43,812 matches
-
Particularitățile care o disting de alte comunități și o individualizează sunt proprietăți ale indivizilor care o compun, părți ale identității acestora 59. 3. Concluzii În lumina celor ce precedă, considerăm că ar fi imposibil să aibă loc un proces de integrare în Europa, prin care să se ajungă la o identitate europeană care să înlocuiască identitatea națională a statelor membre; acestea vor coexista. Nu este nici posibil și nici de dorit se afirmă într-un studiu oarecum echidistant să se niveleze
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
și nici topirea lor într-o60 "Națiune a Europei". Încercările de a dezvolta o Europă unificată de națiuni tip identitar bazată pe o tradiție culturală europeană comună sunt menite a produce o opoziție națională înverșunată. Totuși, până la urmă, procesul avansat de integrare va determina probabil o reevaluare a identității naționale, ori o transformare, o remodelare a identităților naționale sau apariția unei identități post-naționale care să facă față noilor realități și evident formarea unei identități unionale. Într-adevăr în procesul de dezvoltare și
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
o transformare, o remodelare a identităților naționale sau apariția unei identități post-naționale care să facă față noilor realități și evident formarea unei identități unionale. Într-adevăr în procesul de dezvoltare și consolidare a Uniunii Europene și a adâncirii procesului de integrare, precum și întinderea acestuia la noi domenii au loc în ce privește statele și alte schimbări cum sunt : readaptarea statului la noile provocări, ceea ce antrenează în mod inevitabil și procesul de înnoire a suveranității, iar un astfel de mediu va atrage ca un
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
Uniunii este dominată de o instituție Consiliul U.E. care combină competențe de guvernare cu competențe legislative și de o altă instituție Comisia care nu are legitimitate democratică 2. Fenomenul a fost foarte bine sintetizat de un cercetător: În procesul de integrare europeană, parlamentele naționale au pierdut o parte semnificativă din suveranitatea lor legislativă. Domenii de politică aflate în mod tradițional sub controlul parlamentelor naționale au fost însușite de guverne și transferate la nivel comunitar. Erodarea competențelor parlamentelor naționale ridică probleme, deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
o dată obținute vor rezolva de la sine problematica socială, realitățile din anii '70 au impus însă intervenții legislative, respectiv adoptarea unor directive care, deși nu acopereau decât în parte dreptul muncii intern (național), răspundeau însă unor certe necesități impuse de performanțele integrării economice europene. Fără un impuls comunitar, dreptul muncii național nu mai era în măsură să răspundă cerințelor comunitare. Așa s-a născut, treptat, prin adoptarea unor instrumente comunitare (în principal, directive, dar și unele regulamente), dreptul comunitar al muncii. Evident
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
statele membre, în reglementarea tuturor aspectelor privind relațiile de muncă, și respectiv relațiile de securitate socială, cu excepția organizării sindicale și patronale, salarizării, grevei și lock-out-ului. Dreptul muncii național și cel comunitar în corelația lor pot fi considerate, indiscutabil, instrumente ale integrării economice europene. Relațiile dintre dreptul muncii național și dreptul comunitar al muncii devin relații complexe, de influențare reciprocă. În intervalul de după Tratatul de la Maastricht și cu deosebire după cel de la Amsterdam, s-a afirmat, cu puterea evidenței, faptul că eficiența
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
muncă, adoptarea unor măsuri active eficiente de combatere a șomajului, îmbunătățirea sistemului de educație și formare, asigurarea mobilității forței de muncă, accelerarea procesului de recunoaștere reciprocă a diplomelor, certificatelor și calificărilor profesionale, combaterea oricăror forme de sărăcie, promovarea egalității și integrării sociale, modernizarea sistemului european de protecție socială, consolidarea politicii sociale 2 etc. Dezvoltată cu ocazia Consiliilor Europene succesive, Strategia de la Lisabona urmărea în esență dezvoltarea economică (tranziția spre o economie competitivă, dinamică și fondată pe creștere economică), socială (modernizarea modelului
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
un curs în direcția destinderii și nu reprezentau debutul unui proces al acesteia. Dimpotrivă, cel de-al 6-lea deceniu al secolului 20 era caracterizat printr-o cursă furibundă a înarmărilor, inclusiv a celor nucleare, prin definitivarea constituirii blocurilor militare, integrarea celor două state germane în alianțe internaționale opuse, adoptarea de către Statele Unite a doctrinei represaliilor masive și promovarea diplomației pe "marginea prăpastiei", ca răspuns la ceea ce era perceput drept amenințarea sovietică pentru Occident. De ambele părți, era un curs către confruntare
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
făcut frumoase cariere în diplomație ambasadori în MAE sau în diferite capitale. De Valentin Lipatti m-a legat, după "episoadele Helsinki", o caldă prietenie, care s-a extins și asupra familiilor noastre. Am scris împreună despre procesul european și despre integrarea României în NATO și UE. Printr-un concurs de împrejurări care îmi scapă, după Helsinki și, mai ales, după reuniunea CSCE de la Belgrad (1977) cariera sa diplomatică a intrat într-un con de umbră. Apoi, a fost pensionat, deși ar
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
distincte de actualele comune, orașe și județe, ele sunt create de consiliile județene (nu de stat) cu acordul consiliilor locale interesate și au drept scop diminuarea dezechilibrelor regionale existente, dezvoltarea cooperării interregionale, interne și internaționale, în vederea pregătirii cadrului instituțional de integrare în structurile Uniunii Europene. Prin atribuțiile conferite de lege structurilor teritoriale instituționalizate consilii pentru dezvoltarea regională precum și celor naționale Consiliul Național pentru Dezvoltare Regională, Agenția Națională pentru Dezvoltare Regională și mai ales, prin raporturile acestora cu structurile guvernamentale care, în
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
prefigura acestuia conduita pe care o are de urmat pe parcursul executării pedepsei. Condamnatul este stimulat în acest mod să aibă în penitenciar o conduită care se va constitui într-o garanție a îndreptării și resocializării sale, fapt ce face probabilă integrarea sa în viața socială liberă, chiar dacă pedeapsa primită ca urmare a infracțiunii săvârșită de el nu a fost ispășită în întregime. Impactul condițiilor prevăzute de lege și mai ales efortul de a le îndeplini au o influență benefică asupra condamnatului
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
14 Referitor la competențele "implicate", a se vedea decizia Curții de Justiție în cauza Fedechar 15 Referitor la "efectul direct" asupra legislației statelor, a se vedea: decizia Curții de Justiție în cauza Van Geend and Loos, 1963; Victor Duculescu, Dreptul integrării europene Tratat elementar, Ed. Lumina Lex, 2003, p. 218 16 Referitor la prioritatea dreptului comunitar, a se vedea deciziile Curții de Justiție în cauzele Costa V. Enel (1964), Amministrazione delle Finanze v. Simmenthal (1978) și Kupferberg (1982); Zoltan Horwarth, op. cit
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
Rațiunea instituirii M.O.C. constă în necesitatea imaginării unui nou cadru de cooperare între statele membre care să asigure convergența politicilor naționale spre realizarea unor obiective comune comunitare. În esența sa, M.O.C., este o metodă interguvernamentală de integrare europeană, fiecare stat membru întocmind propriul program și fiind evaluat apoi de celelalte state membre, rolul Comisiei Europene fiind de a supraveghea respectarea Strategiei, Parlamentului European și Curții de Justiție a Uniunii Europene nerevenindu-le vreun rol în acest cadru
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
din ce in ce mai individualist, competitiv, tehnocrat, care exploateaz] natură, mediu în care noi încerc]m s] gândim și s] punem în aplicare etică. Karma sau „acțiunea-efect”, chiar si conceptele indiene cu privire la ciclurile concentrice ale vieții și sfârșiturile umane, prezint] posibilit]ți de integrare a tr]s]turilor separate și finite ale vieții umane în întregul organic. Nu în ultimul rând, principiul acțiunii nonviolente se poate dovedi a fi eficient în luptele permanente pentru dreptate și pace din întreaga lume. Referințe Bhagavadgita în the
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de a ne oferi și de a identifica în mod corespunz]tor exemple de conduc]tori, îndrum]tori spirituali, p]rinți și fii. Pornind de la aceste modele vom ajunge și noi s] ne cunoaștem rolurile, mai ales c] dorința de integrare a acestora în propria persoan] reprezint] o tr]s]tur] ce decurge din ins]și natura social] a ființei umane. Devenim umani în întregime prin extinderea rolurilor pe care le deținem și des]vârșiți prin m]iestria cu care le
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în plan terminologic prin al]turarea a doi termeni: yue (muzic]) și li (ritual). O pies] muzical] poate fi interpretat] bine sau mai puțin bine, iar acest lucru nu depinde decât de noi înșine. În același fel, formarea caracterului presupune integrarea unui ritual (li) în propriile roluri. Ren (umanismul), concept înv]luit oarecum în mister, asigur] realizarea corespunz]toare a lui tao (orientarea, conduită). Abilitatea interpretativ] trebuie separat] de codul conform c]ruia se realizeaz] interpretarea propriu-zis], ins] este, totuși, necesar
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este sinonimul unui tao constant. Denumirile furnizeaz] toate mijloacele etice lingvistice și, implicit, modalit]țile de comportare în lumea real]. Ele influențeaz] modul de diferențiere a lucrurilor, dorințele și acțiunile omului. Rolul orientativ al denumirilor const] în faptul c], prin integrarea acestora în vocabularul propriu, individul are posibilitatea de a opera o serie de distincții recunoscute la nivel social, operații care fac parte din procesul de socializare. Modelele sociale ne ajut] s] alegem direcțiile de acțiune c]tre obiectivul stabilit. Într-
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
ascultat întotdeauna”. Aceasta nu implic], ins], infailibilitatea conștiinței sau mai mult] sigurant] decât aceea oferit] de însuși caracterul nesigur la deciziilor de ordin etic. Înv]ț]tură este însoțit] de un îndemn la formarea unei conștiințe informate și atente, prin integrarea în comunitatea creștin] și utilizarea resurselor menționate în vederea educ]rii ei. Diferențele dintre viziunile creștinilor asupra aspectelor de ordin etic decurg adesea din valoarea diferit] atașat] acestor surse. Uneori, aceast] înv]ț]tur] ar fi condus la înlocuirea providenței divine
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
aflați sub influența mișc]rii ecumenice. Acordarea de prioritate nevoilor celor s]rmani a c]p]țâț o important] din ce in ce mai mare. Aceste dou] aspecte, preocuparea pentru unitatea omenirii și „acordarea priorit]ții nevoilor celor s]răci” marcheaz] sfârșitul procesului de integrare a eticii creștine în sfera Bisericii și a statului, ceea ce a caracterizat creștin]tatea de-a lungul secolelor. Referințe Aquinas, Thomas: Summa Theologiae Butler, S.: The Way of All Flesh (London: 1903); (Harmondsworth: Penguin, 1947) Eliot, Ț. S.: Murder în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
musulmane în primele trei secole ale existenței sale. Cuceririle și expansiunea musulman] au rezultat în urmă contactului cu alte culturi ale c]ror moșteniri intelectuale au fost apropriate în mod selectiv, rafinate și dezvoltate mai apoi de c]tre musulmani. Integrarea moștenirii intelectuale și filosofice a Greciei, a Indiei și a Iranului a creat condițiile și tradiția unei activit]ți intelectuale care va conduce la moștenirea cosmopolit] a unei civilizații islamice în dezvoltare. C]rturarii evrei și creștini, care intraser] deja
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
traducerea în limba arab] și de studiul operelor filosofice, a medicinei și a științelor antice (într-o m]sur] mai mic] a celor din Iranul și India antic]). Discuțiile morale și forțele intelectuale care au luat naștere prin juxtapunerea și integrarea acestora în noi începuturi, facilitate de prezență înv]taților evrei și creștini, au stimulat o preocupare pentru modul în care perspectivele morale și religioase ar putea fi reconciliate cu modalit]ți de investigare intelectual]. Apariția unei tradiții de cercetare intelectual
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
dintre ele reflect] instanțe normative în probleme de interpretare legal] și etic]. Pentru acești juriști musulmani atât etică, cât și legea se ocup], în principal, de obligațiile morale, pe care ei le consider] centrul mesajului islamic. iv. Abord]ri filosofice Integrarea moștenirii filosofice a Antichit]ții în lumea islamic] a constituit un factor care a facilitat utilizarea tradiției filosofice de c]tre intelectualii musulmani. Această a oferit Europei medievale personalit]ți că al-Farabi, Ibn Șină (Avicenna), Ibn Rushd (Averroes) și mulți
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
rezultat al tehnologiei umane sau al culturii. Rocile sunt obiecte naturale și, conform acestei logici, distrugerea lor ar fi greșit]. Exist] și alte propriet]ți care pot fi supuse atenției cum ar fi existența unei diversit]ți de p]rți, integrarea funcțional] a p]rților, existența unui echilibru și a unui sistem cu autoreglare. Dac] sunt considerate ca fiind determinante de valoarea moral], aceste ultime propriet]ți ne orienteaz] fie spre holismul ecologic, fie spre o etic] mixt] datorit] faptului c
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
rii de profit, în detrimentul oric]ror alte considerații și obligații. Într-adev]r, obiectivul unei afaceri este obținerea profitului, dar acest obiectiv trebuie atins numai prin furnizarea de bunuri și servicii de calitate, prin crearea de locuri de munc] și prin integrarea în comunitate. Sublinierea profitului, măi degrab] decât productivitatea sau serviciul public, ca obiectiv central al afacerilor, nu este o descriere imparțial]. Nu profiturile ca atare sunt scopul afacerilor: profiturile sunt distribuite și reinvestite. Profitul este un mijloc de construire a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
moral] decât una inferioar]. (1981, p. 131) Astfel, am pledat pentru un paralelism între o teorie a dezvolt]rii psihologice și o teorie moral] formalist] pe baza faptului potrivit c]ruia criteriile de diferențiere a dezvolt]rii psihologice formale și integrarea echilibrului structural se aplic] în criteriile morale formale ale prescriptivismului și universalit]ții. (1981, p. 180) Se spune c] dezvoltarea cognitiv] și cea moral] merg mân] în mân] deoarece 1) conflictele sunt o parte care nu poate fi eliminat] din
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]