4,431 matches
-
carte, până la căsătorie, evlavie și la o aderare la creștinism, care are loc în cartea finală. Dar tensiunea dintre iubirea sacră și cea profană nu este total soluționată în operele lui Boccaccio.”606 Fiammetta distinsese trei tipuri de iubire: „iubirea onestă, cea care se regăsește între divinitate și creaturile sale, stăpânind cerul și pământul, și prin care accedem la celest; iubirea pentru plăcere, care este pasională sau senzuală; și dragostea pentru ceva util sau dragostea 605 Acesta se pare că este
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
și iubirea lor putea să se finalizeze în căsătorie” (XIII,12). Pasiunea trupească devine o ispită a tinereții, trebuie tolerată, deoarece natura este cea care stimulează spre procreare și, de aceea, este acceptată, mai ales dacă duce la o dragoste onestă sau la mariaj. În toate celelalte cazuri naratorul boccaccesc se dovedește mult mai intransigent din punct de vedere moral. Venus este descrisă ca fiind obscenă și toți care au crezut în această fiică a lui Zeus sunt considerați nebuni, incapabili
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
ca fiind obscenă și toți care au crezut în această fiică a lui Zeus sunt considerați nebuni, incapabili să reziste atracțiilor unei femei. Această Venus întruchipează în mod direct concupiscența, în nici un caz compatibilă cu dragostea către Dumnezeu sau iubirea onestă, creștină, pentru o femeie. Scena în care este evocată răpirea Europei de către Zeus, în timp ce se juca nevegheată de nimeni, prilejuiește o meditație împotriva permisiunii acordate femeilor de a se plimba singure. Povestea Meguliei Dotata, o fată din Roma, care așa cum
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
soție și mamă; Zinevra - II. 9 - este loială soțului, îi va dovedi în cele din urmă nevinovăția; regina din III. 2 este supusă soțului, care îi păzește onoarea și nu vrea să o întristeze; Giletta - III. 9 - perseverentă, inteligentă și onestă se va face iubită de cel pe care și l-a ales drept soț; Gostanza - V. 2 - capabilă de sacrificiul suprem, deoarece nu poate trăi în absența persoanei iubite, se va salva datorită intervenției divine, tânăra excelând și în modestie
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
descris. Din păcate, Emilia rămâne izolată în perfecțiunea ei, acceptă tot ceea ce se decide pentru ea de către Tezeu, sub autoritatea căruia se află. Nu ia singură decizii, nu se revoltă („Nulla rispose Emilia”740; „Emilia piș niente disiava,/ se non onesta poterli parlare”741), este un simplu element al decorului, indispensabil pentru declanșarea intrigii, dar rămânând, mai degrabă, o umbră. Femeia în calitate unică de obiect dorit de 729 Ibidem, p. 391. 730 Ibidem, p. 54. 731 Ibidem, p. 48. 732
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
călugărul, cu care își trădează soțul, se dovedește mai viclean decât femeia, deoarece reușește să se sustragă acestei datorii. Dialogul dintre soție și călugărul John trădează șiretenia amândurora, concupiscența, minciuna și ipocrizia. Confesiunile femeii nu sunt sincere, cum nu este onestă nici compasiunea slujitorului Bisericii. Interesant de observat că ceea ce pretinde soția de la negustor seamănă izbitor cu ceea ce proclamase târgoveața din Bath în Prologul ei: „și bine știi că orișice muiere,/ Tot ca și mine șase lucruri cere/ De la bărbat: să
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
mutatis mutandis, Noica. El a năzuit pur și simplu să trăiască într-un mod autentic, adică să fie pe deplin sincer cu el și cu alții, în acest sens anständig (un cuvânt care este tradus într-un mod nesatisfăcător prin onest sau cuviincios). Tot ceea ce a gândit și a scris va putea fi înțeles mai bine drept un reflex al acestei năzuințe. Pentru el viața onestă era condiția de căpetenie a unei realizări intelectuale. Wittgenstein a crezut că însemnările sale filozofice
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
alții, în acest sens anständig (un cuvânt care este tradus într-un mod nesatisfăcător prin onest sau cuviincios). Tot ceea ce a gândit și a scris va putea fi înțeles mai bine drept un reflex al acestei năzuințe. Pentru el viața onestă era condiția de căpetenie a unei realizări intelectuale. Wittgenstein a crezut că însemnările sale filozofice vor câștiga în autenticitate numai dacă el se va strădui din toate puterile să trăiască întru bine și frumos. În mod sigur, nu a crezut
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
tema. Ceea ce spunea nu era niciodată banal.“69a Partenerii favoriți de discuție filozofică erau pentru Wittgenstein nu profesorii, profesioniștii domeniului, ci oamenii tineri pe care îi alegea îndeosebi dintre studenții săi fideli. Erau persoane foarte inteligente, dar, totodată, ființe profund oneste pentru care căutarea autenticității prima în raport cu interesul pentru succes, prestigiu și carieră. Se distingeau prin simplitate și firesc în tot ce spuneau și făceau, prin lipsă de afectare și pretenții, nu își doreau să facă impresie. Wittgenstein exercita asupra lor
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
cu desăvârșire în perioada în care am participat la aceste lecții și în timpul următorilor doi ani, când le-am discutat pe acestea și Tractatus-ul, la Harvard, cu alți colegi care îl cunoscuseră pe Wittgenstein. Mai mult decât atât, dedicarea absolut onestă a lui Wittgenstein cercetării problemelor filozofice, marea lui seriozitate și cinstea lui absolută îmi apar drept unele din cele mai importante «absoluturi» din viața mea. Îmi aduc aminte că m-am gândit: Cum ar fi să fii cu adevărat dezamăgit
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
decât simple, că întotdeauna există alte cazuri, exemple sau puncte de vedere care nimicesc din nou toate generalizările filozofice deja dobândite. Ne instruia astfel în maniera scepticului clasic; va trebui să ne eliberăm de orice generalizări, să încercăm să fim onești și să dăm socoteală fără prejudecăți de complexitatea și specificitatea experienței noastre. Din acest punct de vedere, atât afirmarea, cât și negarea unei poziții filozofice sunt, în egală măsură, condamnate eșecului.“ Toulmin adăuga: „El nu voia să convingă pe nimeni
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
său ar fi într-adevăr legat de zgomotul pe care îl face ploaia.“137 Aceasta va fi ultima însemnare. În noaptea de 27 aprilie s-a simțit foarte rău. „Așa cum v-am spus - va scrie doamna Bewan - era pe deplin onest și nu spunea ceva ce nu ar fi gândit întocmai. Obișnuitele banalități convenționale ale conversației nu erau pentru el, astfel încât atunci când Edward i-a spus că el va putea trăi doar puține zile a exclamat Good!.“ Ea a stat lângă
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
nemurirea sufletului. Iar considerațiile sale pornesc în mod clar de la premisa că o persoană care pretinde că este cultivată va trebui să-și întemeieze convingerile pe rațiune, nu pe sentimente. În caz contrar, ea nu va merita respectul cuvenit oamenilor onești din punct de vedere intelectual.46 Discutând dogmele religiilor, Russell sublinia că ele nu pot fi sprijinite pe rațiune. El se declara sceptic cu privire la afirmații despre ceea ce depășește orizontul experienței. Este evident însă că îi plăcea să discute critic argumentele
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
să revoluționeze filozofia era știința modernă. Obiectivul lor programatic a fost să facă și filozofia „științifică“. Acesta este un atribut pe care filozofia îl câștigă atunci când intră în posesia unor metode care sunt mânuite în deplin consens de toți cercetătorii onești și calificați, astfel încât rezultatele vor putea fi controlate, ca și în orice cercetare științifică matură. Practicată în acest fel, filozofia nu încetează, desigur, să fie o activitate creatoare în măsura în care amploarea și însemnătatea realizărilor ei vor depinde în mod hotărâtor de
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
ori să Îndrepți slăbiciunile sufletești ale altora. * „Eu am dreptate și tu n-ai. Dar pentru dreptul tău de a nu avea dreptate, eu sînt gata să mor.” (W.Churchill) De fapt, adevărata dreptate nu poate proveni decît din efortul onest al oamenilor de a se respecta reciproc: „Nu este om al adevărului acela care luptă numai pentru adevărul lui” (proverb). * „Ceea ce Înfrumusețează deșertul este că pe undeva el ascunde o fîntînă.” (A. de S. - Exupéry) La fel și „sufletul” omului
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
noastră populară spune: „Buturuga mică răstoarnă carul mare”. CÎnd este vorba de viața sufletească, se observă adesea cum un gest reflex (deci necontrolat) poate compromite Întreaga argumentație a cuiva despre intențiile sale pe care pretinde să le impună ca fiind oneste. * „Nu este nimic mai inconsecvent, decît cea mai mare consecvență.” (J.W. Goethe) O „consecvență” Încăpățînată, care nu ține cont de cerințele noilor Împrejurări apărute, creează situații nefirești sau de impas, care impun apoi adoptarea unor atitudini opuse celor susținute
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
pași de porumbiță conduc lumea.” (Fr. Nietzsche) În schimb, „reaua-voință” (sau „reaua-credință”) dă naștere invidiei și dușmăniei, care așteaptă prilej de răzbunare. Din păcate, tot mai multe aspecte ale vieții sociale prezente zguduie onestitatea noastră: „Azi nu mai sînt mijloace oneste. Obligațiile nu se mai respectă. Lăudabila bună conduită reciprocă se găsește tot mai rar. Cele mai bune servicii primesc cea mai proastă răsplătire. Acestea sînt azi obiceiurile lumii Întregi. Națiuni Întregi sînt Înclinate spre corupție: la una trebuie să te
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
rău mai mic și unul mai mare. * „Nu se poate cîștiga fără paguba altuia.” (P. Syrus) De aceea trebuie să ne asigurăm că paguba pe care i-am pricinuit-o altuia prin victoria noastră, s-a realizat În cadrul unei confruntări oneste (este singurul mijloc de atenuare a sentimentului de pagubă). * „O mare parte din bunătate Înseamnă a dori să fii bun.” (L.A. Seneca) Pentru că cea mai mare parte din disponibilitatea noastră de a face „binele” se consumă În intenție, și nu
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
ca și imaginea noastră În oglindă. CÎnd zîmbim, zîmbește. CÎnd plîngem, plînge și ea” (Audri). * „Îndrăzneala reușită nu o critică nimeni.” (A.L. Lesage) Atîta timp cît nu se obține succesul, sîntem dispuși să criticăm intențiile sau metodele mai puțin oneste ale cuiva de a obține profituri sau de a ascensiona În ierarhia demnităților sociale. După ce am văzut că respectiva persoană a reușit În demersurile ei, invidia ne face să uităn de scrupurele noastre morale inițiale și am vrea chiar s-
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
cum să nu-l faci, ceea ce constituie un important pas Înainte În descrierea modului cum trebuie făcut.” (G.B. Shaw) Totuși și „greșelile” trebuie gestionate, deoarece unele pot fi ireversibile, prin consecințele lor (ex: Încălcarea demnității cuiva). * „Cine nu trăiește rațional, onest și drept, acela nu are o viață fericită.” (Epicur) Pentru faptul știut că „răul” cheamă după el răul: „Orice faptă rea ce ai făcut dă drept la alta ce se va face Împotriva ta” (N. Iorga). * „E mai bine să
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
În puține cazuri, „vestimentația” este În acord cu interiorul sufletesc al celui care o poartă: uneori maschează acest interior, trebuind să probăm perspicacitate intuitivă pentru a ne da seama, de exemplu, că sub haine ponosite se poate ascunde o inimă onestă, curată; alteori, o costumație elegantă poate ascunde un suflet ipocrit, ranchiunos sau pervers. * „Este o nedreptate foarte mare de a pune preț dreptății.” (Cilibi Moise) Din păcate, „dreptatea” este astăzi tot mai mult negociată În justiție de mai marii zilei
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
sau care dețineau puterea politică. În Europa renascentistă, curtezanele jucau un rol important în societate, înlocuind uneori soțiile oficiale în cadrul funcțiilor sociale. (Foto nr.20,Anexa) în mod esențial existau două tipuri de curtezane. Din prima categorie face parte cortigiana onesta, care era considerată o femeie intelectuală. (Foto nr 21, Anexa). Din al doilea grup făcea parte cortigiana di lume, care era cotată ca fiind curtezană de factură inferioară. Ultima categorie era considerată mai bună decât clasa prostituatelor obișnuite. În același
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
clasa prostituatelor obișnuite. În același timp, prima categorie a curtezanelor era adesea învăluită într-o aură romantică, bucurându-se de aceleași favoruri ca și doamnele din casa regală. Noțiunea de curtezană se asociază cel mai bine cu prima categorie. Cortigiana onesta era o femeie bine educată, adesea artistă sau actriță. Ele erau selectate pe baza abilităților sociale și conversaționale, a inteligenței, a bunului simț și nu în ultimul rând a atributelor fizice. Adeseori spiritul lor ascuțit și personalitatea le diferenția de
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Eu n-am trăit din muncă politică. L-ai susținut pe Ceaușescu. Unii dintre noi nu mai avem mentalitate de comuniști. În România nu mai este comunism. TB Începe enunțul cu un noi inclusiv, concesiv prin care Își anunță asumarea onestă (... o discutăm cinstit,...așa...), alături de adversarul său, a faptei/faptelor grave pe care urmează a le menționa. Imediat Însă, prin a doua presupoziție, TB execută o manevră abilă prin care, Își exprimă, pe de o parte, dorința sa de a
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Moromete iese pe podișca din fața casei și, cu o expresie de bucurie Înscrisă pe fața sa, Îi spune vecinului său, Bălosu, L-am păcălit!<ref id=”43”> Preda 1967, pp. 125-131 referință </ref> Bălosu, care, ca un vecin bun și onest, trăsese cu urechea la Întreaga conversație, nu Înțelege semnificația enunțului lui Moromete, folosit În relație cu jocul plata foncirii la care tocmai a fost martor. Vâzând că interlocutorul său se uită perplex la el, semn al neînȚelegerii, Moromete Îi explică
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]