5,121 matches
-
mai bun înțeles, modernă Bisericii noastre ceva mai suferinde: armătura filosofică. Nu este oare o ironie că Biserica Răsăriteană, care a dat cel mai mare și mai strălucit cugetător de esență și origine religioasă, pe Origen, stă astăzi văduvită de gânditori și oarecum în marginile filosofiei? Și este asta din vina doctrinei ei, care nu ar fi propice unei speculații în ordinea rațională, sau numai datorită sălbăticirii noastre și înstrăinării de adevăratele izvoare ale cugetării, prin trecerea în cercul de influență
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
la Clamart, lângă Paris. Participă la întâlnirile grupului "Esprit" (Emmanuel Mounier, Gabriel Marcel); la decadele de la Pontigny (Martin Buber, Jean Wahl, Léon Brunschvicg). La Clamart, Berdiaev găzduiește întâlniri regulate, cu discuții pe teme de teologie și mistică, ale unor importanți gânditori, scriitori francezi și străini: Jacques și Marissa Maritain, Étienne Gilson, Lucien Laberthonnière, Louis Massignon, Maurice de Gondillac, Charles du Bos, Leon Șestov, Senghor et alii. 12 Léon P. Karsavin, Sur les deux natures dans le Christ, în "Logos". Revue internationale
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
cu părinții, coabitând cu ei și cu propriii copii. La Play consideră că regimul patriarhal tinde să oprime indivizii și degenerează în rutină, în timp ce individualismul exagerat ce caracterizează familia modernă duce la distrugerea stabilității familiei. De aceea, pentru el, deși gânditor de nuanță catolică, tipul ideal este familia tulpină. Această formă de familie reprezintă mediul optim capabil să lupte împotriva dezorganizării sociale. Însă F. La Play a rămas în istoria sociologiei mai cu seamă prin cercetările sale monografice asupra familiilor muncitorești
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
creație și critică. Stilul de gândire al Junimii va fi deci discriminativ, disociind valorile, identificând domeniile și separândule cu limpezime. Nevoia de ade văr implică în fine modestia. Și de unde, printre înaintași sau contimporani nu lipseau visătorii romantici, naturile gigantice, gânditori și savanți urmărind mari sinteze haotice, superioare nivelului contimporan al culturii noastre și desigur propriilor puteri, Junimea provoacă o reacțiune, rechemând spiritele la conștiința limitelor și a condițiilor de fapt. Sarcina modestă, bine împlinită, li se pare superioară marilor năzuințe
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
ca epilog al acestei încercări de reexaminare a imaginarului ideologic junimist decât melancolica confesiune a lui Ioan. C. Filitti. El însuși junimist, parte a ultimei generații care lucrează, în 1913, alături de Titu Maiorescu, în circumstanțele Păcii de la București, el însuși gânditor politic care duce mai departe, cu fidelitate și obstinație, campaniile Junimii după 1920, Filitti este vocea unei lumi excentrice în raport cu direcțiile postbelice dominante. Posteritatea Junimii este marcată în plan ideologic, odată cu Ioan C. Filitti, de un gust al cenușii și
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
Concepția absolutistă și tiranică a puterii nu se putea concilia cu esența creștinismului, apărut în numele eliberării de rău (cf. In 8, 32-34), identificat cu Roma, mama și leagănul păgânismului și al demonului. Tertulian (cât timp a fost creștin) și alți gânditori creștini, analizând efectele benefice în favoarea creștinismului, prin formarea Imperiului, îi aprobau puterea și îi doreau viață lungă: Creștinul nu este dușmanul cuiva, și nicidecum al împăratului: el știe că acesta a fost ales de Dumnezeu, și de aceea îl iubește
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
maniheii, cu toate că învățătura lor nu era o simplă erezie creștină, ci chiar o nouă religie. Biserica a considerat-o erezie datorită însușirii unor elemente tipic creștine, inserate în teoria sa, cu privire la existența binelui și a răului, în cazul disputelor cu gânditorii creștini. Pentru manihei serviciul militar și războiul aparțineau dumnezeului rău, motiv pentru care au respins ambele variante, din respect față de religiozitatea lor, considerându-le dăunătoare societății civile. 4.1. Antimilitarismul gnosticilor Gnosticismul a apărut în Siria la jumătatea secolului II
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
este unul dintre împărații romani cei mai enigmatici, cei mai ciudați și cei mai discutați întrucât natura, de parcă voind să glumească, l-a umplut de valori și de defecte. Tradiția păgână l-a prezentat ca pe un geniu rar de gânditor și de conducător fără a face economie de laude, iar cea creștină l-a ilustrat lipsit de personalitate, superficial și fără scrupule, înconjurându-l de ură și dispreț, după cum am văzut mai sus. Prin disprețuirea creștinismului, Iulian își propusese restaurarea
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
retorică și gramatică să predea în învățământ dacă erau de rit creștin. Voia să-l imite pe împăratul filozof Marcus Aurelius (161-180), de o ținută morală superioară lui și mult mai plin de demnitate decât el, apărând în ochii celor gânditori destul ridicol, mai ales atunci când din discuțiile filozofice cădea în banalizarea consultațiilor divinatorii și în isteria viziunilor misterioase, cauzate de mintea sa halucinată. Într-o noapte, după câteva ore de somn agitat și cu întreruperi, trezindu-se ca de obicei
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
moment. Încordarea pe care o exprimă formele care alcătuiesc o compoziție dă naștere unei stări de neliniște. Nu știm ce urmează să se întâmple: echilibrul armistițiului sau destinderea, care înseamnă pace. Un exemplu edificator pentru acest gen de relații este „Gânditorul“ lui Rodin, sculptură statuară în care membrele personajului sunt strânse în unghiuri ascuțite, asemenea unui arc încordat. Etapa următoare de relații este dată de o verticală perpendiculară pe o orizontală care naște starea de echilibru, de stabilitate, de liniște. Pentru
Arta compoziþiei by Ion Truicã () [Corola-publishinghouse/Science/594_a_1265]
-
a încercat să furnizeze analizelor viitoare instrumentele teoretice pentru înțelegerea modelelor care stau la baza episoadelor aparent unice; și fiecare a reflectat asupra celor mai potrivite forme de acțiune politică într-un domeniu unde lupta pentru putere era predominantă. Ambii gânditori au fost motivați de dorința de a corecta ceea ce ei considerau a fi o neînțelegere profundă a naturii politicii internaționale, aflată în centrul proiectului liberal printre aceste neînțelegeri fiind și credința că lupta pentru putere putea fi domolită de dreptul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
moral, acela de a descoperi cauzele Primului Război Mondial, pentru ca generațiile viitoare să fie scutite de o astfel de catastrofă. Costurile umane ale războiului din 1914-18 au condus la concluzia că vechile presupuneri și prescripții ale politicii de putere erau complet discreditate. Gânditori precum Sir Alfred Zimmern și Philip Noel-Baker au devenit celebri în anii imediat următori războiului. Ei credeau că pacea s-ar instaura doar dacă echilibrul clasic de putere ar fi înlocuit de un sistem de securitate colectivă (incluzând ideea statului
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
unei noi forme de organizare politică mondială care va înlocui statul națiune. Existența unei prăpăstii mai mult sau mai puțin de netrecut între politica internă și cea internațională este tema centrală în gândirea realistă și în special neorealistă. Prin contrast, gânditorii cosmopoliți iau în considerare o ordine mondială dar nu neapărat o guvernare mondială în care principiile moralei universale sunt luate în serios și distanța între politica internă și cea internațională este redusă sau eliminată. Reforma politică mondială nu este numai
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
din prezent, și anume aceea că regulile și instituțiile sistemului se îndreaptă în mod normal și poate inexorabil către un punct în care membrii devin conștienți de valorile comune și sistemul devine o societate internațională". Această afirmație pare să dea gânditorilor utopiști speranța că progresul viitor este realizabil, dar aceasta nu este o poziție pe care Școala Engleză o aprobă, în general. Ei argumentează că viziunea utopică a unei comunități universale umane se bazează pe faptul că preocuparea pentru drepturile omului
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
statelor suverane care respectau principiul nonintervenției. Din acest motiv, "kantianism" pare un termen impropriu pentru a descrie un grup de perspective vizionare pe care Bull și Wight le respinseseră în final. Ideea revoluționarismului este și ea problematică, întrucât pune laolaltă gânditori diferiți precum Kant, Lenin (care susține răsturnarea violentă a ordinii internaționale burgheze) și Gandhi (care credea în rezistența nonviolentă). Oricum, ceea ce-i tulbura cel mai mult pe autorii Școlii Engleze era crezul "revoluționarist" că pacea nu poate fi instaurată în
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
urmeze. Interesant, acest lucru pare să-i apropie pe Bull și pe Wight de Kant, care credea că era important să se instaureze legea și civilizația nu numai între state separate, ci și pe tot întinsul întregii societăți mondiale. Unii gânditori ca Habermas (1997), care se credeau datori să continue gândirea lui Kant, cred că acest scop poate fi atins cel mai bine prin dezvoltarea dreptului penal internațional și prin crearea de instituții democratice cosmopolite care să se asigure că toți
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
să elimine conflictul dintre state. Aspirațiile sale utopice urmau să fie înșelate, pentru că lupta pentru putere și securitate este o consecință de neînlăturat a anarhiei internaționale, pe care numai analiza celei de-a treia imagini o poate explica (Waltz 1979). Gânditorii din Școala Engleză, precum Martin Wight, susțineau că lucrarea lui Lenin Imperialismul: Stadiul cel mai înalt al capitalismului (1916) poate părea un studiu de politică internațională, însă aceasta era prea preocupată de aspectele economice ale problemelor umane pentru a putea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
problema constă în a afla cum putem construi pe temeliile sale, cum îi putem păstra punctele forte și cum îi putem depăși erorile și slăbiciunile. Acesta era sarcina pe care și-au asumat-o primii membri ai Școlii de la Frankfurt. Gânditori ai Școlii de la Frankfurt precum Horkheimer susțineau în anii 1930 că provocarea era să conservi "spiritul" și să te desprinzi în același timp de "litera" marxismului clasic (Friedman 1981: 35-6). În cadrul aceleiași tradiții, Habermas susținea în anii 1970 că sarcina
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
era schimbarea acesteia (Marx 1977b: 158). Sfârșitul alienării, exploatării și înstrăinării era principala aspirație politică a lui Marx și scopul eforturilor sale de a înțelege legile capitalismului și mișcarea largă a istoriei umane. Aceasta era moștenirea sa de căpătâi pentru gânditorii din tradiția marxistă. Marx credea că rolul istoric al forțelor de producție (tehnologia) și relațiilor de producție (în special împărțirea între aceia care sunt proprietari asupra mijloacelor de producție și aceia care trebuie să muncească pentru a supraviețui) au fost
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
libertate și iluminare nu lua în calcul partea întunecată a raționalității de tip occidental și a progresului științific. Într-o mare măsură, aceste argumente erau un răspuns la totalitarismul sovietic și la stalinism. Un alt aspect, mai controversat, este că gânditorii iluminiști desconsiderau societățile care nu aparțineau spațiului occidental (Vogel 2003). Lăsând la o parte dezbaterea, nu încape nicio îndoială că Marx și Engels afișau adesea o atitudine condescendentă și disprețuitoare la adresa societăților care nu se înscriau în spațiul occidental. Ei
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
77), și să scoatem la iveală principiile și valorile care ne structurează societatea politică, să expunem contradicțiile și inconsistențele din modul în care societatea noastră este organizată, pentru a urmări valorile asociate. Acest punct de vedere este sprijinit de alți gânditori critici internaționali, în special de Kimberly Hutchings, a cărei versiune a teoriei critice internaționale este foarte mult influențată de versiunea fenomenologică a criticii imanente a lui Hegel. Critica imanentă este realizată "fără referire la o metodă articulată independent sau la
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
curent de gândire care își are originea în proiectul iluminist. Acest proiect a fost preocupat în general de ruperea de formele de injustiție pentru a încuraja condițiile necesare pentru libertatea universală (Devetak 1995b). Pentru început, emanciparea, așa cum este înțeleasă de gânditorii iluminiști și de teoreticienii critici, exprimă în general o concepție negativă a libertății ce constă în îndepărtarea constrângerilor create social și care nu sunt necesare. Această înțelegere este evidentă în definiția dată de Booth (1991b: 539) emancipării ca "eliberare a
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a autonomiei. "A fi liber", spune Linklater (1990a: 135), înseamnă "a te autodetermina sau a avea capacitatea de a iniția acțiunea. Obiectivul teoriei critice internaționale este așadar de a extinde capacitatea omului de a se autodetermina" (Linklater 1990b: 10). Doi gânditori sunt esențiali în discursul teoriei critice internaționale a lui Linklater: Immanuel Kant și Karl Marx. Abordarea lui Kant este instructivă deoarece caută să încorporeze temele puterii, ordinii și emancipării (Linklater 1990b: 21-2). În interpretarea lui Linklater (1992b: 36), Kant "credea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
făcut în mod constant diferența între obligațiile etice față de co-cetățeni și acelea față de restul umanității. În practică, această tensiune între "oameni" și "cetățeni" a fost mereu rezolvată în favoarea cetățenilor sau, mai precis, în favoarea membrilor unui anumit stat suveran. Chiar dacă cei mai mulți gânditori moderni au recunoscut că anumite drepturi universale ar trebui să se extindă la toți membrii comunității umane, acestea erau mereu reziduale și secundare în raport cu cele particulariste. Men and Citizens este, printre altele, o scriere de recuperare. Ea caută să recupereze
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
statul modern o contradicție între interesele generale și cele private. Ideea centrală exprimată aici este că asocierile politice particulariste duc la înstrăinare intersocietală, la posibilitatea continuă a războiului și a excluderii sociale. Acest tip de argument subîntinde reflecția mai multor gânditori iluminiști ai secolului al XVIII-lea, cum ar fi, printre alții, Montesquieu, Rousseau, Paine și Kant, pentru care războiul era pur și simplu o expresie a politicii vechiului regim și o unealtă a statului. Marx a extins critica statului modern
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]