9,526 matches
-
aplică aceste criterii numai poemului ca creație poetică, nu unui ipotetic Erlebnis.* 16 Divina Comedie a lui Dante si Paradisul pierdut al lui Milton sunt potrivite a fi supuse, cu titlu experimental, unei analize formaliste. Croce, refuzând să considere Divina Comedie drept un poem o reduce la o serie de pasaje lirice întrerupte de disertații pseudoștiințifice. în ochii lui atât formula "poem lung", cât si formula "poem filozofic" sunt contradictorii. Estetismul generației trecute, așa cum îl găsim exprimat de un scriitor ca
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
reprezinte doar un atac împotriva teatrului care, prin natura lui e, cum se spune în piesă, „un polițist”, pentru că „orice piesă e o anchetă detectivistă” ce își descoperă în deznodământ concluziile, enigmele fiind întotdeauna „polițiste”. Subreta e un raisonneur în comediile clasice, iar aici personajul e cu atât mai important cu cât, prezentându-se ca „Sherlock Holmes”, se presupune că e menit să dezlege secretul care îi înconjoară pe soții Martin, eroii principali ai antidramei, ceea ce se și întâmplă: demolează biografiile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287581_a_288910]
-
și de interpretare, dar valoarea literară a textului dramatic este ceea ce îl interesează mai mult. El distinge, cu destulă siguranță, între succesul comercial și arta autentică. O eroare flagrantă, posibil efect al solidarizării cu o opinie de grup, este respingerea comediei Mitică Popescu, de fapt a întregii opere dramatice a lui Camil Petrescu. De teatru B. s-a apropiat și prin intermediul traducerilor. Împreună cu I. Miasnikov, a dramatizat, sub titlul 1+2+3, romanul Podhodțev și ceilalți doi de Arcadie Avercenko și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285761_a_287090]
-
întregii opere dramatice a lui Camil Petrescu. De teatru B. s-a apropiat și prin intermediul traducerilor. Împreună cu I. Miasnikov, a dramatizat, sub titlul 1+2+3, romanul Podhodțev și ceilalți doi de Arcadie Avercenko și a realizat o versiune a comediei lui Leonid Andreev, Gaudeamus, jucată la Cluj în stagiunea 1935-1936. În 1931, era ales secretar general al Asociației Criticii Dramatice și Muzicale, iar în 1934 participă alături de Maria Filotti și I. M. Sadoveanu la Congresul internațional de teatru de la Moscova
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285761_a_287090]
-
albastru (1924), Corigent la limba română (1928), Bărbierul regelui Midas și 3 și cu Rezeda 4 (1933) sunt (auto)biografii imaginare scrise cu multă eleganță stilistică și într-o perfectă estetică a oralității (Paul Zarifopol). Se vizează fresca socială și comedia de moravuri, răspunzând gustului public pentru un modernism decadent, frivol, amoral și cinic, cu rezolvări melodramatice (sfârșituri tragice, sinucideri etc.) sau senzaționale (intrigă polițistă). Tot în modernismul decadent se include erotismul exacerbat, morbid și frivol, atribuit mai ales personajelor feminine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288163_a_289492]
-
cinstit, care, adică, îi situează în categoria celor recuperabili. Este un cusur frecvent al acestei literaturi căderea în artificiozitate, în tonuri false, în neplauzibil. Un tendenționism incorigibil viciază natura relațiilor și, consecutiv, forma lor de manifestare. Lipsite de haz sunt comediile, în registru satiric, burlesc sau parodic (Barul aventurilor, „Ce-aveți cu Bibicu?”, Magie neagră). Cât privește compunerile pentru teatrul de amatori, ele sunt simpliste, șablonarde, profesând o „aforistică” sforăitoare, prin care își face loc, la fel ca în scrierile în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285705_a_287034]
-
-se ispitit de teatru. O revistă teatrală, Halandala, scrisă împreună cu George Bădărău, i-a fost pusă în scenă în 1916, la Iași. Depuse pentru lectură la Teatrul Național din Iași și la cel din București, drama Sfârșitul lumei și o comedie (lucrată în colaborare cu Al. O. Teodoreanu) rămân în manuscris. În schimb, piesa Le Mirage des Alpes, a cărei acțiune se petrece într-un spital de tuberculoși din Elveția, tradusă în românește de Al. O. Teodoreanu, a fost tipărită în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289573_a_290902]
-
valori secundare și le derivă direct din cele primare (bazale). Umorul, de exemplu, s-ar explica prin aceea că oferă contraexemple pentru aserțiuni stabilite, altfel spus creează disonanță între informații, între „ceea ce ne așteptăm” și „ceea ce s-a spus” (în comedii, în glume etc.). Aceasta ar răspunde caracteristicii minții noastre de a opera în conformitate cu modelul bayesian, potrivit căruia există întotdeauna cel puțin două ipoteze concurente cu privire la un fapt, ipoteze cărora li se asociază o anumită probabilitate subiectivă. Prin umor se satisface
[Corola-publishinghouse/Science/2283_a_3608]
-
travestirea platoniciană ca pe o nefastă perdea de fum interpusă între realitate și ficțiune. Dintr-o persoană, Platon face un personaj; cu ajutorul unei figuri, el construiește un actor: pe scena filosofică, Platon fabrică tragedii cu Socrate și, foarte adesea, niște comedii sau chiar bufonerii cu ceilalți actori... Așadar ce se poate spune despre Philebos, care dă numele dialogului filosofului - un luptător însărcinat să incarneze Plăcerea? Dar despre Protarh? Istoria ideilor nu reține aceste două nume, spre deosebire de ceea ce se întâmplă în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
culpabilitate de origine sexuală (impotența terapeutului proiectată asupra pacientului! ceva clasic...), dezgust față de viață și tulburări psihice (diagnosticate la douăzeci de secole distanță, fără nicio mărturie despre ceea ce a fost viața cotidiană a filosofului! bravo...). Acest medic descins parcă din comediile lui Molière brodează 350 de pagini pe această canava de student în anul I la Psihiatrie... Iar mai departe, între citatul din sfântul Ieronim de la începutul cărții și două sau trei considerații ale autorului asupra credinței în adevăratul Dumnezeu la
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
la o metaforă foarte utilă pentru înțelegerea discursului său: un fond de litere, redus ca număr, permite combinări multiple, cu care posibilitățile devin infinite. Cu numai douăzeci și șase de litere ale alfabetului se pot scrie la fel de bine Odiseea, Divina Comedie, În căutarea timpului pierdut sau un raport al poliției, o scrisoare anonimă... Cuvinte distincte au unele litere comune, dar combinările acestora din urmă permit realizarea de sunete și sensuri diferite. Astfel, ligneux („lemnoși”) și ignés („aprinși”) au niște litere în
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
inutile și sclipitoare, costisitoare și ridicole - ca, de exemplu, sculpturile reprezentând efebi purtători de torțe? Pentru ce atâția muzicieni lâncezind lângă țiterele lor sub plafoane cu despărțituri? Care-i utilitatea stofelor prețioase, a țesăturilor brodate cu purpură? Niște deșertăciuni... Deșertăciunea comediei umane... Deșertăciunea războaielor și a piepturilor bombate... Deșertăciunea jalnicelor divertismente ale unor oameni concentrați asupra accesoriului și uitând esențialul... Indivizii angajați pe acest drum greșit se înșală, dar Lucrețiu manifestă milă și înțelegere: ei nu știu ce fac, nici de ce se comportă
[Corola-publishinghouse/Science/2095_a_3420]
-
raționalizatoare cedează teren în favoarea imaginației moderne. Critica literară e doar normativă în iluminism, năzuind spre unitate conceptuală, și tot acum se configurează spiritul istorist din care se va dezvolta istoria literară. Poezia parcurge o perioadă de criză, teatrul polemic metamorfozează comedia și impune drama burgheză, iar în proză domină romanul. Sistematizarea acestui material enorm, expus într-o formă densă, fluentă, numeroasele referințe comparatiste ce au în vedere nu doar culturi de circulație, ca și probitatea științifică a opiniilor, nu o dată diferite
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288298_a_289627]
-
lucrat ca ziarist la cotidianul clujean „Keleti Újsag” (1938-1944), redactor al publicațiilor „Világosság” (1944-1948), „Falvak Dolgozó Nèpe” (1948-1950), „Müvelödesi Útmatató” (1950-1952). A tradus în maghiară din proza și dramaturgia română clasică și contemporană. De remarcat este versiunea din 1949 a comediei O scrisoare pierdută de I.L. Caragiale, preluată în mai toate edițiile maghiare din operele dramaturgului. Traduceri: I.L. Caragiale, Elveszett levél [O scrisoare pierdută], București, 1949, Ket sorsjegy [Două loturi], București, 1949; Eusebiu Cămilar, Fergeteg [Negura], I-II, București, 1949-1950; Ioan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288079_a_289408]
-
dramatice sau descrierea unor caractere, dovedesc spirit de observație și înclinație către analiza comportărilor umane. Tot el este autorul unor cronici dramatice ale spectacolelor teatrului craiovean; într-una din ele semnalează sursă franceză (piesă Un fîl à la patte) a comediei Nunta lui Lică de N. G. Rădulescu-Niger. Un articol informat discuta activitatea literară a scriitorului francez J.-K. Huysmans, cu dese referiri la ideile critice ale lui C. Dobrogeanu-Gherea. F. mai publică traduceri din Prosper Mérimée, Lev Tolstoi, I.S. Turgheniev
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287087_a_288416]
-
metrice. Izolate de alte date, tabelele pot fi interpretate cu totul diferit. De exemplu, James Hurdis *24, un critic din secolul al XVIII-lea, considera că Shakespeare a evoluat de la versul neregulat din Poveste de iarnă la versul regulat din Comedia erorilor. Totuși, combinarea judicioasă a tuturor acestor tipuri de indicii (externe, interne-externe și interne) a dus la stabilirea unei cronologii a pieselor lui Shakespeare, oare fără îndoială că este, în general, corectă. 98 Date statistice, mai ales referitoare la prezența
[Corola-publishinghouse/Science/85057_a_85844]
-
altar” sau o tribună de la care se pot răspândi ideile de dreptate și libertate. Cu atât mai mult, argumentează publicistul, se cere un repertoriu original, cu piese inspirate din istoria și legendele noastre. Ostil dramelor lacrimogene, el se declară în favoarea „comediei naționale”. Observațiile, competente, îi vizează pe interpreți, sfătuiți „a imita natura”, se referă la decoruri și costume și nu pierd din vedere publicul. În afara unei piese scrise la Paris, Femeia fără zestre, R. a realizat și câteva tălmăciri: drama Chatterton
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289374_a_290703]
-
creștinismul - o analiză a ecumenismului creștin în Antichitate, Teatrul vechi și teatrul modern - eseu despre mistica actului dramatic în Antichitate și estetica actului dramatic modern), N.I. Herescu (O formulă a stilului epic - studiu comparatist bazat pe Odiseea, Eneida și Divina Comedie, din perspectiva narativă a „povestirii în ramă”), Ramiro Ortiz (Elementul clasic în literatura italiană), Matei Nicolau (Câteva particularități ale stilului antic - un studiu de istoria stilului, Originea infinitivului de scop în limba latină - cercetare de gramatică istorică), D.M. Pippidi (Asupra
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289190_a_290519]
-
pun amendă câte 40 RON (profesor, desen, 36 de ani). Pentru a preîntâmpina acest fenomen, al absenteismului nejustificat, poliția efectuează raiduri prin baruri. Numai ce te trezești cu polițiștii, că ți-i aduc înapoi la școală, și atunci să vezi comedie...cum incearcă toți să se justifice (elevii) ...cum de se aflau acolo în timpul orei și profesorii (dacă i-au invoit, de ce au făcut asta). Îmi vine să râd, când îmi amintesc cum ni-i aduc în grupuri de câte 5-6
[Corola-publishinghouse/Science/84967_a_85752]
-
a cotidianului și excelând în comicul verbal, în jocurile de limbaj care răstoarnă sau împing spre absurd sensurile consacrate. Acesta este și mijlocul predilect al autorului de aforisme, ca și de piese pentru copii (scrise inclusiv pentru teatrul de păpuși), comedii caracterizate prin vervă, dar și prin candoare: univers în care poetul retractil își continuă reveriile. SCRIERI: Micul dorobanț, în Teatru - piese într-un act, București, 1977; Pasărea paradisului, București, 1979; Arțagul, Pitești, 1983; Nuferi în somn, București, 1983; Test de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285741_a_287070]
-
convențional din partea noastră. Spre exemplu, cineva care merge la o nuntă va ura „casă de piatră!”, iar cineva care merge la o înmormântare va spune „Dumnezeu să-l odihnească!” - și nu invers (de altfel, se poate observa că în anumite comedii se folosește un comic de situație tocmai prin inversarea unor asemenea adecvări ale limbajului la contextul în care acesta se produce). Respectivele ritualuri ale limbajului sunt învățate din copilărie, deoarece ele depind de anumite obiceiuri direct raportate la o anumită
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
și apoi la București în ianuarie 1904, a fost motivul unei campanii de presă. Autorul a vrut să demonstreze că mediul urban corupe sufletul simplu și curat al tinerilor de la țară, dar demonstrația este lipsită de cursivitate și adevăr psihologic. Comedia Moșu și drama Frații Assan (scrisă în colaborare cu Mircea Demetriade) sunt lipsite de interes. Cronicar dramatic cu o activitate îndelungată, B. este mai interesant în această ipostază decât în aceea de dramaturg. Situându-se pe o poziție cu tradiție
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285520_a_286849]
-
locatarii de pe Strada Grădinilor, ale căror interese sau atitudini interferează uneori, se creează o anume atmosferă. Apar tipuri, comportamente, care vin să ilustreze mai ales defecte și apucături, întâmplări neplăcute, uneori tragice. Relatările sunt în cheie voit hilară, oscilând între comedie și dramă, mai ales când e vorba de isprăvile femeilor și de bărbații încornorați care se resemnează găsind explicații și scuze pentru infidelitatea consoartelor. Naratorul, în general doar martor sau confident, își povestește și propriile „aventuri” sentimentale, mai degrabă ridicole
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289650_a_290979]
-
Les Fleurs du mal - Florile răului, ed. bilingvă, îngr. Geo Dumitrescu, introd. Vladimir Streinu, București, 1978. Repere bibliografice: Lovinescu, Opere, VIII, 198, 237-241, 462-463, 485; Lovinescu, Sburătorul, I, XXXVII-XXXVIII, 304; C. Z. Buzdugan, O nouă traducere în românește a „Divinei Comedii”, ALA, 1929, 429; N. Iorga, Traducerea „Divinei Comedii”, „Moldova de Jos”, 1929-1930; A. F. [F. Aderca], Încă unul, ADV, 1930, 14 419; I. C. Atanasiu, Mișcarea socialistă (1881-1900), București, [1932], 56, 65, 73, 76, 80, 212, 214, 392; Iorga, Ist. lit.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285972_a_287301]
-
îngr. Geo Dumitrescu, introd. Vladimir Streinu, București, 1978. Repere bibliografice: Lovinescu, Opere, VIII, 198, 237-241, 462-463, 485; Lovinescu, Sburătorul, I, XXXVII-XXXVIII, 304; C. Z. Buzdugan, O nouă traducere în românește a „Divinei Comedii”, ALA, 1929, 429; N. Iorga, Traducerea „Divinei Comedii”, „Moldova de Jos”, 1929-1930; A. F. [F. Aderca], Încă unul, ADV, 1930, 14 419; I. C. Atanasiu, Mișcarea socialistă (1881-1900), București, [1932], 56, 65, 73, 76, 80, 212, 214, 392; Iorga, Ist. lit. cont. (1986), II, 29, 51, 287, 321; I.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285972_a_287301]