43,812 matches
-
a reglementarilor dintr-o ramură a dreptului, adăugându-le și pe cele dintr-un anumit domeniu. Astfel, autorul Ilariu Mrejeru 36, în cunoscuta sa lucrare privind tehnica legislativă, definea codificarea ca formă superioară de sistematizare legislativă care constă în concentrarea (integrarea) într-un singur act, de mare amploare, a mai multor reglementari (acte) dintr-un anumit domeniu sau ramură de drept, iar între actele care sunt cuprinse în acțiunea de codificare trebuind să existe conexiune, determinată, în primul rând, de sfera
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
Se poate observa, deci, că nu este vorba numai de conexiuni determinate de specificul raporturilor reglementate criteriu folosit în delimitarea ramurilor dreptului. Ulterior și la alți cunoscuți autori de tehnică legislativă 37, întâlnim o poziție asemănătoare, atunci când descriu codificarea ca integrare, într-un singur act de mare amploare a reglementarilor dintr-o anumita ramura a dreptului, precum și dintr-un anumit domeniu. La această caracterizare este adăugată și cea de tehnică juridică ce încearcă să remedieze trei defecte majore ale statelor moderne
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
securității sociale a familiei care nu reprezintă adevărate codificări, ci reuniri de texte, aduse la zi, care privesc un domeniu precis de relații sociale. Același autor insista asupra faptului, că în sensul propriu al termenului, codificarea exprimă gradul superior de integrare, în care prevederile unor legi preexistente, cu strânsă legătură între ele, sunt topite într-un ansamblu nou și omogen, denumit cod. Totodată, manifesta rezerve față de afirmația că un cod epuizează o ramură de drept, fiind probabil mai exact să se
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
perioada de conflict armat. Alți autori sunt de părere că drepturile omului sunt la baza dreptului umanitar, chiar dacă îi recunosc acestuia din urma primatul istoric. Adepții tezei "autonomiste" consideră că drepturile omului și dreptul umanitar sunt domenii distincte și că integrarea lor ar fi inutilă 20. Un alt aspect controversat este legat de raportul dintre dreptul internațional al drepturilor omului și dreptul internațional general. Se încearcă să se acrediteze ideea că dreptul internațional al drepturilor omului reprezintă un ansamblu normativ distinct
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
principiile fundamentale ale dreptului internațional. Desigur, în mod logic, alături de elementele comune cu celelalte ramuri ale dreptului internațional, dreptul internațional al drepturilor omului are și anumite trăsături specifice. O altă problemă ce nu a fost încă clarificată este aceea a integrării drepturilor popoarelor în dreptul internațional. Ce soluție va fi preferată? Se va afirma o ramură distinctă a dreptului internațional dreptul internațional al drepturilor popoarelor sau se va considera că drepturile omului (în sens larg) cuprind și drepturile popoarelor? S-ar putea
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
persoanelor care fac parte din minorități, împotriva voinței lor; se prevede obligația statelor părți de a proteja aceste persoane împotriva oricărei acțiuni care ar viza asimilarea lor; aceasta nu se referă la măsuri adoptate în realizarea unei politici generale de integrare. Textul reflectă importanța măsurilor pe care un stat le poate adopta pentru a realiza coeziunea socială, pentru dezvoltarea economică și socială a tuturor regiunilor, a ansamblului populației sale, fără însă ca măsurile de acest gen să aibă ca scop asimilarea
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
un individ de succes în viitoarele societăți moderne complexe. Trebuie să se acorde atenție și să fie apreciat exemplul practic cu care ei contribuie la dezvoltarea unui viitor democratic just și pașnic al Europei 42. Așa cum s-a arătat, problema integrării imigrației recente în țesătura socială a societății primitoare nu este ușor de rezolvat și a generat reacții rasiste și xenofobe în unele cazuri, devenind o problemă politică în întreaga Europă. Semnificația ei va crește pe măsura extinderii migrației. Se consideră
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
parte din minorități trebuie să respecte legile și, pentru rațiuni de ordine publică, securitate, sănătate, morală, trebuie să-și modifice unele aspecte ale comportamentului, dar trebuie lăsate să-și mențină religia, limba și alte elemente cheie ale identității lor. Nerealizarea integrării poate însă duce la ghetoizare, suspiciuni mutuale și la condamnarea unui grup la subdezvoltare. Aceasta poate avea efecte grave, inclusiv pentru securitatea internă și internațională, mai ales în statele în care există numeroase grupuri minoritare, creând surse de conflict. Credem
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
pentru securitatea internă și internațională, mai ales în statele în care există numeroase grupuri minoritare, creând surse de conflict. Credem că Europa are încă multe de făcut în acest domeniu, mai ales în legătură cu noile minorități; respectul pentru diversitate, abordările inclusive, integrarea sunt în interesul său. Trebuie eliminate ura și extremismul care produc violență și care subminează stabilitatea și securitatea pe continent 46. Ținând seama de substanța drepturilor conferite persoanelor care fac parte din minorități păstrarea identității lor etnice, lingvistice, culturale și
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
probleme și aceasta, din patru în patru ani. 5. Promovarea unor întreprinderi durabile O discuție substanțială a fost generată și în urma prezentării unui raport al Directorului general consacrat acestei probleme 13. Această sintagmă de "întreprindere durabilă" se dorește a sintetiza integrarea, într-un statut unitar, a trei direcții de dezvoltare a întreprinderilor: creștere economică, progres social și respectarea mediului înconjurător (respectiv de creare a unor locuri de muncă nepoluante denumite generic "verzi"). În esență, raportul a propus ca dezbaterea din cadrul Conferinței
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
de tratate, pe care le-am lua ca repere Statutul Societății Națiunilor și Carta O.N.U., au fost/sunt covârșitoare pentru comunitatea internațională în plan politic, în schimb aderarea la Uniunea Europeană reprezintă mai mult decât o colaborare interguvernamentală, este integrarea într-un sistem de asociere suprastatală și din această cauză, ea implică transformări profunde la nivelul statului, dar și restructurări ale organizației de integrare, spre adaptarea ei ceea ce nu s-a întâmplat în prima ipoteză, când crește numărul statelor participante
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
în plan politic, în schimb aderarea la Uniunea Europeană reprezintă mai mult decât o colaborare interguvernamentală, este integrarea într-un sistem de asociere suprastatală și din această cauză, ea implică transformări profunde la nivelul statului, dar și restructurări ale organizației de integrare, spre adaptarea ei ceea ce nu s-a întâmplat în prima ipoteză, când crește numărul statelor participante, fără a avea efecte asupra organizării și funcționării ei. Dar Tratatul de aderare constituie, în sine, un document reper de trimitere director și de
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
într-o singură direcție perfectarea aderării. Într-adevăr, primul pas al oficializării legăturilor dintre România și Uniunea Europeană l-a constituit încheierea în 1993 a Acordului de asociere a României la Uniunea Europeană, care a marcat angajarea ireversibilă a României pe calea integrării europene 9. Acordul a intrat în vigoare în 1995. Documentul statuează asupra unor multiple probleme: comerciale, dialogul politic, armonizarea legislativă și diverse alte domenii de cooperare. El viza instaurarea liberului schimb între Uniune și România într-o perioadă de maximum
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
între sistemele politice și economice comunitar și cel român, inclusiv stadiul de realizare a compatibilității legislației române cu cea comunitară). Chiar dacă nu intervenise la acea dată, ultimul act formal intrarea în vigoare, România se afla într-un grad avansat de integrare la Uniunea Europeană, proces general care se desfășoară în continuare și se desăvârșește la scară variabilă, în toate statele membre ale Uniunii Europene și de aceea, Tratatul de aderare a generat o serie de efecte care au făcut ca România să
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
încheiate produc efecte asupra ordinii juridice interne a statelor părți 11. În cazul Tratatului de aderare a României la Uniunea Europeană, problema ar comporta în opinia noastră două abordări din punctul de vedere al legislației române și acela al regulilor comunitare. Integrarea prevederilor din tratate în legislația română are loc, potrivit art. 11 alin. 2 din Constituție, în mod automat, adică odată cu intrarea în vigoare a legii de ratificare în urma publicării ei în Monitorul Oficial al României (art. 78)12. Din punctul
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
intern și ca atare, încorporate în legislația națională; tratatul la care România este parte are valoare juridică și prevederile lui sunt obligatorii, ca orice alte norme de drept stabilindu-se astfel corespondența necesară dintre dreptul intern și dreptul internațional 13. Integrarea în legislația română a unor prevederi din tratatul ratificat constituie un efect distinct de cel al ratificării și de intrare a lui în vigoare, subsecvent acestuia și, cu toate acestea, direct și automat; nu mai puțin, ratificarea ca act vizează
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
țară (art. 16 alin. 3) etc. O parte dintre prevederile comunitare evocate mai sus au implicații directe asupra atributului de suveranitate și independență al statului român și reduc din competența (jurisdicția) care le-a fost atribuită autorităților române prin Constituție. Integrarea europeană presupune o nouă viziune asupra suveranității de stat și reclamă punerea de acord a ideii de suveranitate de stat cu cea de obligativitate a actelor comunitare 21. Curtea de Justiție a Uniunii Europene a statuat, în deciziile sale, că
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
unui tratat bilateral, iar rațiunea acestei asimetrii nu este greu de stabilit, pentru că alăturarea la un sistem social politic existent pe care îl constituie această organizație suprastatală, presupune o compatibilizare și îndeplinirea unor condiții, fără de care nu se poate produce integrarea în aceasta a noi entități statale; pentru parcurgerea și desăvârșirea acestui proces, România avea în continuare nevoie de sprijin, nu numai de natură financiară, ci și de altă natură, stabilindu-se o serie de facilități și termene de grație pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
Europă a celor 27 de state membre. Uniunea Europeană este o zonă mai largă, adăugând la ceea ce există încă două state europene. Drept urmare, sfera de acțiune a Uniunii Europene, autoritatea acesteia de instituție suprastatală, se exercită și față de România; procesul de integrare cuprinde și economia României, iar instituțiile comunitare își exercită competențele și față de ea. Și în problema raporturilor dintre România și Uniunea Europeană, a intervenit ceva nou, sau mai exact, s-a produs finalizarea unei situații în curs de evoluție. În existența
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
se vor exercita potrivit reglementărilor comunitare; regulile comunitare vor avea aceeași prioritate față de legislația română și aplicabilitate imediată și directă. România va beneficia de sprijin și asistență din partea Uniunii Europene, continuând să primească sprijin economic (fonduri structurale) pentru dezvoltarea ei. Integrarea înseamnă crearea unei Piețe Interne, fără de restricții, iar de circulația capitalurilor, bunurilor, a serviciilor și a persoanelor beneficiază și România. Cetățenii români au și cetățenia Uniunii. 2. Din punctul de vedere al României, efectele sunt cât se poate de bine
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
de intrarea României) și apoi, în cele 9 Anexe (cu indicarea precisă a tratatelor la care România devine parte și a măsurilor de luat în consecință). Cel de-al doilea segment al implicațiilor îl reprezintă ansamblul de consecințe generate de integrarea României în ordinea politico-juridică comunitară; impactul constă în aplicarea reglementărilor comunitare, alcătuită din tratatele și celelalte reguli comunitare; participarea în cadrul Uniunii Europene organizație suprastatală, implică transferarea/partajarea unor atribuite de suveranitate, actele de autoritate ale Comunității coexistând cu jurisdicția statului
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
Uniunii Europene, dar se produce automat în urma procesului prin care se conferă competențe din ce în ce mai extinse Comunităților Europene, din ceea ce revine în mod firesc statelor în virtutea exercitării jurisdicției pe care o au; Uniunea Europeană reprezintă o organizație suprastatală și pe măsura realizării integrării statelor membre în aceasta, are loc o partajare a atributelor de suveranitate, întrucât ea face acte de conducere a societății (legiferând sau sancționând etc.) și substituindu-se acestora în relațiile lor internaționale. Uniunea Europeană are organe legiuitoare proprii care stabilesc reguli
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
o veritabilă identitate europeană se poate construi, arhitectura europeană aflându-se încă în faza unui deficit de legitimitate. Problema identității Uniunii trebuie privită într-o relație continuă cu identitățile naționale ale statelor membre. Tocmai de aceea, cu cât procesul de integrare a statelor-națiuni este mai profund, cu atât mai mare este teama statelor membre în fața pericolului de a-și diminua sau chiar pierde identitatea; în favoarea formării și întăririi identității Uniunii Europene. În fond, ce înseamnă și în ce constă identitatea națională
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
state membre, să se amâne sau chiar să se oprească procedura de ratificare. Or, acest fenomen dovedește, dacă mai era nevoie, încă o dată, teama statelor membre ale Uniunii Europene și chiar a popoarelor lor că procesul complex și profund al integrării, conceput de Constituția Europeană, ar fi de natură a le "periclita" nu numai suveranitatea, dar și identitatea națională. De altfel, chiar și unii dintre cei mai vehemenți apărători ai Uniunii Europene 33 și ai procesului de pretinsă constituționalizare a dreptului
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
desmembrarea, ori și disoluția unor state federale și apariția unor noi state suverane și independente. Multe dintre acestea au dobândit recunoașterea internațională, unele sunt însă în căutarea identității lor naționale, a deplinei lor statalități. Pe de altă parte, procesul de integrare europeană determină conturarea tot mai accentuată a unei identități europene, iar în viitor formarea unui stat multinațional există o Uniune Europeană (cu personalitate juridică internațională)48, există cetățenie europeană (care se adaugă cetățeniei naționale și nu o înlocuiește pe aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]