45,986 matches
-
cu Anglia, iar pe de alta, prin ignorarea intereselor orientale ale Franței. De aceea, împăratul francezilor a ținut să aver tizeze Rusia că două ar fi putut fi cauzele care să determine ruperea relațiilor dintre Franța și Rusia. Anume, o pace separată cu Anglia sau extinderea anexiunilor Rusiei în sudul Dunării 167. Or, tocmai amintită perspectiva ar fi putut fi una din motivațiile includerii în tratatul de pace cu Suedia, încheiat la 6 februarie 1810, a unor clauze deosebit de favorabile acesteia
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
fi cauzele care să determine ruperea relațiilor dintre Franța și Rusia. Anume, o pace separată cu Anglia sau extinderea anexiunilor Rusiei în sudul Dunării 167. Or, tocmai amintită perspectiva ar fi putut fi una din motivațiile includerii în tratatul de pace cu Suedia, încheiat la 6 februarie 1810, a unor clauze deosebit de favorabile acesteia, la care Rusia a reacționat cu multă nervozitate. Căci, este de presupus că ea nu acordă nici un credit explicațiilor oficiale, solicitate de Alexandru I ambasadorului Franței, de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Prusiei. Constituirea celei de a treia Coaliții antifranceze, în anul 1805173, a sporit interesul diplomației franceze față de rolul pe care și-l putea asuma Prusia, în contextul politicii continentale a Franței, în general, precum și cea vizând Nordul Europei. Tratatul de pace încheiat cu Prusia la Schönbrunn, la 15 decembrie 1805, care trebuia să-i asigure secondarea acelei politici 174, a avut, însă, un efect cu totul contrar celui așteptat de împăratul francezilor. Constatând că unii din termenii tratatului nu erau, în
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
care pronostica pierderea de către Napoleon a simpatiei polonezilor. El avea, totuși, rezerve în ceea ce privește planurile împăratului francezilor 179, îndeosebi față de Galiția, în legătură cu care ar fi putut există, în pofida tuturor aparentelor și a asigurărilor date de austrieci, articole secrete în tratatul de pace impus de Franța Austriei, la Pressburg (Bratislava), la 26 decembrie 1805180. Tratatul de la Pressburg nu conținea referiri la problema Galiției, dar ideea unui schimb a acestei provincii contra Sileziei circulă în mediile diplomatice. Atât austriecii, cât și rușii erau convinși
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
C. Colescu-Vartic, op. cît., p. 466). 180 "Arrangement que la Russie ne saurait permettre sous aucun rapport", preciza el (cf., ibidem); pentru detalii privind acel tratat, vezi și Edouard Driault, Austerlitz, p. 178-180. 181 Marcel Handelsman, op. cît., p. 4. pacea cu Napoleon putea fi încheiată, si inca într-un termen scurt, dacă acesta nu încerca să restaureze Polonia 182. În timp ce Napoleon ezita, încă, să ia o decizie clară în problema poloneză, i-au fost prezentate diverse memorii, unele de sorginte
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
-și toate energiile în această direcție, împăratul francezilor nu s-a mai preocupat de rezolvarea problemei poloneze, în parametrii sugerați și de Montgaillard 205. Totuși, nu a neglijat rolul pe care îl avea această problemă în determinarea Rusiei să încheie pacea 206. Pentru a se ajunge la acel rezultat, diplomația franceză a luat în considerare și cointeresarea Austriei în rezolvarea problemei poloneze. După opinia lui Talleyrand, Curții Imperiale de la Viena trebuia să i se asigure avantajele care ar fi decurs din
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
teritorii 208. Reacția cercurilor conducătoare austriece a fost, însă, departe de a corespunde obiectivelor urmărite de Franța în problema poloneză și, pe cale de consecință, în Europa de Nord și în Europa Orientala, refuzând să accepte cedarea Galiției pentru Silezia 209. Cum încheierea păcii cu Rusia constituia o necesitate stringenta, în vederea desăvârșirii blocadei continentale, iar pe de alta, pentru conservarea Imperiului Otoman, Napoleon a încercat să exercite presiuni diplomatice asupra ei, prin intermediul Prusiei, punând în evidență consecințele pe care le-ar fi putut avea
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
cf., ibidem, p. 217). 210 Cf., ibidem, p. 19-21. 211 Cf., Dimitrie A. Sturdza și C. Colescu-Vartic, op. cît., p. 527. 212 Cf., ibidem, p. 551-552. Eșecul înregistrat de Napoleon Bonaparte în tentativa sa de a constrânge Rusia să încheie pacea l-a determinat să continue războiul. Astfel că Polonia avea să devină teatrul viitoarelor operațiuni militare împotriva Rusiei, fără a i se oferi, totuși, și mult așteptată reîntregire teritorială și independentă politică, posibilitate în care Napoleon nici nu credea, de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
domeniul politicii interne. Evoluția evenimentelor militare și politice de dupa bătălia de la Eylau care nu-i era câtuși de puțin favorabilă, l-a determinat, însă, pe Napoleon să-și reconsidere politică să poloneză, de până atunci. Urmărind doar să încheie o pace avantajoasă pentru Franța, el nu a mai vrut să mai facă nici o concesie care ar fi putut să-l împiedice să realizeze acel obiectiv. Ca urmare, la 18 mai 1807 a decis că independența Poloniei nu mai constituia o preocupare
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
-i drept, nu se pronunțase niciodată, în termeni clari, asupra acestei chestiuni 213. Bătălia de la Friedland, din 14 iunie 1807, a modificat, însă, raportul de forțe dintre Franța și Rusia, obligându-l pe tarul Alexandru I să înceapă tratativele de pace cu Napoleon. În ceea ce privește problemă poloneză, acesta din urmă se considera liber de orice angajament. El nu urmărea decât încheierea unei păci care să-i fi consacrat preponderenta asupra întregului Continent, pentru a-și putea concentra, apoi, toate resursele împotriva Angliei
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
modificat, însă, raportul de forțe dintre Franța și Rusia, obligându-l pe tarul Alexandru I să înceapă tratativele de pace cu Napoleon. În ceea ce privește problemă poloneză, acesta din urmă se considera liber de orice angajament. El nu urmărea decât încheierea unei păci care să-i fi consacrat preponderenta asupra întregului Continent, pentru a-și putea concentra, apoi, toate resursele împotriva Angliei, singurul 213 Cf., pentru detalii, Marcel Handelsman, op. cît., p. 63 și urm. dușman demn de luat în seamă al Franței
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
problemele esențiale cu impact direct asupra sistemului continental instituit de Napoleon I la 21 noiembrie 1806, adică problemă poloneză și cea orientala, tocmai pentru că între ele există o strânsă interdependenta. Primei i-a fost consacrat articolul 5 al Tratatului de pace și prietenie, din 7 iulie 1807, care stipula crearea unei noi formațiuni statale în Europa Centrală și de Nord, anume Ducatul Varșoviei, sub sceptrul regelui Saxoniei 217. Fptul că urma a fi constituit doar din provinciile fostului stat polonez anexate
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
un jour"227, temere ce explică insistența cu care Alexandru I se pronunță împotriva posibilității că Franța și Rusia să fi devenit vecine nemijlocite 228. Din această perspectivă, deci, apărea, după părerea lui P.A. Tolstoi, necesitatea încheierii, fără întârziere, a păcii cu Turcia. Deoarece, pacea, odată încheiată, Rusia ar fi putut, pe de o parte, să-și concentreze forțele militare, devenite, astfel, disponibile, înainte de toate în Polonia, desigur, pentru a putea preîntâmpină orice surpriză din partea Franței, dar și în Suedia, unde
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
ce explică insistența cu care Alexandru I se pronunță împotriva posibilității că Franța și Rusia să fi devenit vecine nemijlocite 228. Din această perspectivă, deci, apărea, după părerea lui P.A. Tolstoi, necesitatea încheierii, fără întârziere, a păcii cu Turcia. Deoarece, pacea, odată încheiată, Rusia ar fi putut, pe de o parte, să-și concentreze forțele militare, devenite, astfel, disponibile, înainte de toate în Polonia, desigur, pentru a putea preîntâmpină orice surpriză din partea Franței, dar și în Suedia, unde, de asemenea, războiul trebuia
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Rusiei cu Austria, cauzată mai ales de faptul că cea din urmă nu vedea cu ochi buni anexarea Principatelor Române de cea dintâi 229. Temerea cercurilor conducătoare ruse, cauzată de posibilitatea reunificării Poloniei s-a diminuat, însă, considerabil, odată cu încheierea păcii franco-austriece de la Viena (Schönbrunn), din 14 octombrie 1809, în baza căreia Austria ceda o parte a Galiției Rusiei, în calitatea sa de aliata a Franței, deși nu a participat, efectiv, la războiul franco-austriac. Astfel că, aprecia Alexandru I, "l'Autriche
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
869 și urm. 230 Cf., scrisoarea lui Alexandru I către prințul Alexei Borisovici Kurakin, din luna octombrie 1809, în Sveriges Riksarkivet, Kabinettet/UD Huvudarkivet, E2D, 671, Moscovitica, 1809. 231 Loc. cît., fond cît.; satisfacția tarului, provocată de aceste rezultate ale păcii de la Viena, a fost atât de profundă, încât, "après rendu grace au Tout Puissant pour un aussi heureux résultat de cette guerre", i-a ordonat lui certitudine pe care Napoleon s-a grăbit să i-o confirme, asigurându-l, în
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Polonie "en faveur d'un prince régnante de France", concomitent cu cel privind un posibil război franco-rus235. Ca urmare, au reapărut îngrijorările cercurilor conducătoare ruse, provocate de problema poloneză, în condițiile în care nu existau indiciile unei apropiate încheieri a păcii cu Poartă Otomană 236. Zvonurile în discuție aveau, însă, o bază reală, Kurakin să le aducă la cunoștința tuturor guvernatorilor civili, fiind convins că rușii, "apprenant leș événements aussi heureux, ne manqueront pas d'adresser avec nous leurs prières, vers
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
232 Din contră, "la prospérité et le bien être du Duché de Varșovie exige qu'il soit dans leș bonnes graces de V.M." (s. Ven.C.) (cf., loc. cît., fond cît.); căci, potrivit opiniei istoricului Edouard Driault, condițiile impuse prin pacea de la Viena reliefează faptul că "de pluș en plus, avec une constance remarquable, Napoléon se réservait l'Orient comme son domaine; îl en tenait éloignés șes rivaux leș gouvernements anglais, russe et autrichien. Par l'Illyrie îl pouvait y faire
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
totuși, nu ar fi declanșat nici războiul împotriva Rusiei, din acest motiv. În schimb, nu ar fi ezitat să o facă, dacă, așa cum am mai menționat, Rusia și-ar fi extins anexiunile în sudul Dunării, sau dacă ar fi încheiat pacea cu Anglia, ambele cazuri constituind, în viziunea sa, o infracțiune flagrantă la Tratatul de la Tilsit. Deoarece, el urmărea să împiedice Rusia să ajungă la Marea Mediterana, ceea ce ar fi realizat, chiar și dacă nu ar fi dobândit accesul prin Strâmtori. Căci
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Sund, în Marea Baltica, si a strâmtorii Dardanele, în Marea Mediterana, accesului vaselor engleze 269. 266 Stewart P. Oakley, op. cît., p. 170. 267 Cf., ibidem, p. 171. 268 Marcel Handelsman, op. cît., p. 7. 269 Ibidem, p. 9. Încheierea Tratatului de pace și prietenie de la Tilsit, între Franța și Rusia, la 7 iulie 1807, a suscitat în mod deosebit interesul societății engleze care încerca să-i descifreze consecințele ulterioare pentru Anglia. Astfel, potrivit autorului unui articol, apărut în ziarul "The Sun", numărul
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
contră, pentru a determina Poartă Otomană să nu-i acorde un eventual sprijin, fie el și numai diplomatic 271. Dacă se au în vedere eforturile pe care le-a făcut diplomația britanică și pentru a determina Poartă Otomană să încheie pacea cu Rusia, îndeosebi după declanșarea invaziei franceze, se poate presupune că amintită atitudine urmărea să împiedice prelungirea războiului ruso-suedez, cu scopul de a degajă Rusia de un efort în plus și a o face aptă pentru confruntarea cu 270 Ibidem
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
al VI-lea a încercat, la 2 februarie 1813, să obțină sprijinul Mării Britanii, în speranța evitării pierderii Norvegiei, dar a fost refuzat. Deoarece, dat fiind faptul că aderase la alianța ruso-suedeză, guvernul britanic nu mai putea încheia și o pace separată cu Danemarca. Ca urmare, la 3 martie 1813, a fost semnat tratatul de alianță anglo-suedez, în termenii căruia englezii se angajau să sprijine alipirea Norvegiei la Suedia, fără a se fixă, totuși, termenul până la care avea să aibă loc
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
Rusia, Austria, Prusia și Marea Britanie care aveau să decidă soarta Continentului, potrivit propriilor lor interese, clasificând statele acestuia în "countries of the second and third rank" (s. Ven.C.)286. Nouă "ordine europeană" urma a fi definitivată în cadrul Congresului de pace de la Viena și Anglia, ca și aliații săi, "saw the Norwegian question în a European context"287. De aceea, tentativă de insurecție împotriva Suediei, făcută de regele Frederic al VI-lea, în Norvegia, în primăvara anului 1814, a fost considerată
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
februarie 1802 și până la ultimele mari bătălii din prima parte a anului 1814, Austria nu a avut răgazul necesar să fie o prezență activă și în Nordul Europei sau în problema orientala, în cel din urmă caz, în comparație cu perioada anterioară păcii de la Șiștov, din anul 1791. Copleșită de forță militară a Franței, ea a avut de făcut față, în continuare, si concurenței Prusiei la controlul asupra spațiului german, concurența ce a fost arbitrata, după cum se știe, de fapt de Franța, dar
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]
-
suficiente motive de îngrijorare, provocate de politică italiană a lui Napoleon Bonaparte care se autoproclamase și rege al Italiei. După îndelungi ezitări, Austria a aderat, la 9 august 1805, la Convenția anglo-rusă de la Petersburg 292. Consecințele acelei decizii se cunosc. Pacea care i-a fost impusă de Napoleon la Pressburg (Bratislava), la 26 decembrie 1805, a obligat-o să facă mari sacrificii teritoriale și politice nu numai in Italia, ci și în Germania. Ca urmare, Napoleon "écartait l'Autriche complètement de
[Corola-publishinghouse/Science/1555_a_2853]