4,413 matches
-
ne permit să distingem cauzele acțiunilor de temeiurile lor, reacțiile spontane, involuntare de acțiunile 368 GÂNDITORUL SINGURATIC deliberate. În colectivitățile omenești mai mult sau mai puțin evoluate există numeroase acțiuni pe care oamenii le realizează urmărind anumite reguli. Există, desigur, tentații de a încălca asemenea reguli, dar și reținerea de a o face. De îndată ce există o tensiune între înclinații spontane și conștiința binelui și răului, există merit sau vină, recompensă sau pedeapsă. Distincția dintre acțiunile determinate de cauze și respectiv de
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2719]
-
funcționalist și consideră că instituțiile sunt aranjamente sociale eficiente În diminuarea incidenței oportunismului și soluționarea problemei ordinii sociale. Granovetter reproșează concepția subsocializantă a acestui argument: dacă indivizii sunt orientați doar către urmărirea rațională a propriul interes, atunci nimic nu exclude tentația acestora de a căuta modalități mai ingenioase de a evita Încorsetările instituționale, ceea ce ar face ca activitatea economică să fie fundamental malignă. Pe de altă parte, argumentul unui nivel minim generalizat al Încrederii, Într-o concepție a uniformității unei „moralități
[Corola-publishinghouse/Science/2104_a_3429]
-
afectată (de exemplu, una din părți este cel mai bun prieten), trebuie să renunți să mediezi si să transmiți cazul unui alt mediator. 2.Un mediator nu este judecător sau arbitru care decide ce trebuie făcut Pe parcursul medierii poți avea tentația să dai sfaturi părților, să le sugerezi cum să procedeze. Este firesc că, aflând despre conflict, poți să creezi diferite soluții pentru rezolvarea lui, dar nu trebuie să le sugerezi tu celor implicați. Pe de o parte, dacă, ulterior, soluția
Medierea în educație by Ileana Bădulescu Anastase, Cornel Grigoruț, Mircea Mastacan () [Corola-publishinghouse/Science/1700_a_3136]
-
ajută cititorii să-și structureze informația mai bine în mintea lor. Când redactăm textul sau cuvântarea, încercăm să lăsăm cuvintele și ideile să curgă de la sine. * Stilul materialului trebuie să corespundă nevoilor cititorilor sau audienței și de aceea să evităm tentația de a impresiona cu cunoștințele deținute. * Să ne amintim că ne aparține responsabilitatea totală de a face comunicării eficiente. Capitolul 10 COMUNICAREA VERBALĂ ȘI NONVERBALĂ Presupunem că avem șanse mari ca în curând să ținem un discurs. Cum bine știm
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
Asta presupune un salt mental în urma căruia se întrevede finalul celor spuse înainte ca vorbitorul să fi ajuns măcar la mijlocul problemelor pe care vrea să le transmită. În felul acesta pierdem o bună parte a mesajului. Stephen R. Covey vede tentația de a dezbate și a răspunde spuselor vorbitorului în patru feluri: 1. evaluăm: suntem sau nu de acord; 2. examinăm: punem întrebări din perspectivă subiectivă; 3. sfătuim: dăm sfaturi, pornind de la propria experiență; 4. interpretăm: căutăm să reprezentăm oamenii, să
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1074_a_2582]
-
toate celelalte mișcări ale psihicului ori chiar cele ale fiziologicului. Elegiacul și melancolia se Întâlnesc Întotdeauna În textele sinucigașilor, pentru că Înainte de a fi un act, sinuciderea e o stare. Întinsă pe mai multe zile, șerpuind asemenea unui fluviu În câmpie, tentația sinuciderii sistematizează datele unei lumi și marchează un spațiu al doliului. Luciditatea sinucigașului e, În multe cazuri, doar instrumentul investigării unei lumi a falsei seninătăți. Drama scriitorului sinucigaș este, În egală măsură, drama unui text care și-a epuizat toate
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
Jurnalul e dominat de frustrările unui ins cu un temperament despotic, dar de o sensibilitate și o fragilitate neverosimile. Jurnal atipic, caietele lui Drieu la Rochelle relevă drama unui intelectual prins În menghina istoriei și incapabil să se sustragă maleficelor tentații de a-i deveni personaj. Atipicitatea Însemnărilor lui Drieu provine din luciditatea autorului. Excepțional analist al evenimentelor istorice, el este Însă incapabil să se sustragă dezastrelor pe care, asemeni unei noi Casandre, le anunță la fiecare pagină. Ca tonalitate, Însemnările
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
atributul fundamental, riscând să intre În categoria confesiunii jurnalistice, a mărturisirii ori a simplelor dări de seamă. Cel puțin pentru o vreme, jurnalul e obligat să-și apere secretele, stabilind o regulă a jocului În care pudoarea, secretul, rezistența la tentațiile dezvăluirii alcătuiesc un sistem de minime reciprocități care ajută la fluidizarea Înțepenitelor mecanisme ale mărturisirii. Altfel spus, scriitorul e obligat să scrie cu gândul că rândurile sale vor rămâne În perpetuitate adresate unui singur destinatar - autorul Însuși -, ori că ele
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
forul extern” al confruntării nemiloase, al obiectivării și, poate, al (auto)negației. Textele jurnalelor intime relevă mai multe categorii ale intimității. Există, pe de o parte, o intimitate de tip mediteraneean. Strălucit reprezentată de un Cesare Pavese, ea cade În tentațiile lui maso, găsind o imensă plăcere În descrierea și exhibarea rănii și, Într-un sens mai general, În privarea de speranță. Acesta e jurnalul negru, jurnalul lipsei de speranță, al destinului implacabil care cade ca o ghilotină pe biografie. Acestei
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
mai corespund monotoniei firești a notației cotidiene. Astfel de prilejuri sunt ideale pentru autoanalize: accidentele, schimbarea domiciliului, pierderea unei persoane apropiate, Împlinirea unei vârste rotunde sau revelația neliniștitoare a Îmbătrânirii devin pretexte pentru o scrutare atentă, melancolică, a propriului eu. Tentația auto-comunicării Așadar, autoportretul este mai degrabă o sfidare a normei, decât confirmarea intenționalității. El e o autografiere involuntară, În terminologia lui Philippe Lacoue-Labarthe2, un accident ce sfidează regula notației aparent sustrasă dorinței coerente de a semnifica. Jurnalul intim produce În
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
constrângătoare a anonimatului și intră În circuitul public. Oricât de mult ar vrea autorul să păstreze secretul notației din pagina de jurnal, aceasta va mina din interior orice clauză care Încearcă să-l mențină departe de posibilii destinatari. Există o tentație a auto-comunicării În orice text, iar autorul nu face decât să lucreze, conștient sau inconștient, În direcția aceasta. Totodată, el adaugă, involuntar, amănunte care inițial nu intrau În rețeta - mai mult sau mai puțin alchimică - a jurnalului. Chiar dacă acesta refuză
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
se convertește Într-o retorică a adecvării la un model exterior, reducându-se, astfel, la rolul de simplă strategie. Dintre sensurile originale ale retoricii, jurnalul intim va deturna, spre autodefinire, exact sensul cel mai vechi. Există aici, firește, și o tentație a formelor primare, o obsesie a minimalismului, de extracție retoric-poetică. Situat Între un perpetuu a fi și a nu fi, jurnalul Își relevă condiția hamletiană printr-o permanentă pendulare Între planurile sus-menționate. Copie a fantasmei creatoare ori a activității strict
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
la ecorșeu. La străpungerea dureroasă a epidermei. Cărțile suportă, alături de ele (uneori chiar Înaintea lor, uneori chiar Împotriva propriei lor integrități) expunerea rănii provocate de indecizia manifestată În inefabilul act al creației. O suportă și o provoacă. Revelarea unui secret, tentația mărturisirii Încărcată de Încrederea În acțiunea cuvântului trebuie să se Îndrepte Întotdeauna spre exterior. Oricât de insondabile ar fi profunzimile din care urcă el. Oricâte piedici ar Întâmpina În drum. Jurnalul intim e o efemeridă, un vis stârnit de sensibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
El trebuie să se confeseze și trebuie să-și asume experiența confesiunii. Subiectul confesiunii este, de fapt, un eu redus la condiția interiorității. Doar că, spre deosebire de experiența religioasă, experiența interiorității nu-și acordă altă autoritate decât sinele 22. Sustrăgându-se tentațiilor exteriorității, eul suspendă orice transfer Între sine și inconștientul social, a cărui dorință manevrează mișcările obișnuite ale subiectului. De altfel, unitatea dintre subiect și ființă nu e decât o iluzie 23. Fiecare dintre aceste entități este animată de forțe proprii
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
privirea În trecut, cu ochii țintă la agresivitățile zilei care i se scurge printre degete, dar cu gândul la versiunea definitivă, din pagină. Versiunea pe care o va impune, cuvintele prin care răspunde astfel cuvintelor ofensatoare. Jurnalul intim cochetează cu tentațiile unui dialog cu exteriorul, pentru că el este dublul perfect al autorului: autobiografia sa inconștientă, autoportretul În mișcare, niciodată terminat. Anularea retroactivă a răului, ca și refularea, proiecția, Întoarcerea către sine, transformarea În contrariu, toate aceste recriminări profilactice Își găsesc În
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
generează; ascunderea în fața chemării lui Dumnezeu: Iar cînd au auzit glasul Domnului Dumnezeu, care umbla prin rai, în răcoarea serii, s-au ascuns Adam și femeia lui de fața Domnului Dumnezeu printre pomii raiului" [Facerea, 3:8]; acest act semnifică tentația celui care greșește de a se retrage din fața celor în măsură să îl dea în vileag; temerea conștientă de pedeapsa divină: "Și a strigat Domnul Dumnezeu pe Adam, și i-a zis: "Adame, unde ești?". Răspuns-a acesta: Am auzit
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
o parte, transferul pe verticala istoriei, adaosurile sau pierderile de sens de la o generație la alta, pe de altă parte. 12 Ne amintim cuvintele lui Iisus adresate inimii și minții omenești: "Fiți nevinovați ca porumbeii și înțelepți ca șerpii". 13 Tentația de a interpreta în termeni "păcătoși" textul biblic este favorizată, printre altele, de existența unei capcane care îl pîndește deopotrivă pe înțeleptul erudit cum a fost, bunăoară, Origene sau pe lectorul de rînd: capcana "înnecării în marea Scripturii", respectiv capcana
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
fler speculativ, dublat de un practician meticulos, cu acces la tehnologia analitică de vârf. SCRIERI: Anatomia balenei albe. Poetica romanului american epopeic simbolic, București, 1982; Hermeneutical Desire and Critical Rewriting. Narrative Interpretation in the Wake of Poststructuralism, New York, 1992; ed. (Tentație hermeneutică și rescriere critică), tr. Corina Tiron, București, 2000; The Unfinished Battles. Romanian Postmodernism Before and After 1989, Iași, 1997; Narrative Innovation and Cultural Rewriting in the Cold War Era and After, New York-Londra, 2001. Traduceri: J.D. Salinger, Nouă povestiri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286426_a_287755]
-
nevoie de mai mulți «copii», așa cum reiese din evanghelie, de mai puțini lei și, în special, de mai puține cămile, întrucât acestea riscă să se identifice cu greutățile pe care le poartă. Totodată ne va fi mai ușor să rezistăm tentației de a idealiza trecutul și de a ne întoarce la anumite forme și limbaje de acum nu doar desuete, ci și contraindicate pentru o mărturie adecvată. Trebuie să găsim, așadar, justul echilibru între ispita unui anonimat lipsit de responsabilitate și
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
Gheciu" În cadrul analizei dezvoltării și Întrebărilor privind relațiile internaționale, nu putem să nu ne Întrebăm de ce ar trebui cineva să Își facă griji În privința teoriei. Fără Îndoială, printre practicieni și chiar și În unele cercuri academice din domeniu există frecvent tentația de a trata relațiile internaționale pur și simplu ca afaceri curente, lipsite de o anume bază teoretică. În demersul de față voi porni de la premisa că există contexte teoretice diferite și că acestea implică seturi specifice de idei prin intermediul cărora
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
etc. Argumentarea de natură morală este, așadar, din perspectiva lui Cohen, cel puțin insuficientă pentru a legitima implementarea regulilor sau a idealurilor de organizare socială și politică. Tot adevărat este totuși și faptul că, uneori, Cohen pare să cadă pradă tentației de a asocia filosofia politică doar cu preocuparea de a răspunde la întrebarea "ce este dreptatea?"12. Mai exact, Cohen pare sa cadă uneori pradă tentației de a considera că această întrebare este singura întrebare eminamente filosofică referitoare la sfera
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
politică. Tot adevărat este totuși și faptul că, uneori, Cohen pare să cadă pradă tentației de a asocia filosofia politică doar cu preocuparea de a răspunde la întrebarea "ce este dreptatea?"12. Mai exact, Cohen pare sa cadă uneori pradă tentației de a considera că această întrebare este singura întrebare eminamente filosofică referitoare la sfera politicului - singura întrebare căreia i se poate răspunde și trebuie să i se răspundă exclusiv prin metode și argumente specifice filosofiei (i.e., analiza conceptuală, experimentele de
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
facem, ci ce trebuie să gândim, chiar și atunci când ce trebuie să gândim nu conduce la nicio diferență practică"14 și "filosofia politică este ... o ramură a filosofiei, nu o ramură a tehnologiei sociale normative"15, confirmă, cred, existența acestei tentații la Cohen. Pe de altă parte, Cohen se situează, uneori, în chip explicit, în contradicție evidentă cu această poziție. Așa stau lucrurile, spre exemplu, atunci când afirmă că "există trei întrebări în filosofia politică, întrebări ce sunt distincte dar care nu
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
University Press, Princeton, 2011), p. 227. 11 G. A. Cohen, "Facts and Principles", în Philosophy and Public Affairs 31, 3 (2003), pp. 211-245, G. A. Cohen, Rescuing Justice and Equality (Harvard University Press, Cambridge, 2008), pp. 263-271, pp. 302-323. 12 Tentație căreia, din păcate, pe urmele sale, i-am căzut pradă și eu în "Is the Pursuit of Truth the Primary Task of a Political Philosopher?", în European Journal of Science and Theology 8, 3 (2012), pp. 233-240. 13 Nu pot
[Corola-publishinghouse/Science/84953_a_85738]
-
Ultimele sonete închipuite ale lui Shakespeare în traducere imaginară de V. Voiculescu”, GL, 1965, 17; Ion Pop, Poezia lui V. Voiculescu, LCF, 1966, 35; Adrian Maniu, V. Voiculescu - omul, LCF, 1966, 44; Negoițescu, Scriitori, 168-179; Ion Pop, V. Voiculescu și tentația mitului, LCF, 1967, 13, 14; Tudor Teodorescu-Braniște, Emisiunile de altădată, „Presa noastră”, 1967, 8; Martin, Poeți, I, 12-19; Leon Baconsky, Modul vizionar. Dimensiuni interioare. În marginea poeziilor lui V. Voiculescu, ST, 1968, 4; Al. Andriescu, „Poezii”, CRC, 1968, 19; Dumitru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290623_a_291952]