9,442 matches
-
perioada următoare revoluției din 1848-1849 și, respectiv, în anii de după înfrângerea revoluției comuniste maghiare din 1919. Acțiunea celui de-al doilea se desfășoară în Rusia, în timpul luptelor dintre „roșii” și „albi”. Dar liniamentul coordonatelor istorice și sociale, care transpare în ficțiune, adeseori fosforescent și fascinant nu vine în contradicție cu viziunea foarte personală a autorului, cu caracterul de stranie unicitate a operei. Căci aici „strictă determinare” nu înseamnă copie, reportaj, ci creație. Fidelitatea față de temele și elementele universului artistic conferă o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
se poate spune că încep «timpurile noi» (Gal 4,4). În cuvântarea sa expresivă, Sfântul Bernard (+1153) ne zugrăvește neamul omenesc, îngerii și pe Dumnezeu, stând în așteptare în fața Mariei și rugând-o respectuos să-și dea consimțământul. Este o ficțiune retorică, dacă vrem, dar care scoate în evidență măreția acelui moment decisiv. Când Maria intră în scenă, ea întruchipează o parte de o asemenea valoare, care devine extrem de dificilă pentru a fi ilustrată cu precizie. Sfântul Toma de Aquino (+1274
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
a visat că și-a ucis soțul. Dacă arma a fost sabia (phasganon) în loc de secure (labrys), Agamemnon ar fi putut muri într-un accident, alunecând pur și simplu în baie și străpungându-se cu propria-i sabie. Tot restul e ficțiune vindicativă. Aia consideră că patima Clitemnestrei pentru Egist nu era atât de puternică încât să-și ucidă soțul, iar dacă era, această patimă și dorință de răzbunare sunt de ajuns ca să ucidă singure, iar arma nu e decât o metaforă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
al lui Ars amatoria acuză atonia simțurilor. În ceea ce privește motivarea exilului, Ovidiu cel pus în scenă de Marin Mincu ia în râs spusele tradiționale. Augustus și Iulia, Livia și Tiberiu, scandaluri și destrăbălări de curte sunt utilizate aici pentru a întări ficțiunea, pentru a acoperi fuga unui libertin atins în chip misterios de grație și îndreptat spre un univers spiritual situat la antipozii culturii de origine. „Am părăsit Roma - îi destăinuie el devotatei Aia - pentru că în orașul acela nu mai puteam să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
la cele veșnice. Sunt doar câțiva ani, esențiali însă pentru destinul acestuia, pe care Florina Ilis îi urmărește într-o meticuloasă reconstituire de detalii (detalii care sunt și nu sunt întru totul atestate; la drept vorbind, într-un roman de ficțiune, nici nu e nevoie ca acestea să corespundă întru totul realităților probate documentar), cu nenumărate inserte ale unor rememorări de momente cruciale din trecut, ale unor prieteni și prietenii, ale unor trăiri afective sau angajamente sociale etc., totul cu acribia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
demersurile domnului Ștefan Ion Ghilimescu au nu doar alura unei atitudini polemice ("nouă românilor ne e teamă să vorbim despre geniul poetului național, ne sfiim și ne rușinăm ca niște vestale chiar și când o afirmă tranșant alții" Eminescu. Între ficțiune și realitate; "Datorită defazajului dintre dinamica socială, economică și politică a perioadei pe care o traversăm și inerția imaginarului colectiv, Eminescu este receptat încă în spiritul clișeelor culturale, al reflexelor și gusturilor istoriei celei vechi /de dinainte de 1989/, adică mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
în esență o "scriere ideologică", ci o "creație artistică", fiind "expresia lirică a necesității de conservare a ființei și identității naționale". Și, în continuare: "Citită prost, ea poate părea o profesiune de credință rasială. Citită adecvat, ea nu este decât "ficțiunea ideală" a posibilei noastre afirmări pe linia și în cadrele neamului". Coordonata religioasă a poemului îi imprimă tocmai timbrul grav și solemn, apoteotic, din final: "Doina eminesciană se încheie cu această viziune grandioasă a "mântuirii", văzută ca rod posibil al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
de consistența narațiunii dar și de forța ei de sugestie, apărut de abia în 1970, romanul Zahei orbul a stârnit reacții diverse, multe superlative. Ca fapt de viață, cartea este o reușită, viața reală a personajului și notele care înseamnă ficțiunea autorului dau lucrării autenticitate psihologică ce se întâlnește destul de rar în literatura de până acum. 7 Întrebat când și din ce motive i s-a interzis lui V. Voiculescu dreptul să mai publice literatură, biografii invocă motive diverse, nu toate
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
la ele Paul Anghel sublinia: N. Manolescu se raporta și el la povestirile lui Voiculescu : « Povestirile lui V. Voiculescu sunt opera unui prozator perfect stăpân pe mijloacele sale și care nu datorează aproape nimic poetului... Povestitorul e un magician al ficțiunii. Asemenea călugărului Evtichie care, concentrându-și voința, topește cu privirea țurțurii de gheață, el concentrează capacitatea de invenție spre a ne iluziona. Actul însuși al povestirii nu este decât o verificare a acestei capacități inexplicabile de a pune stăpânire pe
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
Nu e vorba de o pastișă, ci de o înrâurire firească, mai bine zis de ralierea la orizontul prozastic „comun” al momentului. Scrierea de debut, Idolii de lut, e un roman al provinciei: Fălticenii copilăriei scriitorului sunt transfigurați liric în ficțiune. Pitorescul vieții din micile târguri moldovenești, în timpul primului război mondial și în anii imediat următori, e „exploatat” cu oarecare relief și farmec, fără excese descriptive fastidioase. Paginile cele mai reușite sunt probabil acelea care reconstituie micul univers al cetei de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289631_a_290960]
-
povestirea/narațiunea (uneori chiar narațiunea confesiune) este atotputernică, alternând cu descrierea înviorată de dialog. Aceste compoziții-amintiri, ca "scriituri nonficționale", aparțin "literaturii trăite", constituindu-se într-un "gen hibrid" situat între literatură și istorie. Ca "literatură de frontieră", "paraliteratură", "literatură fără ficțiune", "literatură secundă", aceste scrieri ar defini "un tărâm al nimănui, neputându-se stabili procentual cât din memorialistică reprezintă istorie și cât literatură". Compozițiile din această categorie prezintă un univers/timp prin mărturii directe, sunt fruste, au un grad sporit de
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
întemeiat pe partidele politice, au atras o bună parte a electoratului, care prefera o conducere fermă, autoritară în locul uneia așa-zis democratice. Emil Cioran scria în martie 1937 că țărănimea română nu așteaptă altceva decât dezintoxicarea de libertate, de toate ficțiunile și iluziile acesteia. Imediat după 10 februarie 1938 s-a trecut la instituționalizarea noului regim. Astfel, Istrate Micescu a redactat textul noii Constituții, care a fost aprobat de Consiliul de Miniștri și publicat în 20 februarie 1938. La 24 februarie
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
mai nociv îi apare autoarei modul de viață al celor bogați, ușuratic, imoral, egoist, iresponsabil, impulsionat de trăiri joase, cu manifestări sociale superficiale și ipocrite, lipsit de repere. Un aer greu, încărcat de cenușa patimilor omenești se lasă peste aceste ficțiuni, transformând totul într-o trăire buimacă. Singurul roman cu o tonalitate mai luminoasă este Vraja patimei (1936), unde protagoniștii ies întăriți din încercările prin care trec, iar dragostea aduce în final fericirea. Mai mult, se ivesc situații și personaje comice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288631_a_289960]
-
cum ar fi epica de spionaj). El știe că ingredientele unui roman polițist reușit nu sunt numai suspansul, inteligența investigației detectivistice a unui caz sau atentul control al materialului factologic. Dorința sa pare a fi aceea de a transforma în ficțiune viabilă o specie a literaturii de consum și, spre deosebire, de pildă, de George Arion, nu mizează pe efecte de ordin parodic, ci acționează în conformitate cu regulile genului. Z. fie inventează „o crimă aproape perfectă”, precum în romanul astfel intitulat (1969
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290740_a_292069]
-
critici, 62-65; Val Condurache, „Dispărut fără urmă”, CL, 1974, 4; Martin, Pro Patria, 161-164, 181-183; Sorin Titel, Două romane polițiste, RL, 1975, 48; Cristea, Domeniul, 305-309; Dumitru Micu, Volume de proză, CNT, 1977, 14; Ioana Crețulescu, Războiul secret: document și ficțiune, LCF, 1977, 36; Virgil Mazilescu, „Dragul meu Sherlock Holmes”, RL, 1977, 40; Dimisianu, Opinii, 131-141; Radu G. Țeposu, „Toamnă cu frunze negre”, RL, 1979, 12; Sultana Craia, Dincolo de creație, LCF, 1980, 23; Sorin Titel, Pasiunea pentru istorie, RL, 1981, 2
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290740_a_292069]
-
A nu se înțelege, profesore, că nu există grație în sine, fie în mișcări, fie în contururile statice ale obiectelor de artă. Ne putem îndrăgosti de o statuie, ca Pygmalion. Desigur, desigur, maestre. Prin similitudine, frumusețea unei drame rezidă în ficțiune. Să ne imaginăm ce s-ar întâmpla dacă scenele violente ar avea loc sub ochii spectatorilor. Dar nu tot ce este real și vital exclude prin definiție frumusețea. După câte știm se examinează încă teoria aceasta. Alergătorul de la Marathon a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
acestor lucrări dramatice o certă valoare documentară, mai vizibilă și mai ascuțită, după cât mi se pare, decât aceea a prozei contemporane. Superior a fost, de altfel, și impactul lor asupra publicului, căruia îi ofereau posibilitatea de a regăsi în spațiul ficțiunii propriile sale dileme, simpatii și aversiuni. Jucând la București, în 1851, o piesă intitulată Tuzu calicul, Matei Millo aducea în scenă „un respectabil boier cu barbă albă și cu giubeaua de samur, care a făcut să râză numerosul public cât
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
Lumea în două zile stă sub semnul unei referențialități mitice. 21 decembrie, solstițiul de iarnă, presupune o misterioasă legătură între planul terestru și cel cosmic, timpul individual alunecând în cel universal: ,,(...) influență oculta a lungii nopți magnetice”. Oglindă, creatoare de ficțiune, protejează somnul, uitarea, eroul putând intra în mit: ,, ( ...) gheață Lacului întins crapă cu un bubuit înfundat și peștii tresăriră în malul veșnic.” Dezghețul lacului induce drame existențiale prin pierderea armoniei. Somnul care îl domină pe erou chiar de la inceput declanșează
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
însăși există dacă este reflectată, recreata prin proiecție imaginara : ,,(...) că lumea asta să existe cu adevărat este nevoie de nările lui Antipa.”. Personajul însuși pare a fi o creație a sa. Nu poate simți povară materialității, deoarece transfera totul în ficțiune sau în poveste: ,, Am uitat, spune Felicia încet, era să uit frunză de dafin. Față din dafin, spune Antipa.” Reverberațiile actelor creatoare îi transformă pe artiști într-un fluid spiralat al carui început mitic ține de planul cosmic. Descendentă înseamnă
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
fraze, pe care altădată le-am auzit de la Antipa și despre care memoria mea conștientă nu avusese știre”. Este consemnat chinul începutului, literatura neavând o finalitate clară, de unde obscuritatea scopului și chiar eternizarea în derizoriu. Declanșarea imaginației presupune jocul realitate/ficțiune, prima fiind o transfigurare a celei de-a doua. Relațiile erotice Silvia/Antipa sunt imaginare, dar puncte de plecare pentru realitate. Nu există comunicare. Raportul dintre personaje se schimbă în permanență, de unde nestatornicia formelor ficționale. întâmplările povestite de altii sunt
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
glumă, cât de mare este puterea farsei? Sau totul este doar întâmplare, coincidență, destinul nostru nefiind decât închipuirea noastră?” Simte dispreț față de ideea scrisă ( deși cameră să, înțesata de cărți, induce inspirația, asigură starea de securitate, el își închipuie, trăiește ficțiunea). Transferul în planul imaginar este atat de intens, încât se identifică unui Dumnezeu domestic: ,,Lumea sărbătorii căreia mâinile Prin actul scriptural, memoria, imaginația altcuiva sunt însușite, iar creația, sub semnul pefecțiunii simbolizate de cifră magică șapte, devine reflectare a omenescului
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
neprelucrata, fragmente din publicistica socialistă, pagini de jurnal, materialitate transfigurata în vise parabolice, alegorice sau simbolice. Lucian Raicu exagerează când afirmă că în român se prezintă realitatea și conștiința surprinderii acesteia, deoarece accentul cade pe procesul complex și sinuos al ficțiunii, după cum singur recunoaște ,,(...)o creație a cărților, un produs al scrierii, (...)” Chiar Eugen Simion susține că firul epic nu este alcătuit dintr-o succesiune logică, faptele fiind ,,împiedicate să intre într-o cronică determinabila, coerentă.” Viziunea poematica, perspectiva divergență, spațiul
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
umane, de viață și de cultură. Eliade era dotat cu o irezistibilă imaginație a ideilor, însușire esențială a unui eseist de mare clasă. Însușirea aceasta explică și atracția lui pentru doctrinele și mitologiile Orientului, precum probabil și vocația literaturii de ficțiune. Ceea ce a sporit enorm impresia meteorică produsă de apariția lui Eliade în viața culturală românească a epocii a fost, pe lângă abundența și strălucirea atât savantă, cât și publicistică, prolificitatea lui ca romancier. Calitativ vorbind, literatura lui de ficțiune e, ca să
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
literaturii de ficțiune. Ceea ce a sporit enorm impresia meteorică produsă de apariția lui Eliade în viața culturală românească a epocii a fost, pe lângă abundența și strălucirea atât savantă, cât și publicistică, prolificitatea lui ca romancier. Calitativ vorbind, literatura lui de ficțiune e, ca să mă exprim moderat, foarte inegală. Reușita cea mai faimoasă atât ca succes de public, cât și de critică, a fost Maitreyi, cum se știe. Era al doilea roman al autorului. Venind după Isabel și apele diavolului, care e
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
simțul limbii literare al autorului), izbutind să transpună în viziune proprie două motive inspirate din Caragiale : Căldură mare și Hanul lui Mânjoală. Autorul a continuat în străinătate să scrie, atât din impulsul imaginației, cât și probabil din nostalgie, proză de ficțiune, tot foarte inegală. Puerile ̀ mi par, de pildă, nuvelele : Podul, Les trois grâces, Uniforme de general, Nouăsprezece trandafiri, dar excelente Ghicitor în pietre, O fotografie veche de 14 ani, 12.000 capete de vită, Ivan, Strada Mântuleasa. Nu fac
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]