5,380 matches
-
undeva. Când Lulu ajunse aproape de marginea cuibului, păianjenul încetă deodată orice mișcare. Vibrația plasei se opri. Lulu suia încet, ajutîndu-se de mâini, metru cu metru, până ajunse în dreptul meu și mă depăși. Abia când se îndreptă de mijloc pe buza cuibului văzu fiara. Rămase încremenit, cu ochii măriți, obrajii contractați și gura căscată într-un urlet neauzit și cu atât mai neomenesc. Păianjenul zvâcni înainte. Se roti rapid în jurul femeii-bărbat, înfășurîndu-l, înfășurînd-o în fire subțiri și cleioase. Aș fi vrut să
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
fi nebunia. Trebuia să văd totul - ca să curăț totul. Curând, Lulu deveni o păpușă înfășurată strâns, o păpușă a cărei figură ar exprima groaza de dincolo de groază. Agățat, manevrat de labele monstrului, ancorat bine, viu și sensibil încă, de marginile cuibului, privit de ochii minusculi, grupați câte doi și trei, ochi de safir, de smarald și de opal, el deveni Victima, cea dintotdeauna, cea fără puteri și fără scăpare, privindu-se ochi în ochi cu călăul. Păianjenul studie o clipă păpușa
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
curb, pe care-l înfipse cu un ușor troznet în pieptul celui martirizat, acolo, între mizerabilii falși sâni de vată. După un timp de nemăsurat, acul se retrase și păianjenul își strânse iarăși labele pe lângă el, ghemuindu-se-n fundul cuibului. Spînzu-rată de un singur fir, păpușa-Lulu se rotea ușor în voia curenților de aer și așa avea să se rotească, uscată, multă vreme încă (șaptesprezece ani), cu coama sârmoasă peste vestigiile feței fardate, ale măștii de nenorocos carnaval... M-am
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
a venit inima la loc. Așa a zis la ora 22.30, prietena mea Magdalena, pe care o alint Cocoș: „Nu-i așa că după toată povestea asta parcă-ți vine inima la loc?“. Badabada. Cordurile s-au reașezat ca-n cuib nu doar în toracele noastre, ci în încă vreo 5-6.000 de piepturi de timișoreni, care preț de o oră s-au simțit pe piscuri. Chiar dacă erau la șes, pe malul Begăi, entuziasmul i-a aruncat de-a dreptul în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
de la un bărbat supărat, soțul. După ce supăratul vine acasă și-și umflă mușchii în fața femeii, iar vagabondul îl pune la punct cu niște mingi de golf plasate în piept, cei doi - femeia și vagabondul - o iau din loc și colindă cuiburile altora. M-am uitat la primele 10 minute din obligație, la următoarele 50 din curiozitate, iar la ultimele 30 cu tot mai mult interes. Când am ajuns la sfârșit, am lăsat să curgă genericul de final, am scos DVD-ul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2211_a_3536]
-
impresia unei femei în toată firea, care e puternică pentru că are pentru cine trăi. Cu copii în jur, ploaia nu te udă, ci te răcorește, iar amenajarea unei vile (fost orfelinat unde ea a crescut) nu e corvoadă, ci pregătirea cuibului, cu rămurele, pământ umed și răsuflare caldă. Un duh bun le-a șoptit scenaristului și regizorului să nu se îndepărteze de traseul obișnuit al acestui gen de filme. Deschidere calmă, dar vag amenințătoare, apariția semnelor prevestitoare, crescendo-ul emoției care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
un adevărat gurmet. - E o mare sărbătoare azi, a spus signor Fumo. Începând de azi, fetele și femeile se plimbă pe străzi cu rochii înflorate - este ziua păsărilor -, începând de azi păsările încep să se împerecheze și să-și facă cuiburi. Spunea astea surâzând către tânăra lui soție, ca și cum el însuși ar fi fost una din acele păsări. Vinul mirosea a miere de pădure și ni se urcase treptat, fără scară, la cap. Asfințitul își schimbase culoarea și noaptea se insinuase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
sau să sari gardul în curtea morii. Vrăjitroaca ne vâna prin gropile urât mirositoare și, când reușea să-l atingă pe vreunul cu bățul, scotea un răcnet teribil. Victima trebuia să rămână ca paralizată. Vrăjitroaca îl târa de mână până la cuib, unde îi căra în cap un număr convenit de "castane" și, astfel botezat, cel prins devenea și el vrăjitroacă, își lua o mască și urmărirea continua. Pe înserate, când deasupra turnurilor uriașe ale morii, pe cerul încă albastru, sticleau primele
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
și alergau țipând ascuțit prin pădurea rară. Rupeau uneori coaja unui copac căzut, atât de buretos încît l-ai fi putut ridica ușor, și priveau carii dinăuntru, fiecare insectă zvîrcolindu-se la capătul unui lung și îngust canal. Striveau cu piciorul cuiburile de ciuperci și băgau mâna în scorburi după ouă de păsări. Micul grup trecea pârâiașul și se afunda în cea mai frumoasă parte a pădurii, până ajungea la o poieniță plină de clopoței și măcriș. Acolo se așezau în cerc
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
tentacule pornind chiar din ochi. Și apoi nenumăratele insectare, prin fața cărora am trecut scoțând tot felul de exclamații, de parcă am fi inspectat fauna stranie de pe altă planetă. Cum erau posibile atâtea forme hidoase ale materiei? Mai întîi termitele, mișunând în cuibul lor sferic, de vreun metru grosime, apoi viespile, unele negre și lungi cât un deget, Vesta craho cea aurie, cicadele ca niște muscoi urâți și călugărițele care-și mănâncă bărbații. Gina se opri încîntată în fața fluturilor exotici, care îi apăreau
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
roză, atât de mare, încît ne tăvăleam de râs. Începea să se spele, apoi se trântea la loc pe capota încinsă. Doar seara se ducea după porumbei. După ce-l mai chinuiam puțin pe Chombe, după ce deschideam capacul motorului ca să vedem cuibul de viespi lipit acolo, printre țevile și elicea unsuroasă dinăuntru, ne suiam în cireșul amar care se înălța drept și neted în mijlocul straturilor de trandafiri. Din vârf puteam vedea toată partea aceea a orașului, în urmă, ulițele încîlcite, cu case
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
pierdeam cu firea și începeam să-i hăcuiesc. Izbeam pereții cu cuțitul, rerezînd picioarele acelea filiforme, care continuau să zvâcnească și căzute pe jos. Păianjenii fugeau șchiopătând, cu mișcări văiuritoare, cei din plase se retrăgeau cu o viteză nebănuită în cuiburile lor de prin colțuri, iar eu, tremurând, îi măcelăream în cruciș și-n curmeziș până nu mai zăream nici unul pe pereți. Abia după aceea dădeam cârligul la o parte și mă năpusteam afară, cu sentimentul obsedant că am făcut un
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Zizi și am ieșit în curte. Se făcuse ora zece și trebuia să merg la Rolando, în câmp. Chombe molfăia lângă cotețul găinilor niște coji de ardei umpluți. Era un câine omnivor. La vecin, pe un stâlp înalt, erau cocoțate cuiburile murdare ale porumbeilor de casă, după care se dădea în vânt Gigi. Cât era ea de leneșă, tot mai prindea din când în când câte unul. Atunci, la reclamația vecinilor, tanti Aura prindea pisica și-o bătea peste cap. Gigi
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
să furi un troleibuz sau să dai SMS-uri cu fraze îndrăznețe până să te convingi că ce e pentru tine vine oricum, poate sub altă formă. Din acest punct de vedere, California Dreamin’ e un film despre desprinderea de cuib și despre iubirea curată, prima, care de cele mai multe ori coincide cu căzutul din cuib și crescutul (uneori automat) al aripilor. Un film comparat cu peliculele lui Kusturica Cred că de-abia pe urmă vin americanii disciplinați și inocenți în ordinea
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
te convingi că ce e pentru tine vine oricum, poate sub altă formă. Din acest punct de vedere, California Dreamin’ e un film despre desprinderea de cuib și despre iubirea curată, prima, care de cele mai multe ori coincide cu căzutul din cuib și crescutul (uneori automat) al aripilor. Un film comparat cu peliculele lui Kusturica Cred că de-abia pe urmă vin americanii disciplinați și inocenți în ordinea lor structurală, și românașii simpatici, ridicoli, patetici - dar ai noștri -, și ciocnirea civilizațiilor ori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
militară, s-a dovedit a fi un flăcău foarte puternic și agil. Am fost de față la conflictul acela îngrozitor, dar, în ignoranța mea, nu știam că vorbele spuse de Burkeviț sunt tunetul care urmează fulgerului ce a pornit din cuibul de nobili de la Iasnaia Poliana cu câteva decenii înainte. 8 În ultima clasă de liceu am avut o oră liberă. Era bolnav profesorul de limba rusă, și cei din clasa noastră, ca să nu deranjeze orele de la clasele a șasea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
și încep să privesc cerul deschis, căutând răspunsuri la gândurile și frământările mele. Copiii mi-au îmbogățit viața, dar eu nu trebuie să-i împovărez cu amintirile, păcatele și durerile mele. Ei au drumul lor, ca păsările care zboară din cuib. Trebuie să-i lași liberi, despovărați de grijile părinților. Trebuie să fiu mereu senin, cu o aparentă liniște. Ca oglinda unui lac, fără a-mi dezvălui zbuciumul din adâncuri. Mă întreb, uneori, cum de și-au înălțat zorelele clopoțeii albaștri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
Badale a lui Gheorghe a lui Costan, Weberoaia, Ghibisoaia, neputând lipsi bunica mea Catrina. Reuniunile se țineau lanț, până când s-au zvonit peste tot și a intrat pe fir securistul postului de miliție, care a anchetat cazul și a închis cuibul deocheat al colectivității feminine din sat. Despre mama, sora mai mare cu patru ani, care era o fată deșteaptă și frumoasă, unchiul îmi povesti cum a fost pețită de un pretendent în timpul unei serbări în sala lui Grigore Pircu. Nuța
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
și monotone ca bătăile unui ceasornic de părete. Rugîndu-te dar să [nu] mă uiți aici, irosit printre ruși, rămân al tău credincios prieten M. Eminescu Adresa mea: M. Eminescu [... ] 203 [PETRU NOVLEANU] Liman, 15 august 1885 Dragă Novlene, Ce mai cuib ghiftuit cu neagră calomnie e adunarea voastră de la Barothy! Unde dracu e Sobornii ulița, despre care din cartea ta poștală am aflat pentru întîia dată? Cine mă calomniază pe acolo, chiar când mă coc în glod de 30 de grade
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
și Liman circulează acum cu mult mai rar și seara defel. Prietenii Zaharia, Buțureanu, onor. Drăghici, d-rul Max s-au întors în țară; numai eu, cocostârc străin, măsur malurile Limanului cu picioarele mele arhioloage. Salutări multe companiei calomnioase de la Barothy, cuibului negru de suspiciuni asupra caracterului călugăresc al celui ce semnează cu toată afecțiunea al tău M. Eminescu Adresa mea: M. Eminescu a Odessa [... ] 204 [PETRU NOVLEANU] Liman, 18 august 1885 Dragă Novlene, Pîn-acum am trimis șapte scrisori în țară, - aceasta
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
DOUĂZECI ȘI DOI CONȚINUTUL UNUI CUFĂR VECHI... — Ascultă, i-am spus iubitei mele Helga în Greenwich Village, după ce i-am povestit puținul pe care îl știam despre mama, tata și sora ei, mansarda asta în vecii vecilor n-o să devină cuib de îndrăgostiți, nici măcar pentru o noapte. O să luăm un taxi. O să ne ducem la un hotel. Iar mâine o să aruncăm în stradă toată mobila asta, o să cumpărăm numai lucruri nou-nouțe. Și după aceea o să căutăm un loc frumos unde să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
etajul unde fusese apartamentul nostru să dăm de aerul rece, rarefiat. Ambele momente în capul acelor scări distruse, sub cerul liber, au fost încântătoare. Încântarea a ținut, firește, doar pentru scurt timp, căci ca orice familie de oameni ne iubeam cuiburile și aveam nevoie de ele. Dar, oricum, un minut sau două, Helga și cu mine ne-am simțit ca Noe și soția lui pe Muntele Ararat. Nu există o senzație mai plăcută. Și apoi au răsunat din nou sirenele pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
Aron Vodă cu un loc de iaz pe pârâul Ciricului, din gios de iazul mănăstirei lui Aron Vodă și din sus de iazul mănăstirei Sveti Savii, ca să-și facă mănăstire hălășteu”. Acum să nu crezi, fiule, că toate mănăstirile erau cuiburi de liniște deplină. Și vinovați de zavistie nu erau alții decât chiar înșiși călugării, în frunte cu sfințiile lor egumenii. De aceea la 15 iunie 1631 (7139) Moise Moghila voievod este nevoit să judece neînțelegerea dintre călugării de la mănăstirea Nicoriță și
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
mai potrivit. Șipotul lui Cataroi Este o beție de mai. Ciocârliile se ridică în cerc spre Soare, îi cântă imnul de slavă amețitoare și cad apoi ca săgeata. Când ajung la douăzeci-treizeci de metri, desfac aripile și zboară oblic în jurul cuibului. Mute. Unele zboară prea sus și cad fără viață, ca niște cioburi de stele arse. Pe când eram copil, găseam câte una cu ciocul însângerat și încercam s-o aduc la viață... Acum, vânătorii din Parlamentul de la București au dat o
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
ne-am așezat alături pe o bancă de nuiele. Doar cucul, pupăza, turturica și grangurul mai radiază prin zumzetul molcom al bondarilor de prin păpădiile galbene. Cucul cel sfânt pentru țăranii mei ochește presurile, coțacii, privighetorile când se depărtează de cuiburi. Și vine cuculeana mută și își părăsește oul în casă străină. Aici va crește puiul lor, se va face mare și voinic, îi va arunca jos din cuib pe puii pământului și păsărelele vor hrăni o namilă de cuc, fără
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]