6,028 matches
-
fâșia de linoleum. — Doamne! exclamă doamna Reilly, râzând în hohote și aplecând sticla de whisky spre paharul ei. Ce-ar fi dacă Ignatius s-ar întoarce acasă și ar vedea asta! — Mai dă-l în mă-sa pe Ignatius! — Santa! exclamă doamna Reilly, șocată, dar Ignatius observă că era și puțin amuzată. — Terminați o dată, strigă domnișoara Annie de dincolo de jaluzele. — Cine-i asta? o întrebă Santa pe doamna Reilly. — Terminați până nu sun să vină poliția, strigă vocea înăbușită a domnișoarei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cum să îmbunătățească și acolo condițiile. Ceilalți angajați fuseseră întotdeauna atât de neglijenți și nepăsători. Ușa se deschise încet și domnișoara Trixie își făcu apariția ei zilnică, purtând o pungă mare de plastic care i-o lua înainte. — Domnișoară Trixie! exclamă domnul Gonzalez cu un ton care pentru el era foarte aspru. — Cine? strigă speriată domnișoara Trixie. Privi în jos la cămașa de noapte peticită și halatul de flanelă. — O, Doamne, gâfâi ea, m-am gândit eu că e puțin cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
decursul anilor, deoarece se repetau ori de câte ori doamna Reilly se pregătea să plece de acasă: bufnitura unei perii de păr care cădea în chiuvetă, sunetul unei cutii de pudră care se lovea de podea, diverse exclamații indicând confuzie și haos. — Uuuf! exclamă mama lui într-un anumit moment. Pe Ignatius îl enervau răbufnelile și zgomotele din baie, și dorea ca mama lui să termine. În sfârșit, o auzi că stinge lumina. Bătu la el în ușă. — Ignatius, scumpule, plec. — Foarte bine, răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Jones plin de interes. — E mare și gras ș-are o șapcă de vânătoare pe care o poartă to’ timpu’. Ochii lui Jones se măriră pe sub ochelari. — Și-i verde șapca? Are-o șapcă verde? — Mda. Cum de știi? — Ăău! exclamă Jones. Aț’ dat de bucluc! Păi bezmeticu’ ăsta-i cătat de un polițai. A fost la Night of Joy-ntr-o sară ș-a-nceput să-i îndruge fetei ăleia, Darlene, despre un autobuz. — Ia te uită! zise omul. Și nouă ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
acesta este bazinul cu languste. — Uite, ia furculița asta, spuse omul, dându-i lui Ignatius un instrument ruginit care aducea a cange. Încearcă să-ți ferești mâinile de apă. E ca un acid. Uite ce a făcut din furculiță. — Tii! exclamă Ignatius, după ce luase prima îmbucătură. E pipărat bine! Ce intră în compoziția lor? — Cauciuc, cereale, mațe... Cine poate ști? Eu unu’ nu m-aș atinge în veci. — Sunt totuși neobișnuit de apetisanți, spuse Ignatius, dregându-și vocea. Am avut eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
se găsește nimeni cu destul bun-simț care să-l prindă pe delincventul ăsta minor? Ce gură spurcată! Nu știe ce-i respectul. Lepădătura asta mică ar merita să fie biciuită până la leșin. O femeie din grupul format în jurul crenvurștiului mobil exclamă: — Groaznic! De unde-i scot oare pe vânzătorii ăștia de crenvurști? — Golani! Toți sunt niște golani, îi răspunse cineva. — Vinu-i de vină. Se dau în vânt după vin, dacă vreți să știți. Nici n-ar trebui să-l lase pe unu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Activitate Sexuală pentru Toată Lumea și Cu Atât Mai Mult pentru Minorități! (Petiția va fi trimisă la Washington.) Semnați acum și salvați America de ignoranță sexuală, castitate și teamă! Ești destul de implicat ca să servești această îndrăzneață și crucială mișcare? — O, Doamne! exclamă Ignatius printre picăturile care îi curgeau din mustață. I se permite acum să vorbească și în public? Ce poate să însemne titlul acestei conferințe ridicole? Foarte indignat, Ignatius citi din nou afișul. Sunt sigur că va vorbi cu curaj și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
din mijlocu’ odăii. — I-a nepoatei mele. I-o scumpă. A absolvit liceu’ la Sfântu’ Odo. A și găsit o slujbă bună de vânzătoare. — Ei vezi? spuse doamna Reilly întărâtată. Pun pariu că câștigă mai bine ca Ignatius. — Doamne, Angelo! exclamă Santa. Nu mai tuși atâta. Du-te și te întinde în camera din fund și odihnește-te pân’ vine bătrânu’. — Săracu’ Angelo, spuse doamna Reilly, după ce agentul ieșise din cameră. E un băiat așa bun! Voi doi chiar că-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
catedralei. Greutatea sporită din ultimul timp și balonarea cauzată de valva care nu funcționa cum trebuie făcea incomodă orice poziție în afară de statul culcat sau în picioare. Scoțându-și cizmele, începu să-și examineze tălpile mari ca niște lespezi. — O, Doamne, exclamă o voce de deasupra lui Ignatius. Pe cine văd eu aici? Am venit să mă uit la expoziția asta îngrozitoare și nasoală și pe cine găsesc ca exponat numărul unu? Pe fantoma lui Lafitte, piratul. Ba nu, e Arbuckle cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
c-acolo lucrează comuniști și simpatizanți de-a’ lor. — Călugărițele conduc spitalu’, Claude. Maică Doamne, de unde naiba scoți tot timpu’ chestia asta cu comuniștii? — Le-o fi păcălit cineva pe maicile alea, își dădu cu părerea domnul Robichaux. — Ce groaznic! exclamă cu voce tristă doamna Reilly. Săracele maici! Să lucreze pentru o șleahtă de comuniș’! — Nu-mi pasă a cui e spitalu’, spuse Santa. E gratis și-i internează pe unii ca Ignatius. Acolo e locu’ lui. — Dacă începe Ignatius să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
întâmplare de mâna rămasă liberă, Ignatius descifra titlul de pe coperta cărții: Ancius Manlius Severinus Boetius, Consolația filozofiei. Nu pot să cred ceea ce văd! Câtă cultură! Ce gust! Sfinte Dumnezeule. — Dă-mi aia-napoi, se ruga George. — Asta-i a mea, exclamă bucuros Ignatius, băgând în buzunar ilustrata de deasupra. Înapoie pachetul desfăcut lui George și privi la bucățica de hârtie de împachetat care îi rămăsese între degete. Scria o adresă pe ea. O băgă și pe ea în buzunar. Spune-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
s-a-ntors Ignatius. — Șșș, șopti doamna Reilly în receptor. — Ascultă ce-ți spun eu, scumpo. După ce se-nsoară, Claude n-o să mai trăncănească despre comuniști. Nu are la ce se gândi, asta-i. Tu trebe să-l iubești. — Santa! — Maică Doamne! exclamă Ignatius. Vorbești cumva cu dezmățata aia de Battaglia? — Taci din gură! — Mai bine i-ai trage lu’ Ignatius ăla cu ceva în cap, spuse Santa. — Mi-ar place să am atâta putere, răspunse doamna Reilly. — O, Irene, era gata să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Betty Bumper Liz Steele — 2A Dorian Greene —1A Își propti degetul în soneria de jos și așteptă. Frenezia de dincolo de obloane se potoli, dar foarte puțin. O ușă se deschise dincolo de alee și Dorian Greene veni spre poartă. — O, Doamne! exclamă el când văzu cine era afară pe trotuar. Unde naiba ai fost până acum? Mi-e teamă că startul începe să ne scape din mână. Am încercat o dată sau de două ori să fac ordine, dar s-ar părea că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
strigă el privind scena din fața lui. Au atacat! Se uită spre micul marinar care era încătușat și legat de perete. Era Timmy. — Ai văzut ce mi-ai făcut cu ușa? întrebă mustrător Dorian, din spatele lui Ignatius. — Dușmanul e printre noi! exclamă Ignatius agitat. Cineva ne-a deconspirat! Spune-mi cine! Au pornit împotriva noastră! — Scoate-mă de aici, se rugă micul marinar. E teribil de întuneric. — Prostănac ce ești! exclamă Dorian, scuipându-l pe marinar. Cine te-a legat aici? — Afurisiții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ușa? întrebă mustrător Dorian, din spatele lui Ignatius. — Dușmanul e printre noi! exclamă Ignatius agitat. Cineva ne-a deconspirat! Spune-mi cine! Au pornit împotriva noastră! — Scoate-mă de aici, se rugă micul marinar. E teribil de întuneric. — Prostănac ce ești! exclamă Dorian, scuipându-l pe marinar. Cine te-a legat aici? — Afurisiții ăia de Bill și Raoul. Sunt atât de nesuferiți, amândoi. M-au adus aici să-mi arate cum ai redecorat locuințele sclavilor și așa, deodată, m-au legat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
musafir elegant fusese răsucit într-o poziție obscenă și apoi aruncat jos pe dușumea, unde căzuse în zornăitul butoanelor de manșetă și al altor bijuterii asortate. — N-am invitat decât persoanele mai bine, îi spuse Dorian lui Ignatius. — Mamă Doamne! exclamă Ignatius. Îmi dau seama că vom avea multă bătaie de cap ca să obținem votul fermierilor calviniști, conservatori. Va trebui să ne reconstruim imaginea pe o linie total diferită de ceea ce văd eu aici. Timmy, care privea cum sportivul îmbrăcat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
în clipa asta! porunci Dorian. — Vă rog și eu, adăugă Ignatius. Se retrăsese într-un colț. Ați putea răni pe cineva. — De pildă pe tine, spuse Liz. Aruncă o cutie nedeschisă spre Ignatius care se lăsă în jos. — Maică Doamne! exclamă el. Cred că mă voi întoarce în cealaltă cameră. — Șterge-o, umflatule! îl îndemnă Liz. Consumi tot aerul de-aici. — Opriți-vă, fetelor, țipă Dorian la Frieda și Betty care se luptau și ale căror maiouri începuseră să se umezească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
făcu apariția în salon. Se duse la Ignatius și îl întrebă melancolic: — Nu vrei să dansezi? — Ei, ai văzut? îi spuse Frieda lui Ignatius. — Nu vreau să pierd acest spectacol. Vreau să vă văd dansând. Dați-i drumul. — O, Doamne! exclamă Ignatius. Lasă-mă, te rog. Nu știu să dansez. Hai, vino, spuse Timmy. Te învăț eu. Îmi place să dansez. Conduc eu. Dă-i drumu’, umflatule, spuse amenințător Betty. — Nu. Nu-i cu putință. Sabia, halatul. S-ar putea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
te-ntâlnești cu o șleahtă de comuniști. N-am avut dreptate. Angelo a spus că te-a văzut cu niște tipi deocheați. — Cu alte cuvinte, ai pus să mă urmărească, țipă Ignatius. Tu, propria mea mamă! — Atacat de o pasăre! exclamă plângând doamna Reilly. Asta numa’ ție ți se poate-ntâmpla, Ignatius. Nimeni altu’ n-ar fi atacat de o pasăre. — Unde e șoferul de autobuz? Trebuie reclamat imediat. — Ai leșinat doar, prostule. — Și atunci de ce am bandajul asta? Nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cap. — Mamă, fă-l pe omul ăsta să plece, strigă Ignatius, încercând să o împingă pe mama lui spre domnul Levy. — Domnule Reilly, omul acesta pretinde despăgubiri de cinci sute de mii de dolari. Ar putea să mă ruineze. — Îngrozitor! exclamă doamna Reilly. Ignatius, ce i-ai făcut bietului om? Pe când Ignatius era pe punctul de a vorbi despre vigilența cu care se comportase la Levy Pants, sună telefonul. — Alo, răspunse doamna Reilly. Sunt mama lui. Bineînțeles că nu sunt beată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
la ora șapte fix Lasă pixul și-un creion Și cântă la xilofon. Exersează,exersează Și pe toți exasperează. Un dovleac a explodat, Că n-a fost examinat, Iar un iepure de-un cot Se exprimă prea de tot... -Vai! - exclamă un țânțar Este extraordinar! Z Zece zebre și-un zebroi Pasc pe câmpul de trifoi; Și cum stau așa-nșirate, Îndungate și-nvărgate, Zici că Leana a spălat Și întinse la uscat, Agățate, colo-n zare, Parcă...zece pijamale!
ANTOLOGIE DE POEZIE PENTRU COPII by Lucia - Gabriela Munteanu, Carla - Daniela Grădinaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/282_a_520]
-
mărginea la Vino În grădină, Maude și la fragmentele din Shakespeare și Milton pe care fusese obligat să le citească recent. Îmboldit să i se adreseze celui de vizavi, a simulat un moment interesul pentru cartea acestuia, după care a exclamat: — Ha! Ce chestie grozavă! Celălalt a ridicat ochii și Amory s-a simțit cuprins de un fel de jenă artificială. — Te referi la chiflele tale cu șuncă? Vocea lui sacadată, dar blândă, se potrivea de minune cu ochelarii mari și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
De undeva de sub o fereastră nevăzută, o voce a țipat inevitabila somație „ Scoate capul afară!“ O sută de sunete mici ale curentului ce-și continua drumul pe sub mantia ceții i s-au imprimat, În sfârșit, În conștiință. — O, Dumnezeule!, a exclamat dintr-o dată Amory, tresărind la auzul propriei sale voci În tăcerea perfectă. Cădeau În continuare picături de ploaie. A mai zăcut un minut nemișcat, cu mâinile Încleștate. Pe urmă a sărit În picioare și și-a scuturat, de formă, hainele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
voința - oricum e o vocabulă inutilă idioată. Ce-ți lipsește ție e discernământul - capacitatea de a lua hotărâri pe loc, știind că imaginația te va amăgi dacă-i dai o șansă cât de mică. — Ei, fir-aș al dracului a exclamat Amory surprins. E ultimul lucru la care mă așteptam. Clara n-a dat semne de bucurie răutăcioasă. A schimbat numaidecât subiectul. Dar l-a pus pe gânduri și Amory socotea că, parțial, are dreptate. Se simțea ca un fabricant care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
petrec la țară, a spus ea gâfâind, trecută cu bine de cercul de lumină al lămpii din colț. Sunt zile prea splendide ca să nu profiți de ele, deși poate că le simt și mai acut În oraș. — O, Clara, a exclamat Amory, ce mai diavol ai fi putut fi dacă Dumnezeu ți-ar fi Împins puțin sufletul În direcția opusă! — Poate, a răspuns Clara, dar nu cred. Niciodată nu-mi ies din pepeni. Niciodată n-am fost sălbatică. Izbucnirea de adineauri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]