5,380 matches
-
sună din nou, dar nu mai răspunse. — Bună, sunt Ken Eric, auzi ea vocea vechiului ei prieten răsunând În cameră. Îl cunoscuse pe Ken În noaptea de după 11 septembrie Într-un bar cu pian, de homosexuali, transformat pe loc În cuib al jurnaliștilor pentru că se afla aproape de locul evenimentelor. Voiam să-ți spun că Friday Dateline a difuzat materialul pe care i l-ai propus tu lui Morris Neufeld În decembrie anul trecut pentru Crime and Charisma, cel despre care a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
mulțumi să recunoască în noua fizionomie (a mea, dar într-un fel și a lui) doar urechile clăpăuge și ochelarii de pe nas. Pe urmă, în seara în care mama prăjea cartofi și nu bănuia că o barză își va face cuib în burta ei și-l va cloci pe Matei, Filipul mic a scris pe-un șervețel, în bucătărie, că vrea să ajungă argitect și gebul. Or, ce s-a ales? Argitect în nici un caz, asta e clar, în familia noastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
ca fregata aia cu profil de femeie însărcinată, cu prora ei ca un pântec, să fi aruncat ancora și să-i fi îngăduit să debarce fratelui meu cel mic (după nouă luni petrecute la bord), o barză ciudățică își făcuse cuib în burtă la mama și clocise oul uriaș din care (tot după nouă luni) a ieșit fratele meu mijlociu. Așadar mult timp, foarte mult timp, aproape unsprezece ani scurși de când apărusem în orașul București complet chel și cu buricul gata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
În zilele și săptămînile ce au urmat, am dat peste alte inscripții pe care scria ISTORIE, RELIGIE, PSIHOLOGIE, STIINȚĂ, CHILIPIRURI și TOALETĂ. Consider că această perioadă a fost Începutul decisiv al educației mele, deși dorința ardentă ce mă scosese din cuibul meu plăcut afară În lumea cea mare Încă nu era o foame de cunoaștere. Am Început cu rafturile cele mai apropiate, cele de sub FICȚIUNE, lingînd, ronțăind, savurînd și În cele din urmă mîncînd, uneori În jurul marginilor, Însă de obicei oriunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
săpaseră chiar pînă În spatele unui vechi seif de fier, Într-un loc practic invizibil oricui ar fi fost În prăvălie. Balconul și Balonul, oricît de prețioase erau, nu reușeau să fie decît simple foișoare, posturi de observație suspendate asemeni unor cuiburi de vultur deasupra vacarmului și foielii de dedesubt, și nu-mi oferiseră o intrare efectivă În magazin și În uriașa peșteră a comorilor, plină ochi cu cărți inedite, așa cum făcuse această nouă descoperire. Cu un extrem de fin simț al ironiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
Tuck : ochii rotunzi i se Îngustau, gurița ediție de buzunar devenea o liniuță dreaptă și severă. Parcă se schimba subit filmul - În fața ta se afla acum agentul secret al rezistenței franceze, ce-ți Înmîna documente falsificate, sau poate gazda unui cuib de hoți din lumea interlopă, ce-ți oferea diamante furate. „O clipă, vă rog” spunea și se uita rapid În jur. Apoi, ghemuindu-se În fața seifului În așa fel Încît să nu lase să se vadă ce conține acesta, vîra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
deasupra liniei cerului incendiat, a unui șobolan uriaș, mai mare decît Empire State Building, cu ochi și colți roșii, de pe care se prelingeau picături de sînge. Titlul era scris cu litere mînjite de sînge În partea de sus a copertei : Cuibul. Iar jos, cu litere care mi s-au părut insultător de mici, se afla numele E. J. Magoon. După ce am citit cartea, mi-am dat seama că angajații de la Astral Press, care Îl publicase În 1950, aveau un veritabil simț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
făcuseră o greșeală prostească, ajungînd În mod eronat la concluzia că specia dominantă de pe pămînt este șobolanul norvegian. Drept consecință a acestei erori, Într-o zi a anului 1955, zece femele de șobolan complet neștiutoare primiseră cu brațele deschise În cuiburile lor un număr egal de axioni transformați protoplasmatic, ce acum semănau ca două picături cu odraslele naturale ale șobolanilor. Copiii axionilor și-au dat curînd seama că e o greșeală. Însă, după ce le-a trecut uimirea, au Încercat cu mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
o minge de foc. De aici orașele incendiate de pe copertă. În epilog, care se petrece În 1985, toți oamenii au pierit, Împreună cu toate celelalte carnivore mari, În timp ce, pe scoarța carbonizată a pămîntului distrus, șobolanul norvegian e stăpînul absolut. Am Închis Cuibul și m-am așezat pe el. Mai aveam puțin și izbucneam În lacrimi, și am adăugat, lîngă numele lui Jerry, cuvintele SUFLET PERECHE și SINGURĂTATE. Am Înțeles acum că avea nevoie de coșul cel mare de sîrmă de pe ghidonul bicicletei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
adîncul ascunzătorii mele. Abia cînd am auzit ușa prăvăliei Închizîndu-se și apoi Încuiată și pașii lui Norman dispărînd pe trotuar m-am strecurat afară din Balcon ca să mă uit În jur. În luna aprilie cărasem tone de hîrtie ferfenițită din cuibul familial În Balcon și, cu ajutorul ei, Îmi Încropisem un mic fotoliu. Fusese plăcut să stau acolo și să privesc ce se Întîmplă În prăvălia de dedesubt. Uneori, mai stăteam aici și după ora Închiderii, pradă reveriilor, În timp ce amurgul galben umplea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
a dat jos din stivă cutia cea mai de sus, a pus-o pe podea și a Început să scoată din ea cărți, pe care le-a așezat În căruț. Am apucat să zăresc coperta cu roșu și galben a Cuibului, dinții uriași și Însîngerați ai șobolanului uriaș, Însă erau și foarte multe exemplare ale unei alte cărți, una cu copertă simplă cartonată și pagini dezlipite. A Încărcat În cărucior exemplare și dintr-una, și din cealaltă, după care l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
Jerry ?” -, chiar și polițaii. Dacă te simți singur, cred că ajută să fii un pic țicnit, atîta vreme cît nu exagerezi. Oricum, eu de părerea asta sînt. Și, pînă la urmă, Jerry chiar a reușit să vîndă cîteva exemplare din Cuibul. Cred că lumea era atrasă de imaginea intens colorată a șobolanului uriaș. Ori de cîte ori cineva cumpăra o carte, Jerry Îi dădea autograf pe ea, Îi dădea cadou un exemplar din cealaltă carte și cartea lui de vizită, drept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
văzut uriașa piramidă neterminată, și a construit aici un mare centru de cercetare, doar ca să studieze piramida, Însă n-a reușit niciodată să-și dea seama care fusese rostul ei. Povestea asta nu mi-a plăcut la fel de mult ca și Cuibul, poate fiindcă nu era cu nici un șobolan. Însă Îmi plăcea saga atîtor generații și felul În care neamul Hunterilor, ale căror creiere fuseseră distruse de putere și radiații, a slăbit tot mai mult pe măsura trecerii timpului și pînă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
mele și am privit-o. A lăsat să-i cadă rochia, a ridicat-o cu degetul cel mare de la un picior și a aruncat-o Într-un colț. Nu avea nimic pe sub ea. A dansat așa, goală. Și-a mîngîiat cuibul de blană de șobolan dintre picioare. Avea ochii Întredeschiși și buzele la fel. N-am Înțeles niciodată expresia asta, deși bănuiesc că ea indică un anume tip de jind omenesc. Mi-a părut rău că n-am nici un covor, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
ci să le mîntuiască." Și au plecat într-alt sat. 57. Pe cînd erau pe drum, un om i-a zis: "Doamne, Te voi urma oriunde vei merge." 58. Isus i-a răspuns: "Vulpile au vizuini și păsările cerului au cuiburi, dar fiul omului n-are unde-Și odihni capul." 59. Altuia i-a zis: "Vino după Mine!" "Doamne", I-a răspuns el, "lasă-mă să mă duc întîi să îngrop pe tatăl meu." 60. Dar Isus i-a zis: "Lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
ce o voi asemăna? 19. Se aseamănă cu un grăunte de muștar, pe care l-a luat un om, și l-a aruncat în grădina sa; el a crescut, s-a făcut copac mare, și păsările cerului și-au făcut cuiburi în ramurile lui." 20. El a zis iarăși: "Cu ce voi asemăna Împărăția lui Dumnezeu? 21. Se aseamănă cu aluatul, pe care l-a luat o femeie și l-a pus în trei măsuri de făină, pînă s-a dospit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
ei, i-a ocrotit-o pe a lui. Dragostea și puterea ei de dărurire a întrecut orice așteptări. Bătrânul Iorgu plângea... plângea ca un copil după mama lui. Se simțea singur, ca un pui de păsărică, fără aripi, căzut din cuib în drum. Ii simțea dureros lipsa. Sprintenă la minte și inteligentă, cum era, îți făcea plăcere să stai de vorbă cu ea; dar, mai ales era înzestrată cu un deosebit dar de povestitor. Era atât de fermecătoare, de încântătoare... vorba
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
Mitropolia Sibiului, În perioada 1936 1938, organizează o parohie ortodoxă În satul Bicazul Ardelean din județul Ciuc. Către această biserică ortodoxă s-au Îndreptat mulți credincioși greco-catolici și baptiști. În 1936, a intrat În Mișcarea Legionară, organizând și conducând primul cuib legionar din Bicazul Ardelean. Prin talent oratoric și organizatoric, dar mai cu seamă prin viața-i exemplară a făcut să adere la Mișcarea Legionară până și secuii. „Au fost săptămâni, Își amintește Sfinția Sa, În care am făcut zilnic marșuri de
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
Traian și de la gazda Ioan Popa din Odorhei, apoi În cadrul Frăției de Cruce și, mai apoi, de la școala de viteji și de eroi, numită Mișcarea Legionară. Cărțile de căpătâi erau, ca ale autorului, Noul Testament, opera lui Eminescu, Cărticica șefului de cuib și Pentru Legionari (ambele Îl au ca autor pe Corneliu Zelea Codreanu). „Cunoștințele sale de literatură și de filosofie le Întreceau pe ale oricărui coleg. Scria și versuri. Pe atunci noi nu ne puteam da seama de valoarea literar-artistică a
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
ale ungurilor, au recunoscut revenirea definitivă a Transilvaniei de nord la Patria Mamă, România... 10.05.1946 Este ziua celor mai bogate Înfăptuiri din istoria noastră națională. Astăzi, Clujul a devenit din nou românesc, căpătând o aureolă neobișnuită... Mănășturul, acest cuib de lei, a fost la Înălțime! S-au Întrecut pe ei Înșiși. Lanțurile negre au căzut. Cinste și mândrie lor, mănășturenilor!” (paginile 104 și 105). În ajunul plecării din Germania spre România ca luptător de elită pentru Sfânta Cruce, pentru
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
Acum, arătăm cele scrise de Nistor Chioreanu la paginile 310-311 din „Morminte vii”: „Când l-am cunoscut eu, prin 1937, Lucian Blaga Împreună cu fratele său erau Înscriși În Asociația Prietenii Legiunii, iar În 1940 amândoi s-au Încadrat Într un cuib al cărui șef era colonelul Savu și În care mai erau Încadrați Dr. Mihai Velici, directorul Băncii Albina, Dr. Traian Ivan, avocat, un inginer, al cărui nume nu mi-l amintesc, și eu. Eu, Însă, fiind foarte ocupat, numai rareori
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
ca un horn perlat. Urcam cu greu acum, agățîndu-mă de pâsla din ce în ce mai albă, de firele tot mai umede și mai lipicioase. Un ultim culoar orizontal s-a vărsat după un cot în caverna imensă din centrul plasei. Era un mare cuib de păianjen. îl umplea în întregime animalul cât o sută de 71 elefanți. Zvâcnea acolo, cu labele strânse, cu toracele puternic, cu chelicerii însîn-gerați, cu ocelii mari cât fața mea și sclipitori ca boabele de roua-cerului, cu sfera moale a
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
un biscuit muced... Tunelul vibra tot mai mult, ca de un tors de pisică. Acum știam ce se află în centru. înaintam prudent, pas cu pas, iar când drumul a luat-o în sus m-am cățărat încet până la marginea cuibului, de unde doar ghearele din față ale păianjenului, cu căngi înspăimîntătoare, păroase, dar colorate floral, se puteau zări. Am rămas acolo, pe buza cuibului, adâncit într-un strat alb ca laptele de pânză proaspătă de păianjen. Animalul colosal fremăta, mormăia, își
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
pas cu pas, iar când drumul a luat-o în sus m-am cățărat încet până la marginea cuibului, de unde doar ghearele din față ale păianjenului, cu căngi înspăimîntătoare, păroase, dar colorate floral, se puteau zări. Am rămas acolo, pe buza cuibului, adâncit într-un strat alb ca laptele de pânză proaspătă de păianjen. Animalul colosal fremăta, mormăia, își agita labele, făcând să se zgâlțâie întreaga plasă. Totul în cea mai năucitoare tăcere. Au trecut poate minute, poate ore până când, în josul tunelului
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
-n sus și începu să se cațere. Striga ceva din când în când, rimelul și rujul i se-n- 147 tinseseră pe față, peruca îi era plină de pânză de păianjen. Pierduse și un pantof undeva. Când Lulu ajunse aproape de marginea cuibului, păianjenul încetă deodată orice mișcare. Vibrația plasei se opri. Lulu suia încet, ajutîndu-se de mâini, metru cu metru, până ajunse în dreptul meu și mă depăși. Abia când se îndreptă de mijloc pe buza cuibului văzu fiara. Rămase încremenit, cu ochii
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]