4,596 matches
-
în râs. — Uneori. Cumpăram multe cărți și, când rămâneam fără bani, mai luam și de la bandă resturile pe care le aruncați voi. — Interesant. Nu mi-aș fi închipuit. — De ce să nu-ți închipui? am întrebat-o în gând. Erau porții intacte. Oricum, decât să-și îngrașe porcii șeful de cantină, tot mai bine era dacă le mâncam eu sau alți pârliți ca mine. — Tare interesant, continuă ea. Îi disprețuiam pe toți care făceau treaba asta. Chiar mi se apleca, nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
o zi tristă pentru oamenii de bine, dar responsabilitățile noastre cer să strigăm sursum corda, adică, sus inimile. Un ziarist ridică mâna ca să pună o întrebare, dar ministrul de interne se retrăgea deja, pe masă rămăsese doar paharul cu apă intact, microfoanele înregistrau liniștea respectuoasă datorată defuncților, iar drapelul, în spate, își continua, neobosit, meditația sa. Următoarele două ore ministrul le petrecu elaborând cu consilierii săi mai apropiați un plan de acțiune imediată care consta, în principal, în a face să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
proaspăt divorțate din viața reală, care mi-au Împărtășit secretele lor și care au cooperat la realizarea acestei cărți, cu un deosebit simț al umorului. Toate cele care m-ați ajutat - iar voi știți cine sunteți -, anonimitatea voastră va rămâne intactă, iar mulțumirile mele sunt sincere. Doresc, de asemenea, să mulțumesc editorului meu din New York, Jonathan Burnham, pentru lectura sa atentă, rând cu rând, fără de care cartea nu ar fi fost la fel de lizibilă. Lui Juliet Annan de la Penguin U.K., multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
ochii pe Maureen și, când aceasta plecase din New York pe neașteptate, îi înaintase șefului său un raport, iar acesta îi aprobase urmărirea. Fusese nevoie de nouă luni de muncă intensă până să o regăsească pe doamna Dubinsky, care conviețuia cu intactul său soț pe insula Santa Lucia. Am reușit să recuperăm optzeci și cinci la sută din asigurare; Arthur Dubinsky a sfârșit la închisoare pentru omucidere; iar eu și Henry am fost răsplătiți cu prime generoase. Am lucrat cu Peoples timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
înconjurătoare, ce ascunde canonul de umanitate în codul semanticii kafkiene menită să reînnoiască neliniștea, angoasa, să domine mereu condiția umană. În mod paradoxal, pentru a nu se îneca în Fluviul Uitării, un critic nu trebuie să spună tot, încât lăsăm intactă plăcerea cititorului de a deschide cele cinci fermoare ale Textului (Lumea este un Text), până nu se va întâmpla "momentul trecerii în rândul spiritelor, al reîncarnării propriu-zise", sau mai știu eu ce previziuni ale lui Nostradamus... Cine n-a auzit
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
urma să fie pentru mine singurul mod de a-mi obloji rănile: să se tacă suficient în preajma mea, iar numele Iozefinei să nu fie luat în deșert. Era printre singurele lucruri pe care le mai puteam păstra, în sufletul meu, intacte. Dar Relia nu era rău intenționată. Suferea și ea. Poate chiar și în locul meu. Seara, înainte de cină, în dormitorul Reliei, unde mai povesteam de regulă, înainte de despărțirea din ziua respectivă, ea dezlegă calul de la gard: Gerard, mâine va fi înmormântarea
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
de vreo două ori la Europa Liberă, încă înainte de cutremur. Cum ai tăiat-o de-acolo, băiete! Cum ai uitat de toate! Știi ce? Mulțumește-i lui Dumnezeu că ai ajuns cu bine la Karin tante, cu Mâncătorii de etichete intact. Asta înseamnă că vei avea totuși, în viață o mare șansă. Cine știe? Poate că se va îndura cineva vreodată să citească prostioarele pe care le debitezi tu în scris, și te va ajuta fără interes și fără vicleșug. Dar
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
-și risipească puținele forțe, cu toate că ar fi dorit s-o ia la fugă ca să ajungă cât mai repede. După două sute de metri nu mai avu nici o îndoială: pata albă ce se profila pe alba întindere era cadavrul mumificat și aproape intact, datorită uscăciunii aerului, al unei mari cămile înșeuate. O privi de aproape. Dinții săi mari încremeniseră într-un trist zâmbet al morții, găvanele ochilor erau goale, iar prin câteva găuri din piele se vedea interiorul găunos. Stătea în genunchi, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
dinspre mare făcea ca locul să fie neplăcut, dar în fund, în spatele a ceea ce trebuie să fi fost, la vremea lui, altarul central, se deschidea o ușă ce dădea spre niște mici încăperi adăpostite, dintre care două mai aveau, aproape intacte, majoritatea geamurilor la ferestre. Era un loc solitar și liniștit, exact ceea ce îi trebuia lui Gacel după cele mai agitate zile din existența lui, tulburat cum se simțea după ce străbătuse orașul buimăcit de mulțime, circulație și scandalul de nesuportat al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
din țară, și, pe neașteptate, muntele se sfarmă. Cade, brusc, din vârf, până la bază. Acolo se iscă un imens morman de moloz. și, în acel imens morman, se află, răsădit, pierdut și el, ca un grăunț. Grăunțul comunist a rămas intact. El, primul Erou al Muncii Socialiste de la marele combinat metalurgic de pe malul Dunării gălățene, de-odată un neînsemnat grăunț! Grăunț, gărunț își zise el, dar, grăunț comunist! Indestructibil. Reînrădăcinabil. Reconstructor de societate umană. Poate. Cine, știe, pe când. Poate. Până atunci
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
care le unea și le ținea strâns, pe celelalte. Așeză totul, cu mare atenție, sub movila de lemne de foc, pe care-o meșterise cu atâta dichis. Scăpără bricheta. Ațâță focul. Acesta se dezvoltă vertiginos. Veghe, până ce nu mai rămaseră intacte, decât părțile metalice din armă. Răscoli, cu toiagul, să se convingă că se realizase ce-și dorise a se realiza. Din armă, nu mai putea face, nimeni, nimic. Apoi se așeză pe o parte. Cu trupul întins și cu mâinile
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
o moarte foarte plăcută, pentru că toți zâmbeau. Ofta profund. Însă lucrul cel mai ciudat și care ne-a uimit a fost ca, după două sau trei zile, încă nu începuseră să se descompună sau să miroasă urât, ci au rămas intacți, de parcă ar fi dormit. Această chiar că depășea puterea de înțelegere a unor oameni obișnuiți că, în căldură tropicală a insulei Bora Bora, cadavrele să înceapă să se descompună după numai câteva ore, de aceea se lasă o tăcere care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1880_a_3205]
-
făcut semn cu mîna în mod foarte optimist, nu pentru că ne despărțeam, ci pentru că, pentru o clipă, ajunsesem la un fel de complicitate a unui sentiment reciproc împlinit, un moment perfect al unei seri care are aroma sa și rămîne intact prin timp, plutind aproape independent... Și chiar dacă ne vom revedea, chiar dacă vom fi cu altcineva fiecare sau nu ne vom reîntîlni la fel, vom avea oricum și oricînd acel moment împreună, eu și ea. * Adevărul în privința telefoanelor mobile este acesta
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
conceput probabil de un trecător căruia, atît apa, cît și lucrarea, i-au plăcut peste poate. "Să-l însoțească durerea tot restul vieții pe cel care vandalizează această sfîntă lucrare." Poate blestemul, poate întîmplarea, nu se știe, au păstrat fîntîna intactă timp de un an. Roata era puțin înnegrită, butucul puțin pătat de un pic de rugină de pe lanț, găleata era curată și înnegrită de la umezeală. Timpul conferea puțină noblețe lucrării și chiar mergea vestea că apa aceea de sub dealul pădurii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
incertitudinea zilei de mîine. Așa ne culcăm eu și el de cîțiva ani Încoace, lipindu-ne trupurile, ghemuindu-ne unul În altul, gemînd. Dintre toate actele zilnice ale omului doar În somn și În dragostea fizică am rămas nealterați și intacți În instinctele noastre Întocmai ca animalele. El doarme greu. Se răsucește pe toate părțile, scoate În răstimpuri sunete, frînturi de cuvinte dezarticulate, suspine, de parcă ar fi supus unor cazne, Încordată Îi pîndesc reacțiile, mă rog pentru el. CÎnd se destinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
alege nu este decît un fel deghizat de a ne omologa invențiile. Și atunci ar fi fost mai corect să spun: și eu am beneficiat ca orice muritor de dreptul de a-mi inventa un imperiu; gîndul Îngheață la albul intact al acestei foi de hîrtie - un teritoriu plan, uniform din care lipsește orice trăsătură, eu sînt cel care trebuie să-i dau fizionomia mea, cu tot ce am ales ca fiind al meu În alții, dar cînd toți acești alții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
Încoace ni se fac daruri. De la rude, de la prieteni, de la cunoștințele Îndepărtate, de peste mări și țări. Înainte, cînd eram tînără primeam rar cadouri, de Crăciun, de Paște și la ziua mea; fel de fel de mărunțișuri frumos ambalate cu celofanul intact purtînd pe etichete numele și blazonul firmei. Îmi amintesc că de cîte ori desfăceam pachetele legate cu panglici colorate mă izbea lipsa oricărui miros. De fiecare dată mă bucuram frenetic, Îmi plăceau aceste lucruri pure, neîncepute, pînă cînd prindeau mirosul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
fost date uitării, ca și cînd nu ți-ar fi aparținut niciodată, pînă cînd cineva aruncă o vorbă la Întîmplare despre un asemenea săpun și simți În clipa aceea că toate păcatele care te alcătuiesc Îți sînt restituite. Te regăsești intact și atît de diferit de ceea ce ai vrut să știi că ești, Încît Începi să-ți lingi propria vedenie nerăbdător să descoperi din nou cu scîrbă și adorație gustul țîței din care ai supt. Nu Îmi place să explic nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
par atât de normale, nu-i așa? Abia dacă mă recunosc. Nici nu cred că aș mai putea scrie așa. Am ajuns un ou de colecție, conținutul și esența mi-au fost aspirate în întregime, a rămas doar o coajă intactă și sfărâmicioasă, ce arată exact ca înainte, perfect la fel, numai că nu mai e deloc un ou. Nu știu dacă ceva din ceea ce spun are sens. Când ajung în miezul unui lucru, îmi dau seama că am scăpat din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
o parte și m-am ghemuit cu genunchii la gură. Dictafoanele zumzăiau și șușoteau. Am întins mâna, am apucat rucsacul și am scos din el un teanc de hârtii și casete video împachetate în plastic. Fragmentul becului, încă uscat și intact. Lucram deja de șapte luni la decodarea celei de-a doua jumătăți, mai întâi acasă, în timp ce exersam personalitatea lui Mark Richardson, și apoi pe drum, în camere curate și impersonale de hotel, în orașe neprietenoase de pe tot cuprinsul țării. Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
adormit nu era o urgență evidentă, mai degrabă ceva asemănător cu vaga greutate a unei pietre pitite și uitate pe fundul unui rucsac. Mintea mea pe jumătate trează o căuta. Putea fi vorba de-un pasager clandestin? Ceva scăpat, mai intact ca de obicei, din visul aproape năruit? Poate, în parte; culorile ei se potriveau cu cele pe care le puteam simți încă ștergându-mi-se din minte, dar avea și soliditatea a unui lucru din lumea reală. O urgență amfibie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
care le-a atins nu va mai pune niciodată o ceașcă pe marginea mesei și nici nu va mai lăsa vreodată o carte pe jumătate citită. Lumea se forța să continue fără ea și eu mă forțam să țin zăgazurile intacte. Tata a venit în vizită nu acum mult timp. Nu se prea pricepe la vorbit, dar a încercat totuși să facă puțin curățenie în timp ce eu i-am pregătit o cafea. A mutat una dintre cărțile lui Clio și eu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
Închipuia că va Întîlni În grădina parohială vreo fată necunoscută, căreia va cuteza să-i vorbească și cu care va dansa pe iarbă, pînă noaptea tîrziu, Învăluiți În mireasma micsandrelor. Cum Însă visele acestea nu se Împliniseră niciodată, Își păstrase intactă candoarea. La fel și capacitatea de a se emoționa. Era convins că dacă va intra pe poartă, Îndreptîndu-se Înspre iarba de sub platanii aceia, i se va Întîmpla ceva neobișnuit, deși acum nu-și mai dorea o fată sau un inel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
Recunoscu, foarte greu, un frigider Într-un obiect care semăna cu un motor vechi de automobil. Ridicîndu-și privirea, zări Ursa-mare printre picioarele unui fotoliu suspendat la vreo zece metri deasupra capului lui; coborîndu-și ochii, văzu la picioare Golful Neapole rămas intact. Avea senzația că nimerise fără nici o hartă la Îndemînă, Într-o țară necunoscută, unde trebuia să se orienteze după poziția stelelor. Trei rachete coborau Încet pe boltă, ca niște jerbe scînteietoare dintr-un pom de Crăciun. În lumina lor, Arthur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
James Încolo, se Întindea o zonă liniștită. Knightsbridge și Sloane Street fuseseră cruțate de război, spre deosebire de Chelsea și mai ales de Battersea, care se aflau În prima linie. Linia acestui front ciudat era capricioasă ca aceea a unui uragan, lăsînd intacte numeroase zone, ca niște insule pașnice. Battersea, Holborn, East End erau cartierele cele mai greu lovite, pe cînd Poplar High Street aproape că nu cunoscuse urgia inamicului; chiar și În Battersea existau porțiuni Întregi fără ruine, cu o cîrciumă prosperă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]