4,904 matches
-
firele de iarbă crude și mătăsoase. Era o mogâldeață de om! Părul, de culoarea grâului copt scăldat în razele de soare, ochii jucăuși și curioși, verzi ca nemărginita câmpie, obrajii albi ca spuma laptelui, dau chipului ei aura unui înger. Micuță și bondoacă, se ridică și alergă spre tatăl ei, aproape împiedicându-se în piciorușele mici. Tăticule, ce este aceasta? întrebă, în timp ce întindea mâna în care ținea câteva fire de iarbă. Este iarbă și are culoarea verde. De ce are culoarea verde
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
Tatăl o privi cu duioșie, înțelese că fetița simțea lipsa greierașului care devenise prietenul ei. O luă în brațe și o duse la culcare, însoțindu-i somnul cu o poveste despre greieraș. Fetița adormi, cufundându-se într un vis cu micuțul său prieten. „Bătăușul” Ziua era pe sfârșite. Soarele cobora spre apus trăgând după el lumina zilei. Fiecare din cei ai casei avea câte ceva de făcut, pentru a încheia cu bine treburile acelei zile. Bunica mulgea vaca, strângea în doniță cu
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
ca amintire. Mulțumesc! Femeia îi zâmbi și își văzu în continuare de lucrul său. Haideți să mergem, copii! le spuse ghidul. Atunci, Viviana observă că fiecare copil primise câte un obiect din sticlă: un pește, o floare, o vază mai micuță. Pot să păstreze obiectele? întrebă tovarășa învățătoare. Da, sunt oricum rebuturi. Știți, pentru export se lucrează cu exigență. Îi conduse apoi într-o sală de expoziție, unde erau expuse tot felul de obiecte de o rară frumusețe, dar nimic n-
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
la culcare, a fost o zi lungă și grea pentru tine. Viviana merse la culcare cu amintirile de peste zi în gând, mai ales cu gândul la viitoarea călătorie cu trenul, care tocmai îi fusese promisă. Ziua crucii Deși era liniște, micuței îi mai răsuna încă în auz cântecul religios cu care dascălul Bezedei încheiase slujba. Toată lumea spunea că dascălul cântă ca un heruvim; Angelina nu știa cum cântă aceștia, dar glasul acela pătrunzător și melodios o făcea să simtă că Dumnezeu
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
ținând-o în brațe, și de fiecare dată se însănătoșise. Oare mama o fi bolnavă? Dacă-i așa, o să se facă bine dacă tăticul o ține în brațe. Sau poate o fi doar obosită de atâta trudă. Atunci, în inima micuței se ivi o hotărâre. De mâine am s-o ajut pe mama la treabă! Închise cu mare grijă ușa, se întoarse în odaia ei unde se urcă în pătuț și adormi purtând în gând hotărârea pe care o luase. Vântul
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
Strigăt Elena Marin Alexe (Odă pentru absolut) Sunt doar un graunte micuț de țărână, Udată de ape, bătută de vină. Ce merit am eu pe tăcutul pământ Pribeagă-ntr-o lume, de mila-i plângând? Te caut în zori, dar te caut și-n-noapte Dincolo de cântec, cu jale în șoapte. În zâmbetul gingaș
Strig?t by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83230_a_84555]
-
de a nu trăi, trăind”. Ar trebui să fugim de ea, să fugim de inerție, de stereotipia actelor, de mecanizarea lor, de răceala, indiferența și lipsa noastră de preocupare. În profesia noastră de dascăli și-n viața de elevi a micuților, trebuie să predomine pasiunea, care reprezintă flacăra unei vieți împlinite, o trăire și o energie totală, care angajează întreaga persoană umană. Munca educativă invită la meditație, pentru întreaga viață. Factorul psihologic își are locul său bine determinat în munca titanică
CADRUL DIDACTIC CREATIV IMPLICAT ÎN ACTUL EDUCAŢIONAL by MARIA GEANGU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/481_a_1010]
-
între umbrele ramei). Acolo mi-am așezat viața, în cămăruțe suprapuse, pe diferite dimensiuni, cu toate visele împlinite, colorate în roșu aprins. Le iau la rând ca pe niște păpuși matrioșka și abia la urmă în cea mai îndepărtată și micuță cutie, găsesc un vis neîmplinit... Sunt, așa cum sunt! Haide, să punem steagul alb în fereastră chiar de nu vom fi ca doi iubiți! Eu știu să fiu o prietenă adevărată, iar sfaturile mele întotdeauna au dat rod. Mi-e sufletul
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
lumina crepusculară. Bineînțeles, să nu uit de Benny’s Burritos, cu fantastica lumină roz și cocteilurile uriașe. Mă plimbam pe malul râului, aflat la doar câteva blocuri depărtare, spre Grădina de Iarnă, situată în Centrul Comercial, să-i văd pe micuții coreeni făcându-și fotografiile de nuntă. Miresele arătau perfect în rochiile albe și diafane, mirii aveau un aer din anii ’50 în costumele de satin alb, iar domnișoarele de onoare, în toaletele roz, erau impresionant de frumoase. Făceam yoga într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
sau mai puțin. Până la urmă, tot despre suferință este vorba. Informațiile procurate de Daisy despre cele Cinci Stadii ne-au fost de mare ajutor. Pe fața acesteia din urmă se citește recunoștința. Eu sunt de-a dreptul impresionată de curajul micuței Jennifer. Pare un șoricel care stă în calea unui rinocer agitat. —Și mie mi-au fost de folos, spune Finn. Sunt de acord, intervin. M-au făcut să-mi dau seama că nu sunt suficient de furioasă. Nu am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
lor. Cu toate astea, situația mă enervează mai mult decât ar trebui. Cu cât mă învârt în cercuri mai pretențioase, cu atât întâlnesc mai puțini bărbați interesați de persoana mea. În schimb, sunt preferata muncitorilor necalificați. Aceștia mă adoră: sunt micuță, am sâni mărișori, fața destul de drăguță, părul ondulat... Unul dintre idioții de pe-aici, pe care - n-o să vă vină să credeți - îl cheamă Tooty, mi-a spus acum vreo jumătate de oră că am un „păr nebun“. Mă uit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
să recunosc că arată excelent împreună; sunt amândoi înalți, blonzi, cu ochi albaștri și amândoi încântători. Barney are un corp superb sub costumația oribilă pe care o poartă în seara asta. Așa cum stă acum, îi pot vedea fundul, care este micuț și incitant de tare. —Știi, zic eu chicotind, șeful nostru are un funduleț foarte drăguț. Davey se uită cu dispreț la paharul meu: Numai la beție ai fi putut spune asemenea tâmpenii, se pronunță el sec. Ai să te simți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
cu dalmațianul în lesă printre tarabe, eliberă câinele din zgardă și, cu o plăcere nazistă, porni să biciuiască animalul, apoi pe fiecare preșcolar în parte care-și ventila educatoarea cu batista și-i ștergea fața de transpirație, adunând cu palmele micuțe gemetele și așezându-le cu grijă în ghiozdanul multicolor. Un politician, însoțit de polițiștii de proximitate din zonă, împărțea fluturași electorali, dar Mioara 2, care-și ducea Mama în brațe, citea pe fluturașul pe care Mama încerca să-l ducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
era acel negru pe care îl vezi când privești abisul. O eternitate fără sfârșit, în care mintea se poate pierde încercând să-i sondeze străfundurile, niciodată ajungând acolo unde dorește. O totală absență a luminii. Gura, asemeni prietenei sale, era micuță, dar nu era limitată de buzele apetisante ale Marcelei, ci de două linii subțiri de un roșu aprins, sângeriu. Părul, negru și lung, era strâns mereu într-un coc splendid aranjat. Deși amândouă sunt răzbunătoare din fire, erau foarte calculate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cel mai bun în momentul de față. Cică are toate componentele integrate în monitor. Un calculator. Bineînțeles. Ce altceva putea să-i aducă Soliteraj lui Velail? Un pistol cu interfață grafică? Și în aia, zise el arătând spre o cutie micuță din metal, i-am adus un pistol cu interfață grafică. De ce zâmbești? Doar o poantă mai veche pe care mi-am amintit-o, minții eu. Trecuserăm de ultimul colț al corpului A, cel care are doar parterul și etajul unu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
am auzit pași îndreptându-se spre ușă. De partea cealaltă domnea liniștea. NU VOM NEGOCIA! NU AVEM CE NEGOCIA! SUNTEȚI NIȘTE TERORIȘTI ȘI VEȚI MURI CA NIȘTE TERORIȘTI! Capitolul 12 La orizont, modelat după forma dealurilor din depărtare și a micuțelor case și biserici, o linie portocalie apăru ca o sabie de flăcări în noapte. Despică întunericul, separându-l în pământ și cer. Atunci mi se făcu frig! Ca și cum aș fi fost scufundat într-o apă înghețată, pielea mi se făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
adevărate. Ce zonă vă interesează? Polul Nord! Care e cea mai apropiată stație funcțională? Apăsă pe ecran și îi trase mai jos imaginea, apoi o mări și căută niște linii speciale. Le urmă cu privirea și se opri într-un punct micuț. Resvtac! Aici, la două sute de kilometri distanță de Pol. Îmi imaginez că de acolo puteți lua ceva din partea locului... Resvtac... mulțumesc. Du-ne acolo! Am mai auzit de o stație, dar nu e funcțională. A fost scoasă din circuit acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
băiete. El gâfâia, icnea. Întinse mâna spre părul ei, ca să o mângâie. — Lasă-mi părul în pace, spuse ea și se răsuci. Rămâi întins și lasă-mă să te fac fericit. — Of, la naiba! zise Vasco, holbându-se la ecranul micuț. Îți vine să crezi asta? A rezistat ceva individul. Când o femeie arată așa, ai zice că ... — Las-o baltă, spuse Dolly, în cască. Uite că tipa se îmbracă. Chiar așa, zise el. Și e grăbită. Ar fi trebuit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
își puse mănușile de cauciuc, ochelarii de protecție și masca de hârtie, apoi luă un cilindru de cincisprezece centimetri lungime cu aer comprimat și înșurubă fiola cu retrovirusul. Întregul aparat avea mărimea unui tub de trabuc. Fixă deasupra un con micuț de plastic, apăsându-l cu degetul mare. — Ia-ți PDA-ul. Și intrară pe ușa batantă, în zona animalelor. Mirosul puternic și ușor dulceag de șobolani le era familiar. Erau acolo cinci sau șase sute de șobolani, toți etichetați frumos, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
păstrat până în ultima clipă farmecul tinereții. Ar mai fi fost multe de făcut, dacă timpul ar mai fi avut răbdare... Fost profesor, Gabriela Muscaliu Schiță de portret Școala Nr. 25... Așa a rămas cum o știu de foarte multă vreme: micuță, cochetă, ascunsă între plopi falnici, într-unul dintre cartierele Iașului în care ritmul construcției întrecea orice imaginație. Undeva, unde câțiva oameni destoinici au pus o fărâmă din sufletul lor și au reușit să facă o rampă de lansare către un
ARC PESTE TIMP 40 ANI 1972 – 2012 by Loredana Ţară () [Corola-publishinghouse/Imaginative/288_a_583]
-
Nu mai spun că, atunci când recitam la serbări, nu deschideam gura până nu era o liniște absolută în sală, îi țineam pe toți în mână cu textul poeziei, e drept că aveam o altfel de voce, poate mai subțire, eram micuță și toți se minunau cât volum am, cântam, uneori, cântece germane, Lili Marlen, mai ales, îmi ieșea foarte bine, mi se potrivea... Femeia cu rochia decupată la spate până jos, spre cele două fese, începe să cânte, are o voce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
lăsată. Am văzut într-o zi, pe străzile orașului din Moldova, o fată care mi-a plăcut, nu era prea înaltă, avea părul lung, ondulat, de culoarea mierii, o fată ca un măr abia copt, era lată-n cur, genul micuță și lată spre bazin. Așa-mi plac mie femeile, să aibă curul mare. — Eu n-am fundul mare. — Nu-l ai, dar îmi placi, ghidușie. Am agățat-o pe stradă (deși Ani mă aștepta, era cuminte și la maică-sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
gânditoare spre lumea necunoscută. Ar fi vrut să vadă ce fac oamenii dar îi era frică să nu îi ardă... Florile se înălțau iar frații lor copacii erau fermecați de cântecele păsărilor care veniseră iarăși la ei. Într-un cartier micuț era o căsuță. Acolo locuia o familie care avea o pisică. În grădina casei, într-un cireș își făcuse cuib o păsărică. Cum se plimba prin grădină pisica zări puii de vrabie. Se apropie încetul cu încetul, cu o privire
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
m-a lasat cea mai mare fiică, a anului, iarna și vreau să vestesc venirea primăverii, cel mai tânăr dintre toate anotimpurile. Puișorul sărea într-o parte și în alta și îl urmărea foarte atent, îi era atât de drag micuțul ghiocel încât ar fi vrut să îl ia cu el. Se apropie și cu ciocul încercă să îl scoată din pământ. Lasă-mă să îmi îndeplinesc misiunea care mi-a fost dată, spuse ghiocelul Trebuie să vestesc sosirea primăverii, nu
Încercări literare by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1222_a_1927]
-
La ora unsprezece, a doua zi dimineață, Încă n-am reușit să fac planul de bătaie. În mintea mea, o făceam undeva În spatele unui ghiveci sau așa ceva. Dar, acum că mă uit mai bine la ele, ghivecele astea sunt chiar micuțe ! Și nici măcar n-au prea multe frunze ! E exclus să mă pot ascunde cu Connor În spate unuia dintre ele, darmite să riscăm... vreo mișcare. Nici la toaletă n-o putem face. La toaleta fetelor e mereu câte cineva, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]