea îndur cu atâta stoicism obositoarele mele turnee. Ele îmi oferă, de fiecare dată, acest fel de a iubi. Ei bine, ceea ce am trăit în acea unică noapte cu acel boier, curat, înflăcărat și incredibil de generos (cred că a cheltuit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
anumită ușă, cândva deschisă spre interior. Acum, însă, ușa aceea era închisă. Apăru, în sfârșit, Dante Negro. Salută cu zâmbetul pe buze, dar comportamentul lui suferise o oarecare schimbare. Era mult mai reținut, mai tăcut. Lăsa să se înțeleagă că îndura destul de greu absența Marioritzei. Prințul nu se mai îndoia acum, după cele relatate de omul lui Babic, că ea fusese iubita lui de taină. Cu siguranță, pictorul alergase la hanul în care trăsese Marioritza, într-o ultimă încercare de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
nu mai exista nimic altceva decât o rapacitate nerușinată. Ce mai reprezentau micile principate? Nimic altceva decât o biată marfă pentru un troc politic. Doar piese de schimb bune de dat sau de luat, după cum dictau interesele unuia sau altuia. ― Îndură-te, conașule! Mâncate-aș, frumosule! Am trei copchilași. Îndură-te cu-n ban, să nu moară de foame! țiganca se milogea de câteva minute, alergând tot lângă calul lui. Prințul era obișnuit cu astfel de cereri și nu refuza niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Ce mai reprezentau micile principate? Nimic altceva decât o biată marfă pentru un troc politic. Doar piese de schimb bune de dat sau de luat, după cum dictau interesele unuia sau altuia. ― Îndură-te, conașule! Mâncate-aș, frumosule! Am trei copchilași. Îndură-te cu-n ban, să nu moară de foame! țiganca se milogea de câteva minute, alergând tot lângă calul lui. Prințul era obișnuit cu astfel de cereri și nu refuza niciodată pe nimeni. Scoase o monedă și i-o aruncă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
cu surugiul beat stând pe maldărul de fân, suduind tare cele patru gloabe și clătinându-se în goana lui nebună pe ulițele pustii. Chiar dacă primise ceva de acasă, știa că trebuia să mai aștepte o zi sau două până când se îndurau să-i dea scrisoarea. Acum, în sfârșit, o ținea în mână. Recunoscuse pecetea lui Nicolae cu armele Văcăreștilor. Fusese ruptă, apoi lipită la loc cu cocă. Vigilenții lui paznici își băgaseră deja nasul. Amână, însă, plăcerea lecturii. Deocamdată îi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
mutase deja la reședința de vară. Îl vedea ieșind dimineața devreme... desculț... simțind iarba plină de rouă a luncii... aspirând toate acele „poeme în stare născândă” din jur... îngemănându-și dublul alb cu apele negre ale lacului... În sfârșit, se îndură să desprindă pecetea și citi. Nicolae îl avertiza că avea să afle lucruri bune, dar și mai puțin bune, ba chiar rele. Vestea cea bună era că Marele Komandir plecase, părăsise Bucureștiul, lăsându-l pe amiralul Pavel Ciciagov să supravegheze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
nepăsarea ultimului măcelar, în vecinătatea unei Rusii șirete care știa să tragă foloase din orice, călcând peste orice, și a unui Imperiu Otoman slăbit, consumat de lupte și intrigi interioare, vulnerabil, supus influențelor, temător și prost informat; o lume care îndura neputincioasă duplicitatea lui Napoleon, lipsa de scrupule cu care își schimba, pe rând, declarațiile, ba aprobând ocuparea principatelor, ba amenințând Rusia cu pierderea acestor teritorii promise prin tratate, ațâțând, în același timp, curtea vieneză împotriva prezenței rusești la Dunăre. Omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
încredere și liniștit... Un tip liniștit. Ia lasă-mă pe mine, spuse Ignatius, smulgând ziarul din mâinile mamei sale. E mare păcat că nu ți-ai putut termina studiile. — Taică-meu era foarte sărac. — Lasă, te rog. N-aș putea îndura acum să aud din nou povestea aceea sordidă. Un tip cinstit, muncitor, de încredere și liniștit. Sfinte Dumnezeule! Ce fel de monstru este omul de care au nevoie? Mi-e teamă că n-aș putea lucra niciodată pentru o întreprindere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Dacă alternativa este închisoarea sau străpungerea mărului lui Adam, voi fi bucuros să împing unul dintre cărucioarele dumitale. Deși nu pot prezice cât de departe voi ajunge. — Nu mă judeca greșit, fiule. Nu sunt un om rău, dar nu pot îndura la nesfârșit. De zece ani tot încerc să fac din Paradisul Vânzătorilor o organizație respectabilă. Dar nu-i ușor. Oamenii cred că negustoria mea-i pentru haimanale. E-o mare problemă să găsesc vânzători serioși. Și când fac rost de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
încerca să scrie, amenințându-l că vinde casa și se duce într-un azil de bătrâni. Îi vorbise lui Ignatius despre curajul agentului de stradă Mancuso, care, în ciuda ghinioanelor, se lupta să nu-și piardă slujba, dorea să muncească și îndura cât putea de bine tortura și exilul din closetul stației de autobuz. Situația agentului Mancuso i-o amintea lui Ignatius pe cea a lui Boetius, care fusese întemnițat de împărat, înainte de a fi ucis. Ca să-și îmbuneze mama și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
moartă? — Uite ce, refuz să particip la conversația aceasta idioată. Rostește-ți monologul acolo afară, dacă dorești. Dar în liniște. Trebuie să mă concentrez asupra noilor jigniri pe care le-a conceput M. Minkoff în scrisoarea aceasta. — Nu mai pot îndura, Ignatius. Ai să mă găsești într-o zi zăcând pe podeaua din bucătărie-n urma unui atac. Ai grijă, băiete. Ai să rămâi singur pe lume. Ș-atunci ai să cazi în genunchi ș-ai să te rogi de Dumnezeu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și sandvișuri cu carne? Domnul Levy fluieră printre dinți. Of, Doamne! — Bravo ție! țipă doamna Levy. Bate-ți joc de o creatură neglijată. Dar nu-mi spune, te rog, ce altceva ai mai făcut la Levy Pants. Nu mai pot îndura! N-am să le spun fetelor despre Gloria. Nici n-ar putea concepe că ai făcut una ca asta! Sunt prea nevinovate. Da, e mai bine să nu le spui, se răsti domnul Levy, furios. Și dacă mai continui cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cruce grea de purtat. Nu vrei să bei un pahar? — Ba da. Mulțumesc. Da’ nu-l fă prea tare. Nu-s băutor. — O, Doamne! Doamna Reilly smârcâi, umplând două pahare până sus cu whisky. Când mă gândesc la tot ce-ndur... Uneori nu mi-ar strica să trag un plâns. Cu aceste cuvinte, lacrimile începură să-i curgă și doamna Reilly izbucni într-un plâns sonor și violent. — Vai, nu plânge, o rugă domnul Robichaux, teribil de încurcat de aspectul tragic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
despre asta! Doamna Levy făcu un gest care sugera că fetele vor cădea într-o stare de șoc. Până și negrii îl caută ca să le dea sfaturi. Și tu ești gata să-i înscenezi o acuzare falsă. Nu mai pot îndura, Gus. Nu mai pot! Nu mai pot! — Și atunci vrei să afirm că am scris-o eu? — Sigur că nu! țipă doamna Levy la soțul ei. Sunt oare sortită să mor în azilul de săraci? Dacă a scris-o tânărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
dimineață și sângele i se ridică în obraji. Se întrebase cum de era atâta liniște în dimineața aceea alături, în gospodăria celor doi Reilly. Ei bine, aceasta era ultima picătură! Cartierul începea să-și strice reputația. Nu mai putea să îndure. Oamenii aceia trebuiau să se mute. Va vorbi cu vecinii să semneze o petiție. * Agentul de stradă Mancuso privi din nou la ziar. Apoi îl strânse la piept și blițul fulgeră. Își adusese propriul său aparat fotografic la secție și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Las’ c-o să am eu grijă de celula asta! le amenință gardiana. Voi patru n-ați făcut decât tărăboi de când v-au adus aici az’-noapte. — Scoate-mă din cloaca asta afurisită, strigă Lana Lee spre gardiană. Nu mai pot îndura să stau cu lepădăturile astea nici un minut. Hei, spuse Frieda celor două colege de apartament. Păpușica nu ne are la mațe. — Persoanele ca voi terfelesc Cartierul, o acuză Lana pe Frieda. — Ține-ți gura, îi spuse Liz. — Tacă-ți fleanca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
mândră de el. Toate maicile de la școală îl iubeau, era așa de scump! Și uite cum a sfârșit-o: zăcând într-un șanț... Ar fi mai bine să-nceapă să se gândească să se mute de aici. Nu mai pot îndura! Se ceartă tot timpu’. Dă-mi voie să te mai întreb ceva. Îl cunoști bine pe domnul Reilly! Crezi că este iresponsabil? Sau poate chiar periculos? Ce vrei de la el? Ochii împăienjeniți ai domnișoarei Annie se îngustară. A mai dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
să-și spună necazul. Chestia asta-n ziar e ultima picătură. Uite ce proastă reclamă are acu’ tot cvartalu’. Dacă se mai apucă de ceva, am de gând să chem poliția să-l pună sub observație. Nu pot să mai îndur! Nervii îmi sunt la pământ. Până și când face Ignatius baie se aude de parcă vine potopu’ la mine-n casă! Cred că m-au lăsat balamalele. Sunt prea bătrână. M-am săturat de oamenii ăștia. Domnișoara Annie privi peste umărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
e domnul Levy, dar apoi o auzea pe mama lui răspunzând prin cuvintele ce deveniseră un refren înlăcrimat: — Nu-i așa că-i îngrozitor? Ce-am să mă fac? De-acu’, numele nostru-i ruinat de tot! Când nu mai putea îndura, Ignatius ieșea din cameră în căutarea unui Dr. Nut. Dacă din întâmplare o întâlnea pe mama lui în antreu, aceasta nu se uita spre el, ci privea sferele pufoase de scamă care, stârnite de fiul ei, pluteau pe podea. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
te-nchid cu cel mai jegos ins pe care-l au acolo și care te sparge-n cur! Scopul era să obțină un răspuns. Dar nu reuși. În liniștea stingheră, Logan auzea o melodie Înceată. Hoitarul Îngâna ceva. Suna ca „Îndură alături de mine“. Fereastra bucătăriei se umplu de lumină, iar Logan șterse un petic. Duba celor de la Biroul de Investigații se chinuia să avanseze pe drum. Se opri În fața adăpostului numărul doi. Mai era o mașină În spatele ei. Ceva lucios și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]