9,442 matches
-
subiectului e cel dat de traducătorul francez : Forêt interdite), deși cu inegalități și lungimi, e o realizare epică de tip obiectiv, considerabilă. Câteva episoade sunt admirabile, bombardarea Londrei, bunăoară, sau episodul portughez sau finalul în pădurea Royaumont. Evident, opera de ficțiune a lui Eliade din străinătate nu a putut avea efectul de impact pe care îl avusese cea din tinerețe, în țară. În ciuda precarității lor, romanele tânărului Eliade au avut o importanță decisivă în climatul nostru literar. Încă de la primul său
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
tragicul, un maximum este comicul. Elementul comun - și cred că acesta era cuvântul care trebuia întrebuințat - este abisalul și nu tragicul. În apărarea lui Pirgu În liniștea cabinetului său, Pașadia elaborează de câteva decenii o vastă operă literară, evident nu ficțiune, ci desigur istorie, memorii, meditații filozofice și morale, operă ce i-ar fi asigurat o perpetuă glorie postumă, „lucrări - apreciază naratorul - pentru scrierea cărora regăsise pana cardinalului de Retz și cerneala lui Saint-Simon, file vrednice de Tacit”, din care însă
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
fragile sunt punctele 2, 4 și 7, dar nici celelalte nu se țin foarte bine În chingile unei logici irefutabile. Încercarea de a-l identifica pe „ucenicul iubit” cu Maria Magdalena, eșuată la nivel științific, exegetic, va deveni realitate În ficțiunea lui Dan Brown. Din păcate, Dan Brown nu se pretinde doar un romancier, ci istoricul providențial care posedă cifrul unei taine foarte supărătoare pentu Biserică. De Boer a greșit genul literar, dar orice mijloc devine onorabil, inclusiv ficțiunea științifică, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
realitate În ficțiunea lui Dan Brown. Din păcate, Dan Brown nu se pretinde doar un romancier, ci istoricul providențial care posedă cifrul unei taine foarte supărătoare pentu Biserică. De Boer a greșit genul literar, dar orice mijloc devine onorabil, inclusiv ficțiunea științifică, dacă e pus În slujba unei ideologii politic corecte! Ultimul criteriu al lui Charlesworth viza rivalitatea dintre Petru și „ucenicul iubit”. Plecând de aici, Ramon K. Jusino propune o teorie care merge și mai departe decât teoria lui De
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
crăpând În două. O veche tradiție susține că sufletul spânzuratului n-a putut ieși pe gură, din cauza sărutului sfânt al lui Isus, și atunci a ieșit prin stomac, provocând Împrăștierea viscerelor (sic!). În fine, alți exegeți trec totul În registrul ficțiunii. Iuda n-ar fi murit fizic, ci ar fi fost ucis simbolic odată cu părăsirea comunității apostolilor. Părăsind „secta”, el nu mai există, e ca și mort. Cred că, În acest caz, nu trebuie căutată o singură soluție, ci două, adică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
ce-i mistificare? Cristian Bădiliță: Sunt trei lucruri diferite, dar care au câteva puncte comune, Între care, așa cum spui, tapajul mediatic. În cazul lui Da Vinci Code, despre care am scris favorabil, avem de-a face cu o operă de ficțiune. Dan Brown a speculat pe marginea unei teorii mai vechi, prezentată Într-un volum de senzație, The Holy Blood and the Holy Grail, de trei ziariști coordonați de Henry Lincoln. Cei trei ziariști pornesc ancheta la Rennes-le-Château, În sudul Franței
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
află o asociație secretă, numită Prioratul Sionului, a cărei menire ar fi fost de a conserva Graalul, taina tainelor creștinismului, și anume descendența trupească a lui Isus și a Mariei Magdalena. Dan Brown construiește un roman polițist, o operă de ficțiune, plecând de la această urzeală pseudojurnalistică de senzație. Deși el Își arogă și calități de istoric. În ce privește „documentarul” lui Cameron despre presupusul mormânt al lui Isus, al Mariei Magdalena, soția lui, și al „fiului” lor Iuda, e o jenantă provocare montată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
morale. Însă valoarea romanului nu constă nici în conflictul etic, nici într-un itinerar epic, ci în subtilele intuiții ale autoarei, care sondează psihologia Blandinei, surprinsă în episoade revelatoare, unde intervine contrapunctul naratorului. Și această scriere e memorialistică în haina ficțiunii: o suită de evocări plastice și sensibile ale unor existențe reale, prieteni, rude, profesori, guvernante, muzicieni, pictori, călugărițe, surori de caritate, clerici, poeți - o întreagă lume e condensată aici. Nu lipsesc verva, umorul, anecdoticul, când și când e prezentă și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288144_a_289473]
-
cu ceea ce ne mântuiește, dând sens existenței noastre “. Dar cel mai important instrument de manevră este timpul, căci, așa cum afirmă și Kant, „timpul e un principiul aflat în legătură cu stările noastre sufletești“, el crede ca timpul nu este altceva decât o ficțiune a minții noastre. Abolirea timpului profan și proiectarea omului în timpul mitic se realizează doar în timpul unui ritual, restul vieții se produce în timpul profan, cel lipsit de semnificație. Abolirea are drept scop „vindecarea omului de durerea existenței în Timp“, eliberarea de
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
C., „patima morții”, mitul „semeței seminții”, „demonismul”, „dandismul”, mitul „vârstei de aur” și nu în ultimul rând „violența pamfletară”, care trimite direct la opera ilustrului părinte al lui Mateiu. Una dintre concluziile fundamentale ale studiului este că scrierile acestuia sunt „ficțiuni memorialistice”, singurul personaj al Crailor de Curtea-Veche, ca și al celorlalte proze ale sale, fiind însuși povestitorul. SCRIERI: Opera lui Mateiu I. Caragiale, București, 1977; Meditații critice, îngr. și introd. Ștefan Aug. Doinaș, București, 1983; Titu Maiorescu și cultura română
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286452_a_287781]
-
credincios zeilor tantra și shakta ca divinități supreme. Practicarea regulată a meditației numită "trezirea Yoga", eliberează o energie care ridică valorile "adevărului", capabilă să vindece pe sine și pe alții. 7 Graham Hancock (născut în 1950), jurnalist și scriitor de ficțiune, dedicat teoriilor neconvenționale ale stărilor de conștiință și ale miturilor civilizațiilor antice. 8 Colin Henry Wilson (1931-2013) descrie potențialul conștiinței ca un model de a elabora știința prin elaborarea ficțiunii. Cartea Ritualuri în întuneric, apărută în 1960, se inspiră din
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
7 Graham Hancock (născut în 1950), jurnalist și scriitor de ficțiune, dedicat teoriilor neconvenționale ale stărilor de conștiință și ale miturilor civilizațiilor antice. 8 Colin Henry Wilson (1931-2013) descrie potențialul conștiinței ca un model de a elabora știința prin elaborarea ficțiunii. Cartea Ritualuri în întuneric, apărută în 1960, se inspiră din marii scriitori ai vremii și transformă ideile lor filosofice în ficțiune: Mintea paraziților, Piatra filosofală și Ordinul asasinilor etc., multe traduse în limba română. 9 Linsay Clarke (născut în 1939
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
civilizațiilor antice. 8 Colin Henry Wilson (1931-2013) descrie potențialul conștiinței ca un model de a elabora știința prin elaborarea ficțiunii. Cartea Ritualuri în întuneric, apărută în 1960, se inspiră din marii scriitori ai vremii și transformă ideile lor filosofice în ficțiune: Mintea paraziților, Piatra filosofală și Ordinul asasinilor etc., multe traduse în limba română. 9 Linsay Clarke (născut în 1939), scriitor de ficțiune, este apreciat pentru cărțile Timpurile și Teatrul de apă cu care câștigă competițiile pentru cele mai bune cărți
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
în întuneric, apărută în 1960, se inspiră din marii scriitori ai vremii și transformă ideile lor filosofice în ficțiune: Mintea paraziților, Piatra filosofală și Ordinul asasinilor etc., multe traduse în limba română. 9 Linsay Clarke (născut în 1939), scriitor de ficțiune, este apreciat pentru cărțile Timpurile și Teatrul de apă cu care câștigă competițiile pentru cele mai bune cărți de ficțiune ale anilor 2011-2012. 10 John Locke (1632-1704), medic și filosof englez, a cărui gândire se impune ca fiind cea mai
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
paraziților, Piatra filosofală și Ordinul asasinilor etc., multe traduse în limba română. 9 Linsay Clarke (născut în 1939), scriitor de ficțiune, este apreciat pentru cărțile Timpurile și Teatrul de apă cu care câștigă competițiile pentru cele mai bune cărți de ficțiune ale anilor 2011-2012. 10 John Locke (1632-1704), medic și filosof englez, a cărui gândire se impune ca fiind cea mai autoritară în filosofia Iluminismului (secolele XVII-XVIIII). Locke consideră identitatea sinelui drept o esență a filosofiei și o numește "continuitate a
[Corola-publishinghouse/Science/84989_a_85774]
-
între 19 decembrie 1925 și iulie 1926. Director: Camil Petrescu. Publicație modernistă democratică, continuând programul revistei „Săptămâna muncii intelectuale și artistice”, C. I. poartă amprenta personalității conducătorului ei: dezbate câteva probleme ale vieții literare din epocă, autenticitatea artei, arta ca ficțiune, stilul scriitorului, calofilismul literar, noocrația și modernitatea. Militând pentru o cultură națională pusă în slujba cititorilor, revista obține colaborarea unor scriitori ca Tudor Arghezi (Îndoială, 1/1925), Ion Barbu (Vegetarian, 2/1925), Liviu Rebreanu (Răsfrângeri, 2/1925), Hortensia Papadat-Bengescu (Omul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286179_a_287508]
-
simțit un accentuat apetit pentru epicul senzațional. Poate că, în interpretarea dată de gazetar, acest gen de literatură - romanul popular - nici nu își propunea altceva decât o „conversare” pe teme morale cu „cetitorii” și „cetitoarele” care căutau o compensație în ficțiune. De o circulație incomparabil mai mare s-au bucurat piesele lui V., foarte multe la număr (între acestea și o traducere, Gramatica, după Eugène Labiche și François-Antoine Jolly), el fiind, după Alecsandri, autorul cel mai jucat de trupele de diletanți
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290664_a_291993]
-
și cazaci." Sumedenie de note despre Moldova ștefaniană fuseseră valorificate în 1934 în Viața lui Ștefan cel Mare, scriere a unui istoric riguros. După un an apărea Ucenicia lui Ionuț, primul tom al trilogiei Jderilor, operă suprapunând documentelor fundamentale disponibilitățile ficțiunii; instrumente mijlocitoare, informațiile de arhivă nutresc retroviziuni într-o regie narativă subiectivă. Sintetizând în spiritul construcțiilor epopeice, Sadoveanu e apropiat, firește, baladescului și legendarului; discursul scriptic despresurat lasă câmp liber oralității, spunerii spontane. Deși figură monumentală, nu voievodul stă în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
la baza Întregii științe moderne, a fost și de câteva ori condus, de prieteni, dar și de familie, la un ospiciu, unde se putea Întâlni cu alți „confrați Într-ale visării și ale posibilului”! Sau noi, romancierii, prozatorii, „constructorii de ficțiuni”, nemulțumiți mereu de ceea ce se Întâmplă În jurul nostru, lărgind cu Încăpățânare și nu de puține ori pervertind datele și criteriile realității până Într’acolo Încât, duși de „alcoolul și febra creației”, ajungem chiar să ne Îndoim de existența „ei”, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
târziu, În jurul vârstei de patruzeci, când am scris acest roman, pentru omul care eram, a fi flegmatic constituia o calitate majoră ce trebuia imitată și invidiată. Omul care eram, se’nțelege, a transferat eroului meu, așa cum face un autor de ficțiune, unele dintre pulsiunile mele profunde; vindecându-mă, Într-un fel, dar și „mântuindu-le”, aceste „instinctivități”, aceste reflexe profunde, obiectivându-le, cum se spune, prin artă, „răsturnându-le” În oglinda fantastică și uneori incredibil de precisă, aș zice de vizionară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
care s-a făcut caz În ultimul deceniu, trebuia să suplinească absența acestui gen minor din cultura unei țări conduse autoritar și care nu permitea expresia directă a opiniilor. Dar dl Liiceanu nu trebuie să se Înșele, „jurnalul” nu este ficțiune, nu este roman! O spun cu atât mai clar cu cât eu Însumi, În acel text publicat de mine În Viața Românească În care Îi luam apărarea Epistolarului său, avansam ideea că Liiceanu propune o „proză epistolară”, un gen hibrid
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
zisa „comunicare” - „comunicare” care În termeni rentabili și macro-organizatorici se numește „globalizare” - sau că alții, tineri sau mai puțin tineri, „le-au uitat” sau li se par inactuale! Și, doi - pentru că aceasta este strategia mea și În operele mele de ficțiune, În romane, unde această modalitate de a „resuscita banalul” pentru a crea un cadru „excepționalului” și „semnificativului, expresivului” este o regulă de bază. În romanul realist, de tip clasic, pe care Îl „practic” eu, se’nțelege; deoarece, În turbionul și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai bun caz, decât să provoace o ridicare din umeri: problema bătrâneții și, mai ales - mai ales! - problema morții! Dar, dacă, În fervoarea tinereții și a talentului meu, am Îndrăznit să o fac - mă rog, sub scuza metaforei epice, a ficțiunii! -, acum, la sfârșitul carierei, cu prerogativele unei anume experiențe acumulate, aici și aiurea, și sprijinit de o anume rutină profesională - căreia eu Îi spun, fals umil, meserie, În sensul În care și artiștii Renașterii o făceau! -, provocat și de titlul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sau respinge. Mai sus vorbeam de „falsele, enormele și extrem de coloratele, abisalele amintiri” din epopeea lui Proust A la recherche du temps perdu; evident, subtitlul de „roman” scuză orice, deși, În mod cu totul ciudat, uneori dăm mai multă crezare ficțiunii - afirmată ca atare! - decât unor mărturisiri sau „amintiri”. În primul volum al prezentei scrieri afirmam o paradoxalitate, pentru unii, și anume că marii creatori sunt mai sinceri În romanele lor decât În jurnalele pe care le țineau la zi, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai radicală dezgolire a persoanei autorului, indiscreții și portrete În vitriol, dezvăluiri infamante, reglări de conturi, văicăreli personale, reproșuri făcute societății, secolului și zeilor! Eul meu, dacă vreți, mai ne-inhibat, cu adevărat liber, se află În cărțile mele de ficțiune. Am vorbit mai sus, pe larg, despre libertate și-mi arătam preferința nu pentru cea socială - element important, esențial, al contemporaneității și al Întregii ei istorii și problematici -, ci pentru cea individuală, interioară, cea, În definitiv, aptă de creație. Tot
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]